Κυριακή 19 Μαΐου 1919

Επιμέλεια αφιερώματος, εισαγωγή

Στέλιος Κούκος

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Κείμενα από το αρχείο της εφημερίδας "Μακεδονία"

Η εισαγωγή του αφιερώματος

Είχαμε γράψει παλαιότερα πως οι σελίδες της "Μακεδονίας" αποτελούν μία πρώτη καταγραφή και αποδελτίωση της νεώτερης μας ιστορίας. Κατά αντιστοιχία μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως και η ίδια η δημοσιογραφία είναι μια σημαντική πηγή πληροφόρησης για την ιστορική επιστημονική έρευνα...

Προσφεύγοντας ξανά στο αρχείο της εφημερίδας για το ετήσιο αφιέρωμα στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου παρατηρήσαμε πως οι αναφορές που περιέχονται στους τόμους και τις σελίδες του αποτελούν μοναδικά μνημεία λόγου -τόσο από την πλευρά της καταγραφής, δηλαδή του τεκμηρίου και του ντοκουμέντου, όσο και της ίδιας της ατμόσφαιρας των γεγονότων. Διαπιστώσαμε δηλαδή πως παρ' όλη την παρέλευση σχεδόν 100 χρόνων από τα μαύρα εκείνα χρόνια του διωγμού, του εκτοπισμού, της πείνας, της δυστυχίας, της εξαθλίωσης και του θανάτου τα κείμενα αυτά εξακολουθούν να είναι φορτισμένα και να συγκλονίζουν. Και όλα αυτά μετά και την ποικιλόμορφη έκδοση διαφόρων βιβλίων, διαλέξεις, συνέδρια, ντοκιμαντέρ τα οποία οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερα εύγλωττα τα γεγονότα αυτά τόσο ως μαρτυρίες όσο και ως έρευνες και ιστορία.

Οι ποικίλες λοιπόν ειδήσεις και πληροφορίες που περιέχονται στη "Μακεδονία" της εποχής αυτής παραμένουν και σήμερα εναργείς και σου μεταγγίζουν την έσχατη απόγνωση και το βαρύ τίμημα που πλήρωσαν οι Έλληνες του Πόντου κατά τα μαύρα χρόνια της τουρκικής θηριωδίας και της εθνοκάθαρσης που πραγματοποιήθηκε στα όρια της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας από τους... προοδευτικούς Νεότουρκους.

Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες που δημοσιεύονται στη "Μακεδονία" έρχονται από ποικίλες κατευθύνσεις και μέσα, από Έλληνες και ξένους ανταποκριτές, αλλά και από αναδημοσιεύσεις από πολύ γνωστές εφημερίδες του εξωτερικού. Έτσι γίνεται και το πρώτο ξεσκαρτάρισμα των πληροφοριών και η διερεύνηση της αλήθειας των πραγμάτων αφού και η δημοσιογραφία έχει τη δική της δεοντολογία, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την επιστημονική διερεύνηση του ιστορικού. Αλλά η ενημέρωση και η πληροφόρηση σε μια εφημερίδα δεν σταματά στις δημοσιογραφικές ειδήσεις ή την αρθρογραφία, αλλά περιστοιχίζεται με ποικίλα άλλα κείμενα, γνώμες, θέσεις, επιστολές, ανακοινώσεις και εξαγγελίες (κρατικές, φορέων, ιδιωτικές) και ούτω καθεξής...

Η Γενοκτονία των χριστιανικών λαών της Ανατολής Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων και όχι μόνον αυτών, αποτελεί πλέον ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός το οποίο είναι καταγεγραμμένο από τον παγκόσμιο Τύπο της εποχής. Θα έλεγε κανείς πως δεν μένει τίποτε άλλο πια παρά η ίδια την Τουρκία να παραδεχθεί τα ειδεχθή εγκλήματα που έχει διαπράξει κατά της ανθρωπότητας. Αυτό όμως όπως καταλαβαίνετε φαντάζει αδύνατο αφού είναι πασιφανές πως η πολιτική κουλτούρα και των σύγχρονων ταγών της δεν διαφέρει από των παλαιοτέρων. Γι αυτούς όλα λύνονται με το βάναυσο και νταηλίδικο δίκαιο του ισχυροτέρου. Τελευταίο τρανό παράδειγμα η πρόσφατη διεκδίκηση των υδρογοναθράκων της Κύπρου...

Σε όλο όμως το βίαιο γενοκτονικό παραλογισμό της Τουρκίας δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τη συνεισφορά των Γερμανών σε "τεχνογνωσία" για τον σχεδιασμό της γενοκτονίας και της εθνοκάθαρσης. Ανάλογες και πιο επιστημονικές μεθόδους εφάρμοσαν στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο με ποικίλους αποδέκτες και παθόντες και πρώτα και κύρια τους Εβραίους. Η Θεσσαλονίκη θρηνεί ακόμη μιαν ολόκληρη κοινότητα δεκάδων χιλιάδων. Βεβαίως δεν παρέλειψαν να καταστρέψουν και την ίδια την Ελλάδα σκορπώντας τον θάνατο και την εξαθλίωση, και συνάμα καταλγηστεύοντας την και καταστρέφοντας τις υποδομές της. Πώς γίνεται όμως ένα σημερινό νεοναζιστικό κόμμα να ψηφίζεται από τους σύγχρονους Έλληνες οι οποίοι μάλιστα δηλώνουν πατριώτες; Αυτό θα πρέπει να μας απασχολεί όλους μας και μάλιστα προτού είναι εντελώς αργά.