Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

ΥΨΗΛΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Ἐπισκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν.

Γλυκειά καί ποθητή, εἶναι ἡ ἐπίσκεψη προσώπων ἀγαπητῶν. Γιατί εἶναι ἐκδήλωση ἀγάπης καί τιμῆς. Καί γι’ αὐτό μᾶς συγκινεῖ πάντοτε βαθειά.

Ἄν ὅμως, αὐτό ἰσχύει γιά τόν κάθε ἄνθρωπο - σύνδουλό μας - ἄς φαντασθοῦμε τί πρέπει νά σημαίνει γιά μᾶς μιά ἐπίσκεψη σέ μᾶς ἀπό τόν ἴδιο τόν μεγάλο καί παντοδύναμο Θεό! Τί μπορεῖ νά σημαίνει γιά μᾶς μιά ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς!…

*                *                *

Ἐπισκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν.

Κατέβη ἀπό τό ὕψος τοῦ θρόνου Του. Καί ἦλθε σέ μᾶς. Καί στάθηκε σέ ἕνα τόπο πού ἔκφραζε τήν κατάστασή μας: σέ ἕνα σπήλαιο· σέ ἕνα σπήλαιο γεμάτο βρώμα ἀπό τά ζῶα· σκοτάδι καρπό τῆς ἄγνοιας· καί βρώμα ἀπό τή βρώμα πού ἀναδίδουν οἱ πράξεις καί τά ἤθη τῶν ἀνθρώπων πού ζοῦν χωρίς Θεό, σέ ἀγνωσία Θεοῦ.

Σέ σπήλαιο ἦλθε καί σέ σπήλαιο μᾶς ἐπισκέφθηκε ὁ Σωτήρας μας, ὁ Χριστός.

Μέ ὁδηγό ὁ καθένας μας τήν δική του γνώμη ἐπήραμε ὁ καθένας τόν δικό του δρόμο. Καί θεωρήσαμε καλό, ὅ,τι στόν καθένα μας ἀρέσει! Ὅ,τι τοῦ ἀρέσει! Ὅ,τι κι’ ἄν εἶναι! Καί λοιπόν; Σκέψεις σκοτάδι. Φιλοσοφία ἀγνωσία. Πράξη δυσωδία. Ζωή σταῦλος. Καί συνολάκι σπήλαιο!…

*                *                *

Ἐπισκέψατο ἡμᾶς. Στό σπήλαιο, στό χῶρο πού μᾶς ἔκφραζε, μᾶς ἐπισκέφθηκε ὁ Χριστός.

Ὄχι γιά νά μᾶς καθιερώσει τόν τρόπο ζωῆς μας. Ἀλλά γιά νά ρίξει μέσα στό σκοτάδι τοῦ νοῦ μας καί στήν βρώμα τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου, κάτι ἀπό τόν ἑαυτό Του.

Μᾶς ἦλθε ὄχι μέ μιά ἀνθοδέσμη!

Ὄχι νά μᾶς ἀποκοιμίσει! Νά μᾶς ξυπνήσει ἦλθε. Ἀνατολή Ἀνατολῶν. Τό πιό μεγάλο στόν κόσμο φῶς. Οὐσιαστικό φῶς. Ἕνα φῶς, πού ὅταν μπαίνει στήν ζωή μας, τήν ἀλλάζει συθέμελα!

"Ἀνατολή Ἀνατολῶν" ὀνομάζεται ὁ Χριστός. Τό χειρότερο κακό εἶναι, νά ζεῖς βυθισμένος στό πιό ζοφερό σκοτάδι, καί νά φαντάζεσαι, ὅτι ὅλη σου ἡ ζωή εἶναι γεμάτη φῶς!…

Καί μᾶς ἔδωκε φῶς. Καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ εὕρομεν τήν ἀλήθειαν. Ἡ μεγαλύτερη εὐεργεσία στόν ἄνθρωπο, τό πιό ὑψηλό του ἐπίτευγμα εἶναι νά βρεῖ καί νά ἔχει σωστό κριτήριο, κριτίριο πού τόν ὁδηγεῖ στό σωστό, στό φῶς, στήν ἀλήθεια! Ὑπάρχει χειρότερο κακό, ἀπό τό νά βυθίζουμε τήν ζωή μας, στό σκοτάδι, στό λάθος, στό ψέμα;

*                *                *

Ἐπισκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, Ἀνατολή Ἀνατολῶν καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ εὕρομεν τήν ἀλήθειαν.

Δέν τήν εὑρήκαμεν μόνοι μας τήν ἀλήθειαν. Δέν τήν ἀνακαλύψαμε μέ κάποια ἔρευνά μας. Μᾶς τήν ἀποκάλυψε ὁ Κύριος. Μᾶς τήν ἔδωκε. Τήν ἅγια ἐκείνη νύχτα· πού ὁ Θεός πατέρας ἔστειλε τόν Υἱό Του στόν κόσμο. Καί Ἐκεῖνος ἦλθε. Ἔγινε ἄνθρωπος. Καί κατέβη στή γῆ γιά μᾶς. Καί ἐπεσκέψατο ἡμᾶς. Καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν. Καί ἐμεῖς ἐθεασάμεθα τήν δόξα Του.

Κύριε, χάρισέ μας τό φῶς Σου, καί καθάρισε τό σπήλαιον τῶν ἁμαρτιῶν καί παθῶν μας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Εἶναι γνωστό πόσο σκληρή ἦταν ἡ δουλεία τοῦ γένους μας στούς Τούρκους. Καί μή μπορώντας νά τήν ἀνέχονται, τολμηροί καί γενναῖοι ἄνδρες ἔκαναν κατά καιρούς μικρο-ἐπαναστατικά κινήματα. Πού γρήγορα ἡ τρομακτική ἰσχύς τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατίας, τοῦ Σουλτάνου, τά ἔπνιγε στό αἷμα.

Ἕνα τέτοιο ἦταν καί τό κίνημα τοῦ μητροπολίτη Λάρισας Διονύσιου (1601-1611), πού ὀνομάσθηκε ἐμπαικτικά «σκυλόσοφος», ἀφοῦ ξέχασε τόν Σταυρό καί ἔπιασε κουμπούρι.

*            *            *

            Τήν ἴδια ἐποχή ἐπίσκοπος Φαναρίου καί Νεοχωρίου ἦταν ὁ Σεραφείμ. Δούλευε ταπεινά. Σάν ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Στίς ἐνέργειες τοῦ Διονύσιου ἦταν ἀντίθετος. Ἀλλά οἱ Τοῦρκοι τόν ἐνοχοποίησαν!

            -Φταῖς καί σύ! Ἀφοῦ καί σύ Δεσπότης εἶσαι. Καί ἐμεῖς μόνο τότε θά τό παραδεχθοῦμε ὅτι δέν ἤσουν συνεργάτης του, ἄν ἀρνηθῆς τόν Χριστό· ἄν γίνεις τοῦρκος!

            Ἀπάντησε ὁ ἅγιος.

            -Εἶμαι τελείως ἀμέτοχος σέ ὅλα τά ἔργα τοῦ Διονύσιου. Τό ξέρετε. Τό ὁμολογῶ. Τό διακηρύττω. Ἀλλά τόν Χριστό, τήν πίστη μου, δέν τόν ἀρνοῦμαι.

            -Πῶς ἐσύ, ἄνθρωπος μυαλωμένος, ἐπῆγες μέ ἐκεῖνον τόν παλαβό, πού πίστεψε ὅτι θά ἀνατρέψει τήν βασιλεία μας;

            Ἐπανέλαβε ὁ ἅγιος:

            -Ἄδικα μέ κατηγοροῦν. Σᾶς τό ἐπαναλαμβάνω: Δέν εἶχα καμμία συμμετοχή. Ὅ,τι θέλετε κάμετέ μου. Μά μή μοῦ ἀπαιτεῖτε νά γίνω μουσουλμάνος. Τόν Χριστό δέν τόν ἀρνοῦμαι.

            Οἱ Τοῦρκοι δέν συμφώνησαν.

            Τόν ὑπέβαλαν σέ βασανιστήρια, γιά νά βάλει μυαλό!...

            Καί μετά τόν ἐρώτησαν:

            -Ἔβαλες μυαλό; Τόν ἀρνεῖσαι τόν Χριστό;

            Τούς ἀπάντησε:

            -Τί λές, πασᾶ μου; Θά ἔχω βάλει μυαλό, ἄν ἀρνηθῶ τόν Χριστό ἤ θά τό ἔχω χάσει ἐντελῶς; Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός, ὁ Κύριος τοῦ κόσμου καί Δημιουργός. Καί ὁ δικός σας προφήτης, ἕνας ἄνθρωπος θνητός· ἀγράμματος· καί ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ μου!...

*            *            *

Ἀποφάσισαν νά τόν σουβλίσουν. Καί τόν σούβλισαν. Μέ τό σούβλισμα οἱ ἄνθρωποι δέν πέθαιναν ἀμέσως. Ἔμειναν ἡμέρες ὁλόκληρες! Καί ἐπονοῦσαν ἀνυπόφορα. Καί μέσα σέ τέτοιους πόνους ὁ ἅγιος Σεραφείμ «εὐχαριστοῦσε» τόν Χριστό, πού τόν ἀξίωσε νά γίνει μάρτυράς Του. Παρέδωκε τό πνεῦμα του στίς 4 Δεκεμβρίου 1611. Τήν ἴδια στιγμή ἄρχισαν τά θαύματα-μαρτυρίες τοῦ Κυρίου γιά τόν πιστό δοῦλο Του:

•           Τά λείψανά του, ἄρχισαν νά μοσχοβολοῦν. Καί παρέμεναν ἄσηπτα.

•           Τοῦ ἔκοψαν τό κεφάλι καί τό κάρφωσαν σέ ἕνα παλοῦκι γιά νά τρομοκρατοῦν τούς χριστιανούς. Τό ἔστηναν νά βλέπει πρός δυσμάς καί γύριζε πρός ἀνατολάς μόνο του, μέ θεία δύναμη. Γιατί οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρός ἀνατολάς προσεύχονται.

•           Ἐπῆγε ἕνας χριστιανός καί ἐπῆρε τήν κάρα τοῦ ἁγίου. Ἀλλά οἱ Τοῦρκοι τόν κατάλαβαν καί προσπάθησαν νά τόν πιάσουν. Γιά νά γλυτώσει πέταξε τήν κάρα τοῦ ἁγίου στό ποτάμι. Καί γλύτωσε.

Ἀλλά τήν νύχτα φῶς κατέβαινε ἀπό τόν οὐρανό καί τήν «φώτιζε», ἤ (μᾶλλον) τήν ἔδειχνε. Καί χριστιανοί τήν εὑρῆκαν. Καί μέ κρίση τοῦ νέου Μητροπολίτη Λάρισας τήν παρέδωκαν στήν Ἱερά Μονή Κορώνης – κοντά στήν Καρδίτσα, ὅπου φυλασσεται μέχρι σήμερα. Καί ὅλος ὁ κόσμος τῆς Θεσσαλίας τόν τιμᾶ καί τόν εὐλαβεῖται. Καί προστρέχει σ’ αὐτόν. Καί ὁ ἅγιος θαυματουργεῖ. Δείχνοντας σέ μᾶς, πόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶναι νά πιστεύει κανείς στόν Χριστό· καί νά πεθάνει γιά τόν Χριστό.

+ ὁ Ν.Μ.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

            Διάσημος ἀμερικανός ἠθοποιός - ἄν καί, ὄχι καί τόσο γνωστός γιά τήν ... εὐσέβειά του - δήλωσε πρόσφατα μέ περισσή εἰλικρίνεια:

            «Ἔχω ταξιδέψει σχεδόν παντοῦ στήν γῆ. Καί ποτέ, πουθενά, δέν συνάντησα τόσο δυστυχισμένους ἀνθρώπους, ὅσο στήν Ἀμερική. Ἔχουμε τά πάντα, καί οὐσια¬στικά δέν ἔχουμε τίποτα. Καί ζητᾶμε ὅλο καί περισσότερα, ἔχοντας ἐγκαταλείψει κάθε τι πού μᾶς ἀνεβάζει πραγματικά. Σκοπός πλέον τῆς ζωῆς ἔγινε ἡ παραγωγή τέλειων ἀγαθῶν καί ἡ μέ κάθε μέσο ἀπόκτησή τους».

            Εἶναι ἐντυπωσιακό, ἕνας κοσμικός ἄνθρωπος νά παραδέχεται, ὅτι τό μυστικό τῆς ἀληθινῆς ζωῆς δέν εἶναι τό «νά ἔχεις τά πάντα»! Ὅτι σκοπός τῆς ζωῆς, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἡ ἀπόκτηση ὅλο καί περισσότερων ὑλικῶν ἀγαθῶν.

*    *    *

            Ὁ Χριστός μᾶς ἀποκάλυψε, ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ Ζωή τοῦ κόσμου. Χωρίς Αὐτόν δέν ὑπάρχει ζωή. Μπορεῖ νά ὑπάρξει μόνο, ἤ μία πίκρα πού μένει σάν κατακάθι μετά ἀπό μιά ἐπιφανειακή «καλοπέραση»· ἤ κάποια ἐπιδερμική «χαρά». Ἀλλά Ζωή ἀληθινή, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. «Μή ψάχνετε μά¬ταια» λέει ὁ Χριστός. «Μήν κουράζεσθε ἄδικα. Ἐγώ εἶμαι ἡ ἀληθινή ζωή. Ἐγώ ἦλθα γιά νά ἔχετε ὄχι ἁπλῶς ζωή, ἀλλά περίσσεια ζωῆς».

            Αὐτήν τήν πληρότητα τῆς ζωῆς μᾶς τήν χάρισε μέσῳ τῆς θυσίας Του πάνω στόν Σταυρό. Ἐνῶ ἦταν καρφωμένος πάνω στόν Σταυρό, ἡ ἄχραντη πλευρά Του ἔρρευσε κρουνούς ζωῆς καί ἀφθαρσίας.

            Καί μᾶς ἔδωσε τήν δυνατότητα νά γευόμαστε, ἐδῶ καί τώρα, αὐτήν τήν Ζωή, μετέχοντας στό Μυστικό Δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας. Ὁ Ἴδιος παρομοίασε τήν Βασιλεία Του μέ Δεῖπνον Μέγα (Λουκ. 14, 16-24). Σ' αὐτό τό πανάκριβο Τραπέζι, πού τόσα Τοῦ κόστισε, εἴμαστε καλεσμένοι ὅλοι. Καί ὁ Χριστός δέν δέχεται νά δικαιολογήσει καμμιά ἀπουσία μας· ὅσο εὐλογοφανής κι ἄν εἶναι. Οὔτε ἐπαγγελ¬ματική, οὔτε οἰκογενειακή ἀπασχόληση, οὔτε - πολύ περισσότερο - διασκέδαση καί «ψυχαγωγία», ἐπιτρέπεται νά μᾶς κρατήσουν μακριά ἀπό τήν Θεία Λειτουργία.

*    *    *

            Ἄν ὁ ἄνθρωπος τό ἔχει εὔκολο νά δικαιολογεῖ τήν ἀπουσία του, ἀπό τό Δεῖπνο τοῦ Χριστοῦ:

•           πῶς εἶναι δυνατόν νά ἰσχυρίζεται ὅτι ἀγαπάει τόν Χριστό;

•           πῶς μπορεῖ νά λέει ὄτι πιστεύει στόν Χριστό; Ὑπάρχει ἄραγε ἄλλος τρόπος πίστης; μπορεῖ νά λέει κανείς: «ἐγώ πιστεύω μέ τόν τρόπο μου!»;

•           πῶς νά μή ξεθαρρέψει ὁ διάβολος καί νά μή τοῦ ἀναστατώνει τό σπίτι;

•           πῶς μπορεῖ νά περιμένει νά ἔχει ἀληθινή εἰρήνη καί γνήσια χαρά;

•           πῶς θά γευθῆ τήν Ὄντως Ζωή, πού νίκησε τήν φθορά καί τόν θάνατο; καί πῶς θά μπορέσει νά πιστέψει στήν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν;

•           ποῦ ἀλλοῦ θά βρῆ τήν δύναμη νά συγχωρήσει τούς ἐχθρούς του, ἄν δέν ζήσει, στήν λειτουργία, τήν Σταυρική ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πού συγχώρησε τούς σταυρωτές Του;

•           πῶς ἀλλιῶς θά μάθει ὅτι ἡ σχέση μας μέ τόν Χριστό δέν εἶναι ζήτημα ἀτομικῆς κατάνυξης καί εὐλάβειας, ἀλλά ἡ αἴσθηση ὅτι ἀνήκουμε σέ μιά Μεγάλη Οἰκογένεια, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του; Πῶς ἀλλιῶς θά μπορέσωμε νά αἰσθανθοῦμε ἀδελφούς μας ὅλους αὐτούς, πού εὔκολα τούς κατηγοροῦμε ὡς ὑποκριτές καί θρησκόληπτους; Καί πῶς θά πάψωμε νά θεωροῦμε τούς ἑαυτούς μας σάν τούς μόνους εἰλικρινεῖς δούλους τοῦ Θεοῦ;

*    *    *

            Τό Μέγα Δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας δέν τελειώνει στήν λατρεία τῆς Κυριακῆς. Ὅποιος ἀνταποκριθῆ στήν τιμητική πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ τώρα - στήν ἐπίγεια ζωή - θά ἔχει τήν χαρά νά ἀπολαμβάνει πιό ζωντανά («ἐκτυπώτερον») αὐτό τό τραπέζι, μετά θάνατον, στήν αἰωνιότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

            Ὁ Χριστός προειδοποίησε, ὅτι ὅποιος περιφρονήσει τήν πρόσκλησή Του στό Μυστικό Του Δεῖπνο, ἐδῶ καί τώρα, δέν πρόκειται νά γευθῆ τήν χαρά τῆς Ἀληθινῆς Ζωῆς, οὔτε ἐδῶ, οὔτε - πολύ περισσότερο - στήν αἰώνια δόξα τῆς Βασιλείας Του.

Ἀρχιμ. Β.Λ.

Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Ἀδελφοί μου,

Ἐγώ ὅταν ἤμουν νέος ἔκαμα μία σκέψη-λάθος. Μοῦ φάνηκε καλή καί σωστή. Καί... τήν ἐπάτησα!

*      *     *

Τί μοῦ ἔλεγε ὁ λογισμός μου;

-Νέος εἶμαι! Ἄς κάμω τώρα καί καμμιά ἁμαρτία! Καί ὅταν γεράσω, κάνω καί καλά ἔργα! Καί θά σωθῶ καί ἐγώ!

Αὐτήν τήν σκέψη ἔκανα!

Καί γιατί τήν... ἐπάτησα;

-Νά, γιατί! Οἱ ἁμαρτίες, ἔκαναν μέσα μου ρίζα!  Ρίζωσαν μέσα μου! Καί τώρα δέν μπορῶ νά τίς ἀφήσω· καί νά κάμω τό καλό!...

*    *    *

Λοιπόν. Προσέχετε, μή πάθετε καί σεῖς τό ἴδιο! Φυλαχθῆτε. Μή κάνετε ἄσχημα ἔργα. Γιά νά μή ριζώσουν μέσα σας.

Κάνετε καλά ἔργα. Νά σωθῆτε.

(Ἀπό τή Διδαχή Γ’).