Ζωηφόρος

«Λυχνία» Αύγουστος 2003

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 241 Αύγουστος 2003

«Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ» του Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

«ΦΡΟΝΗΜΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑ ΕΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ» του Ἀρχιμ. Ν. Κ. 

«ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΟΡΤΗ» του Ἀρχιμ. Σ.Δ.

«ΠΟΙΟΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝΕΙ ΠΟΙΟΝ;» του Ἀρχιμ. Β.Λ

 

Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

 

Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ

 

«Ἐν τῇ κοιμήσει, τόν κόσμον οὐ κατέλειπες Θεοτόκε». Ἡ Παναγία πέθανε. Ἀλλά πεθαίνοντας, δέν ἔφυγε ἀπό τόν κόσμο. Δέν μᾶς ἐγκατέλειψε. Εἶναι, καί θά εἶναι, γιά πάντα μαζί μας.

 

*            *            *

 

Ἔτσι τήν ἐδόξασε ὁ Χριστός τήν ἁγία Μητέρα Του. Τῆς ἔδωκε τήν χάρη αὐτή. Νά εἶναι ταυτόχρονα: Καί στήν αἰώνια ζωή· ἐκεῖ ψηλά. Καί κοντά μας· ἐδῶ στήν γῆ. Σίγουρα στήν αἰώνια ζωή· ἐκεῖ. Καί σίγουρα κοντά μας· ἐδῶ στην γῆ.

 

Βέβαια τώρα, ἐμεῖς δέν τήν βλέπομε μέ τά μάτια μας τά σωματικά. Ἀλλά πάντως τήν «βλέπομε»! Μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας. Καί τήν αἰσθανόμαστε. Ἀπό τήν παρουσία της κοντά μας! Ἀπό τόν ἴσκιο της!

 

Μεγάλο πρᾶγμα εἶναι ὁ ἴσκιος· ἑνός ἀνθρώπου· ἑνός ζώου· ἑνός δένδρου· ἑνός ξύλου. Ἀπό τόν ἴσκιο του, αἰσθανόμαστε τήν παρουσία του καί τήν ὕπαρξή του. Τό αἰσθανόμαστε τό ἴδιο σάν νά τό ἐβλέπαμε. Δέν μᾶς μένει γι’ αὐτό ἀμφιβολία· καμμία.

 

Μεγάλο πρᾶγμα εἶναι να βλέπεις ἴσκιο καί νά καταλαβαίνεις κάτι. Ἔστω γιά ἕνα κουνούπι· γιά ἕνα πουλάκι!

 

Μεγάλο πρᾶγμα, πολύ μεγάλο, εἶναι νά βλέπεις τόν ἴσκιο τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει: Ἐγώ, ὅταν βλέπω νά μοῦ ἔρχονται σκιές ἀπό τήν ἄλλη ζωῆ, πετάω ἀπό χαρά! Δέν θέλω τίποτε ἄλλο. Οἱ σκιές αὐτές μοῦ ἀρκοῦν. Γιατί μοῦ δίνουν τήν βεβαιότητα, ὅτι ὁ Θεός εἶναι κοντά μου. Μέ κάνουν καί χοροπηδάω ἀπό χαρά. Καί μέσα στά βάθη τῆς καρδιᾶς μου στήνω, τραγούδι καί γλέντι καί χορό!

 

Ἡ πιό μεγάλη καί πιό βαθειά νοσταλγία μας, εἶναι ὁ πόθος μας γιά ἕνωση καί ἐπικοινωνία μας μέ τόν Θεό.

 

Καί γι’ αὐτό τό κάθε τί πού μᾶς λέει κάτι, γιά τόν Θεό, καί γιά τήν αἰώνια ζωῆ, εἶναι τό πιό γλυκό τραγούδι τῆς ψυχῆς μας.

 

Καί εὐτυχῶς, πού τέτοιες σκιές, σκιές ἀπό τό μεγαλεῖο καί ἀπό τή γλύκα τῆς ἄλλης ζωῆς, μᾶς ἔρχονται συχνά. Καί μᾶς ξυπνᾶνε!

 

Πολλές σκιές μᾶς ἔρχονται από τόν οὐρανό. Ὅλες φῶς. Ὅλες τόνωση γιά μᾶς.

 

Ἔτσι καί ὁ ἴσκιος τῆς Παναγίας μας.

 

Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα νά κοπῆ τό νῆμα τῆς ζωῆς τῆς ταπεινῆς δούλης τοῦ Θεοῦ, τῆς Μαρίας, οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι γέμισαν μέ θλίψη καί μέ πόνο!…

 

Ἀλλά νά, τότε τούς ἦρθε μιά σκιά ἀπό τόν οὐρανό. Μιά σκιά ἀπό τή βασιλεία του Χριστοῦ.

 

Εὑρίσκονταν στά πέρατα τοῦ κόσμου. Γιά τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Καί νά, ἐπῆγαν ἄγγελοι. Καί τούς ἐπῆραν στήν ἀγκαλιά τους. Καί τούς μετέφεραν στό σπίτι τῆς Παναγίας.

 

Τί ἦταν γι’ αὐτούς τό παράδοξο αὐτό γεγονός;

 

Ἦταν μιά σκιά, πού φώτισε τήν ψυχή τους τους. Καί κατάλαβαν, ὅτι ἡ Παναγία πήγαινε στήν δόξα τοῦ Υἱοῦ της. Καί γι’ αὐτό, κηδεύοντας τό ἅγιο καί ζωαρχικό της σῶμα, οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι δέν ἔκλαιγαν: Ἔχαιραν. Καί καμάρωναν.

 

Ὤ τί γλυκό πρᾶγμα εἶναι, νά πιστεύει ὁ ἄνθρωπος στόν Χριστό καί στήν αἰώνια ζωή, πού Ἐκεῖνος μᾶς ὑποσχέθηκε!

 

*            *            *

 

Καί ἀπό τότε ἡ σκιά τῆς Παναγίας μας στέκει μέσα στό χώρο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· σέ ὅλο τόν κόσμο· δυό χιλιάδες χρόνια τώρα!…

 

Δέν βρίσκεται ποτέ στόν οὐρανό. Τρέχει ἀσταμάτητα στήν γῆ. Σέ ἐκείνους, πού τήν ἐπικαλοῦνται. Νά σκουπίσει τά δάκρυά τους. Νά τούς βοηθήσει. Νά τούς παρηγορήσει.

 

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τούς δούλους σου.

 

ΦΡΟΝΗΜΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑ ΕΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ

 

            Μετά ἕνα χρόνο ἀκριβῶς, τόν Αὔγουστο 2004, θά γίνουν στήν χώρα μας οἱ ὀλυμπιακοί ἀγῶνες. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή, ἄς θυμηθοῦμε ἕναν πρωταθλητή τοῦ στίβου (δρομέα), τόν Μωρίς Γκρίν. Αὐτός, σέ συνέντευξή του σέ ἑλληνίδα δημοσιογράφο ἀπαντώντας σέ ἐρωτήματά της, εἶπε καί τά ἑξῆς χαρακτηριστικά:

 

*            *            *

 

            Ἐρώτ: -Ξέρετε, τί δέν καταλαβαίνω; Πῶς μπορεῖ κάποιος, πού ὅ,τι ἔχει πετύχει, τό ἔχει πετύχει μέ τόσο σκληρή δουλειά ὅσο ἐσεῖς, νά λέτε πώς ὅλα τά ὀφείλει στόν Θεό;

 

            Ἀπάντ: -Μά, ἄν δέν ἤταν Αὐτός, δέν θά ἤμουν ἐδῶ σήμερα νά σᾶς μιλάω, οὔτε αὔριο στά στάδια νά τρέχω! Ἐγώ πάντα μετά τούς ἀγῶνες πέφτω στά γόνατα καί προσεύχομαι. Τόν εὐχαριστῶ πού μέ ἄφησε νά ἀγωνιστῶ καλά.

 

            Ἐρώτ.: -Καί ὅταν τά πράγματα δέν πᾶνε καλά; Τό 1996, π.χ., πού δέν πήγατε στούς Ὀλυμπιακούς, τί Τοῦ λέγατε στίς προσευχές σας;

 

            Ἀπάντ.:-Ξέρω, ποῦ τό πᾶτε! Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού βρίζουν τόν Θεό κάθε φορά πού ἡ ζωή τους πάει χάλια. Ἀλλά ὄχι ἐγώ! Ἔχετε διαβάσει τήν ἱστορία τοῦ Ἰώβ; Ὁ Διάβολος τοῦ πῆρε ὅ,τι εἶχε καί δέν εἶχε. Ἐκεῖνος κράτησε τήν πίστη του ἀναμμένη. Πάντα εὐχαριστοῦσε τόν Θεό καί γιά τό παραμικρό καλό πού τοῦ ἔστελνε. Καί στό τέλος ἔζησε τή ζωή πού τοῦ ἄξιζε. Γι’ αὐτό σᾶς λέω: Δέν φταίει ὁ Θεός, πού δέν πῆγα ἐγώ στούς Ὀλυμπιακούς.

 

            Ἐρώτ.:-Καί ποιός φταίει;

 

            Ἀπάντ.:-Κανένας! Ἀπλῶς δέν ἔχει ἔρθει ἀκόμα ἡ ὥρα μου. Γιά κάθε πρᾶγμα πού θέλετε νά κάνετε πάντα ὑπάρχει ἡ σωστή ὥρα. Καί μήν ἀνησυχεῖτε, ὁ Θεός θά σᾶς πεῖ, πότε εἶναι αὐτή. Ἐσεῖς νά εἶστε ἔτοιμη καί ἐκεῖνος θά σᾶς ἀνοίξει τόν δρόμο.

 

            Ἐρώτ.:-Δηλαδή, πῶς θά μοῦ ἀνοίξει τόν δρόμο; Σέ σᾶς πῶς τό κάνει;

 

Ἀπάντ.:-Νά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα. Ὑπάρχουν στιγμές πρίν ἀπό τούς ἀγῶνες, πού οἱ μύες μου πονοῦν. Πρίν ἀπό τό κατοστάρι στό Πρωτάθλημα τοῦ 1997, π.χ., εἶχα σπασμούς! Προσευχήθηκα στόν Θεό καί Αὐτός μέ βοήθησε. Κέρδισα τόν ἀγώνα!

 

*            *            *

 

Πόσο διδακτικός ὁ τρόπος σκέψης τοῦ νεαροῦ πρωταθλητοῦ! Ὅταν μάλιστα μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ἱστορία τοῦ ἁγίου καί δικαίου Ἰώβ ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη! Ὁ Ἰώβ μόλις ἔμαθε ὅλες τίς συμφορές, πού τοῦ προξένησε ὁ Διάβολος, εἶπε:

 

-Εἴη τό Ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας. Ἄς εἶναι εὐλογημένο τό ὄνομα τοῦ Κυρίου στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων (Ἰώβ. 1, 21).

 

Καί ἐμεῖς, καταλαβαίνοντας, πόση σημασία ἔχει νά ἔχωμε τό φρόνημα τοῦ Ἰώβ στήν καρδιά μας, αὐτή τήν προσευχή του τήν ψάλλουμε, στό τέλος τῆς Λειτουργίας, τρεῖς φορές. Γιά νά μπαίνει βαθειά μέσα στήν καρδιά μας. Γιά νά ρυθμίζει τήν σκέψη μας.

 

Ἀρχιμ. Ν.Κ.

 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΟΡΤΗ

 

            Τήν Νηστεία τοῦ δεκαπενταυγούστου οἱ περισσότεροι χριστιανοί φιλοτιμοῦνται καί τήν τηροῦν. Καί μάλιστα μέ αὐστηρότητα. Καί ἑτοιμάζονται στή γιορτή τῆς Παναγίας νά κοινωνήσουν τά Ἄχραντα Μυστήρια.

 

            Δέν πρέπει ὅμως νά ξεχνᾶμε, ὅτι προετοιμασία γιά τήν Θεία Κοινωνία δέν εἶναι μόνον ἡ Νηστεία. Ὁ ἀγώνας τῆς νηστείας εἶναι πολύ σημαντικός καί ὠφέλιμος. Πρέπει ὅμως νά συνοδεύεται καί ἀπό «κάτι ἄλλο». Τί ὅμως;

 

            Ἄς ἀκούσωμε, τί ἐπάνω στό θέμα αὐτό μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:

 

*            *            *

 

            «Κανένας, μά κανένας, δέν ἀτιμάζει τόσο τήν ἱερή αὐτή πανήγυρη ὅσο ἐκεῖνος πού τήν γιορτάζει, ἐνῶ ἔχει μέσα του μνησικακία. Ἀκόμα περισσότερο, οὔτε κἄν νά τήν γιορτάσει μπορεῖ, ἔστω κι ἄν μείνει δέκα ἡμέρες τελείως νηστικός. Γιατί ὅπου ὑπάρχει ἔχθρα καί ἀντιπάθεια, οὔτε νηστεία οὔτε γιορτή μπορεῖ νά γίνει...

 

            Σᾶς τό λέω. Διαμαρτύρομαι. Καί τό φωνάζω: Κανένας ἀπό ἐκείνους πού κρατοῦν ἔχθρα, νά μή πλησιάσει στήν ἱερή τράπεζα καί νά μή πάρει τό Σῶμα τοῦ Κυρίου. Ὅποιος πλησιάζει, δέν πρέπει νά  ἔχει ἐχθρό!

 

            Ἔχεις ἐχθρό; Νά μήν προσέλθεις. Θέλεις νά προσέλθεις; Συμφιλιώσου καί τότε μόνο νά προσέλθεις. Δέν τά λέω ἐγώ αὐτά. Ὁ Κύριος τά λέει. Ἐκεῖνος πού σταυρώθηκε γιά μᾶς.

 

 Αὐτός, γιά νά σέ συμφιλιώσει μέ τόν Πατέρα, δέν δίστασε νά θυσιασθῆ καί νά χύσει τό Αἷμα Του. Καί σύ, γιά νά συμφιλιωθῆς μέ τόν συνάνθρωπό σου, δέν θέλεις νά πεῖς υήν λέξη «συγνώμη»;

 

            «Ἄν δέν τολμᾶμε νά ἀγγίξουμε τό ἔνδυμα τοῦ βασιλιά μέ βρώμικα χέρια, πῶς θά τολμήσουμε νά πάρουμε μέσα μας τό Σῶμα τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ, τό καθαρό, τό ἑνωμένο μέ τή θεία Του φύση; Αὐτό, πού συνέτριψε τίς πύλες τοῦ Ἅδου καί ἄνοιξε τίς ἁψίδες τοῦ οὐρανοῦ;...

 

Αὐτό τό Σῶμα, τό καρφωμένο στόν Σταυρό, δέν μπόρεσε νά τό κρατήσει ὁ θάνατος.

 

Αὐτό τό Σῶμα, ὅταν ὁ ἥλιος,  τό εἶδε πάνω στό σταυρό, ἔκρυψε τίς ἀκτῖνες του.

 

Αὐτό τό Σῶμα, ἔκαμε τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ καί σχίσθηκε καί τήν γῆ νά σείεται.

 

Τό Σῶμα αὐτό πού κοινωνοῦμε, εἶναι τό ἴδιο ἐκεῖνο Σῶμα, τό ματωμένο, τό τρυπημένο ἀπό τή λόγχη, ἀπό τό ὁποῖο ἀνέβλυσαν πηγές σωτηρίας γιά ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη.

 

Θέλεις νά μάθεις τήν δύναμή του; Ρώτησε τήν αἱμορροοῦσα πού ἄγγιξε ὄχι αὐτό, ἀλλά μόνο τό ἄκρο τοῦ ἱματίου Του!

 

Ρώτησε τήν θάλασσα, πού τό εἶδε νά περπατάει πάνω στήν ἐπιφάνειά της.

 

Ρώτησε καί τόν Διάβολο: Διάβολε, εἰπέ μου: Ἀπό ποιά αἰτία δέν ἔχεις πιά δύναμη; Καί θά σοῦ ἀπαντήσει: Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ σταυρωμένου σώματος! Ἀπό αὐτό ἡ δύναμή μου ἔγινε κομμάτια!

 

Αὐτό, τό τιμιώτερο ἀπό κάθε τι ἄλλο, Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τό βλέπομε τώρα στήν γῆ. Καί δέν τό βλέπομε μόνον,  ἀλλά καί τό ψηλαφᾶμε. Καί δέν τό ψηλαφᾶμε μόνο ἀλλά καί τό τρῶμε.

 

Λοιπόν καθάριζε τήν ψυχή σου· καί ἑτοίμαζε τήν σκέψη σου, κάθε φορά πού ἑτοιμάζεσαι νά τό  ὑποδεχθῆς μέσα σου.

 

*            *            *

 

Ἄς ἀκούσωμε τά θεόσοφα λόγια του.

 

Ἀρχιμ. Σ.Δ.

 

ΠΟΙΟΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝΕΙ ΠΟΙΟΝ;

 

            Τό Εὐαγγέλιο πού διαβάζεται στήν Ἀκολουθία τῆς Μεγάλης Παρα¬κλήσεως τῆς Παναγίας, ἀναφέρεται σέ ἕνα γεγονός, πού ἐκ πρώτης ὄψεως, δέν φαίνεται νά ἔχει κάποια σχέση μέ τήν Παναγία.

 

            Πρόκειται γιά τό περιστατικό τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Χριστοῦ στό σπίτι τῶν δύο ἀδελφῶν, τῆς Μάρθας καί τῆς Μαρίας. Ἡ μέν Μαρία κάθισε «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ» καί ἄκουγε προσεκτικά τήν διδασκαλία Του. Ἡ δέ Μάρθα «σκοτώθηκε» νά ἑτοιμάσει τό τραπέζι, ὅσο μποροῦσε καλύτερα. Καί κάποια στιγμή παραπονέθηκε στόν Χριστό, πού ἡ ἀδελφή της τήν ἄφησε μόνη της στήν ἑτοιμασία: «Δέν τῆς λές», Τοῦ εἶπε, «νά μέ βοηθήσει λιγάκι;»

 

            Καί ὁ Χριστός τῆς ἀπάντησε σέ ἐπιτιμητικό τόνο: «Μάρθα, Μάρθα, ἀσχολεῖσαι καί ἀγχώνεσαι μέ πολλά πράγματα. Δέν ἀξίζει τόν κόπο. «Ἕνα» πρᾶγμα χρειάζεται πρῶτα ἀπό ὅλα: Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτό τό «ἕνα», καλά ἔκανε ἡ Μαρία καί τό διάλεξε. Ἡ ὠφέλεια, πού θά ἀποκομίσει ἀπό αὐτό, δέν θά σβήσει ποτέ»!

 

*    *    *

 

            Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός λέγει πρός τήν Μάρθα (καί πρός ὅλους μας) :

 

            Καλό πρᾶγμα ἡ εὐγένεια καί ἡ κοινωνικότητα. Ἐπαινετή ἡ φιλοξενία. Ἅγια καί εὐλογημένη ἡ ὁποιαδήποτε κοινωνική προσφορά.

 

            Ὅμως, πρίν πᾶς νά δώσεις ἔστω καί ἕνα κομμάτι ψωμί σέ πεινασμένο, σιγουρέψου, ὅτι πρῶτα εἶσαι ἐσύ «χορτᾶτος». Χορτᾶτος, ὄχι ἀπό τό ψωμί πού κρατᾶς στά χέρια σου, ἀλλά ἀπό «τόν Ἄρτο τόν Ζῶντα, τόν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάντα». Σιγουρέψου, ὅτι ἔχει γεμίσει ἡ καρδιά σου ἀπό τό Φῶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ· ὅτι ἡ ψυχή σου ἔχει ξεδιψάσει ἀπό τήν Πηγή τοῦ Ζῶντος Ὕδατος, πού εἶναι ὁ Χριστός.

 

            Ἀλλιῶς, «νηστικό ἀρκούδι δέν χορεύει». Νηστικός, ὄχι μόνο νά ... χο¬ρέ¬ψεις δέν μπορεῖς, ἀλλά οὔτε καί νά σταθῆς στά πόδια σου. Πῶς λοιπόν, ξεκινᾶς νά στηρίξεις ἄλλους; Ἄν δέν χορτάσεις πρῶτα τήν ἐσωτερική σου πεῖνα γιά νόημα καί σκοπό ζωῆς, τότε κανέναν δέν μπορεῖς νά βοηθήσεις οὐσιαστικά. Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο κοιλιά καί τσέπη. Ἔχει καί ψυχή. Καί ἡ ψυχή δέν χορταίνει μέ ... ψίχουλα.

 

            Ὁ Χριστός γιά νά χορτάσει τήν ψυχή μας, ἑτοίμασε γιά μᾶς ἕνα πανά¬κρι¬βο τραπέζι. Ἕνα Τραπέζι, πού Τοῦ κόστισε πολύ ἀκριβά ἐπάνω στόν Σταυρό. Καί μᾶς ἔδειξε, ὅτι γιά νά ζήσουμε, δέν φτάνει νά φᾶμε καί νά πιοῦμε ΚΑΤΙ. Χρειάζεται νά φᾶμε καί νά πιοῦμε τήν ΖΩΗ, Αὐτόν τόν Ἴδιο· τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του. Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας.

 

*    *    *

 

            Ἡ μοναδική λαχτάρα τῆς Παναγίας ἦταν νά χορτάσει ἀπό τήν Ζωή τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό ἀφιέρωσε τήν ζωή της σ' Αὐτόν. Καί ἔμεινε μέσα στόν Ναό Του. Δέν ἔβαλε σέ πρώτη προτεραιότητα τήν κοινωνική προσφορά. Τόν κοινωνικό ἀκτιβισμό. Τήν λαχτάρα νά ἀλλάξει τόν κόσμο.

 

            Τόν Ἑαυτό Της ἀγωνίστηκε νά ἀλλάξει, τρέφοντάς τον μέ Αὐτόν, πού εἶναι ἡ Ζωή του κόσμου. Καί ὁ Θεός τήν ἔκαμε καί «χόρτασε» τόσο, ὥστε νά γίνει ἡ Ἴδια ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς. Καί νά γεννήσει τήν Ζωή, τήν ζωή τοῦ κόσμου!

 

            Ἔτσι ἀξιώθηκε, ὄχι ἁπλῶς νά κάνει τήν μεγαλύτερη «κοινωνική προσφορά» πού ἔκανε ποτέ ἄνθρωπος στόν κόσμο, ἀλλά νά γίνει ἡ μόνη ἀληθινή «καταφυγή τῶν θλιβομένων», «ἐλπίδα τῶν καταπονουμένων», «προστασία, βοηθός καί σωτηρία» ὅλων, ὅσοι Τήν ἐπικαλοῦνται μέ πίστη.

 

                                                                                                                          Ἀρχιμ. Β.Λ

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel