Σήμερα, Κυριακή των Μυροφόρων τελέστηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος της Βιέννης το εξάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Αυστρίας κυρού Μιχαήλ.

Χοροστάτησε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αυστρίας κ. Αρσένιος συλλειτουργούντων του Αρχιερατικού Επίτροπου π. Ιωάννη, του Ιερομονάχου π. Χρυσόστομου Αγιορείτη και του Πρεσβυτέρου π. Ηλία, εφημερίου του Ι. Ν. της Ζωοδόχου Πηγής (Αθηνών).

Στην εμπνευσμένη ομιλία του ο π. Χρυσόστομος Αγιορείτης τόνισε τα εξής:

«Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Αὐστρίας, ὑπέρτιμε καί ἔξαρχε Μεσευρώπης κ. Ἀρσένιε,

Σεβαστοί πατέρες,

Αγαπητοί ἀδελφοί,

Χριστός Ἀνέστη!

Με την εὐλογία καί την κανονική ἄδεια τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου σας κ. Ἀρσενίου καί την εὐχή τοῦ πολυσεβάστου Γέροντός μου Μωυσέως μοναχοῦ βρίσκομαι ἀπό το Περιβόλι τῆς Παναγίας μας, το Ἅγιον Ὄρος, ἐπί τριήμερον στην ἱστορική καί ὄμορφη Βιέννη, με βασικό σκοπό την συμμετοχή μου στο ἑξάμηνο μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αὐστρίας κυροῦ Μιχαήλ, ἀλλά καί την ὑποβολή σεβῶν στον νέο ποιμενάρχη σας κ. Ἀρσένιο.

Με τόν μακαριστό Μητροπολίτη σας κυρό Μιχαήλ συνδεόμουν πνευματικῶς στενά. Καί ὄχι μόνον ἐγώ, ἀλλά καί πολλοί πατέρες στο Ἅγιον Ὄρος συνδέονταν με τόν μακαριστό, μια πού ὁ ἀοίδιμος ἀγαποῦσε πολύ τόν ἱερό Ἄθωνα καί σε κάθε εὐκαιρία ἐξέφραζε αὐτήν του την ἀγάπη ἐμπράκτως.

Για τους ἁγιορείτες ὁ Μακαριστός Μιχαήλ ἦταν ἕνας ἀπό ἐμᾶς, ὄχι φιλοαγιορείτης, ἀλλά ἁγιορείτης. Αὐτό το ἀπέδειξε τις τελευταῖες ἡμέρες τις ζωῆς του, τις ὁποῖες ἀφιέρωσε στο Περιβόλι τῆς Παναγίας, ἐπισκεπτόμενος με την συνοδεία ἐκλεκτῶν πνευματικῶν τέκνων του ἐκ Βιέννης την ἱερά Μονή Βατοπεδίου κατά την πανήγυρη τῆς ἁγίας Ζώνης, την πολυαγαπημένη του Μονή τοῦ Διονυσίου, στην ὁποία παρά την ἐπιβάρυνση τῆς ὑγείας του λειτουργοῦσε κάθε ἡμέρα, ὅπως καί το πτωχό κελλί μας στήν Ἱερά Κουτλουμουσιανή Σκήτη τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος.

            Ἦταν σπουδαῖος πνευματικός ἄνδρας καί μεγάλος ἐπίσκοπος ὁ Μακαριστός Μιχαήλ. Εἶχε σύνεση, φρόνηση, ἀγάπη εἰλικρινῆ, ἀγωνία για το ποίμνιό του, θυσιαστικότητα, φιλαδελφία, ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ἀφοσίωση στην Μητέρα Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, το Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί στον σεπτό οἰακοστρόφο του, τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος τόν τιμοῦσε με την ἐμπιστοσύνη του. Για τόν Πατριάρχη του ἦταν ὁ πολύτιμος συνεργάτης, για τους συνεπισκόπους του ὁ εἰλικρινής ἀδελφός, για το ποίμνιό του ὁ γνήσιος πατέρας, για την Ἑλλάδα μας ὁ ὑπερασπιστής τῶν δικαίων της, για την Αὐστρία ὁ ὑποδειγματικός πολίτης, για ἐμᾶς τους ἁγιορεῖτες πολύτιμο στήριγμα.

Ἔτσι ἡ κοίμησή του καί ὄχι ὁ θάνατός του μᾶς ἐλύπησε ὅλους καί μᾶς πόνεσε βαθειά. Καί ἐνῶ ἔχουν περάσει ἕξι μῆνες ἀπό την ἡμέρα πού ἐδῶ στον ἱστορικό Ναό τῆς ἁγίας Τριάδος τοῦ ἀποδώσαμε ὅλοι με εὐγνωμοσύνη τόν τελευταῖο ἀσπασμό, ἡ μνήμη του παραμένει διαρκῶς ζωντανή μέσα μας καί ἡ ἀπουσία του ἀκόμη μᾶς πληγώνει. Μᾶς παρηγορεῖ ὅμως ἡ αἴσθηση πού με τόν καιρό γίνεται βεβαιότητα ὅτι ὁ μακαριστός Μιχαήλ «οὐκ ἀπέθανε ἀλλά καθεύδει», δεν πέθανε ἀλλά κοιμᾶται, μια πού ὁ θάνατος τῶν δικαίων εἶναι ζωή καί μια πού κατά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ «εἶναι μακάριοι οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες», γιατί ὁ μισθός τους εἶναι πολύς ἐν τῶ οὐρανῶ καί ἡ ἀγαλλίαση πού προκαλεῖται ἀπό τη θέα τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ εἶναι μεγάλη.

            Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὅπως σᾶς εἶπα σήμερα εἶμαι ἀνάμεσά σας καί για ἕναν ἀκόμη λόγο καί αὐτός εἶναι ἡ ὑποβολή σεβῶν στον νέο Ποιμενάρχη σας κ. Ἀρσένιο. Ὁ Σεβασμιώτατος δεν εἶναι ἄγνωστος σε ἐμένα. Γνωριστήκαμε πρίν πολλές δεκαετίες στήν ἱστορική Ριζάρειο ἐκκλησιαστική Σχολή. Εἴμασταν συμμαθητές καί πολύ γρήγορα γίναμε καρδιακοί φίλοι. Στά ὄμορφα ἀλλά καί κρίσιμα ἐκεῖνα χρόνια ὁ Κωνσταντῖνος Καρδαμάκης, αὐτό ἦταν το κοσμικό του ὄνομα, πάντοτε ξεχώριζε. Ξεχώριζε για την ἄριστη ἐπίδοσή του στα μαθήματα , ξεχώριζε για το εὐγενές καί μειλίχιο τοῦ χαρακτήρα του, ξεχώριζε για το ὄμορφο ἦθος του. Ὅλοι τόν ἀγαπούσαμε καί ὅλοι τόν καμαρώναμε.

Μετά τη Ριζάρειο, οἱ δρόμοι μας χώρισαν. Αὐτός προχώρησε τις θεολογικές σπουδές στην Ἀθήνα ἐγώ στη Θεσσαλονίκη. Ἔπειτα, αὐτός ἔγινε μοναχός καί κληρικός στην ἰδιαίτερη πατρίδα του στην Κρήτη, ἐγώ στο Ἅγιον Ὄρος. Πάντοτε ὅμως οἱ καρδιές μας ἦταν κοντά. Χαιρόμουν να μαθαίνω τά καλά του νέα, πρῶτα ἀπό την Κρήτη, ἔπειτα ἀπό τη Γερμανία καί ἀργότερα ἀπό τη Γαλλία. Ὅποιον καί να ρωτοῦσα για τόν ἀδελφό μου π. Ἀρσένιο εἶχε ἕναν καλό λόγο να μοῦ πεῖ. Ὅπου καί ἄν διακόνησε, πρόσφερε καί θυσιάστηκε. Καί παρά το νεαρό τῆς ἡλικίας του σύνεση γεροντική καί ὡριμότητα θαυμαστή τόν διέκρινε.

            Ἡ ἐκλογή του στην ἱστορική Μητρόπολη τῆς Αὐστρίας εἰς διαδοχήν τοῦ Μεγάλου Μιχαήλ με χαροποίησε ἀφάνταστα χωρίς ὅμως να με ἐκπλήξει. Ἦμουν βέβαιος πώς το διορατικό μάτι τοῦ Πατριάρχου μας κ. Βαρθολομαίου σίγουρα εἶχε ἐντοπίσει τα πολλά χαρίσματα τοῦ π. Ἀρσενίου. Καί ἔτσι τοποθέτησε τόν λύχνον ἐπί την λυχνίαν. Ὅπως εἶμαι ἐξ’ ἴσου σίγουρος ὅτι ἡ ψυχή τοῦ ἀειμνήστου Μιχαήλ σκίρτησε ἀπό ἀγαλλίαση με την ἐκλογή, μια πού πολύ ἀγαποῦσε καί ἐκτιμοῦσε τόν Πρωτοσύγκελλο τοῦ ἁγίου Γαλλίας.

Καί ὁ παλιός φίλος, ἀδελφός καί συμφοιτητής π. Ἀρσένιος ἐξελέγη, ἐχειροτονήθη καί ἐνεθρονίσθη Μητροπολίτης Αὐστρίας, δικός σας ποιμένας καί πνευματικός πατέρας.

            Σεβασμιώτατε ἅγιε Αὐστρίας κ. Ἀρσένιε,

            Ο Μέγας τῆς Ἐκκλησίας μας Ἀπόστολος Παῦλος σέ μια ἐπιστολή του προς το πνευματικό του παιδί Τιμόθεο, τόν ὁποῖον χειροτόνησε ἐπίσκοπο Ἐφέσου σε νεαρή ἡλικια τοῦ γράφει: «παιδί μου Τιμόθεε, κανείς να μην καταφρονήσει, να μην περιγελάσει τη νιότη σου». Αὐτόν την προτροπή τοῦ Ἀποστόλου ὑπενθυμίζω σε ὅλους μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Κανείς ἀπό ἐμᾶς να μην καταφρονήσει τη νιότη τοῦ νέου Ποιμενάρχου μας. Ἀντίθετα, να δοξάζουμε τόν Θεό μας καί να εὐγνωμονοῦμε τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη μας πού ἔστειλε στο κέντρο τῆς Εὐρώπης ἐπίσκοπο νέο στην ἡλικία ἀλλά ὥριμο στη σύνεση, ἄνδρα μορφωμένο πολύ ἀλλά καί ἄνδρα πλήρη χάριτος καί Πνεύματος Ἁγίου, δυναμικό καί διεκδικητικό ἀλλά καί μειλίχιο καί εἰρηνικό, ἀνοιχτό καί συνεργάσιμο στις ἄλλες θρησκευτικές κοινότητες ἀλλά καί ἀπαρασάλευτο στά δόγματα τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί παράδοσης.

            Ταπεινά, ἀδελφοί μου, σᾶς παρακαλῶ, ὡς ὁ ἐλάχιστος τῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν, να ἀγκαλιάσουμε τόν ἐπίσκοπό μας με ἀγάπη καί να τόν ἀναπαύσουμε με την ὑπακοή καί συνεργασία μας. Καί τότε να εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι ἡ Ρωμιοσύνη τῆς Βιέννης θα προοδεύει ἀπό μέρα σε μέρα καί θα μεγαλύνεται, ἐσεῖς θα εἶστε μέσα στη Χάρη καί στην εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἡ ψυχή τοῦ μακαριστοῦ Μιχαήλ θα ἀγάλλεται.

Μιχαήλ τοῦ αοιδίμου Μητροπολίτου Αὐστρίας αἰωνία ἡ μνήμη.

Ἀρσενίου τοῦ Σεβασμιωτάτου καί θεοπροβλήτου Μητροπολίτου Αὐστρίας πολλά τά ἔτη.

Χριστός Ἀνέστη!»

Στο τέλος του μνημοσύνου, ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αυστρίας τόνισε ότι η ζωή του μακαριστού κυρού Μιχαήλ ήταν φωτισμένη από το μήνυμα της αναστάσεως, και για αυτό έγραψε ένα βιβλίο με θέμα την ανάσταση και ζήτησε το «Χριστός Ανέστη» να γραφεί πάνω στον τάφο του.

Ο σεβασμιότατος θύμισε στο πλήρωμα τα λόγια του μακαριστού κατά την τελευταία συνάντηση τους στο Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο λίγες ημέρες πριν από την εις Κύριο εκδημία του, το οποίο τόσο αγαπούσε: «Στη γη, ο Θεός μου έδωσε όλες τις ευλογίες του. Τώρα μου έδωσε την ασθένεια. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Μπορώ τώρα να ολιγοψυχήσω, να μη δοξάσω το όνομα του;».

Σχολιάζοντας αυτά τα λόγια, ο σεβασμιότατος είπε χαρακτηριστικά ότι ο μακαριστός και στην ασθένεια, δόξασε το όνομα του Θεού και έζησε το νόημα της αναστάσεως, έφυγε δικαιωμένος, με την βεβαιότητα της αναστάσεως.

Στην συνέχεια, ο σεβασμιότατος ευχήθηκε ο Θεός να αναπαύει τον μακαριστό και να στηρίζει το πλήρωμα της Εκκλησίας να συνεχίσει την σταυροαναστάσιμη πορεία της, ευχαρίστησε τους Πατέρες Χρυσόστομο και Ηλία, παρεκάλεσε τον π. Χρυσόστομο να μεταφέρει την αγάπη και τον σεβασμό της Εκκλησίας της Αυστρίας προς την Έφορο του Αγίου Όρους Υπεραγία Θεοτόκο

Καταλήγοντας, ο σεβασμιότατος αναφέρθηκε στην τόλμη των Μυροφόρων για την οποία ο Κύριος τις αξίωσε να γίνουν οι πρώτες μάρτυρες της αναστάσεως Του και τόνισε ότι η πίστημας απαιτεί τόλμη, απαιτεί ανδρεία ώστε να ξεπεράσουμε την αβεβαιότητα του τάφου και τις φοβίες μας και να ζήσουμε την ανάσταση.