***
Τα ψέματα καιτομπαράζεμπρηστικώνδηλώσεωντης βουλευτού της ΔΗΜΑΡ Μαρίας Ρεπούση έχουν προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων, την ώρα που εγείρονται ερωτήματα ακόμα και για την εξέλιξη της ακαδημαϊκής της καριέρας. Η πολιτική αντιπαράθεση δεν περιορίζεται στις αντιδράσεις άλλων κομμάτων. Αντίθετα, η Μ. Ρεπούση εξελίσσεται σε μεγάλο πρόβλημα για τη Δημοκρατική Αριστερά και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για το Κοινοβούλιο αλλά και για τα... πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Η επιστημονική κοινότητα την κατατάσσει στα τελευταία σκαλοπάτια της επάρκειας, αποδίδοντας... μηδενική βαρύτητα στο έργο της, έχει γίνει όμως η «αγαπημένη» των τηλεοπτικών παραθύρων. Παράλληλα, όπως αποκαλύπτει σήμερα η Real news, αμφισβητείται και η επιστημονική τηςπορεία και η ανέλιξη τηςστον τομέα της ιστορικής διδασκαλίας.
Οι θέσεις της υπέρ της μη ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας των Ποντίων, ο έμμεσος παραλληλισμός του χορού του Ζαλόγγου με... μύθο και η έμπνευση της να διδαχθούν μαθητές του δημοτικού σχολείου τον «συνωστισμό» της Σμύρνης προκαλούν αντιδράσεις κυρίως δε... συνειδήσεις.
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης παίρνει αποστάσεις μεν από τη βουλευτή του, αλλά ταυτόχρονα ούτε καν συζητά το ενδεχόμενο διαγραφής της. Το επιχείρημα ότι «η ΔΗΜΑΡ δεν διαγράφει» είναι αληθές κατά το ήμισυ, αφού προ μηνών ο Φ. Κουβέλης είχε θέσει εκτός Κ.Ο. δύο βουλευτές που διαφωνούσαν με ΓΠ γενική πολιτική του κόμματος τον Οδυσσέα Βουδούρη και τον Πάρι Μουτσινά.
Γ. Κακουλίδης και Γ. Αμοιρίδης
Οι θέσεις της Μ. Ρεπούση, πάντως προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ. Χρειάστηκαν δύο συνεδριάσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος και η δέσμευσή της στη δεύτερη -αλλά και δημοσίας μιλώντας στην τηλεόραση- ότι δεν πρόκειται να ξαναμιλήσει για Ιστορία όταν εμφανίζεται ως πολιτικός και δη εκπροσωπώντας τη ΔΗΜΑΡ, για να βάλει το κόμμα μία... άνω τελεία την υπόθεση. Νωρίτερα, στο εσωτερικό του όμματος μάλιστα, πρότειναν εμμέσως πλην σαφώς ακόμα και διαγραφή αν συνεχίσει τις ακραίες θέσεις της. Ενδεικτικές υπήρξαν οι τοποθετήσεις του Γ.
Κακουλίδη και του Γ. Αμοιρίδη, ποντιακής καταγωγής αμφότεροι. Ο πρώτος δεχόμενος πιέσεις ακόμα και για παραίτηση του από Ποντίους υποστήριξε την ανάγκη η ιστορική προσέγγιση των γεγονότων να μένει σε χώρους αναφοράς καθαρά επιστημονικούς χαρακτηρίζοντας «απαράδεκτο» να μεταγγίζεται στην πολιτική, ενώ ο δεύτερος αξίωσε τον σεβασμό της άποψης του επικαλούμενος θύματα που βρίσκονται «μέσα στο σπίτι» του. Οι δυο τους μάλιστα, αναγκάστηκαν να επικοινωνήσουν με ποντιακά σωματεία, δίνοντας εξηγήσεις. Παρατηρούσαν όμως ακόμα και μετά ότι ο ποντιακός Ελληνισμός (που αριθμεί περί τα δύο εκατομμύρια σήμερα στην Ελλάδα) είναι... στα κάγκελα, εκφράζοντας τον προβληματισμό τους ακόμα και για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό εκλογικά.
Πλήθος στελεχών
Απέναντι στη Μ. Ρεπούση βρέθηκε πλήθος στελεχών, με πολλά εξ αυτών να μιλούν για πτώση του κόμματος κατά μία μονάδα κάθε φορά που μιλάει. «Μας δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα», λέει ο Β. Οικονόμου, καλώντας την να κατανοήσει ότι σε ένα κόμμα που επιθυμεί να αποτελέσει πόλο δεν χωρούν προσωπικές πολιτικές. «Όποιος έχει διαβάσει Ιστορία έχει πραγματικά θέμα με τις δηλώσεις της κ. Ρεπούση», υποστηρίζει η Κατερίνα Μάρκου, ζητώντας σεβασμό στους νεκρούς και χαρακτηρίζοντας τους Ποντίους «ζωντανή μνήμη» αυτής της χώρας. Στο στόχαστρο βάζουν τη βουλευτή και άλλοι συνάδελφοί της (Γ. Κυρίτσης, Δ. Αναγνωστάκης κ.ά.), ενώ ενδεικτική είναι η απάντηση του Γ. Πανούση. Ο τελευταίος τάσσεται κατά της «απολυτοποίησης» της επιστήμης σημειώνοντας με νόημα πως μπορεί ο καθένας να είναι υπεύθυνος για αυτά που λέει, αλλά και το κόμμα είναι υπεύθυνο για τα όρια που βάζει. «Λίγη αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτει», λέει, υποστηρίζοντας πάντως πως και η διαχείριση του θέματος θα μπορούσε να γίνει με άλλον τρόπο. Με το τηλεφωνικό κέντρο της ΔΗΜΑΡ να έχει «σπάσει» τις τελευταίες ημέρες το πρόβλημα δεν αποφεύγει να παραδεχθεί και ο γραμματέας του κόμματος Σπ. Λυκούδης ο οποίος το αποδίδει στο «κουτσομπολιό» που γίνεται γύρω από τις δηλώσεις και το κόμμα. Στοιχίζεται, δε, πίσω από τον πρόεδρο Φ. Κουβέλη, που της ζήτησε να κρατά τις απόψεις της ως ιστορικός και να μην τις αναμειγνύει με την πολιτική. Ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος άλλωστε, που στην πρώτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής την Τρίτη, δήλωσε τον σεβασμό του στη γενοκτονία των Ποντίων και επέπληξε τη βουλευτή για την επιστολή που είχε αποστείλει σε συναδέλφους της.
Μετά τη δέσμευση της για περιορισμό στην έκφραση των επιστημονικών της απόψεων σε επιστημονικά φόρα, η Αγίου Κωνσταντίνου υποβαθμίζει το θέμα. Μιλώντας στην «R», ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Ανδρέας Παπαδόπουλος στηλίτευσε τον «κανιβαλισμό» που έχει υποστεί η βουλευτής τα τελευταία εικοσιτετράωρα και κάλεσε όσους κρίνουν τις απόψεις της να τις έχουν διαβάσει πρώτα, υπονοώντας πως παραποιούνται.
Της ΜΑΡΙΤΙΝΑΣ ΖΑΦΗΡΙΑΔΟΥ
***
Από το «συνωστισμό» της Σμύρνης στον χορό του Ζαλόγγου
Γράφει… ιστορία με τις ανακρίβειές της
• ΠΑ ΠΟΛΛΟΥΣ το όνομα της Μαρίας Ρεπούση είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τις προκλητικές ατάκες, παρά με την όποια πολιτική δραστηριότητα της στους κόλπους της ΔΗΜΑΡ, καθώς ανά τακτά χρονικά διαστήματα -άθελα της ή μη- βρίσκεται στην επικαιρότητα με δηλώσεις οι οποίες προκαλούν το δημόσιο αίσθημα.
«Συνωστισμός» στη Σμύρνη το 1922
Η αρχή έγινε το 2006, όταν η Μ. Ρεπούση ανέλαβε μαζί με την ομάδα της να γράψει το νέο εγχειρίδιο ΙστορίαςτηςΣΤ' τάξης δημοτικού. Η επίμαχη αναφορά περί«συνωστισμού»στα παράλια τηςΣμύρνηςτο 1922, η οποία χρησιμοποιήθηκε για την περιγραφή της σφαγής των Ελλήνων από τους Τούρκους, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Ειδικότερα, το κομμάτι που προκάλεσε σφοδρότατες αντιδράσειςανέφερε πως «στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα...». Η Ακαδημία Αθηνών έκανε λόγο για παραλείψεις, λάθη και απροσεξίες και τελικά το 2008 ο νέος υπουργός Παιδείας, Ευριπίδης Στυλιανίδης, έδωσε εντολή για την απόσυρση του.
«Όχι στον υποχρεωτικό εκκλησιασμό των μαθητών»
Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ τάραξε και πάλι τα νερά πέρυσι το καλοκαίρι, όταν διέρρευσε η πληροφορία πως ως υπεύθυνη για θέματα Παιδείας της ΔΗΜΑΡ προωθεί την κατάργηση του υποχρεωτικού εκκλησιασμού. «Ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός δεν έχει καμία θέση στο σύγχρονο ελληνικό - ευρωπαϊκό σχολείο», φέρεται να έχει πει σε συνεργάτες της στη Βουλή. Μάλιστα, η εν λόγω είδηση προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου, ο οποίος απευθυνόμενος στη βουλευτή -χωρίς να αναφέρει το όνομα της- είχε πει: «Κυρά μου, τα παιδιά είναι δικά μου, τα παιδιά είναι δικά μας. Ποια είσαι εσύ που θα βγάλεις εγκύκλιο χωρίς να ρωτήσεις αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν σ' αυτόν τον τόπο, για αυτόν τον χώρο; Ποιο είναι το δικαίωμα σου, που εσύ θα αποφασίζεις ότι δεν θα εκκλησιάζονται τα παιδιά;».
«Να μην ποινικοποιηθούν οι γενοκτονίες των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικρός Ασίας»
Η νέα πρόκληση ήρθε πριν από μία εβδομάδα και η αποκάλυψη έγινε από το real.gr, το οποίο έφερε στο φως ηλεκτρονική επιστολή της Μ. Ρεπούση προς πανεπιστημιακούς, πολιτικά κόμματα και δημοσιογράφους, τους οποίους καλούσε σε συστράτευση προκειμένου να μην περάσει διάταξη στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την άρνηση των γενοκτονιών, και ειδικότερα των γενοκτονιών των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Η εν λόγω αποκάλυψη ανάγκασε τον Φ. Κουβέλη να πάρει αποστάσεις-διά των συνεργατών του- από τις «προσωπικές», όπως τις χαρακτήρισε, απόψεις της βουλευτού. Εξάλλου, τον Μάιο του περασμένου έτους η Μ. Ρεπούση είχε αποχωρήσει από την αίθουσα της Ολομέλειας όταν ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου ζήτησε να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της ποντιακής γενοκτονίας.
«Εθνικός μύθος ο χορός του Ζαλόγγου»
Η τελευταία -μέχρι στιγμής- πρόκληση ήρθε μόλις την περασμένη Πέμπτη, όταν κατά τη διάρκεια συνέντευξης της σε ραδιοφωνικό σταθμό, ερωτηθείσα για τον χορό του Ζαλόγγου, απάντησε πως «κάθε λαός δημιουργεί εθνικούς μύθους».
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
***
Αιδώς, Αργείοι!
Ο ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ με τον οποίο η κυρία Μαρία Ρεπούση αμφισβητεί παραδεδεγμένα της ελληνικής Ιστορίας, διαστρεβλώνει μείζονα γεγονότα και λοιδορεί ορόσημα του Ελληνισμού παραπέμπει σε μια παιδαριώδη, απολύτως παρωχημένη και πάντως έωλη αντίληψη, που αντιδιαστέλλει το δήθεν προοδευτικό πνεύμα με τον σεβασμό στην εθνική ταυτότητα. Τέτοιες επιπόλαιες θεωρίες, που κατά το παρελθόν βρήκαν πρόσφορο έδαφος και έγιναν του συρμού, οδήγησαν σε επικίνδυνες ατραπούς, π.χ. με την πρωτοβουλία Παπανδρέου -Τζεμ (27 Ιουνίου 2001) για αφαίρεση από τα διδακτικά βιβλία Ιστορίας «ενοχλητικών» αναφορών ή με την καλλιέργεια απόψεων εξορκισμού των εθνικών συνόρων και αποθέωσης της... «παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών». Ας αναρωτηθούν όμως οι θιασώτες αυτής της... χαλαρής θεώρησης των πραγμάτων αν, υπονομεύοντας το εθνικό αίσθημα και αποδυναμώνοντας το πολιτικό κριτήριο των Ελλήνων, τους οδηγούν τελικώς, άβουλους και ευεπίφορους, στην αγκαλιά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του φασισμού, που οι ίδιοι αποκηρύσσουν. «Αιδώς, Αργείοι!», είναι το επιφώνημα που θα μπορούσε κανείς να απευθύνει στην ιστορικό του «μικρασιατικού συνωστισμού» και στους ομοϊδεάτες της. Μήπως, όμως, η κυρία Ρεπούση αμφισβητεί και την Ιλιάδα;
***
Στην κυρία Ρεπούση απαντά ο Δ. Σολωμός
Σαράντος Καργάκος
Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ποιητής -αν ούτος δικαιούται να ονομάζεται ούτως- στο πολύστιχο ποίημα που έγραψε με τίτλο «Εις τον θάνατον του Λόρδου Μπάιρον» αφιερώνει 5 τετράστιχα στο χορό του Ζαλόγγου (101-105). Είναι τα εξής:
Τες εμάζωξε εις το μέρος
του Τσαλόγγου το ακρινό
της ελευθερίας ο έρως
και τες έμπνευσε χορό.
Τέτοιο πήδημα δεν το είδαν
ούτε γάμοι, ούτε χαρές,
και άλλες μέσα τους επήδαν
αθωότερες ζωές*.
(Εννοεί τα παιδιά που οι γυναίκες
είχαν μέσα στην κοιλιά)
Το φορέματα εσφυρίζαν
και τα ξέπλεκα μαλλιά,
κάθε γύρο πού εγυρίζαν
από πάνου έλειπε μια.
Χωρίς γόγγυσμα κι αντάρα
πάρα εκείνη μοναχά,
όπου έκαναν με την κάρα,
με το στήθια, στα γκρεμό.
Στα ίδια όρη εγεννηθήκαν
και τα αδάμαστα παιδιά,
πού την σήμερα εχυθήκαν
πάντα οι πρώτοι στη φωτιά.
Το ποίημα γράφτηκε 21 χρόνια μετά την τραγωδία του Ζαλόγγου. Ο Σολωμός άντλησε τις πληροφορίες από τους Σουλιώτες -κυρίως Σουλιώτισσες- που είχαν κατακλύσει τα Επτάνησα μετά το 1803. Το 1824 πολλοί ήσαν οι επιζήσαντες. Κάποιος ή κάποιοι θα μπορούσαν να διατυπώσουν ενστάσεις για τα λεγόμενα του Σολωμού. Ότι ήσαν παραμύθια. Δεν το έπραξαν. Έτσι τα παραμύθια (με την κακή σημασία του όρου) τ' άφησαν για κάποιες σημερινές θορυβομανείς υπάρξεις του σήμερα.
***
Καθηγήτρια σε χρόνο ρεκόρ
Η Μ. Ρεπούση ανεβαίνει τρέχοντας
–χωρίς σημαντικές διεθνείς δημοσιεύσεις –
τα σκαλιά της ακαδημαϊκής κοινότητας
Στην παγκόσμια βιβλιογραφική βάση scopus.com η καθηγήτρια Ρεπούση έχει μηδενική βαρύτητα στο διεθνές ερευνητικό στερέωμα
Οι βλέψεις της Μαρίας Ρεπούση για την ανέλιξη της στον τομέα της ιστορικής διδασκαλίας φάνηκαν ήδη από τα νεανικά της χρόνια, όταν ήταν διορισμένη ως καθηγήτρια Γαλλικών σε γυμνάσιο των Ιωαννίνων. Η πτυχιούχος Γαλλικής Φιλολογίας δεν άργησε να μεταπηδήσει στον κλάδο της Ιστορίας αποφασίζοντας να φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν σταμάτησε όμως εκεί, αφού -όπως αναφέρει στο βιογραφικό της-στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών στο διεθνώς αναγνωρισμένο πανεπιστήμιο ΡΑΚΙ51 της Σορβόνης. Στο ίδιο πανεπιστήμιο έκανε και το διδακτορικό της δίπλωμα το οποίο θεωρείται ένα από τα κορυφαία στην Ευρώπη. Τα ιστορικά της ενδιαφέροντα φάνηκαν και από τη διατριβή της με αντικείμενο την επίμαχη περίοδο του «συνωστισμού», υπό τον τίτλο: «Ελλάδα και Τουρκία 1919-1923. Η εξέλιξη και η συνάντηση μέσω της ενσάρκωσης της Μεγάλης Ιδέας». Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εργασία που έρχεται πολύ αργότερα και αφού έχει κάνει την εμφάνιση της στην πολιτική ζωή της χώρας με τίτλο «Το νέο '21. Η ανολοκλήρωτη ελληνική επανάσταση στις εθνικιστικές και κοινωνιστικές αφηγήσεις της πρώτης εκατονταετηρίδας της».
Μηδέν εις το πηλίκον
Καθηγητές και μέλη του εκπαιδευτικού χώρου κάνουν λόγο για μια «άφαντη επιστημονικά» ιστορικό, χωρίς δημοσιεύσεις αναφορές και διακρίσεις στην πανεπιστημιακή οικογένεια. Ενδεικτικό είναι ότι στην παγκόσμια βιβλιογραφική βάση scopus.com, που καταγράφει τον αριθμό των δημοσιεύσεων και την ποιότητα του επιστήμονα, η καθηγήτρια έχει μηδενική βαρύτητα στο διεθνές ερευνητικό στερέωμα. Συγκεκριμένα, από το 1995 έχει δείκτη μηδέν στην παραγωγικότητα σε επιστημονικές εργασίες και ανύπαρκτη επίδραση στην επιστημονική περιοχή, όταν οι αντίστοιχες τιμές για έναν καθηγητή είναι πάνω από το οκτώ. Επιπλέον, οι αναφορές που έχουν κάνει άλλοι επιστήμονες στο όνομα της εντός της βιβλιογραφικής βάσης είναι επίσης... μηδέν εις το πηλίκον, όταν ακόμη και ένας νέος ερευνητής έχει τουλάχιστον τέσσερις αναφορές μετά την απόκτηση του διδακτορικού του. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τις 48 εργασίες που έχει εκπονήσει, μόλις 14 έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εξέλιξη της στις βαθμίδες ΔΕΠ, την ώρα που όλοι οι καθηγητές ΑΕΙ κρίνονται με βάση τον αριθμό και το είδος των δημοσιεύσεων που έχουν συγγράψει και έχουν γίνει αποδεκτές σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Ενδιαμέσως επιλέγεται από το υπουργείο Παιδείας ως μέλος της επιτροπής για τη συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' δημοτικού, όπου χαρακτηρίζει «συνωστισμό» τη μικρασιατική καταστροφή και τον τρόπο με τον οποίο οι εκδιωγμένοι Έλληνες ξεριζώνονταν από την πατρίδα τους κατά εκατομμύρια. Πριν από μερικούς μήνες και ενώ είναι βουλευτής προάγεται από αναπληρώτρια σε μόνιμη καθηγήτρια στον Τομέα Κοινωνικών και Πολιτισμικών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης «επειδή είχε τα νόμιμα προσόντα».
Το 2007 η μέχρι τότε επίκουρη καθηγήτρια Μ. Ρεπούση διορίζεται στην οργανική θέση της μόνιμης αναπληρώτριας καθηγήτριας στον Τομέα Κοινωνικών και Πολιτισμικών Επιστημών στην Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με γνωστικό αντικείμενο «Ιστορία και Ιστορική Εκπαίδευση». Η προκήρυξη της συγκεκριμένης θέσης γίνεται το 2005, αλλά ο διορισμός έρχεται δύο χρόνια μετά και αφού έχει συγγράψει το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' δημοτικού, που προκάλεσε σάλο. Σε αυτή τη θέση θα παραμείνει μέχρι την ημέρα της εκλογής της ως βουλευτού Πειραιώς της ΔΗΜΑΡ, τον Μάιο του 2012.
Τρεις μήνες πριν από την εκλογή της ως βουλευτού -και συγκεκριμένα την 6η Φεβρουαρίου του 2012- προκηρύσσεται μια θέση καθηγήτριας στο γνωστικό της αντικείμενο, για την οποία η Μ. Ρεπούση εκδηλώνει ενδιαφέρον, προετοιμάζοντας παράλληλα και τον προεκλογικό αγώνα που θα ακολουθήσει. Το Εκλεκτορικό Σώμα συνέρχεται στις28/6/2012 -λίγες ημέρες μετά τις εκλογές του Ιουνίου- προκειμένου να αποφασίσει για την πλήρωση της θέσης ΔΕΠ του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ με γνωστικό αντικείμενο «Ιστορία και Ιστορική Εκπαίδευση», για την οποία επιλέγεται η Μ. Ρεπούση. Η σχετική απόφαση εκδίδεται με την πράξη 42170 του πρύτανη Ιωάννη Μυλόπουλου στις 24/12/2012, δηλαδή επτά μήνες μετά την εκλογή της στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ το σχετικό ΦΕΚ δημοσιεύεται στις 5 Απριλίου του 2013.
Ερωτήματα για τις αποδοχές
Τα... γραφειοκρατικά προβλήματα φαίνεται να είναι πολλά, ωστόσο δύο ημέρες πριν από το ΦΕΚ διορισμού της στη θέση της καθηγήτριας δηλαδή στις 3/4/2013, εκδίδεται από τον υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο η Διαπιστωτική Απόφαση για την αναστολή των καθηκόντων της Μ. Ρεπούση, με αναδρομική ισχύ από τις 6/5/2012. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη περίπτωση παρουσιάζει το γεγονός ότι, σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, η Πρυτανεία του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης ενημερώνει για την αναστολή των καθηκόντων της Μ. Ρεπούση στις 21 Φεβρουαρίου του 2013 και ενώ εκείνη είναι επί δέκα ολόκληρους μήνες βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου. Χαρακτηριστικό είναι ότι έγκριτοι νομικοί και στελέχη της δημόσιας διοίκησης χαρακτηρίζουν «εγκληματική» την καθυστέρηση την οποία επέδειξαν οι διοικητικές υπηρεσίες ενός από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας ενώ δεν διστάζουν να μιλούν και για «ενδεχόμενη παράβαση καθήκοντος από τους αρμόδιους υπαλλήλους», τη στιγμή μάλιστα που αφορά ένα τόσο προβεβλημένο πρόσωπο, που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές τόσο την πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και την κοινή γνώμη.
Ερωτήματα όμως γεννώνται και για την τύχη των αποδοχών της Μ. Ρεπούση όλο αυτό το διάστημα, αφού -ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις- η μισθοδοσία του καθηγητή εξακολουθεί να καταβάλλεται κανονικά μέχρι τη Διαπιστωτική Απόφαση για την αναστολή των καθηκόντων, οπότε και το κράτος αναζητά τις αποδοχές αυτού του χρονικού διαστήματος από τον ίδιο τον καθηγητή, ως «αχρεωστήτως καταβληθείσες». Η ίδια σε ερώτηση της Real news αρνήθηκε να απαντήσει εάν εξακολουθεί να της καταβάλλεται η μισθοδοσία του πανεπιστημίου και δήλωσε ότι «λαμβάνει τη βουλευτική της αποζημίωση».
Της ΜΑΙΡΗΣ ΠΟΛΛΑΛΗ
http://www.real.gr//Files/Articles/Document/238005.pdf
Από την εφημερίδα «Realnews» Κυριακή 2 Ιουνίου 2013