Ζωηφόρος

«Λυχνία» Αύγουστος 2004

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 253 Αύγουστος 2004

«ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ» του + Ἀλεξάνδρου Κοσύχιν

«ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΣ» του Ἀρχιμ. Β.Λ.

«ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ» του Ἀρχιμ. Ν.Κ.

«ΕΙΜΑΙ ΑΞΙΟΣ;» του + Ν.Μ

 

+ Ἀλεξάνδρου Κοσύχιν, ἱερέα(+ 1910)

 

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

 

            Μεγάλο δῶρο-χάρισμα ἔδωκε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο. Εἶναι ὁ λόγος. Εἶναι ἡ ὁμιλία του· πού διαρθρώνεται μέ τόσους φθόγγους!

 

*        *      *

 

            Τό σωστό θά ἦταν αὐτό τό χάρισμα νά τό χρησιμοποιοῦσε ὁ ἄνθρωπος, μόνο

 

           γιά νά ὑμνεῖ τόν «δωρεοδότη»· Ἐκεῖνον πού τοῦ τό ἔδωκε·

 

           νά ὑμνεῖ τόν Κύριο, τόν δημιουργό τοῦ κόσμου ὅλου· νά Τόν δοξάζει·

 

           νά ὑμνεῖ τήν πανάχραντη μητέρα Του· και ὅλον τόν ἄνω κόσμο·

 

           μέ προσευχή· καί μέ ψυχωφέλιμες συζητήσεις.

 

            Ἀλλά, ὤ πόσο εἶναι δυνατό μέσα μας τό κακό! Καί πόσο κακός καταντάει ὁ ἄνθρωπος!.. Στό ἔργο αὐτό ὁ ἄνθρωπος ἀφιερώνει ὅσο πιό λίγο χρόνο, ὅσο πιό λίγη ὥρα, μπορεῖ!.. Καί ὡς ἐπί τό πλεῖστον τό χάρισμα αὐτό, τοῦ λόγου, ὁ ἄνθρωπος τό κατασπαταλάει σέ κούφιες καί μάταιες κοσμικές συζητήσεις: χωρίς κανένα νόημα· γιά κρίση καί κατάκριση· γιά κουτσομπολιά· γιά ἄσκοπες κακολογίες· γιά μιά καθημερινή γκρίνια· γιά αἰσχρά καί ἀναίσχυντα ἀστεῖα.

 

            Ἀκόμη καί ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς, ἄνθρωποι πού ἡ καλωσύνη τοῦ Θεοῦ μᾶς μετάτρεψε σέ ἀγγέλους, δέν τίς ἀποφεύγουμε κάτι τέτοιες θλιβερές ἐνασχολήσεις!..

 

*        *      *

 

            Κύριε, Κύριε, συνέτισέ μας, τούς ταλαίπωρους, καί μάλιστα ἐμᾶς τούς ἱερωμένους, νά σηκώνουμε τά μάτια μας μόνο σέ Σένα· νά Σέ παρακαλοῦμε νά μᾶς βοηθήσεις νά τίς κόψουμε τίς ἁμαρτωλές φλυαρίες· καί νά μᾶς ἀξιώσεις νά μάθωμε νά μιλᾶμε γιά τό καλό, ψυχωφέλιμα· καί γιά τόν ἑαυτό μας· καί γιά τούς ἄλλους.

 

                                                                                                            Μετ: + ὁ Ν.Μ

 

ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΣ

 

            Στό πρῶτο στιχηρό τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἀκοῦμε τά πολύ παράξενα λόγια: "Καί κλῖμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται"! Μέ ἄλλα λόγια: ὁ τάφος τῆς Παναγίας γίνεται σκάλα, πού Τήν ἀνεβάζει στόν οὐρανό!

 

            Πῶς, ὅμως, εἶναι δυνατόν, τό κατέβασμα στόν τάφο νά γίνεται συγχρόνως ἀνέβασμα στόν οὐρανό; Καί ποιός δέν θά λαχταροῦσε κάτι τέτοιο νά συμβῆ καί στόν δικό του θάνατο; Ποιός δέν θά ζήλευε τέτοια ταφή-ἄνοδο στόν οὐρανό;

 

            Τήν ἐξήγηση αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου τήν δίνει τό δοξαστικό τῆς λιτῆς τῆς ἑορτῆς. Λέει ὅτι: ἡ Παναγία μέ τήν Κοίμησή Της "μεθίσταται ἐκ ζωῆς εἰς ζωήν", διότι ἀξιώθηκε νά γεννήσει τόν Ἀρχηγό τῆς Ζωῆς. Ἀξιώθηκε νά γίνει Ζωοδόχος. Καί ὅποιος δέχεται μέσα του τήν Ἀληθινή Ζωή πού νίκησε τόν θάνατο, "δέν τόν χωράει" κανένας τάφος. Ὁ τάφος του γίνεται ἁπλῶς σκαλί γιά νά ἀνεβῆ στόν οὐρανό!

 

*    *    *

 

            Τά ἐπίθετα "Ζωοδόχος" καί "Ζωηφόρος" εἶναι λέξεις, πού δοξάζουν τήν Παναγία περισσότερο ἀπό ὅλα τά ἄλλα ὀνόματά Της. Οἱ ὀνομασίες πού Τῆς προσδίδουμε: "Ἐλεοῦσα", "Ὁδηγήτρια", "Θλιβομένων Χαρά", "Παρηγορίτισσα" κ.ἄ. ἀναφέρονται στήν σχέση Της μέ ἐμᾶς, τούς ἀνθρώπους. Ἐνῶ οἱ ὀνομασίες "Ζωοδόχος" καί "Ζωηφόρος" ἀναφέρονται στήν σχέση Της μέ τόν Θεό. Καί τήν δοξάζουν περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ὀνομασία, γιατί μιλοῦν γιά τό ὕψιστο κατόρθωμά Της, πού εἶναι τό ὅτι:

 

            Ἄδειασε καί καθάρισε τόν ἑαυτό Της ἀπό κάθε τι τό ἐγωιστικό, κάθε τι πού χωρίζει ἀπό τόν Θεό, καί "ἔκανε τόπο" γιά νά ἔλθει νά καθήσει ὁ Θεός! Πίστεψε μέ ὅλη τήν καρδιά Της ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ μόνη Ἀληθινή Ζωή τοῦ κόσμου, καί ἀγωνίστηκε νά ζήσει ὅπως Ἐκεῖνος θέλει καί ὁρίζει. Αὐτό τό πολύμοχθο ἀγώνισμα τῆς Παναγίας, αὐτός ὁ ἱδρώτας Της, εἶναι καί τό μεγαλύτερο στεφάνι Της! Ἡ μεγαλύτερη δόξα Της!

 

            Καί ὁ Θεός, βλέποντας τήν λαχτάρα Της νά Τόν ἔχει πάντα στήν καρδιά Της, βλέποντας τούς σωματικούς Της κόπους γιά τήν τήρηση τοῦ θελήματός Του, Τήν δόξασε ἀσύγκριτα περισσότερο: Θέλησε νά "χωρέσει" ὁλόκληρος μέσα στό Ἄχραντο Σῶμα Της. Θέλησε νά σαρκωθῆ μέσα σ' Αὑτήν καί νά τήν κάνει Μητέρα Του!

 

*    *    *

 

            Ἡ Παναγία μᾶς ἔμαθε ὅτι, ἄν θέλουμε κι ἐμεῖς νά γίνουμε "ζωοδόχοι" καί "ζωηφόροι", θά πρέπει:

 

           νά πάψουμε νά λέμε: "ἐγώ ξέρω πῶς θά χαρῶ τήν ζωή· ἐγώ ξέρω τί εἶναι ζωή· δέν ἔχω ἀνάγκη νά μοῦ ὑποδείξουν πῶς θά ζήσω τήν ζωή μου!"

 

           νά ψάξουμε τίς ἀπαντήσεις στίς παραπάνω ἐρωτήσεις, μελετώντας καί τηρώντας τό θέλημα Αὐτοῦ, πού εἶναι ἡ Ζωή καί ἡ Χαρά τοῦ κόσμου·

 

           νά "ἀδειάσουμε" τόν ἑαυτό μας ἀπό τό ἄρρωστο "ἐγώ" μας καί νά τόν καθαρίσουμε ἀπό κάθε τι, πού χαλάει τήν σχέση μας μέ τόν Χριστό·

 

           νά ζητᾶμε μέ τήν ἐπιμονή καί τήν ὑπομονή πού καί ἡ Παναγία προσευχόταν, νά ἔλθει ἡ Ἀληθινή Ζωή τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός, νά κατοικήσει μέσα μας καί νά μᾶς γεμίσει μέ τήν ἀναφαίρετη Χαρά τῆς ὄντως Ζωῆς.

 

            Μόνον ἔτσι θά ἔχουμε σίγουρη τήν ἐλπίδα ὅτι καί ὁ δικός μας τάφος, ἀντί γιά κατέβασμα πρός τά κάτω, θά γίνει "κλῖμαξ πρός οὐρανόν"· σκαλί γιά ἀνέβασμα στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

 

Ἀρχιμ. Β.Λ.

 

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

 

Ὁ βασιλιάς τῆς Ἠπείρου Πύρρος (318-272 π.Χ.) εἶχε σύμβουλο στίς διπλωματικές ὑποθέσεις  του τόν Κινέα. Ὅμως ὁ περίφημος αὐτός Θεσσαλός ρήτορας δέν συμφωνοῦσε μέ τήν ἐπιμονή τοῦ Πύρρου νά κατακτηθῆ μέ κάθε θυσία ἡ Ἰταλία.

 

Καί προσπαθοῦσε νά ἀποτρέψει τόν Πύρρο ἀπό τό παράλογο αὐτό ἐγχείρημα:

 

-Τί σκέπτεσαι νά κάμεις βασιλιά, ἄν νικήσεις τούς Ρωμαίους;

 

-Θά ἐπιδιώξω τήν κατάκτηση τῆς Σικελίας!

 

-Ἄν τά καταφέρεις καί ἐκεῖ, τί θά κάμεις ὕστερα;

 

-Θά περάσω στήν Ἀφρική, νά τήν κατακτήσω καί αὐτήν!

 

-Καί μετά;

 

-Μετά θά ἡσυχάσουμε, ἀπολαμβάνοντας τά ἀγαθά τῆς εἰρήνης.

 

-Καί γιατί δέν ἀρχίζεις ἀπό τώρα νά ἀπολαμβάνεις τήν ἀνάπαυση, πού μέ τόσο αἷμα προσπαθεῖς νά κερδίσεις;

 

-...!

 

Τελικά, ὁ Πύρρος ἔκανε τό «θέλημά» του. Καί πέθανε ἄδοξα! Σκοτώθηκε στό Ἄργος, ἀπό ἕνα κεραμίδι πού τοῦ ἔρριξε ἀπό ψηλά μιά γυναῖκα! Χωρίς ποτέ νά ἐκπληρώσει τά ὄνειρά του!

 

                                                 *         *         *

 

Πόσο διδακτικό εἶναι τό παράδειγμα τοῦ Πύρρου γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο! Σάν νά βρισκόμαστε σέ πόλεμο, ἐπιδιώκουμε μετά μανίας νά ἐξασφαλίσουμε πράγματα καί πρόσωπα, γιά νά αἰσθανθοῦμε ἀσφαλεῖς. Θέλοντας, λοιπόν, ὁ Κύριος νά μᾶς τό διδάξει αὐτό, στήν πράξη, μεταμορφώθηκε ἐνώπιον τῶν τριῶν μαθητῶν του Πέτρου, Ἰακώβου καί Ἰωάννου. Τί ἀποκάλυψε ὁ Χριστός στό ὄρος Θαβώρ;

 

1. Τήν Δόξα καί λαμπρότητα τῆς θεότητός του. Παραμέρισε λίγο τό σῶμα· καί ἔλλαμψε ἡ θεότητά του. Γι̉  αὐτό τό πρόσωπό Του ἔλλαμψε σάν τόν ἥλιο, καί τά ροῦχα Του ἔγιναν λευκά σάν τό φῶς. Γεγονότα πού ἀντιλήφθηκαν οἱ τρεῖς ἀπόστολοι. Καί τούς τά ἔδειξε, γιά νά μπορέσουν, ὅταν, ἀργότερα, θά ἔβλεπαν τά παθήματα τοῦ σταυροῦ καί τοῦ θανάτου του, νά μήν δειλιάσουν· (τροπάριον ἑσπερινοῦ Μεταμορφώσεως).

 

2. Ἀκόμη, ἐπειδή ὁ Κύριος εἶχε, ὡς ἄνθρωπος, σῶμα καί ψυχή, ὅπως καί ἐμεῖς, μᾶς ἔδειξε, τί δόξα περιμένει τόν ἄνθρωπο πού θά ἀγωνισθεῖ νά τηρήσει τίς ἐντολές Του. "Μέ τήν μεταμόρφωσή Σου, Κύριε, τήν ἀνθρώπιη φύση πού μαύρισε καί στό πρόσωπο τοῦ Ἀδάμ σκοτείνιασε (λόγῳ τῆς παρακοῆς του), τήν ἔκανες νά ἀπαστράψει πάλι μέ τήν δόξα καί λαμπρότητα τῆς Θεότητάς Σου" (ἀπόστιχα ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς).

 

*         *         *

 

Νά λοιπόν, γιατί ἀξίζει νά ἀγωνισθοῦμε γιά τήν προσωπική μας μεταμόρφωση, μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πού μᾶς δίνεται μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.

 

                                                                                   Ἀρχιμ. Ν.Κ.

 

ΕΙΜΑΙ ΑΞΙΟΣ;

 

Πρίν ἀπό μερικούς αἰῶνες, ἕνας ἅγιος, ὁ ἅγιος μητροπολίτης Ἀλέξιος, γονατιστός τή νύχτα μπροστά στήν εἰκόνα της, ἱκέτευε τή μητέρα τοῦ Χριστοῦ:

 

-Πάρε μας, μητέρα, ὑπό τήν προστασία Σου! Ἅπλωσε ἐπάνω μας τήν σκέπη Σου! Δεῖξε καί σέ μᾶς τήν στοργή Σου!

 

Καί τότε ἄκουσε φωνή ἀγγέλου, πού τοῦ ἔλεγε:

 

-Ἔρχεται! Ἔρχεται ἡ Παναγία! …

 

Ἔσκυψε καί ἀκούμπησε τό πρόσωπό του στήν γῆ. Καί σκέπασε τά μάτια του, μέ τά χέρια του.

 

Ἔκανε τήν σκέψη:

 

-Εἶμαι ἐγώ ἄξιος, νά ἰδῶ τό πρόσωπό της;

 

-Ἐκείνη - τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ· καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα!

 

Καί ἐγώ; Ἁμαρτωλός· καί τρισάθλιος. Γεμάτος ρύπο καί δυσωδία.

 

-Ἐκείνη, - ὑπηρέτησε τήν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου!

 

-Καί ἐγώ; Ἀδιαφορῶ ἀκόμη καί γιά τήν δική μου σωτηρία!

 

-Ἐκείνη, - εἶχε τό θάρρος καί ἔλεγε: Ἐποιησέ μοι, μεγαλεῖα ὁ δυνατός. Τί μεγαλεῖα; Μετά τόκον παρθένος· καί μετά θάνατον ζῶσα. Ζωντανή κατά Θεόν. Γεμάτη πίστη. Γεμάτη χάρη. Γεμάτη ἀγάπη. Γεμάτη καλωσύνη. Γεμάτη ζωή. Γεμάτη ἐνδιαφέρον, γιά τήν ζωή καί γιά τήν σωτηρία ὄλων· ὅλου τοῦ κόσμου! Καί τῶν ἁμαρτωλῶν. Γυρίζει ὅλον τόν κόσμο. Καί ψάχνει γιά μᾶς. Νά μᾶς ξαναφέρει κοντά στόν Χριστό!

 

-Καί ἐμεῖς; Ἀλλοίμονό μας, ἂν δέν ἔχομε ἀγάπη καί πίστη! Γιατί τότε, δέν εἴμαστε τίποτε! Γιατί τότε εἴμαστε κάτι χειρότερο ἀπό παλιο-τενεκέδες· πεταμένοι στόν σκουπιδοτενεκέ! …

 

                                                                                                         +ὁ Ν.Μ

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel