Ζωηφόρος

«Λυχνία» Σεπτέμβριος 2003

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 242 Σεπτέμβριος  2003

«ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» του Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γρακοῦ

«ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ - ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΥΩΔΙΑ» του Αγίου Γρηγορίου του Μεγάλου

«Η  ΘΥΡΑ» του Αγίου Γρηγορίου του Μεγάλου

«ΣΥ, ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΑΥΤΟ;» του + Ν.Μ.

 

Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γρακοῦ Λόγος 52

 

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

 

            Ἀδελφέ,           

 

            Κάθε φορά, πού θέλεις νά πᾶς στήν Ἐκκλησία, ἄν θέλεις, νά εἶσαι συνεπής σέ αὐτά πού λέει ἡ ἀμώμητη πίστη μας, φρόντιζε νά τό θυμᾶσαι, νά μή τό ξεχνᾶς, ὅτι πηγαίνεις στό ὁλοκάθαρο παλάτι τοῦ Ὑψίστου. Ἐκεῖ, πού εἶναι ὁ θρόνος Του. Ἐκεῖ, πού ἀντηχεῖ ἄπαυστα ὁ ἀγγελικός ὕμνος: ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος, Κύριος Σαββαώθ!...

 

            Πρόσεχε, λοιπόν, καί πῶς πηγαίνεις, καί πῶς μπαίνεις!...

 

*            *           *

 

           Ἄν ἡ ψυχή σου εἶναι καθαρή ἀπό ψέμα, ἀπό μῖσος, ἀπό ἔχθρες καί κακίες, ἀπό ἐπιθυμίες ρυπαρές, φόρεσε ροῦχα ἁπλᾶ καί ταπεινά, ροῦχα πού ταιριάζουν σέ χριστιανούς (=ὄχι ἔξαλλα, ὄχι γιά ἐπίδειξη, ὄχι ροῦχα κοσμικῶν συνάξεων). Καί πήγαινε στήν Ἐκκλησία, μέ φόβο Θεοῦ, μέ ταπείνωση, μέ ἀγάπη. Ἄν ἔτσι πᾶς στήν Ἐκκλησία, νά τό ξέρεις: Εἶσαι μακάριος καί τρισμακάριος. Καί στή ζωή αὐτή! Καί θά γίνεις ἀκόμη πιό μακάριος καί τρισμακάριος, στήν αἰώνια ζωή!

 

           Ἄν, ἀντίθετα, θέλεις νά πηγαίνεις στήν Ἐκκλησία «κάπως διαφορετικά», δηλαδή μέ τόν δικό σου τρόπο, ὅπως σοῦ ἀρέσει ἐσένα, νά τό ξέρεις: Ὅπως θά μπαίνεις, ἔτσι θά βγαίνεις· καί ὠφέλεια δέν θά παίρνεις.

 

Εἶναι ποτέ δυνατό νά θεραπευθῆ, νά γίνει καλά, ἄρρωστος, πού πάει μέν στόν γιατρό καί ἀκούει τίς συμβουλές του, ἀλλά δέν ἀκολουθεῖ καί δέν ἐφαρμόζει ἐκεῖνα πού τοῦ ὁρίζει νά κάνει;

 

Ἀσφαλῶς ὄχι.

 

Ἔτσι καί ὅποιος δέν πηγαίνει στήν Ἐκκλησία ὅπως πρέπει! Ὅπως μπαίνει, ἔτσι θά βγαίνει!

 

Χωρίς νά παίρνει ὠφέλεια.

 

Χωρίς νά βρίσκει θεραπεία.

 

Χωρίς νά γίνεται καλά.

 

Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ: Ἔργα, τ. 3, λόγος 52, σελ. 191.

 

(Ὁ ἄγιος Μάξιμος ἔδρασε καί ἁγίασε στήν Ρωσσία. Ἀλλά εἶχε γεννηθῆ καί εἶχε μεγαλώσει στήν Ἄρτα. Γι’ αὐτό εἶναι, μαζί μέ τήν ἁγία Θεοδώρα, ΚΑΥΧΗΜΑ γιά τήν Ἄρτα. Τά ἔργα του, τρεῖς τόμοι, γραμμένα ρωσσικά, ἔχουν ἐκδοθῆ στήν Μόσχα τό 1910 καί τό 1996).

 

Μετάφραση: +ὁ Ν.Μ.

 

 Αγίου Γρηγορίου του Μεγάλου

 

ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ - ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΥΩΔΙΑ

 

            Ὁ Ἰώβ ἦταν ἄνθρωπος μέ σπάνιες ἀρετές. Καί αὐτό τό ἤξερε καλά· καί ὁ ἴδιος· καί ὁ Θεός. Σέ μᾶς ὅμως, ἀσφαλῶς θά ἔμενε ἄγνωστος, ἄν δέν εἶχε «χτυπηθῆ»· ἄν δέν εἶχε «δοκιμασθῆ σκληρά».

 

*            *            *

 

            Ὁ Ἰώβ μιά πολύ μεγάλη περίοδο τῆς ζωῆς του ζοῦσε ἥσυχος. Τίποτε δέν τοῦ ἔφταιγε. Καί μέσα σ’ αὐτήν τήν γαλήνη ζοῦσε, μέ βαθύ φόβο Θεοῦ. Καί μέ ἀγάπη. Καί μέ καλωσύνη. Καί ὁ γύρω του κόσμος τό συζητοῦσε. Ἡ φήμη του καί ἡ ὑπόληψή του γιά τίς ἀρετές του γινόταν ὅλο καί πιό εὑρύτερη. Ἀλλά νά κάποια στιγμή τοῦ ἦρθε θλίψη καί πόνος. Καί κλονίσθηκε.

 

            Ὁ Ἰώβ, ὅσο ζοῦσε ἤρεμα καί μέ εἰρήνη, αὐτό πού ἦταν, τό ἔκρυβε μέσα του. Μά ὅταν ἦρθε ὁ κλύδωνας, ἡ μοσχοβολιά, ἡ εὐωδία τῆς λεβεντιᾶς του καί τῆς καρτερίας του, ξεχύθηκε καί ἔγινε αἰσθητή σέ ὅλον τόν κόσμο!

 

*            *            *

 

            Ὅπως τό ἄρωμα δέν γίνεται αἰσθητό ἀπό μακριά, ἄν δέν διαχυθῆ στόν ἀέρα· καί ὅπως ἡ εὐωδία τοῦ λιβανιοῦ δέν φθάνει στήν μύτη μας, ἄν δέν ἀρχίσει πρῶτα νά καίγεται, ἔτσι καί ἡ εὐωδία τῶν ἀρετῶν τῶν ἁγίων δέν γίνεται καί πιό πέρα γνωστή καί ἀποδεκτή, ἄν δέν τό δείξουν, ὅτι ξέρουν νά ἀντέχουν στίς δοκιμασίες καί στίς θλίψεις.

 

            Γι’ αὐτό μᾶς λέει ὁ Κύριος στό Εὐαγγέλιο: «Ἄν ἔχετε πίστη, ἔστω καί μόνο σάν ἕνα σποράκι σινάπι, θά εἰπεῖτε στό βουνό αὐτό: Ἄντε, μετακινήσου, βουνό· φύγε ἀπό ἐδῶ, καί πήγαινε ἐκεῖ, πιό πέρα· καί θά πάει» (Ματθ. 17,19)!

 

            Λοιπόν. Νά τό ξέρετε. Ὅπως ὁ κόκκος σινάπεως, γιά νά δείξει, τί δύναμη καί τί ὀμορφιά ἔχει μέσα του, πρέπει πρῶτα νά πέσει στή γῆ καί νά «χαλάσει», νά πάψει νά εἶναι «σπόρος», ἔτσι καί ἐμεῖς, ἄν θέλουμε νά εὐωδιάσει ἡ ψυχή μας, πρέπει πρῶτα νά ἀρνηθοῦμε «κάτι» ἀπό τόν ἑαυτό μας.

 

Μετ. +ὁ Ν.Μ.

 

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Μεγάλου

 

Η  ΘΥΡΑ

 

Ὁ Χριστός λέγει «Ἐγώ εἶμαι ἡ θύρα». Θέλει νά μᾶς εἰπεῖ ὅτι Αὐτός μᾶς ἀποκάλυψε τά μυστήρια τῆς Βασιλείας Του. Μήν  τό ξεχνᾶμε. Διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐδόθηκε τότε τό μάννα στούς Ἰσραηλῖτες. Καί μόνο διά Ἰησοῦ Χριστοῦ δίνεται σέ μᾶς ἡ σωτηρία.

 

 Ἡ «θύρα» ἔχει διπλῆ σημασία. Συνδέεται καί μέ τόν ποιμένα καί μέ τό ἔργο του.

 

 Ἄς τό ἰδοῦμε:

 

*           *        *

 

Τά μεγάλα σπίτια στήν τότε Παλαιστίνη, εἶχαν μιά αὐλή, ὁπού ἦταν φραγμένη μέ ἕναν ὑψηλό τοῖχο. Σ᾿ αὐτήν ἔμεναν πρόβατα. Ἡ αὐλή εἶχε μόνο μία εἴσοδο· μία θύρα, στήν ὁποία ἦταν  ἐγκαταστημένος ἕνας φύλακας. Ἔτσι ὁ κάθε ἄνθρωπος πού ἤθελε νά εἰσέλθει, πρῶτα ἔπαιρνε τήν ἄδειά του. Μόνο οἱ ληστές καί οἱ κλέφτες τόν παρέκαμπταν. Αὐτοί πηδοῦσαν μέσα ἀπό ἀλλοῦ. Ὁ νοικοκύρης, ἐκεῖνος, πού τά πρόβατα ἦταν δικά του, περιουσία του, ἔμπαινε ἀπό τήν θύρα· ἐπίσημα· καί νόμιμα. Ἐκεῖνος πού εἶχε  στόχο του νά κλέψει, τρύπωνε ἀπό ἀλλοῦ!

 

*           *        *

 

Ἐγώ εἶμαι ἡ θύρα!

 

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ θύρα. Ἀπό τόν Χριστό περνάει ὁ ποιμένας  γιά νά πάει στά πρόβατα! Δηλαδή, ὅποιος θέλει νά γίνει ὑπηρέτης τοῦ ποιμνίου τοῦ Θεοῦ, γιά νά πάει στά πρόβατα ὀφείλει νά περάσει ἀπό τήν θύρα· τόν Χριστό.

 

Πῶς;

 

Εἶναι γνωστό! Ἕνας ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά διδάξει κάποιον ἄλλον κάτι, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος δέν τό γνωρίζει καί δέν τό κατέχει! Καί κανένας δέν μπορεῖ νά συστήσει ἕνα ἄνθρωπο σέ ἄλλον, ὅταν ὁ ἴδιος δέν ἔχει καμμία γνωριμία καί σχέση μαζί του!

 

 Κατά τόν ἴδιο τρόπο, καί ὅποιος ἔχει ἀναλάβει τό ἔργο τῆς διδασκαλίας, τῆς διαποίμανσης τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἔχει τήν ὑποχρέωση, νά τό κάνει σωστά. Πρέπει νά ἔχει γνωρίσει τόν Χριστό. Πρέπει νά τόν ξέρει καλά. Πρέπει καί νά μπεῖ ἀπό τήν πόρτα. Μέ τήν νόμιμη διαδικασία. Καί ὄχι νά τρυπώνει στό ἔργο τῆς διδασκαλίας ἀπατεωνίστικα, προπαγανδιστικά! Καί πρέπει νά μήν ἔχει δικά του  κίνητρα. Νά μήν ψάχνει τήν ἱκανοποίηση τῆς ὅποιας προσωπικῆς του φιλοδοξίας!

 

*           *        *

 

Ὁ Χριστός δέν εἶναι θύρα μόνο γιά τόν ποιμένα, ἀλλά καί γιά τά πρόβατα.

 

Μάντρες ὑπῆρχαν καί στίς πλαγιές, καί στά βουνά. Περίφραξη μέ πέτρες ἤ μέ ἀγκάθια εἶχαν καί τά χωράφια. Θύρα προστασίας γιά τά πρόβατα ἦταν ὁ ἴδιος ὁ ποιμένας. Αὐτός τά φύλαγε τήν νύχτα, νά μή τοῦ φύγουν! Καί αὐτός ἀγρυπνοῦσε νά μή μπορέσουν νά μποῦν στό μανρτί του κλέφτες!

 

Αὐτά ἐννοοῦσε ὁ Χριστός, ὅταν ἔλεγε: «Ἐγώ εἶμαι ἡ θύρα».          

 

Καί αὐτό σημαίνει:

 

Μόνο ὁ Χριστός μᾶς ὁδηγεῖ στήν σωτηρία. Μόνο ὁ Χριστός  μᾶς δίνει ζωή· ζωή ἀληθινή. Κάθε ἄλλος εἶναι κλέφτης. Και ἔρχεται, μόνο γιά νά κλέψει· νά σφάξει· νά βλάψει.

 

Μετ:Ἀρχιμ.Α.Μ.

 

ΣΥ, ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΑΥΤΟ;

 

Ἔνας νέος ἐπῆγε σέ ἕναν σοφό γέροντα καί τόν παρακάλεσε θερμά:

 

            -Μέ ἀπσχολεῖ τό ἐρώτημα: Ὑπάρχει Θεός; Εἰπέ μου, σέ παρακαλῶ! Σύ, τό πιστεύεις, ὅτι ὑπάρχει Θεός;

 

            Τοῦ ἀπάντησε ὁ γέροντας:

 

            -Καί βέβαια τό πιστεύω!

 

            -Καί ὅτι ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν κόσμο, τό πιστεύεις καί αὐτό;

 

            -Καί βέβαια, τό πιστεύω·  καί αὐτό!

 

            -Καί τόν Θεό, ποῖος Τόν ἔφτιαξε;

 

            Τοῦ ἀπάντησε ξερά καί σοβαρά ὁ γέροντας:

 

            -Σύ!

 

            Σοκαρίστηκε μέ τήν ἀπάντηση αὐτή ὁ νεαρός. Καί ἐρώτησε:

 

            -Σοβαρά μοῦ τό λές, ὅτι ἐγώ ἔφτιαξα τόν Θεό;

 

            Ἀπάντησε ὁ γέροντας:

 

            -Πολύ σοβαρά! Καί πρόσεξε, γιατί! Σύ μέ ὅλα αὐτά πού ἐρωτᾶς, δείχνεις ὅτι δέν ψάχνεις νά βρεῖς τόν Θεό, ὅπως εἶναι. Σύ ψάχνεις νά βρεῖς ἕναν Θεό, ὅπως σύ τόν θέλεις· ὅπως σύ τόν φαντάζεσαι· κομμένο στά μέτρα σου. Αὐτόν τόν Θεό, θά τόν ἔχεις φτιάξει σύ! Δέν θά εἶναι ὁ ἀληθινός.

 

            Καί πρόσθεσε ὁ γέροντας:

 

            -Ψάξε, παδί μου, νά βρεῖς τόν Θεό. Τόν ἀληθινό Θεό. Ὅπως εἶναι. Μή Τόν θέλεις, ὅπως σύ τόν φαντάζεσαι!

 

            Προσπάθησε νά γίνεις σύ, ὅπως σέ θέλει ὁ Θεός.

 

            Προσπάθησε νά Τόν καταλάβεις, ὅπως εἶναι· καί νά ἀγαπήσεις τό θέλημά Του, ὅπως εἶναι.

 

+ὁ Ν.Μ.

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel