Ζωηφόρος

«Λυχνία» Ιανουάριος 2002

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 222

Ο ΜΠΕΛΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΟΣ του Αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου

ΜΗΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ του Αρχιμ. Θεοδοσίου Μαρτζούχου

"Ο ΛΑΖΑΡΟΣ": ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Αρχιμ. Νίκων Κουτσίδη

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΟΛΑ του Ἀρχιμ Ιωαννίκιου Μπίλια

 

 

 

Ο ΜΠΕΛΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΟΣ

 

Ἀρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου

 

            Κανείς δέν παραπονέθηκε ποτέ, γιατί:

 

+ τά κάστανα, ἐξωτερικά, ἔχουν βελόνες πού τρυπᾶνε τά χέρια·

 

+ τά φραγκόσυκα ἔχουν ἀγκάθια, πού μπαίνουν στό δέρμα·

 

+ τά καρύδια ἔχουν πράσινη, χονδρή σάρκα, πού μαυρίζει τά χέρια·

 

+ τά ἀμύγδαλα ἔχουν σκληρό περίβλημα, πού θέλει σπάσιμο.

 

            Κανείς! Ποτέ! Καί κανείς δέν σταμάτησε νά τά τρώει, ἐπειδή τοῦ δη­μιουργοῦν μπελάδες στό καθάρισμα. Ἤρεμα καί ἁπλᾶ, παραμερίζουμε τά ἐξω­τε­ρικά ἀγκάθια, ἀφαιροῦμε τήν ἐνοχλητική φλούδα καί ἀπολαμβάνουμε τόν νό­­στιμο καρπό!

 

*    *    *

 

            Γιατί ἆραγε νά μή συμβαίνει τό ἴδιο καί στίς σχέσεις μας μέ τούς συναν­θρώ­πους μας; Γιατί νά μετρᾶμε τόσο:

 

+ τήν κάποια ὀξύτητα στά λόγια τους·

 

+ τήν κάποια περιφρόνηση στό βλέμμα τους·

 

+ τήν κάποια παραξενιά στήν συμπεριφορά τους;

 

            Γιατί νά μήν φροντίζουμε, μέ τήν ἴδια γαλήνη καί ὑπομονή, μέ τήν ἴδια ἠρεμία καί ἁπλότητα, νά παραμερίζουμε τήν ὅποια ἐξω­τε­ρι­κή τους στρι­φνά­δα καί ἰδιοτροπία, γιά νά βροῦμε καί νά ἀπολαύσουμε τήν κρυμ­­­μένη ὀμορ­φιά τῆς ψυχῆς τους, πού ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ; Ὑπάρ­χει ἄνθρωπος, πού νά μήν κρύβει μέσα του ἕνα διαμάντι;

 

            Καί νά σκεφτοῦμε, ὅτι ὁ ἅγιος Ἀντώνιος λέει:

 

            - Ἀπό τόν πλησίον μας, δέν ἐξαρτᾶται ἁπλῶς, τό ἄν θά κερδίσουμε κά­ποια διαμαντάκια ἤ ἄν θά γευθοῦμε κάποιους γλυκεῖς καρπούς. Ἀπό τόν πλη­σίον μας δέν ἐξαρτᾶται ἁπλῶς μιά νοστιμιά τῆς ζωῆς μας. Ἀπό τόν πλησίον μας ἐξαρτᾶται αὐτή ἡ ἴδια ἡ ζωή μας ἤ ὁ θάνατός μας! Γιατί, ἄν κερδίσουμε τόν ἀδελφό μας, κερ­δί­ζουμε τόν Θεό. Καί ἄν σκαν­δα­λί­σουμε τόν ἀδελφό μας, ἁμαρτάνουμε στόν Χριστό.

 

            Εἶπε ὁ Χριστός: Ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή εἶναι: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου». Καί πρόσθεσε: Δεύτερη, ἐξ ἴσου μεγάλη: Καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (Ματθ. 22, 37). Καί ἐπεξηγεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος: «Ἄν δέν ἀγαπᾶς τόν πλησίον σου, πού τόν βλέπεις, εἶναι ποτέ δυνατό νά ἀγαπᾶς τόν Θεό, πού δέν Τόν βλέπεις;» (Α' Ἰω. 4, 20).

 

            Τά ἴδια, μέ διαφορετικά λόγια, λέει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κολοβός:

 

            - Ἡ σχέση μας μέ τόν πλησίον μας, δέν εἶναι ἡ στέγη στό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς μας. Εἶναι ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ. Δέν χτίζομε σπίτι ἀρχίζοντας ἀπό πάνω πρός τά κάτω. Ἀντίθετα. Πρῶτα βάζουμε γερά θεμέλια. Καί μετά, πολύ μετά, φτάνουμε στή στέγη. Καί τό θεμέλιο εἶναι ἡ ἀγάπη.

 

            Ἕνα ἁπλό παράδειγμα: Σοῦ λέει κάποιος μιά κουβέντα, πού σέ πικραί­νει. Τί πιό εὔκολο, νά τοῦ ἀπαντήσεις καί σύ καί μέ τόν ἴδιο τρόπο. Νά τόν «πατήσεις στόν κάλο» του. Καί τί θά βγῆ; Ὄχι μόνο θά τρυπήσης χειρότερα τά χέρια σου ἀπό τά ἀγκάθια τοῦ ἀδελφοῦ σου, ἀλλά καί θά κάνεις μιά «ὡραία ἐπίδειξη» καί τῶν δικῶν σου ἀγκαθιῶν! Καί συνήθως συμβαίνει τά ἀγκάθια τοῦ ἀδελφοῦ σου νά εἶναι ἀγκαθάκια κάστανου, ἐνῶ τά δικά σου εἶναι ... γαϊδουράγκαθα!

 

            Ἄν ὅμως ἀγωνιστῆς νά μή τοῦ πεῖς τίποτε, πού νά τόν πονέσει, τότε «κέρδισες» τόν ἀδελφό σου.

 

*     *     *

 

            Ἄν λοιπόν ἀξίζει νά καθαρίζουμε τά καρύδια καί τά κάστανα χωρίς γκρίνιες καί παράπονα γιά τά μπελαλίδικα τσόφλια τους, χίλιες φορές περισ­σό­τερο ἀξίζει νά ταλαιπωρηθοῦμε λίγο, παραμερίζοντας τίς κουραστικές πλευ­ρές τοῦ χαρακτήρα τῶν πλησίον μας, γιά νά «τούς κερδίσουμε». Ἤ μᾶλλον γιά νά κερδίσουμε τήν ἴδια τήν ζωή μας: τόν Χριστό.                 

 

 

 

ΜΗΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ

 

Ἀρχιμ. Θεοδοσίου Μαρτζούχου

 

            Ἕνα παλιό παραμύθι λέει: Σέ ἕνα βασιλιά, ἕνας «ἁπλός» ἄνθρωπος τοῦ πήγαινε κάθε ἡμέρα, ἕνα μικρό δῶρο. Ἕνα μῆλο. Ἕνα ἁπλό, φτηνό μῆλο. Κάθε ἡμέρα τό ἴδιο. Πάντα τό ἴδιο. Συνεχῶς τό ἴδιο.

 

            Ὁ Βασιλιάς ἀπό εὐγένεια τό ἔπαιρνε. Καί μετά τό πετοῦσε ἀπό τό παράθυρο στόν κῆπο. Αὐτό γινόταν κάθε ἡμέρα. Καί ὁ Βασιλιάς ἔμενε μέ τήν ἀπορία:

 

            -Γιατί μοῦ τό φέρνει αὐτό τό μῆλο; Ἡ ἀπορία τοῦ Βασιλιᾶ ἔμενε χωρίς ἀπάντηση.

 

            Ὅταν ἔξω στόν κῆπο μαζεύτηκαν  πολλά μῆλα, πού σάπισαν καί ἄρχισαν νά μυρίζουν, ὁ Βασιλιάς ἔστειλε κάποιον ὑπηρέτη νά καθαρίσει τόν τόπο. Καί τότε λύθηκε ἡ ἀπορία του. Μέσα στό κάθε μῆλο ὑπῆρχε καί ἕνα μικρό διαμάντι! Κάτω ἀπό τήν ἐξωτερικά εὐτελῆ προσφορά κρυβόταν ἕνας θησαυρός.

 

*              *              *

 

            Γιατί τό θυμηθήκαμε τό παραμύθι αὐτό στήν ἀρχή τῆς χρονιᾶς;

 

            -Γιατί μοιάζει μέ τήν ζωή μας!  Καί μέ μᾶς.

 

            Κάποιος μᾶς κάνει μιά προσφορά. Στά ἐπιπόλαια μάτια μας, μᾶς φαντάζει εὐτελής καί χωρίς σημασία· μικρή· τιποτένια. Ποιά εἶναι ἡ προσφορά αὐτοῦ τοῦ Κάποιου;

 

            Μᾶς δίνει ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ!  Ἐμεῖς οἱ ἀνόητοι, τήν βλέπομε ὅπως  ὁ Βασιλιάς τό μῆλο. Τήν καταφρονοῦμε. Καί ἔτσι χάνουμε τήν εὐκαιρία καί τήν δυνατότητα νά τήν ἐκμεταλλευθοῦμε σωστά, νά τήν ἀξιοποιήσουμε. Καί σκοτώνουμε τόν καιρό μας. Τόν πετᾶμε καί τόν πατᾶμε! Στήν ρηχή μας σκέψη, ἡ ἡμέρα μας εἶναι χωρίς ἀξία. Καί ἔτσι περνᾶμε τόν καιρό μας ἀνόητα. Καί ἔτσι σιγά-σιγά ἡ ζωή μας σαπίζει. Μέχρι πού κάποια στιγμή ξυπνᾶμε. Καί καταλαβαίνουμε πώς κάπως ἀλλοιῶς ἔπρεπε νά εἴχαμε ἰδεῖ τά πράγματα. Καί ὅτι ἄν τό εἴχαμε κάνει θά εἴχαμε στά χέρια μας ἕνα θησαυρό, πού ἀτυχῶς τόν πετάξαμε μόνοι μας ἔξω ἀπό τό "παράθυρο"!

 

*              *              *

 

Ἡ ἀλλαγή τῆς χρονιᾶς μᾶς σπρώχνει:

 

+ Νά κάμουμε ἕνα ἀπολογισμό γιά τό παρελθόν καί μιά σωστότερη ἀξιολόγηση γιά τό μέλλον.

 

+ Νά κάνουμε σήμερα, αὐτό πού δέν κάναμε χθές.

 

+ Νά εὐχαριστήσουμε τόν Χριστό πού μᾶς δίνει κάθε ἡμέρα τῆς ζωῆς μας.

 

+ Νά καταλάβουμε τήν μεγάλη ἀξία τοῦ χρόνου στήν ζωή μας.

 

+ Νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι αὐτή ἡ τόσο  εὐτελής καί μικρή γιά μᾶς ἔννοια ΗΜΕΡΑ ὅταν τήν ἰδοῦμε σωστά γίνεται στά χέρια μας ἕνα διαμάντι· καί ἐμεῖς γινόμαστε πλούσιοι.

 

            Μιά καινούργια ἡμέρα εἶναι μιά δυνατότητα νά γνωρίσωμε τόν Χριστό. Νά γνωρίσωμε οὐσιαστικά τόν Χριστό. Νά ἀγωνιστοῦμε νά ἀποκτήσουμε ἐπικοινωνία καί σχέση μαζί του. Νά ἀποκτήσωμε λίγη καλωσύνη, λίγη κατανόηση, λίγη ἀγάπη. Νά ὀμορφήνει ἡ ζωή μας. Ἀπό ἁπλά καί καθημερινά μικρά γεγονότα ὀμορφαίνει ἡ ζωή μας.

 

            Ἐμεῖς ἀντί νά τό σκεφθοῦμε αὐτό καί νά προβληματισθοῦμε, κυνηγᾶμε ἀνόητα, πράγματα τάχα «μεγάλα». Στήν πραγματικότητα σάπια καί κούφια. Καί βιώνουμε ἔτσι τήν ρηχότητα καί τήν παγωνιά, μιά θλιβερή μοναξιά, μιά ξεραΐλα.

 

*              *              *

 

            Λοιπόν, ἄς ἰδοῦμε τήν ζωή μας πιό σωστά. Ἄς ἀρχίσουμε νά ψάχνωμε γιά τά διαμάντια:

 

+ Ἄν πέρυσι δέν συνήθιζα νά ἐξομολογοῦμαι ἄς τό ἀρχίσω.

 

+ Ἄν δέν πήγαινα στήν Θεία Λειτουργία ἄς ξεκινήσω! 

 

+ Ἄν δέν ἔκανα προσευχή, ἄς κάμω σήμερα ἀρχή. Σήμερα, ὄχι αὔριο! Μόνο τό σήμερα ἔχουμε μπροστά μας. Δέν ξέρουμε, ἄν τό αὔριο θά ἔρθη καί νά μᾶς φέρει..."ἕνα καινούργιο μῆλο"!

 

 

 

"Ο ΛΑΖΑΡΟΣ": ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Ἀρχιμ. Νίκων Κουτσίδη

 

            Στίς 5 Μαΐου τοῦ 2000 ἕνα 17χρονο παιδί, ὁ Ἀπόστολος Γκαζέπης, ἀπό τήν Τερπνή Νιγρίτας (Σερρῶν), συγκρούσθηκε, ἐνῶ ἔτρεχε μέ τό μηχανάκι του, μέ ἕνα αὐτοκίνητο. Τόν μετέφεραν στό Γ. Ν. Νοσοκομεῖο Σερρῶν, ὅπου διαπιστώθηκε βαρειά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, μέ ἐλάχιστες ἐλπίδες ἀνάνηψης, δηλαδή ἀποκατάστασης τῆς λειτουργίας τοῦ ἐγκεφάλου του.

 

            Μόλις τό ἔμαθε ἡ μητέρα τοῦ παιδιοῦ Σοφία, ἄρχισε νά προσεύχεται στόν ἅγιο Ραφαήλ, μέρα-νύκτα, καί μαζί της  καί ἄλλοι συγγενεῖς καί γνωστοί. Ζήτησαν μάλιστα ἀπό τό μοναστήρι τοῦ ἁγίου στήν Μυτιλήνη νά μνημονεύουν τόν Ἀπόστολο. Καί παράλληλα τρέχουν ἀπό ἐκκλησία σέ ἐκκλησία. Καί παρακαλοῦν τόν Κύριο καί τόν ἅγιο Ραφαήλ γιά τόν Ἀπόστολο. Καί ἡ κατάσταση τοῦ παιδιοῦ ἀπό τήν κατάσταση χωρίς φῶς καί ἐλπίδα, ξαφνικά ἀλλάζει. Χάρις σέ τί; Ἄς ἰδοῦμε, πῶς τήν περιγράφει Ο ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ Κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΟΓΑΣ (τοῦ Νοσοκομείου Σερρῶν) στό σχετικό ἐνημερωτικό ἰατρικό σημείωμα. Γράφει:

 

            «...Κατά τήν διάρκεια τῆς ἐξέτασής του στόν ἀξονικό τομογράφο, χρειάσθηκε νά διασωληνωθεῖ, γιατί περιέπεσε σέ κωματώδη κατάσταση. Στήν ἀξονική τομογραφία ἐγκεφάλου, βρέθηκαν τά ἑξῆς: κάταγμα ἰνιακοῦ ὀστοῦ ἀριστερά μέ ὑποκείμενη θλάση στό ἀριστερό ἡμισφαίριο τῆς παρεγκεφαλίδας, ἐκτεταμένες αἱμορραγικές θλάσεις στόν δεξιό μετωπιαῖο λοβό καί σύστοιχο λεπτό ὑποσκληρίδιο αἱμάτωμα, παρεκτόπιση τῆς μέσης γραμμῆς πρός τά ἀριστερά καί οἱ δεξαμενές τῆς βάσης τοῦ ἐγκεφάλου ἦταν κλειστές... Τίς ἀπογευματινές ὥρες τῆς 8-5-2000 παρουσιάζει αὔξηση τῆς ΕΠ, ἡ ὁποία πολύ δύσκολα ἐλέγχεται... Στίς 9-5-2000 μεταφέρεται στό χειρουργεῖο, ὅπου γίνεται κρανιοτομία καί μερική ἀφαίρεση τοῦ τεθλασμένου δεξιοῦ μετωπιαίου λοβοῦ. Στό τέλος τῆς ἐπέμβασης ὁ ἐγκέφαλος σφύζει, ἡ σκληρά μήνιγγα ἀφήνεται ἀνοιχτή, ἐνῶ οἱ κόρες εἶναι σέ μυδρίαση χωρίς ἀντίδραση στά φωτεινά ἐρεθίσματα... ΣΤΙΣ 12-5-2000 ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΘΕΤΙΚΕΣ . Στίς 13-5-2000 ἡ μυδρίαση τῶν κορῶν ὑποχωρεῖ καί παρουσιάζουν ἀντίδραση στό φῶς. Σταδιακά μέχρι 16-3-2000 ὁ ἀσθενής παρουσιάζει δικές του ἀναπνοές...» (Μέ τά λόγια αὐτά ὁ γιατρός βεβαιώνει πλήρη ἐγκεφαλικό θάνατο: κατάσταση χωρίς ἐλπίδα! Ἀλλά νά ξαφνικά τά πράγματα ἀλλάζουν!)

 

            Τελικά, ὁ Ἀπόστολος συνῆλθε ἐντελῶς. Μάλιστα, ὁ ἀνωτέρω νευροχειρουργός εἶπε στούς γονεῖς νά τόν ἀποκαλοῦν στό ἑξῆς "Λάζαρο", γιατί κυριολεκτικά "ἀναστήθηκε".

 

            Σέ ποιόν ὀφειλόταν ἡ ἀλλαγή αὐτή;

 

            Ἡ γνώμη τοῦ γιατροῦ κ. Βόγα εἶναι πιό ἔγκυρη ἀπό κάθε ἄλλη.

 

            Βέβαια τό παιδί δέν εἶχε γίνει ἐντελῶς καλά. Τοῦ εἶχε μείνει ἕνα σοβαρό πρόβλημα στό ἀριστερό του χέρι. Ὁ νευρολόγος κ. Ἠλ. Τσορλίνης (ἐργαστήριο Νευροφυσιολογίας) πού τόν ἐξέτασε, διεπίστωσε «ΔΙΑΧΥΤΗ ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΤΟΥ ΩΛΕΝΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΑΡ ΣΤΟ ΑΝΤΙΒΡΑΧΙΟ, κάτω ἀπό τό ὕψος τῆς ἔκφυσης τοῦ κλάδου γιά τόν ὠλένιο καμπτήρα τοῦ καρποῦ, χωρίς νά ὑπάρχει τό ἑστιακό block ἀγωγιμότητας». Τά λόγια αὐτά σημαίνουν ὅτι τό χέρι τοῦ Ἀποστόλη ἔπρεπε νά μείνει παράλυτο γιά πάντα.

 

             Ὅμως!

 

            Σέ ὄνειρο τοῦ παρουσιάσθηκε ὁ ἅγιος Ραφαήλ. Τοῦ εἶπε πόσες φορές ἐκκλησιάσθηκε τόν τελευταῖο καιρό. Καί ἔπειτα τοῦ ἔπιασε τό χέρι. Μέ τό ἄγγιγμα αὐτό τοῦ ἁγίου, ὁ Ἀποστόλης αἰσθάνθηκε ὅ,τι τό χέρι πῆρε μιά λάμψη. Καί πολύ σύντομα ἀποκαταστάθηκε πλήρως!

 

            Σέ ποιόν ὀφειλόταν καί ἡ ἀλλαγή αὐτή;

 

            Θέλει συζήτηση;

 

(Περιοδικό "Ἐπαγγελία" φ. 96)

 

*              *              *

 

            Τό μεγάλο αὐτό θαῦμα τοῦ ἁγίου Ραφαήλ μᾶς βοηθᾶ νά κατανοήσουμε μερικές πολύ σπουδαῖες ἀλήθειες:

 

            1. Ὁ Θεός εἶναι παντοδύναμος. ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙ, ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ἀλλάζει τούς φυσικούς νόμους ἤ καί ἀναστέλλει τήν λειτουργία τους. Τό πρᾶγμα εἶναι πολύ φυαικό καί λογικό: ὁ Δημιουργός (="κατασκευαστής") κάνει ὅ,τι θέλει στά δημιουργήματά του (="κατασκευές" του)!

 

            2. Οἱ ἅγιοι, ΩΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑ, πρεσβεύουν στόν Θεό γιά μᾶς·  ἀπό ἀγάπη καί καλωσύνη γιά μᾶς. Καί ὁ Θεός τούς εἰσακούει!

 

            3. Ὁ Θεός ἀκούει τά αἰτήματά μας. Ὅταν θέλει. Καί μᾶς δίδει αὐτό πού ζητᾶμε. Ἀκόμη καί ἄν χρειάζεται ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ.

 

            4. Ἐμεῖς πρέπει νά τόν παρακαλοῦμε σάν Θεό καί Κύριό μας· μέ ταπείνωση. Ὄχι σάν νά τόν εἴχαμε ὑπηρέτη ἤ γείτονα, ἀπειλώντας, ὅτι ἄν δέν μᾶς εἰσακούσει, θά τοῦ κόψουμε τήν «καλημέρα»!

 

 

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΟΛΑ

 

Ἀρχιμ Ιωαννίκιου Μπίλια

 

            Ἔχουμε μάθει ὅλο νά ζητᾶμε. Ὅλο καί κάτι νά γυρεύομε. Ὅλο καί κάτι νά θέλουμε.

 

            Καί ζητᾶμε  εἴτε ἀπευθυνόμενοι σέ ἀνθρώπους, ἤ  σέ δημόσιες ὑπηρεσίες, εἴτε στόν Θεό. Καί κυρίως ζητᾶμε πράγματα, πού ἔχουν σχέση μέ τά οἰκονομικά μας, μέ τήν
ὑγεία μας, μέ τήν  τακτοποίηση τῶν παιδιῶν μας. Καί λιγότερο ἤ σπάνια ὅ,τι  ἔχει σχέση  μέ τήν πνευματική μας πορεία: τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας· τό ξεπέρασμα τῶν ἀδυναμιῶν μας· τήν μετάνοιά μας· τήν ἐγκατάλειψη τῶν φθαρτῶν· καί τήν στροφή μας πρός τόν Θεό.

 

            Εἶναι ἀπόλυτα βέβαιο, ὅτι ὅλα, καί τά ὑλικά καί τά πνευματικά, ἐξαρτῶνται ἀπό τόν Θεό. Καί γι' αὐτό ὅλα πρέπει νά τά ἐξετάζομε κάτω  ἀπό τό πρῖσμα τῆς σωστῆς ἐπικοινωνίας μέ τόν Θεό. Ἔτσι ὁ καλύτερος τρόπος νά τά φθάσωμε εἶναι νά τά κάμωμε ἀντικείμενο προσευχῆς.

 

*              *              *

 

            Ἔχομε δικαίωμα νά προσευχόμαστε γιά ὅλα:

 

            Στά εἰρηνικά τῆς  Θ.Λειτουργίας, πρῶτα -  πρῶτα λέμε:

 

            - Ὑπέρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης καί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

 

            Τά αἰτήματά  μας γιά ΟΛΑ τά ἄλλα προβλήματα μας, ἔρχονται μετά!

 

            Σάν ἐπικύρωση ἀναφέρουμε ἕνα σύγχρονο παράδειγμα. Μᾶς δείχνει πῶς λειτουργεῖ ἡ προσευχή· πόσο ἐπιδρᾶ ἐπάνω μας· πόσο μᾶς φωτίζει καί μᾶς σοφίζει. Ἀπό τήν παιδική ἡλικία.

 

*              *              *

 

            Εἴδηση στόν τύπο  ἀναφέρει,  ὅτι ἕνας πολιτικός μέ καριέρα "ἀπεφάσισε νά ἐγκαταλείψη ὁριστικά τήν λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία του καί νά ἀφιερωθεῖ στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ".

 

            Πρίν ἀπό 20 χρόνια ἦταν ἀλκοολικός. Κανείς γιατρός καί καμμιά δύναμη δέν μποροῦσε νά τόν  ἐλευθερώσει ἀπό τό πάθος αὐτό. Κάποια μέρα αἰσθάνθηκε τήν διάθεση νά προσευχηθῆ. Κάτι πού εἶχε νά τό κάμει, ἀπό τότε πού ἦταν μικρό παιδί. Θυμόταν, πώς μικρός ἔβλεπε τήν γιαγιά του νά προσεύχεται γονατιστή. Τόν ἔβαζε καί αὐτόν νά κάνει μερικές μετάνοιες. Ἀλλά τότε δέν καταλάβαινα, ἔλεγε. Φαίνεται πώς τώρα εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἐφαρμογῆς.  Ἔπεσε στά γόνατα καί προσευχήθηκε μέ θέρμη. Τό θαῦμα ἔγινε. Πῆρε, ὅπως ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ, τέτοια δύναμη, ὥστε τό πάθος τῆς μέθης κόπηκε μέ τό μαχαίρι.

 

           Ἀπό τότε δέν ξέχασε τό θαῦμα. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα ἐγκατέλειψε τά τῆς πολιτικῆς γιά νά ἀσχοληθεῖ ὁλοκληρωτικά μέ τά τοῦ Θεοῦ.

 

*              *              *

 

            Δέν εἶναι ὁ μόνος. Συχνά ἀκοῦμε ἀνθρώπους νά μιλᾶνε γιά τό πῶς ἄλλαξε ἡ ζωή τους. Πῶς ἀπαλλάχθηκαν ἀπό τά βασανιστικά πάθη τους. Καί ἦρθαν ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς. Ἀπό τό ἄγχος καί τήν ταραχή στήν εἰρήνη τῆς ψυχῆς.

 

             Ἡ θερμή καί ζωντανή προσευχή πού συνοδεύεται ἀπό τά ἀνάλογα ἔργα, ἔχει  ἐκπληκτική δύναμη. Γιατί τήν ἀκούει ὁ Θεός.

 

 

 

 

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel