Logo
Print this page

«Λυχνία» Φεβρουάριος 2003

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 235 Φεβρουάριος   2003

«Ο  ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΜΑΣ» του Ἀρχιμ. Σ.Δ.

«ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ» του Ἀρχιμ. Β.Λ

«Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ» του +Ν.Μ.

«Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ ΜΑΣ» του +Ν.Μ.

 

Ο  ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΜΑΣ

 

            Πολιοῦχος καί προστάτης τῆς Πρέβεζας εἶναι ὁ ἅγιος Χαραλάμπης.

 

            Ἦταν ἱερέας μέ ζωή ἁγία. Πρότυπο καί ὁδηγός γνήσιος, γιά ἐκείνους πού ἀναζητοῦν τόν Χριστό, καί ἀγωνιοῦν,  ἀνάμεσα ἀπό ποικίλα  «σκοτάδια» καί «παγίδες», νά βροῦν τό φῶς τῆς Ἀληθείας Του.

 

            Σέ βαθιά γεράματα ὑπέμεινε μέ ἀκλόνητη πίστη καί θαυμαστή ἀνδρεία σκληρά βασανιστήρια γιά τήν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ. Ἐπισφράγισε τήν ἁγία ζωή του μέ τό μαρτύριο.

 

            Ὁ Θεός τόν ἐδόξασε μέ τήν χάρη καί τόν πλοῦτο τῶν θαυμάτων, πού ἐπιτελεῖ διά τοῦ ἁγίου Χαραλάμπη.

 

*            *            *

 

            Τά θαύματα τῶν ἁγίων εἶναι τό δάχτυλο τοῦ Θεοῦ. Μᾶς δείχνουν, μᾶς κάνουν νά  στρέφωμε τήν προσοχή μας στό πιό σημαντικό, στό πιό ὠφέλιμο ΘΑΥΜΑ. Καί τό πιό μεγάλο ΘΑΥΜΑ εἶναι ἡ ζωή τῶν ἁγίων! Πῶς πίστευαν στόν Χριστό. Πόσο βαθιά πίστευαν στόν Χριστό. Μέ τί θαυμάσιο τρόπο ζοῦσαν τήν πίστη τους στό Χριστό.

 

            Τό  μαρτύριο τοῦ ἁγίου Χαραλάμπη, ἡ ὑπομονή του, ἡ ἀπέραντη καλωσύνη μέ τήν ὁποία ἀπαντοῦσε στά πιό ἐξωφρενικά ἐρωτήματα τῶν σατανολατρῶν διωκτῶν του, εἶναι πιό μεγάλα θαύματα, ἀπό ὅλα του τά θαύματα. Γιατί δείχνουν, ὅτι μέσα του, στήν καρδιά του, ζοῦσε καί κατοικοῦσε ὁ Χριστός.

 

*            *            *

 

            Ἡ καθιέρωσή του σάν πολιούχου τῆς Πρέβεζας συνδέεται μέ τήν θαυμαστή παρέμβασή του, μέ τήν ὁποία, ἐλύτρωσε τήν πόλη μας, τήν ἐποχή τῆς Τουρκοκρατίας, ἀπό μιά φοβερή πανώλη (=πανούκλα), πού ἀπειλοῦσε νά ἀφανίσει τούς πάντες.

 

            Ἔτσι, στίς 10 Φεβρουαρίου, ἡ Πρέβεζα καί μαζί της ὁλόκληρη ἡ Μητρόπολη μας πανηγυρίζει τόν μεγάλο προστάτη καί πολιοῦχο της.

 

            Εἴθε, μέ τίς πρεσβεῖες του, νά μᾶς ἔχει ὁ Θεός ὅλους ὑπό τήν σκέπη Του καί τήν προστασία Του.

 

Ἀρχιμ. Σ.Δ.

 

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

 

            Στίς 2 Φεβρουαρίου γιορτάζομε τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου. Σα¬ράντα ἡμέρες μετά τά Χριστούγεννα, ἡ Παναγία καί ὁ Δίκαιος Ἰωσήφ - τηρώντας τόν Μωσαϊκό Νόμο - φέρνουν τόν Ἰησοῦ στόν Ναό, γιά νά Τόν ἀφιερώσουν στόν Θεό. Ἐκεῖ Τόν ὑποδέχεται καί Τόν παίρνει στήν ἀγκαλιά Του ὁ ἅγιος Συμεών, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος ἀφοῦ εὐλόγησε τήν Παναγία καί τόν Ἰωσήφ, ἔκανε μία πα¬ράξενη προφητεία σχετικά μέ τό Βρέφος, πού κρατοῦσε στά χέρια του:

 

            - Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν... καί εἰς ση¬μεῖον ἀντι¬λε¬γόμενον (Λουκ. 2, 34).

 

            Δηλαδή: Αὐτός θά γίνει αἰτία σέ πολλούς, ἤ νά πέσουν ἤ νά ση¬κω¬θοῦν... Καί γι' Αὐτόν θά ἀκουστοῦν πολλές ἀντιρρήσεις καί ἀντι¬λογίες.

 

*    *    *

 

            Κατ' ἀρχήν, παράξενο ἀκούγεται τό ὅτι ὁ Χριστός μπορεῖ νά γίνει αἰτία σέ κάποιους νά πέσουν καί νά «φᾶνε τά μοῦτρα τους». Γιατί ὁ Ἴδιος ἀπο¬κάλυψε - μιλώντας στήν συναγωγή τῆς Ναζαρέτ - ὅτι ἦλθε στόν κόσμο γιά νά σηκώσει καί νά θεραπεύσει τούς τσακισμένους καί κομ¬ματιασμένους, νά ἐλευθερώσει τούς αἰχμαλώτους, νά δώσει φῶς στούς τυ¬φλούς... (Λουκ. 4, 18-19).

 

            Πῶς εἶναι δυνατόν Αὐτός, πού ἔγινε ἄνθρωπος μόνο ἀπό ἀγάπη γιά τόν πεσμένο ἄνθρωπο, νά θέλει νά προκαλέσει τήν πτώση καί συντριβή τοῦ πλά¬σματός Του;  Μήπως κάποιος ἄλλος φταίει γι' αὐτό τό πέσιμο;

 

*    *    *

 

Ὁ Χριστός εἶναι μιά Πέτρα. Μιά «ζωντανή Πέτρα». Ἔτσι τόν ὀνομάζει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος (Α' Πέτρου 2, 4).

 

Μιά πέτρα μπορεῖ νά τήν ἰδεῖς σάν ἕνα ἐμπόδιο, πού σοῦ δυσκολεύει τό «ἐλεύθερο» περπάτημα. Μπορεῖ ὅμως νά τήν ἰδεῖς καί σάν ... ἕνα πέτρινο σκαλί. Ἕνα σκαλο¬πάτι, πού βρέθηκε μπροστά στά πόδια σου, γιά νά σοῦ θυμίσει ὅτι πρέπει ἐπί τέλους νά ἀρχίσεις νά ἀνεβαίνεις. Νά ἀφήσεις, δηλαδή, τό βόλεμά σου στό ἴσωμα καί (πολύ περισσότερο) τό κατρακύλισμά σου σέ κατηφόρες. Καί νά καταλάβεις ὅτι πλάστηκες μόνο γιά νά ἀνεβαίνεις.

 

           Ἄν ἐσύ καταλάβεις τόν Χριστό καί τό θέλημά Του σάν σκα¬λο¬πά¬τι γιά ἀνέβασμα, τότε γιά σένα ὁ Χριστός κεῖται εἰς ἀνά¬στα¬σιν!

 

           Ἄν ὅμως Τόν παρεξηγήσεις καί ἰδεῖς τό θέλημά Του σάν ἐμπόδιο στήν δῆθεν «ἐλευθερία» σου, καί σάν μπελᾶ, ἐπειδή «ἀνακατεύεται στά πό¬δια σου», τότε σίγουρα θά σκοντάψεις πάνω Του. Καί θά τσακιστεῖς. Τότε γιά σένα ὁ Χριστός, χωρίς ὁ Ἴδιος νά φταίει, κεῖται εἰς πτῶσιν.

 

*    *    *

 

            Ἄς δοῦμε λίγα παραδείγματα ἀνθρώπων, πού ἐνῶ περπατοῦσαν μαζί στήν ζωή, ὁ ἕνας σκόνταψε πάνω στόν Χριστό καί τσακίστηκε· καί ὁ ἄλλος στηρίχθηκε πάνω στό θέλημά Του καί ἀνέβηκε στήν δόξα τῆς Βασιλείας Του.          1. Ὁ Πιλᾶτος, κατάλαβε ὅτι ὁ Χριστός ἦταν ἀθῶος. Ὅταν ὅμως εἶδε ὅτι ἡ ἀθώωση τοῦ Χριστοῦ θά κόστιζε στόν ἴδιο τήν «καρέκλα» τῆς ἐξουσίας, Τόν κατεδίκασε, παρά τίς προειδοποιήσεις τῆς γυναίκας του Πρόκλας. Καί ἐνῶ ἐκεί¬νη ἄφηνε τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ νά μπῆ στήν καρδιά της καί νά τήν ἀνα¬στήσει, ἐκεῖνος «ἔφαγε τά μοῦτρα του». Καί προσπάθησε νά κρύψει τό γκρε¬μοτσάκισμά του ... πλένοντας τά χέρια του.

 

            2. Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τίς συζύγους τῶν διωκτῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ Διοκλητιανοῦ καί Μαξεντίου: τήν Ἀλεξάνδρα καί τήν Φαυστίνα. Καί τά δύο ζευγάρια γνώρισαν τόν Χριστό καί τήν δύναμή Του, οἱ μέν Διοκλητιανός καί Ἀλεξάνδρα βλέποντας τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Γεωργίου, οἱ δέ Μαξέντιος καί Φαυστίνα βλέποντας τό μαρτύριο τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης. Καί οἱ μέν γυναῖκες δέχθηκαν ἐπίσης νά μαρτυρήσουν γιά τόν Χριστό καί νά ἀνέβουν στήν βα¬σιλεία Του, ἐνῶ οἱ σύζυγοί τους «σκόνταψαν» στόν Χριστό καί τσακίστηκαν ἐπιμένοντας στήν τύφλωσή τους.

 

            Οἱ ἅγιες Πρόκλα, Ἀλεξάνδρα καί Φαυστίνα ἀνήκουν πλέον στήν χορεία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί μαζί μέ πολλούς ἄλλους ἐπαληθεύουν τήν  προφητεία τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου.

 

Ἀρχιμ. Β.Λ.

 

Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ

 

            Πολύ συχνά ἡ συζήτηση, ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους μέ φόβο Θεοῦ, στρέφεται γύρω ἀπό τίς διάφορες ἁμαρτίες.

 

            Ψάχνουν νά βροῦν, σέ τί βαθμό εἶναι βαρειές καί ἀσυγχώρητες· καί σέ τί βαθμό εἶναι συγγνωστές.

 

*            *            *

 

            Μιά φορά ἡ συζήτηση εἶχε στραφῆ γύρω ἀπό τά ἁμαρτήματα τῆς γλώσσας: κατάκριση, βρωμόλογα, βλαστήμιες καί ἄλλα. Καί φυσικά, μερικοί τά ἁμαρτήματα τῆς γλώσσας τά εὕρισκαν, ὅλα, μικρά καί ἐλαφρά!

 

            Στεκόταν δίπλα τους, μαζί τους, καί ὁ ὅσιος Σισώης. Τόν ἐρώτησαν, τί γνώμη εἶχε. Καί τούς ἀπάντησε:

 

            - Ἐγώ, τριάντα χρόνια τώρα, ἕνα ἔχω προσευχή! Γιά ἕνα καί μόνο παρακαλῶ τόν Κύριο: νά μέ φυλάει ἀπό τήν γλώσσα μου!

 

(Γεροντικό, ἀββᾶ Σισώη ε’)

 

*            *            *

 

            Τί ἤθελε νά μᾶς εἰπεῖ μέ τά λόγια του αὐτά ὁ ὅσιος Σισώης (+6 Ἰουλίου);

 

            Ἤθελε νά μᾶς εἰπεῖ:

 

            - Εἶναι λάθος μας, νά θεωροῦμε τά ἁμαρτήματα τῆς γλώσσας μικρά. Ἀντίθετα. Εἶναι ἁμαρτήματα πολύ βαριά! Μᾶς τό λέει, στό Εὐαγγέλιο, ὁ Χριστός: «Ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας λαλεῖ τό στόμα» (Ματθ. 12,34). Δηλαδή: Ὅ,τι ἔχει κανείς στήν καρδιά του, αὐτό βγαίνει στό στόμα του.

 

*            *            *

 

            Μέ λίγα λόγια ὁ ὅσιος Σισώης τά εἶπε ὅλα!

 

           Εἶναι προτιμότερο νά ἔχεις βρώμα στό σῶμα, παρά στή καρδιά!

 

           Εἶναι μεγάλο κακό, μεγάλο κρῖμα, νά ἔχεις καρδιά γεμάτη βρώμα καί βοῦρκο!

 

           Τί χειρότερο ἀπό τό νά ἔχωμε βρώμικη καί μολυσμένη καρδιά;

 

Πῶς θά ἔλθει ὁ Χριστός μέσα μας;

 

Ποῦ θά βρεῖ τόπο νά σταθῆ, νά καθήσει;

 

*            *            *

 

Ἔχομε χρέος νά τά διορθώσωμε τά ἁμαρτήματα τῆς γλώσσας μας.

 

Δέν εἶναι ἀστεία ὑπόθεση.

 

Δέν εἶναι παρωνυχίδα.

 

Εἶναι θέμα πολύ σοβαρό!

 

Γι’ αὐτό ἀγωνιζόταν μέ τόση περίσκεψη καί τόσο ἐπίμονα ὁ ἅγιος Σισώης.

 

ὁ +Ν.Μ.

 

Μητροπολίτου ΜΕΛΕΤΙΟΥ

 

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ ΜΑΣ

 

            Ὁ μεγάλος Βασιλιᾶς μας στήν Κωνσταντινούπολη, ὁ μέγας Θεοδόσιος (379--395 μ.Χ.), ἔδωκε κάποτε «γενική ἀμνηστία»!

 

*            *            *

 

            Ὅλες οἱ φυλακές ἄνοιξαν. Καί ὅλοι οἱ ὑπόδικοι καί κατάδικοι βγῆκαν. Ἐλεύθεροι. Καί ἐπῆραν τόν δρόμο τοῦ γυρισμοῦ στά σπίτια τους. Καί ὅλος ὁ κόσμος μιλοῦσε τότε γιά τήν φιλάνθρωπη αὐτή ἐνέργεια τοῦ μεγάλου ἐκείνου καί εὔσπλαγχνου βασιλιᾶ μας. (Θυμίζομε ὅτι ὁ Θεοδόσιος ἁγίασε. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 17 Ἰανουαρίου).

 

            Κάποιοι μάλιστα ἐπῆγαν καί στόν ἴδιον. Καί τόν εὐχαριστοῦσαν μέ ὅλη τους τήν καρδιά. Καί τοῦ ἐξέφραζαν τόν θαυμασμό τους, καί τήν εὐγνωμοσύνη τους, γιά τήν «γενική ἀμνηστία». Γιά μιά ἀμνηστία, πού δέν ἐξαιροῦσε κανέναν!

 

*            *            *

 

            Ἀπάντησε ὁ αὐτοκράτορας:

 

            - Μακάρι νά τό μποροῦσα, θά τό ἤθελα πολύ, ἄν μοῦ ἔδινε ὁ Κύριος τέτοια χάρη, νά διάταζα καί νά ἄνοιγαν οἱ πῦλες τοῦ ἅδη. Καί νά ἔβγαιναν ὅλοι οἱ νεκροί καί κολασμένοι. Καί νά ξανάπαιρναν θέση καί ζωή κοντά στόν Θεό!... Τί εἶναι αὐτό πού ἐκαμα ἐγώ μπροστά σ’ ἐκεῖνο πού θά κάμει γιά μᾶς ὁ Χριστός: «λέγων τοῖς ἐν δεσμοῖς: ἐξέλθετε»(Ἡσ. 49,9);

 

*            *            *

 

            Ὤ πόσο διαφέρει ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν δύναμη τοῦ ὅποιου αὐτοκράτορα καί πλανητάρχη!

 

            Ἕνας ἐπίγειος ἄρχοντας μπορεῖ νά ἀνοίξει μιά φυλακή. Ὁ Χριστός, ὁ ἐλευθερωτής μας θά ἀνοίξει τούς τάφους!... Καί οἱ νεκροί θά ἀναστηθοῦν καί θά βγοῦν πάλι, ζωντανοί! Μέ αἰώνια τώρα ζωή!

 

            Ἕνας ἐπίγειος ἄρχοντας, μπορεῖ νά ἀπαλλάξει ἕναν ἄνθρωπο-ἔνοχο, ἀπό μιά νόμιμη τιμωρία, πού τοῦ ἔχει ἐπιβληθῆ. Ὁ Χριστός, ὁ ἐλευθερωτής τῶν ψυχῶν μας, θά ἀνοίξει τίς πῦλες τῆς κόλασης· καί θά χαρίσει στούς δεσμίους της ἐλευθερία καί αἰώνια ζωή.

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR