Ζωηφόρος

Ἡ ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς(1), τοῦ Μητροπολίτη Καισαριανῆς κ. Δανιήλ

Rate this item
(0 votes)

Ἡ ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς

τοῦ Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη

Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ

από την ιστοσελίδα: http://www.imkby.gr/greek/metropolite/puplications/puplication_11.htm

Πρόλογος

Ἡ τύρβη τοῦ κόσμου καὶ οἱ βιωτικὲς μέριμνες προκαλοῦν ζάλη στὸν νοῦ τῶν ἀνθρώπων μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποπροσανατολίζωνται καὶ νὰ χάνωνται.

Μὲ ὡραῖα παραδείγματα οἱ Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας μας ἀναφέρονται στὶς πνευματικὲς αὐτὲς καταστάσεις, οἱ ὁποῖες ἐμπεριέχουν κινδύνους γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή μας καὶ ζημιώνουν τὸν ἄνθρωπο ἐνδεχομένως καὶ αἰωνίως, ἐὰν δὲν ἀνανήψη.

Τὸ πρῶτο παράδειγμα εἶναι ἀπὸ τὴν μελισσοκομία.

῞Οταν ὁ μελισσουργὸς θέλει νὰ ἐπέμβη στὴν κυψέλη, γιὰ νὰ ἀφαιρέση τὸ μέλι, πρέπει πρῶτα νὰ ζαλίση μὲ τὸν καπνὸ τὶς μέλισσες, οἱ ὁποῖες ἐπιτίθενται στὸν εἰσβολέα. ῞Οταν οἱ μέλισσες ζαλισθοῦν, ἀδρανοῦν καὶ ἀφήνουν ἀνυπεράσπιστη τὴν κυψέλη καὶ τὸ μέλι, ποὺ εἶναι ὁ καρπὸς τῆς κοπιώδους ἐργασίας τους.

῎Ετσι καὶ ὁ διάβολος ἐνεργεῖ γιὰ νὰ ἐπέμβη στὸ νοῦ τῶν ἀνθρώπων. Χρησιμοποιεῖ κι αὐτὸς σὰν καπνὸ τὶς βιωτικὲς μέριμνες, οἱ ὁποῖες ἐπιφέρουν ζάλη καὶ σύγχυσι, μὲ ἀποτέλεσμα ἐκεῖνος εὐχερῶς νὰ ἐργάζεται τὸ ψυχόλεθρο ἔργο του.

Τὸν κίνδυνο αὐτὸ ἐπισημαίνει ὁ Κύριός μας μὲ τοὺς λόγους Του, «προσέχετε δὲ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς ... ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι...»1. ᾿Απόδοσις· Προσέξετε καλὰ τοὺς ἑαυτούς σας. Μὴν παραδοθῆτε στὴν κραιπάλη καὶ στὴν μέθη καὶ στὶς βιωτικὲς ἀνάγκες... Νὰ μένετε λοιπὸν ἄγρυπνοι καὶ νὰ προσεύχεσθε ἀδιάκοπα.

Σημειώνουμε, ὅτι ὁ Κύριος στοὺς λόγους αὐτοὺς συμπεριέλαβε τὶς βιωτικὲς μέριμνες, μὲ τὴν μέθη καὶ τὴν κραιπάλη, καταστάσεις καὶ τρόπους συμπεριφορᾶς, στὶς ὁποῖες ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀπωλέσει τὴν αὐτοκυριαρχία καὶ τὴν αὐτοσυνειδησία του.

Τὸ δεύτερο παράδειγμα εἶναι ἡ πυξίδα.

῾Ως γνωστό, οἱ ναυτικοί, οἱ ὀρειβάτες καὶ ἄλλοι χρησιμοποιοῦν πρὸς ἔλεγχο εἴτε τοῦ πλοῦ, εἴτε τῆς ὀρειβασίας, τὴν πυξίδα, τῆς ὁποίας ἡ βελόνα δείχνει πάντοτε τὸν βορρᾶ καὶ ἔτσι προσανατολίζονται εὐχερῶς γιὰ νὰ μὴ χαθοῦν. ῞Οταν τὸ ὄργανο αὐτό, ἡ πυξίδα, χαλάση, δὲν δείχνει σωστὰ ποῦ εὑρίσκεται ὁ βορρᾶς γιὰ νὰ ἐλεγχθῆ ἡ πορεία· καὶ τότε εἴτε ὁ ναυτικὸς εἴτε ὁ ὀρειβάτης εἴτε ὁ ὁδοιπόρος χάνονται καὶ περιπίπτουν σὲ κινδύνους πολλούς.

Γιὰ νὰ βοηθήσουμε τοὺς πιστοὺς στὴν πορεία τους, γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τοὺς ἐνισχύσουμε στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα τους, συγγράψαμε αὐτὴ τὴν μικρὴ πραγματεία, μὲ θέμα τὴν ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία τυπώθηκε καὶ διανέμεται δωρεὰν ἀπὸ τὴν ἐνορία σας μὲ τὴν εὐχή νὰ γίνη ἀφορμὴ πνευματικῆς ἀφυπνίσεως καὶ ἐγρηγόρσεως.

῞Οσοι εὕρετε πνευματική ὠφέλεια, εὔχεσθε γιὰ τὸν ταπεινὸ ᾿Επίσκοπό σας καὶ τοὺς πνευματικοὺς πατέρες τῆς ἐνορίας σας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

῾Ο Καισαριανῆς, Βύρωνος καὶ ῾Υμηττοῦ Δανιήλ.

῎Εγραφον τὴν 14η Σεπτεμβρίου 2004,

ἑορτὴ τῆς ῾Υψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.

Η ΕΠΙΜEΛΕΙΑ ΤHΣ ΨΥΧHΣ

῾Ο ἅγιος ᾿Αντώνιος, ὁ μέγας ᾿Ασκητὴς καὶ Καθηγητὴς τῆς ἐρήμου, συμβουλεύει τὸν πιστὸ νὰ μὴν ἀμελῆ, ἀλλὰ νὰ φροντίζη τὴν ψυχή του, γιατὶ ἀπὸ τὴν ἀμέλειά του ὁ ἄνθρωπος εἶναι δυνατὸν νὰ βλάψη τὴν ψυχή του.

Χρησιμοποιεῖ μάλιστα ἕνα ὡραῖο καὶ διδακτικὸ παράδειγμα, τὸν χαλκό. Λέγει· «῾Ο χαλκός, ὅταν τὸν παραμελήσουμε, ἐξαιτίας τοῦ χρόνου καὶ τῆς ἀχρηστίας σαπίζει ἀπὸ τὴν σκουριὰ καὶ γίνεται ἄχρηστος καὶ ἄσχημος. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ἡ ψυχή, ὅταν παραμένει ἀργὴ καὶ δὲν φροντίζει γιὰ ἐνάρετη ζωὴ καὶ ἐπιστροφὴ στὸν Θεό, χωρίζεται μὲ τὶς κακὲς πράξεις, ἀπὸ τὴν φύλαξι καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξαιτίας τῆς κακίας, πού προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀμέλεια καὶ τὴν φροντίδα, ποὺ ἔχει μόνο γιὰ τὸ σῶμα, σὰν τὸν χαλκὸ καταστρέφεται ἀπὸ τὴν σκουριὰ καὶ γίνεται ἄσχημος καὶ ἄχρηστος καὶ ἀκατάλληλος γιὰ τὴν σωτηρία».2

῾Ο ἅγιος Βασίλειος ὁ μέγας, ἡ ποικίλη μοῦσα τῆς ᾿Εκκλησίας, ὁ ὁποῖος διερρύθμισε καὶ κατεκόσμησε τὰ ἤθη τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸν εὐαγγελικὸ νόμο, ἐπισημαίνει, ὅτι· «Πολλοὶ γὰρ ἀπὸ τῆς ἄγαν ἀπροσεξίας, μεγάλα καὶ ἀνίατα νοσοῦντες, οὐδὲ αὐτὸ τοῦτο ἴσασιν ὅτι νοσοῦσι».3 ᾿Απόδοσις· Διότι πολλοί ποὺ νοσοῦν ἀπὸ μεγάλη καὶ ἀνίατο ἀσθένεια, λόγῳ τῆς μεγάλης ἀπροσεξίας, δὲν γνωρίζουν οὔτε αὐτὸ τὸ ἴδιο, ὅτι δηλαδὴ νοσοῦν.

῾Ο ἅγιος ᾿Ιωάννης, ὁ συγγραφέας τῆς Κλίμακος, μεταξὺ τῶν τριάντα λόγων, ποὺ περιλαμβάνονται στὸ βιβλίο του, συμπεριλαμβάνει καὶ δύο λόγους, τὸν δέκατο τρίτο περὶ ἀκηδίας καὶ τὸν δέκατο ἕβδομο περὶ ἀναισθησίας, στοὺς ὁποίους μὲ ἐνάργεια περιγράφει τὶς ἀνάλογες πνευματικὲς καταστάσεις.

Στὸ ἀπολυτίκιο, ποὺ ψάλλεται γιὰ τοὺς ᾿Ασκητὲς Πατέρες «᾿Εν σοὶ Πάτερ, ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾿ εἰκόνα·... καὶ πράττων ἐδίδασκες ὑπερορᾶν μὲν σαρκὸς, παρέρχεται γὰρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου» – ὑπάρχει παρόμοιο γιὰ τὶς ᾿Ασκήτριες Μητέρες - οἱ ῞Αγιοι ἐγκωμιάζονται, ἐπειδὴ ἐτήρησαν τὸ κατ᾿ εἰκόνα, ἐπειδὴ ἐπέδειξαν ἐπιμέλεια γιὰ τὴν ψυχή τους καὶ ἐκαλλιέργησαν τὴν ἄγονο σὲ ἀρετὴ ψυχή τους μὲ τὰ δάκρυα καὶ τὴν ἄσκησί τους καὶ ἀπέδωσαν καρποὺς ἑκατονταπλάσιους τῆς δωρεᾶς τῆς θείας Χάριτος, τὴν ὁποία ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Θεό.

Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ θὰ ἀναφερθοῦμε στὸ μεγάλο αὐτὸ ζήτημα ἔχοντες ὁδηγό μας τὴν ῾Αγία Γραφὴ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν ῾Αγίων Πατέρων μας, ἑστιάζοντες τὴν προσοχή μας σὲ τέσσερα θέματα·

Θέμα 1ον· ῞Οτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι διφυής· ἀποτελεῖται ἀπὸ σῶμα καὶ ψυχή.

Θέμα 2ον· Ποιό ἐκ τῶν δύο στοιχείων προηγεῖται; ῾Η ψυχὴ ἢ τὸ σῶμα;

Θέμα 3ον· Ποιές εἶναι οἱ ἀνάγκες τῆς ψυχῆς;

Θέμα 4ον· ῾Ο ἐχθρὸς δὲν παραιτεῖται.

1. ῾Ο ἄνθρωπος μὲ σῶμα καὶ ψυχή.

Κατὰ τὴν διδασκαλία τῆς ῾Αγίας Γραφῆς καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας μας ὁ Θεὸς ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπο.

Τὸν ἐδημιούργησε, κατὰ τὸν ῞Αγιο ᾿Ιωάννη τὸν Δαμασκηνὸ, « ἄκακο, εὐθύ, ἐνάρετο, ἄλυπο, ἀμέριμνο, στολισμένο μὲ τὴ λαμπρότητα κάθε ἀρετῆς, προικισμένο μὲ ὅλα τὰ ἀγαθά, ὡσὰν κάποιο δεύτερο κόσμο, μικρὸ κόσμο μέσα στὸ μεγάλο, ἄλλο ἄγγελο προσκυνητή, σύνθετο, θεατὴ τῆς ὁρατῆς δημιουργίας, γνώστη τῶν μυστηρίων τῆς νοητῆς, βασιλέα τῶν ἐπιγείων, ποὺ κυβερνᾶται «ἄνωθεν», ἐπίγειο καὶ οὐράνιο, προσωρινὸ καὶ ἀθάνατο, ὁρατὸ καὶ νοούμενο, ἐνδιάμεσο μεταξὺ μεγαλείου καὶ μικρότητος, τὸν ἴδιο πνεῦμα καὶ σάρκα· πνεῦμα διὰ τὴν χάρι, σάρκα ἐξαιτίας τῆς ὑπερηφανείας· τὸ ἕνα διὰ νὰ μένη σταθερός καὶ νὰ δοξάζη τὸν Εὐεργέτη, τὸ ἄλλο διὰ νὰ ὑποφέρη, καὶ ὑποφέροντας νὰ ἐνθυμῆται καὶ νὰ σωφρονίζεται φιλοτιμούμενος ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ πνεύματος· τὸν ἐδημιούργησε ζῶσα ὕπαρξι, ποὺ κατ᾿ οἰκονομία ζῆ ἐδῶ, δηλαδὴ στὴν παροῦσα ζωή, καὶ ποὺ μεταβαίνει ἀλλοῦ, δηλαδὴ στὴ μέλλουσα ζωή· καὶ ἡ κατάληξις τοῦ μυστηρίου εἶναι ὅτι θεοῦται μὲ τὴν ὑπακοὴν στὸν Θεό· θεοῦται μάλιστα μὲ τὴν κοινωνία τοῦ θείου φωτισμοῦ, χωρὶς νὰ μεταβάλλεται σὲ Θεὸ κατ᾿ οὐσίαν».4 .

Τὸ σῶμα, κατὰ τὸν ῞Οσιο Πατέρα Θεόδωρο ᾿Εδέσσης τῆς Συρίας (7ος αἰών μ. Χ.), σὰν ὑλικὸ εἶναι «βαρύ» καὶ «βρίθει (βαρυφορτωμένο κάμπτεται) πρὸς τὰ κάτω», κλίνει δηλαδὴ πρὸς τὰ γήινα. Τὰ γήινα τοῦ εἶναι «προσφυῆ» καὶ «ἐράσμια». Τοῦ ταιριάζουν καὶ τοῦ εἶναι ἀγαπητὰ γιὰ τὴν ζωϊκή του φύσι.

᾿Αντιθέτως, γιὰ τὴν νοερὰ καὶ πνευματικὴ ψυχή, ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶναι «νοερὰ οὐσία», ποθητά, ἐφετά, ἐράσμια καὶ ὀρεκτὰ εἶναι τὰ ἀντίστοιχά της «νοητά». Καὶ πρὸς αὐτὰ τείνει καὶ αὐτὰ λαχταράει νὰ πετύχη καὶ νὰ ἀπολαύση.5

῾Η ψυχή εἶναι ἀθάνατος, τὸ σῶμα ἀντιθέτως εἶναι θνητό, ἀλλὰ δυνάμενο νὰ μεταμορφωθῆ καὶ νὰ ἀπαφθαρτισθῆ.

Τὸ σῶμα ἔχει μέλη· Χέρια, πόδια, ὀφθαλμούς, καρδιά, πνεύμονες κ.λπ. ῾Η ψυχὴ ἔχει μέρη· Λογιστικό, θυμικό, (θυμοειδές), ἐπιθυμητικό.

Τὸ σῶμα ἔχει δεξιότητες καὶ ἱκανότητες· Μπορεῖ νὰ τρέφεται, νὰ αὐξάνη, νὰ ἀνθίσταται στὶς ἀσθένειες καὶ νὰ ἀντέχη. ῾Η ψυχὴ ἐπίσης διαθέτει δυνάμεις. ῾Ο ῞Αγιος Μάξιμος ὁ ῾Ομολογητής (7ος αἰὼν μ. Χ.) διδάσκει, ὅτι οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς εἶναι τρεῖς· θρεπτική, φανταστική-παρορμητικὴ καὶ λογιστική-νοητική. Τὰ φυτὰ ἔχουν τὴν πρώτη (θρεπτική). Τὰ ἄλογα ζῶα τὴν πρώτη καὶ τὴν δεύτερη (θρεπτικὴ καὶ παρορμητική). Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν καὶ τὶς τρεῖς. Οἱ δύο πρῶτες εἶναι φθαρτές· ἐνῶ ἡ τρίτη ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη.6

Κατὰ τοὺς ἁγίους Κάλλιστο καὶ ᾿Ιγνάτιο τοὺς Ξανθόπουλους «ἡ ψυχὴ ἔχει πέντε δυνά-μεις, τὸν νοῦ, τὴν διάνοια, τὴν δόξα (γνώμη), τὴν φαντασία καὶ τὴν αἴσθησι»7.

Τὸ σῶμα εἶναι ὁρατό. ῾Η ψυχὴ ἀόρατος.

Τὸ σῶμα εἶναι ὄργανο τῆς ψυχῆς γιὰ τὴν ἐκτέλεσι τῆς ἁμαρτίας ἢ τῆς ἀρετῆς.

῞Οπως τὸ σῶμα διέρχεται ἀπὸ διάφορες ἡλικίες καθὼς ἀναπτύσσεται, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ ἔχει τὶς ἡλικίες της.

῞Οπως ἀποθνήσκει τὸ σῶμα, ἀποθνήσκει καὶ ἡ ἀθάνατη ψυχή. Θάνατος τοῦ σώματος εἶναι ὁ χωρισμὸς ἀπὸ τὴν ψυχή. Θάνατος τῆς ἀθανάτου ψυχῆς ὁ χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Ζωοδότη Θεό.

Τὶς αἰτίες συνδέσεως τῆς ψυχῆς μὲ τὸ σῶμα ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Κατὰ τὸν ἅγιο Πατέρα, ἡ ψυχὴ ἑνώθηκε μὲ τὸ σῶμα γιὰ νὰ ὁδηγήση αὐτὸ στὴν ἕνωσι μὲ τὸν Θεό.

«῞Οσον δ᾿ οὖν ἐμὲ γινώσκειν καὶ τοὺς κατ᾿ ἐμέ, δυοῖν ἕνεκεν· ἑνὸς μὲν ἵνα δι᾿ ἀγῶνος καὶ πάλης, τῆς πρὸς τὰ κάτω, τῆς ἄνω δόξης κληρονομήσειεν, ὥσπερ χρυσὸς πυρὶ τοῖς τῇδε βασανισθεῖσα, καὶ ἀρετῆς ἆθλον, ἀλλὰ μὴ Θεοῦ δῶρον μόνον ἔχῃ τὰ ἐλπιζόμενα... ἑτέρου δὲ ὡς ἂν καὶ τὸ χεῖρον ἑλκύσειε πρὸς ἑαυτὴν καὶ ἄνω θείη, λύσασα κατὰ μικρὸν τῆς παχύτητος· ἵν᾿ ὅπερ ἐστὶ Θεὸς ψυχῇ, τοῦτο ψυχὴ σώματι γένηται παιδαγωγήσασα δι᾿ ἑαυτῆς τὴν ὑπηρέτιν ὕλην, καὶ οἰκειώσασα Θεῷ τὸ ὁμόδουλον»8. ᾿Απόδοσις· Σύμφωνα μὲ ὅσα γνωρίζω ἐγὼ καὶ οἱ γύρω μου, αὐτό, δηλαδὴ ἡ σύνδεσις τῆς ψυχῆς μὲ τὸ σῶμα, ἔγινε γιὰ δύο λόγους. Πρῶτον γιὰ νὰ κληρονομήση τὴν ἄνω δόξα μὲ ἀγῶνα καὶ πάλη ἐνάντια πρὸς τὰ ἐπίγεια, ἀφοῦ δοκιμασθῆ ἀπὸ τὰ ἐπίγεια, ὅπως τὸ χρυσάφι ἀπὸ τὴν φωτιά, καὶ ἀφοῦ κερδίση ἐκεῖνα ποὺ ἐλπίζει, σὰν βραβεῖο ἀρετῆς καὶ ὄχι μόνον σὰν δῶρο Θεοῦ... Καὶ δεύτερον γιὰ νὰ σύρη μαζί της καὶ τὸ κατώτερο καὶ νὰ τὸ τοποθετήση στὸν οὐρανό, ἀφοῦ σιγά-σιγά θὰ τὸ ἔχη ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν γήινη ὕλη του. Γιὰ νὰ γίνη ἡ ψυχή γιὰ τὸ σῶμα, ὅ,τι εἶναι ὁ Θεὸς γιὰ τὴν ψυχή, ἀφοῦ διαπαιδαγωγήσει μὲ τὸν ἑαυτό της τὴν ὑπηρέτρια ὕλη καὶ οἰκειώσει μὲ τὸν Θεὸ τὸ σῶμα, τὸ ὁποῖο εὑρίσκεται στὴν ἴδια δουλεία μὲ αὐτή.

2. Προτεραιότητα.

Μεταξὺ ψυχῆς καὶ σώματος προτεραιότητα ἔχει ἡ ψυχὴ καὶ τὰ τῆς ψυχῆς. Τοῦτο ὀφείλεται στὴν ἀνεκτίμητη ἀξία της, τὴν ὁποία ἐπισημαίνουν οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου μας· «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;»9.

᾿Απόδοσις· Γιατὶ τί θὰ ὠφεληθῆ ὁ ἄνθρωπος, ἂν κερδίση ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ἀλλὰ χάσει τὴ ζωή του; Τί μπορεῖ νὰ δώση ὁ ἄνθρωπος σὰν ἀντάλλαγμα γιὰ τὴν ζωή του;

«Καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ»10 ᾿Απόδοσις· Καὶ μὴ φοβηθῆτε αὐτοὺς ποὺ σκοτώνουν τὸ σῶμα, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ σκοτώσουν τὴν ψυχή. ᾿Αντίθετα, νὰ φοβηθῆτε, ὅποιον μπορεῖ νὰ καταστρέψη ψυχὴ καὶ σῶμα στὴν κόλασι.

«Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;... Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»11. ᾿Απόδοσις· Γι᾿ αὐτό, λοιπόν, σᾶς λέω· Μὴ μεριμνᾶτε γιὰ τὴ ζωή σας, τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιῆτε οὔτε γιὰ τὸ σῶμα σας, τί θὰ ντυθεῖτε. ῾Η ζωὴ δὲν εἶναι σπουδαιότερη ἀπὸ τὴν τροφή; Καὶ τὸ σῶμα δὲν εἶναι σπουδαιότερο ἀπὸ τὸ ντύσιμο; ... Γι’ αὐτὸ πρῶτα ἀπ’ ὅλα νὰ ἐπιζητῆτε τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐπικράτησι τοῦ θελήματός Του, κι ὅλα αὐτὰ θὰ ἀκολουθήσουν.

῾Ο Κύριος τέλος ἐμακάρισε τὴν Μαρία, ὅτι «τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο».12 ᾿Αγαθὴ μερίδα κατὰ τὸν Κύριο εἶναι ἡ ἀκρόασις τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι τροφὴ τῆς ψυχῆς.

Διδακτικὰ εἶναι καὶ ὅσα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος διδάσκει γιὰ τὴν πάλη ψυχῆς καὶ σώματος.

«Φιλεῖ γὰρ ὡς τὰ πολλὰ ταῦτα ἀντιπολεμεῖν ἀλλήλοις καὶ ἀντικαθέζεσθαι· καὶ σῶμα μὲν εὐεκτεῖν, καμνούσης ψυχῆς, ψυχὴν δὲ θάλλειν καὶ ἄνω βλέπειν, τῶν ἡδονῶν ὑποβαινουσῶν καὶ συναπομαραινομένων τῷ σώματι».13 ᾿Απόδοσις· Διότι αὐτὰ εἶναι πολὺ συνηθισμένο νὰ ἀντιμάχωνται τὸ ἕνα μὲ τὸ ἄλλο καὶ νὰ ἀντιπαρατάσσωνται. Τὸ μὲν σῶμα, δηλαδή, νὰ ἔχη εὐεξία, ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι κουρασμένη, ἡ δὲ ψυχὴ νὰ εἶναι θαλερὰ καὶ ἀκμαία καὶ νὰ στρέφεται πρὸς τὰ ἐπάνω, ὅταν οἱ ἡδονὲς ὑποχωροῦν καὶ μαραίνωνται μαζὶ μὲ τὸ σῶμα.

῾Ο ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος ὁρίζει τὸ ὑπερέχον τῶν δύο στοιχείων τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἑξῆς· «Τίνος ἕνεκεν, εἰ τιμιώτερον ἡ ψυχὴ τοῦ σώματος, τὸ ἔλαττον πρῶτον δημιουργεῖται, καὶ τότε τὸ μεῖζον καὶ ὑπερέχον;»14. ᾿Απόδοσις· Γιὰ ποιό λόγο, ἐὰν ἡ ψυχὴ εἶναι τιμιώτερο πρᾶγμα ἀπὸ τὸ σῶμα, τὸ μικρότερον δημιουργεῖται πρῶτον καὶ ὕστερα τὸ μεγαλύτερο καὶ ἀνώτερο;

3. ῾Η ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς.

Ο ἄνθρωπος ἀφ᾿ ὅτου γεννηθεῖ, συνεχῶς, ἐπιμελεῖται τοῦ σώματός του· Γιὰ νὰ τραφῆ, γιά νὰ ἐνδυθῆ, γιά νὰ καλλωπισθῆ, γιὰ νὰ αὐξηθῆ, γιὰ νὰ γυμνασθῆ, γιὰ νὰ θεραπευθῆ, γιὰ νὰ ἀναπαυθῆ, γιὰ νὰ ἱκανοποιηθοῦν ὅλες οἱ ἀνάγκες του.

᾿Αντιθέτως γιὰ τὴν ψυχὴ ὡρισμένοι ἄνθρωποι οὐδεμία φροντίδα καταβάλλουν.

᾿Εκ τούτου ἡ ψυχὴ μένει ἀνώριμος, τυφλή, ρυπαρά, γυμνή, ἀφύλακτος, ἄκαλλος (ἐστερημένη κάλλους), ἔρημος. ῾Η ψυχὴ εἶναι ἔρημος, ὅταν ἀπουσιάζη ὁ Θεός. Τότε μεταβάλλεται σέ κατοικητήριο σκοτεινῶν δαιμόνων.

Οἱ ἀνάγκες τῆς ψυχῆς εἶναι ἀντίστοιχες μὲ τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματος. Θὰ τὶς περιγράψουμε ἀκολουθοῦντες τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματος·

Α. Τροφὴ τῆς ψυχῆς.

῾Η ψυχὴ τρέφεται καὶ αὐξάνει μὲ δύο τρόπους·

α) Μὲ τὴν ἀκρόασι καὶ τὴν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ μὲ κάθε μελέτη πνευματική. ᾿Ιδιαιτέρως ἡ ψυχὴ τρέφεται μὲ τὴν προσευχή. ῾Ο Θεός ἀπευθύνεται στοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς προτρέπει· «᾿Ακούσατέ μου καὶ φάγεσθε ἀγαθά, καὶ ἐντρυφήσει ἐν ἀγαθοῖς ἡ ψυχὴ ὑμῶν»15. ᾿Ακούσατέ μου καὶ θὰ φάγετε τὰ ἀγαθά τῆς γῆς, καὶ ἡ ψυχὴ σας θὰ εὕρη τὴν τροφή της στὰ πραγματικὰ ἀγαθά.

β) Μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου.

῾Ο Κύριος εἶπε· «᾿Εγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μὴ πεινάσῃ, καὶ ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε».16 ᾿Απόδοσις· ᾿Εγὼ εἶμαι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς. ῞Οποιος ἔρχεται σὲ μένα δὲν θὰ πεινάση, κι ὅποιος πιστεύει σὲ μένα δὲν θὰ διψάση ποτέ.

«᾿Εγὼ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς».17 ᾿Απόδοσις· ᾿Εγὼ εἶμαι ὁ ἄρτος ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ χαρίζει τὴ ζωή· ὅποιος φάει ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν ἄρτο θὰ ζήση αἰώνια. Καὶ ὁ ἄρτος τὸν ὁποῖο θὰ δώσω ἐγὼ εἶναι τὸ σῶμα μου, ποὺ θὰ τὸ προσφέρω γιὰ νὰ ζήση ὁ κόσμος.

«῝Ος δ᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον».18 ᾿Απόδοσις· ῞Οποιος ὅμως πιεῖ ἀπὸ τὸ νερὸ, ποὺ θὰ τοῦ δώσω ἐγὼ δὲν θὰ διψάση ποτέ, ἀλλὰ τὸ νερὸ ποὺ θὰ τοῦ δώσω θὰ γίνη μέσα του μιὰ πηγὴ ποὺ θ᾿ ἀναβλύζη νερὸ ζωῆς αἰώνιας.

«᾿Εάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ῾Ο πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ Γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν».19 ᾿Απόδοσις· ῞Οποιος διψάει, νὰ ᾿ρθῆ σὲ μένα καὶ νὰ πιῆ. Μέσα ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει σ᾿ ἐμένα, καθὼς λέει ἡ Γραφή, ποτάμια ζωντανὸ νερὸ θὰ τρέξουν. Αὐτὸ τὸ εἶπε ὁ ᾿Ιησοῦς ἐννοῶντας τὸ Πνεῦμα ποὺ θὰ ἔπαιρναν ὅσοι θὰ πίστευαν σ᾿ Αὐτόν.

«῾Η γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις».20 ᾿Απόδοσις· ῾Η σάρκα μου εἶναι ἀληθινὴ τροφὴ καὶ τὸ αἷμα μου ἀληθινὸ ποτό.

᾿Απὸ τοὺς λόγους αὐτοὺς συνάγεται ἡ σημασία τῆς συμμετοχῆς μας στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, στὸ ὁποῖο μεταλαμβάνουμε τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ τρεφόμαστε πνευματικῶς.

Β. ῎Ενδυμα τῆς ψυχῆς.

α) ῎Ενδυμα τῆς ψυχῆς εἶναι οἱ ἀρετές. Λέγει ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος· «᾿Ενδύσασθε οὖν ὡς ἐκλεκτοὶ τοῦ Θεοῦ ἅγιοι καὶ ἠγαπημένοι, σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πρᾳότητα, μακροθυμίαν».21 ᾿Απόδοσις· ῾Ως ἐκλεκτοί, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ, ἁγιασμένοι καὶ ἀγαπημένοι του, ἀποκτῆστε φιλευσπλαγχνία, καλωσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία. Καὶ ἀλλοῦ· «᾿Ενδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ ».22 ᾿Απόδοσις· Ντυθεῖτε μὲ τὴν πανοπλία ποὺ δίνει ὁ Θεός 

β) Κυρίως ὅμως ἔνδυμα τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ Χριστός.

῾Ο ᾿Απ. Παῦλος διδάσκει·

«῞Οσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε».23 ᾿Απόδοσις· Γιατὶ ντυθήκατε τὸν Χριστό ὅσοι βαπτιστήκατε στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Στὴν παραβολὴ τῶν βασιλικῶν γάμων, ὁ Κύριός μας τονίζει αὐτή τήν ἀνάγκη, νὰ ἔχουμε δηλαδὴ ἔνδυμα γάμου στὴν Βασιλεία Του. ῾Η στέρησις τοῦ ἐνδύματος συνεπάγεται τὴν ἀπόρριψί μας ἀπὸ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Διαβάζουμε στό κατὰ Ματθαῖο Εὐαγγέλιο, κβ´ κεφάλαιο, στοὺς στίχους 11-13·

«Εἰσελθὼν δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαι τοὺς ἀνακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου· καὶ λέγει αὐτῷ· ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μὴ ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δὲ ἐφιμώθη. Τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς διακόνοις· δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ἄρατε αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων».

᾿Απόδοσις· ῞Οταν ἐμβῆκε ὁ βασιλιᾶς γιὰ νὰ δῆ τοὺς συνδαιτημόνες, εἶδε ἐκεῖ ἄνθρωπο, ποὺ δὲν φοροῦσε ἔνδυμα γάμου, καὶ τοῦ λέει· “φίλε, πῶς ἐμβῆκες ἐδῶ χωρὶς νὰ ἔχης ἔνδυμα γάμου;” Αὐτὸς δὲ ἔχασε τὴν μιλιά του. Τότε ὁ βασιλιᾶς εἶπε στοὺς ὑπηρέτες· “δέστε τὰ πόδια καὶ τὰ χέρια του, πάρτε τον καὶ βγάλτε τον ἔξω στὸ σκοτάδι. ᾿Εκεῖ θὰ κλαίη καὶ θὰ τρίζη τὰ δόντια του”.

Στὸ ὡραῖο ᾿Εξαποστειλάριο, ποὺ ψάλλεται στὴν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου τῆς Μεγάλης Δευτέρας, ἀναγνωρίζουμε, ὅτι στερούμεθα τοῦ ἐνδύματος τοῦ γάμου καὶ παρακαλοῦμε τὸν Κύριο, νὰ μᾶς λαμπρύνη μὲ τὴν χάρι Του, γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὴ χαρὰ τῆς Βασιλείας Του.

«Τὸν Νυμφῶνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον, καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ· λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, Φωτοδότα, καὶ σῶσόν με».

Χωρὶς Χριστὸ εἴμαστε γυμνοὶ, ἐστερημένοι παρρησίας πρὸς τὸν Θεό.

«Τὸ ἔνδυμα τοῦ γάμου, γιὰ τὸ ὁποῖο κάνει λόγο ὁ Χριστός, νὰ φρονῆς, ὅτι εἶναι ἡ Χάρις τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, καὶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔγινε ἄξιος νὰ τὴν περιβληθῆ, δὲν θὰ μετάσχη στὸν ἐπουράνιο γάμο καὶ στὸν πνευματικὸ ἐκεῖνο Δεῖπνο»24.

῾Ο σοφὸς καὶ ἱερὸς μέγας Φώτιος, ὅταν ἐρωτήθηκε, πῶς οἱ εἰς Χριστὸν βαπτιζόμενοι, Χριστὸν ἐνδύονται, ἀποκρίνεται· «ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ ἐνδύονται τὸν Χριστόν, τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἐνδύονται· ὁ γὰρ Χριστὸς εἴρηκεν εἰς τοὺς ᾿Αποστόλους Του· ὅτι ‘ὑμεῖς μείνατε ἐν τῇ πόλει ῾Ιερουσαλήμ, ἕως οὗ ἐνδύσησθε ἐξ ὕψους δύναμιν, ἐπελθόντος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς’. ᾿Αλλὰ δῆλον ἄρα ἑκάτερον ἔνδυμα ὁμότιμον, καὶ μίαν καὶ τὴν αὐτὴν τῆς εὐεργεσίας καὶ χάριτος παρίστησιν αὐθεντίαν. ῎Ενδυμα δὲ τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον λέγεται τῶν πιστῶν, οὐχ ὡς ἱμάτιον, ἀλλ᾿ ὡς ἐνδύεται σίδηρος τὸ πῦρ· οὐκ ἔξωθεν περιβαλλόμενος, ἀλλ᾿ ὅλος διόλου. Οὕτω γὰρ καὶ τὸν Χριστὸν τὸ πανάγιον Πνεῦμα οὐχ ὡς ἱμάτιον, ἔξωθεν περικείμενον, περιβαλλόμεθα, ἀλλ᾿ ὡς τὴν καρδίαν καὶ τοὺς λογισμοὺς πληρούμενοί τε φωτὸς καὶ τὸ πρόσωπον χάριτος. Διὸ καὶ ἀτενίζοντες εἰς τὸ πρόσωπον Στεφάνου οἱ ἐπανιστάμενοι εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς πρόσωπον ᾿Αγγέλου».25 ᾿Απόδοσις·  ὅτι ὅσοι ντύθηκαν τὸν Χριστὸ ὡς θεϊκὸ ἔνδυμα, ντύνονται ἐπιπλέον καὶ τὸ ἔνδυμα τοῦ Πνεύματος καὶ ὁ Σωτῆρας λέει, ‘μείνετε στὴν ᾿Ιερουσαλὴμ μέχρι ποὺ νὰ ντυθῆτε δύναμι ἀπὸ ψηλά», ‘ὅταν ἔρθη τὸ Πνεῦμα σ᾿ ἐσᾶς’,  Εἶναι ἑπομένως φανερό, ὅτι καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο φόρεμα εἶναι ὁμότιμα καὶ παριστάνουν μία καὶ τὴν αὐτὴ αὐθεντικότητα. Τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο λέγεται ἔνδυμα τῶν πιστῶν, ὄχι ὅπως ἕνα φόρεμα, ἀλλὰ ὅπως τὸ σίδερο ντύνεται τὴ φωτιά. Δὲν περιβάλλεται τὴν φωτιὰ μόνο ἐξωτερικά, ἀλλὰ διαπερνᾶται ὅλος διόλου. ῎Ετσι λοιπὸν καὶ τὸν Χριστό, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, δὲν τὸ ντυνόμαστε, σὰν ἔνδυμα φορῶντάς το ἐξωτερικά, ἀλλὰ μέχρι τὴν καρδιὰ καὶ τοὺς λογισμούς μας γεμίζουμε ἀπὸ φῶς καὶ τὸ πρόσωπό μας πλημμυρίζει ἀπὸ τὴ χάρι. Γι᾿ αὐτὸ ἀτενίζοντας τὸν Στέφανο στὸ πρόσωπο οἱ διῶκτες του, εἶδαν τὸ πρόσωπό του σὰν πρόσωπο ἀγγέλου.

Τὸ ἔνδυμα αὐτὸ τὸ ἀποκτᾶμε μὲ τὴν συμμετοχή μας στὰ ῞Αγια Μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας μας καὶ τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα μας.

Γ. Στολισμὸς τῆς ψυχῆς.

Στολίδια τῆς ψυχῆς εἶναι·

α´ ῾Η γνῶσις τοῦ Θεοῦ, β´ οἱ θεῖες θεωρίες, γ´ τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα.

῞Ολα αὐτὰ εἶναι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία πρῶτος εἶχε ὁ Κύριος καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ Θεοτόκος, ὁ Τίμιος Πρόδρομος, οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι, οἱ Προφῆτες καὶ ὅλοι οἱ ῞Αγιοι. ῾Ο Κύριός μας προσευχόμενος πρὸς τὸν ἐπουράνιο Θεὸ καὶ Πατέρα Του, εὐχαριστεῖ, διότι ἔδωσε τὴν σοφία Του στούς ταπεινοὺς μαθητές Του, νὰ γνωρίσουν τὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας Του. «᾿Εξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις».26 ᾿Απόδοσις· Σ᾿ εὐχαριστῶ, Πατέρα, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, γιατὶ αὐτὰ τὰ ἔκρυψες ἀπὸ τοὺς σοφοὺς καὶ τοὺς συνετοὺς καὶ τὰ ἐφανέρωσες στοὺς ταπεινούς.

῾Ο ἅγιος ᾿Απόστολος ᾿Ιάκωβος ὁ ᾿Αδελφόθεος στὴν ἐπιστολή του ἀναφέρει τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ· «῾Η δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος».27 ᾿Απόδοσις· ῾Η σοφία ὅμως ποὺ δίδεται ἀπὸ τὸν οὐρανὸ εἶναι πρῶτον γνησία, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, γεμάτη εὐσπλαγχνία καὶ ἀγαθὰ ἔργα, ἀμερόληπτη καὶ εἰλικρινής.

῾Ο Κύριος διαβεβαίωσε τοὺς μαθητές καὶ ᾿Αποστόλους Του, ὅτι «᾿Εγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφία, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν».28 ᾿Απόδοσις· ᾿Εγὼ θὰ σᾶς δώσω λόγια καὶ σοφία, καὶ σ᾿ αὐτὰ δὲν θὰ μπορέσουν νὰ ἀντισταθοῦν ἢ νὰ τὰ ἀντικρούσουν οἱ ἀντίπαλοί σας.

Οἱ ἅγιοι ᾿Απόστολοι ἐξέλεξαν τοὺς ἑπτὰ διακόνους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν «πλήρεις Πνεύματος ῾Αγίου»29 καὶ τοὺς ἀνέθεσαν καθήκοντα στὴν πρώτη χριστιανικὴ κοινότητα.

Αὐτῆς τῆς σοφίας πρῶτοι κάτοχοι ἦσαν οἱ Πρωτόπλαστοι. ῎Εχουμε μαρτυρία, ὅτι ὁ ᾿Αδάμ, κάτοχος πολλῶν γνώσεων, ἔδωσε τὰ ὀνόματα στὰ ζῶα, τὰ ὁποῖα τοῦ ἐπαρουσίασε ὁ Δημιουργός, σύμφωνα μὲ τὴν διήγησι τῆς Γενέσεως.30

῾Ο Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἀναφέρει, ὅτι μετὰ τὴν ῾Υπαπαντή, ὁ Κύριος, ὡς νήπιο καὶ παιδίο, «ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό».31 ᾿Απόδοσις· Τὸ παιδὶ ἐμεγάλωνε στὸ σῶμα καὶ ἐδυνάμωνε στὸ πνεῦμα, ἐγέμιζε ἀπὸ σοφία, καὶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἦταν μαζί του.

Πληροφορούμεθα ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ ᾿Ιωάννη, ὅτι «τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὸ ῾Ιερὸν καὶ ἐδίδασκε καὶ ἐθαύμαζον οἱ ᾿Ιουδαῖοι λέγοντες· πῶς οὗτος γράμματα οἶδε μὴ μεμαθηκώς;».32 ᾿Απόδοσις· Εἶχαν πιὰ περάσει οἱ μισὲς μέρες τῆς ἑορτῆς, καὶ τότε ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνέβηκε στὸν Ναό καὶ ἐδίδασκε. Οἱ ᾿Ιουδαῖοι ἀποροῦσαν κι ἔλεγαν· Πῶς αὐτὸς ξέρει γράμματα, χωρὶς νὰ ἔχη σπουδάσει;

῾Ο ῞Οσιος Θεόδωρος ᾿Εδέσσης ἀναφέρει ὅτι· «Εἶναι ὡραῖο τὸ κεφάλι ποὺ στολίζεται μὲ πολύτιμο στέμμα, μὲ λίθους ἰνδικοὺς καὶ ἀστραφτερὰ μαργαριτάρια. ᾿Ασυγκρίτως ὅμως πιὸ ὡραία εἶναι ἡ ψυχὴ, ποὺ εἶναι πλούσια στὴ γνῶσι τοῦ Θεοῦ καὶ φωτισμένη ἀπὸ φωτεινότατες θεωρίες καὶ ἔχει ἐγκάτοικο τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα. Καὶ ποιός θὰ διηγηθῆ ἐπάξια τὴν ὀμορφιὰ τῆς μακαρίας ἐκείνης ψυχῆς;».33

Καὶ ὁ ῞Αγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος· «Κάλλη τῆς ψυχῆς εἶναι οἱ ἀρετές· ἡ προσευχή, ἡ ἀγάπη, ἡ πίστις, ἡ ἀγρυπνία, ἡ νηστεία καὶ οἱ λοιπὲς ἀρετές».34

Τὸν θεῖο φωτισμὸ ἀποκτοῦμε, ὅταν εἴμαστε ταπεινοὶ καὶ καθαροὶ ἀπὸ κάθε πονηρία καὶ ἁμαρτία.

Last modified on Wednesday, 08 August 2012 22:05
Login to post comments

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel