Αγίου Γρηγορίου του  Θεολόγου

Η ΛΕΒΕΝΤΙΑ: ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ

Ο Θεός έφτιαξε τον άνδρα γερό και δυνατό. Άλλα ο διάβολος, όταν συγκρούστηκε μαζί του, τον «τσουβάλιασε». Γιατί στην σύγκρουση εκείνη, ο άνδρας, δεν φέρθηκε σαν άνδρας! Και έτσι, από τότε, ενώ ήταν γερός και δυνα­τός, εδειλίασε· και, από τότε και πέρα, δεν μπόρεσε, ποτέ πια, να σηκώσει στον  διάβολο κεφάλι!

* * *

Και ή κατάσταση αυτή θα έμενε για πάντα έτσι, αν ο επί πάντων Θεός δεν ερχόταν στη γη για μας. Αν ο πλάστης και δημιουργός μας δεν είχε γίνει άνθρωπος για μας! Άλλα να, ήλθε. Και στην πάλη του γένους μας με τον διά­βολο στάθηκε με το κεφάλι ψηλά!

Όποιος βλέπει, με τι λεβεντιά στάθη­κε ο Χριστός στην πάλη με τον διάβο­λο, το βλέπει και το καταλαβαίνει, ότι είχε άλλη δύναμη· πιο μεγάλη από μας. Ναι, είχε δύναμη πολύ πιο μεγάλη από εμάς Εκείνος πού έγινε άνθρωπος για μας!

Στο πρόσωπο του Χρίστου, ένας άν­δρας νίκησε τον διάβολο· νίκησε, γιατί ξαναβρήκε, ξαναπήρε στα χέρια του, την λεβεντιά, πού του είχε δώσει ο Θεός.

Στο πρόσωπο του Χρίστου, η δειλία πού είχε μπει στη φύση μας, υπερνική­θηκε! Την θέση της, από τότε, την πήρε η τόλμη, το θάρρος, η ανδρεία, η λεβεντιά. Από τότε επήραμε το απάνω χέρι!...

* * *

Πότε και πώς νίκησε;

Ήταν στην έρημο. Και ενήστευε. Και επήγε κοντά Του ο «πειρασμός», ο διά­βολος. Και θέλοντας να τον εξουδετε­ρώσει, και Αυτόν, κατέφυγε στα μέχρι τότε δοκιμασμένα όπλα του· σ εκείνα με τα όποια είχε νικήσει τον Αδάμ. Του πέταξε το δόλωμα της λαχτάρας: για νόστιμο φαΐ· για χτήματα και πλούτη πολλά· για καμάρι!... Μα σε όλα έσπα­σε τα μούτρα του.

Με την νίκη του ο Χριστός επήρε σαν άνδρας το απάνω χέρι. Γιατί σαν άνδρας νίκησε τον αποστάτη άγγελο. Και τον νίκησε, παρά την έπαρση πού είχε για τις μέχρι τότε νίκες του.

Και τον νίκησε, όχι με την δύναμη Του την θεϊκή, αλλά με την δύναμη πού είχε σαν άνθρωπος, σαν άνδρας· σε θέματα καθαρά ανθρώπινα· σε θέ­ματα πού είχαν σχέση με συμπεριφορές καθαρά ανθρώπινες· και πρώτα από  όλα στην λαχτάρα για νόστιμο φαΐ· και μετά στην λαχτάρα για πλούτη· και για καμάρι!...

Τότε, εκεί στην έρημο ο Χριστός νίκησε τον διάβολο. Τον νίκησε και τον έβγα­λε έξω από την ζωή μας. Και τον νίκησε, όχι σαν θεός, αλλά σαν άνθρωπος, σαν  άνδρας.

* * *

Και εμείς πρέπει να τον νικήσωμε. Και να τον βγάλωμε από την ζωή μας, Αρχή είναι η νηστεία. Και συνεχίζουμε...

(Μετάφραση: ο +Ν.Μ.)

ΝΗΣΤΕΙΑ  ή   ΑΦΑΣΙΑ;

Πρόσφατα κάποιος δημοσιογράφος πε­ριέγραφε σε άρθρο του τον σύγχρονο ηδονι­στικό τρόπο ζωής. Το άρθρο είχε τον επιτυ­χημένο τίτλο ΑΦΑΣΙΑ (εφημ. ΝΕΑ, 30.11.02). Μια λέξη πού χρησιμοποιείται για να περι­γράψει την κατάσταση ενός ανθρώπου σχεδόν νεκρού. Μια λέξη πού μυρίζει πτωμαΐνη.

Και πώς να μη βρωμάει θανατίλα ένας τρό­πος ζωής, πού έχει σαν σκοπό την πάση θυ­σία. Ικανοποίηση των ηδονών και την (κατά τον σοβαρό δημοσιογράφο) «πεποίθηση πώς δικαιούσαι να ικανοποιείς κάθε σου επιθυ­μία»;

Τώρα πια (συνεχίζει ο ίδιος), «δεν χρειάζε­ται καν να κυνηγήσεις τις απολαύσεις· οι απολαύσεις σε καταδιώκουν παντού. Ό τρό­πος πού ντύνεσαι, διασκεδάζεις, τρως, πί­νεις, κάνεις διακοπές, κάνεις έρωτα δεν είναι ποτέ αρκετά Ικανοποιητικός. Σου ζητάνε όλο και μεγαλύτερες επιδόσεις· όλο και μεγαλύτερο εκτραχηλισμό για να ξεχω­ρίσεις. Το σύνθημα του σύγχρονου τρόπου ζωής είναι ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ-ΣΕΞ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ. Σου υπόσχονται ότι θα κατακτήσεις δήθεν την ευτυχία και τον έρωτα, μόνον εφόσον γί­νεις πειθήνιος καταναλωτής της σαβούρας, πού αού πασάρουν νυχθημερόν».

Και ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Το περιγράφει ρεαλιστικά ο όντως προοδευτικός δημοσιογράφος:

«Ή δήθεν χαρούμενη έξαψη της κατανά­λωσης συνοδεύεται πάντοτε από μια ανεξήγητη λύπη. Ή κατάθλιψη παραμονεύει. Ή ικα­νοποίηση οπό την απόκτηση εξαφανίζεται με την ίδια ταχύτητα, πού εμφανίζεται ή νέα επιθυμία. Το εμπόρευμα δεν είναι εισιτήριο

στην ευτυχία».

* * *

Το πρόβλημα, πού περιγράφεται παραπά­νω, το αντιμετώπισε και ο απόστολος Παύ­λος στην «ευημερούσα» πόλη της Κορίνθου. Στην εποχή του ή Κόρινθος ήταν μια πόλη, όπου κυριαρχούσε το τρίπτυχο ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ-ΣΕΞ - ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ.

Για να ξυπνήσει τους Κορινθίους από αυτή την ΑΦΑΣΙΑ ο άγιος απόστολος, δεν έμεινε μόνο σε ωραίες διαπιστώσεις, όπως ο συμπαθής δημοσιογράφος. Σαν έμπειρος ια­τρός, ακούμπησε το μαχαίρι στο κόκκαλο, ξεκαθαρίζοντας, τι είναι για ένα Χριστιανό το ανθρώπινο σώμα.

«Δεν ξέρετε», τους λέει, «ότι τα σώματα σας είναι μέλη του Χριστού; ...Ή δεν ξέρετε ότι το σώμα  σας είναι ναός του αγίου Πνεύ­ματος;» (Α Κορ. 6,15-20).

Το σώμα, λέει ο θεοφόρος Απόστολος, δεν μας το έδωσε ο Θεός για να πορνεύουμε, αλλά για να Τον δοξάζουμε. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν, το σώμα σου, πού είναι μέλος του Χριστού, εσύ να το καταντάς μέλος μιας πόρνης;

Και συνεχίζει ο απόστολος Παύλος, αποστομώνοντας εκείνους πού ισχυρίζονται ξε­διάντροπα: «Σώμα μου είναι. "Ό,τι θέλω το κά­νω!»

"Όχι, τους λέει. Κάνετε λάθος/ Δεν είναι δικό σας το σώμα. Είναι του Χρίστου. Και όχι μόνο το σώμα σας, αλλά και ολόκληρος ο εαυτός σας ... δεν σας ανήκει! «Ουκ έστε εαυτών»! Στον Χριστό ανήκετε! Όχι στον εαυτό σας! Γιατί ο Χριστός σας αγόρασε! Και πλήρωσε ακριβά για να συς αγοράσει!

Με άλλα λόγια ο απόστολος Παύλος λέ­γει:

• Ή μεγαλύτερη ομορφιά και η μοναδική μας αξία είναι ότι ανήκομε στον Χριστό. Ολόκληρος ο εαυτός μας έχει αξία και ομορφιά, όσο είναι του Χριστού. Και το σώμα μας. Και το πνεύμα μας.

• Ή μόνη αληθινή μας ελευθερία, είναι ή ελευθερία μας από την ΑΦΑΣΙΑ της αμαρτίας. Και από αυτή την αφασία μας ελευθέ­ρωσε ο Χριστός, πληρώνοντας με το Τίμιο Αίμα Του..

Γι' αυτό, καταλήγει ο απόστολος Παύλος, δοξάστε τον Θεό και με το σώμα σας και με το πνεύμα σας.

Ή νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η ιδανικότερη ευκαιρία για μια τέτοια δοξολογία. Και μην ξεχνάμε ότι η νηστεία δεν είναι μόνο... αλλαγή διαιτολογίου. Άλλα είναι και «εγκράτεια γλώσσης, θύμου αποχή, επιθυμιών χωρισμός...». Μόνον έτσι κάνομε τον εαυτό μας μέλος του Χριστού και Ναό

του Αγίου Πνεύματος.                

Αρχιμ. Β.Λ.

ΑΝΘΗ ΕΥΟΣΜΑ

από τον λειμώνα του οσίου Σεραφείμ

Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ είναι ένας από τους πιο μεγάλους αγίους της Εκκλησίας.

Επήρε από τον Κύριο πολλά χαρίσμα­τα. Και το χάρισμα να διδάσκει με γλύκα

και χάρη.

*  *   *

Μια φορά ο όσιος Σεραφείμ είδε ένα όραμα. Και το διηγήθηκε. Άλλα, με τι τα­πείνωση! Και με τι  γλυκύτητα!

Είπε:

- Ό Κύριος μου εφανέρωσε, τι θα γίνει «στις έσχατες ήμερες». Τότε οι αρχιερείς μας, εδώ στη Ρωσσία, και μαζί τους και άλλοι υψηλόβαθμοι κληρικοί, θα πάψουν να ζουν την ορθόδοξη πίστη και ζωή σε όλη της την καθαρότητα. Και η οργή του Κυρίου θα πέσει επάνω τους!

Εγώ, όταν είδα το όραμα αυτό, τρεις ολόκληρες ήμερες παρακα­λούσα τον Κύριο γονατιστός, να τους λυπηθή. Τον παρακαλούσα, να τιμω­ρήσει εμένα, τον τρισάθλιο Σεραφείμ,

και να μου στερήσει την βασιλεία Του· όχι τους αρχιερείς μας.

Άλλα ο Κύριος δεν με εισάκουσε, τον άθλιο. Και μου είπε: Δεν θα τους λυπηθώ. Γιατί τα λόγια τους και ή διδαχή τους θα είναι ανθρώπινα. Και ή καρδιά τους θα απέ­χει από εμένα και από το θέλημα Μου».

* * *

Κάποια άλλη φορά ο όσιος είπε:

- Φρόντισε να αποκτήσεις μέσα σου ειρήνη· φρόντισε να αποκτήσεις πνεύμα ειρήνης- πνεύμα ειρηνικό· και γύρω σου θα σώζονται χιλιάδες!

Και πρόσθεσε:

- Όσο πιο πολύ ένας άνθρωπος γεμίζει τον εσωτερικό του κόσμο με διάθεση ειρή­νης, με πνεύμα ειρήνης, τόσο πιο πολλά χαρίσματα θα παίρνει. Και να το ξέρει: θα τα παίρνει με την αγία λαβίδα, μαζί με την θεία κοινωνία· κάθε φορά πού θα κοινωνά­ει.

Και επεξήγησε:

- Αν θέλεις να έχεις μέσα σου ειρήνη, μην κρίνεις, και μην κατακρίνεις, ποτέ, κα­νέναν, με κανέναν τρόπο!...

Και αν θέλεις να μάθεις, να μην κρίνεις και να μην κατα­κρίνεις, πρόσεχε! Μην αφή­νεις ποτέ τον εαυτό σου να επηρεάζεται από άλλους. Μη συμφωνείς με αυτά πού λένε. Και γίνε κουφός και νεκρός για αυτά πού σου λένε!...

Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

Η  ΚΡΙΣΗ

Το ποτάμι του χρόνου

πού κυλάει με ορμή,

και πίσω δεν γυρίζει,

όλα τα παίρνει και τα πάει

 στο πέλαγο της λησμονιάς:

Και κράτη, και λαούς,

 και μεγιστάνες!

Και κάτι, αν τυχαίνει

και πίσω από μας

για  λίγο μένει,

θα 'ρθη στιγμή,

ευλογημένη,

πού η σάλπιγγα θα ηχήσει,

κι ο ποταμός ο πύρινος

θα το καταβροχθίσει.

Και απ' του Θεού

την δίκαιη κρίση

κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει,

ό,τι κι αν κάνει,

να ξεφύγει.

Ντερζάβιν  Γαβριήλ

ΠΩΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ!

•  Για εκείνους,

πού αντιμετωπίζουν κίνδυνο να πέ­σουν σε απελπισία, δίνει ο Θεός τόπο καταφυγής: την ευσπλαγχνία Του! Μπορείς να απελπισθής, όταν θυμάσαι, πόσο εύσπλαγχνος είναι ο Κύ­ριος;

•  Για εκείνους,

πού αντιμετωπίζουν κίνδυνο, να πέ­σουν σε καταφρόνηση, και να καταντήσουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, αναβάλλοντας κάθε σκέψη για διόρθωση «για  αύριο»,  ο Θεός,  άφησε για πάντα άγνωστη την ώρα του θα­νάτου μας!

Μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου να πέσεις σε καταφρόνηση, όταν υπάρχει ενδεχόμενο να πεθάνεις σήμε­ρα  και να μη ζης αύριο;

Αγίου Αυγουστίνου