Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ

ΤΑ ΞΕΠΕΡΝΑΣ;

Ἡ ἀντιχριστιανική προπαγάνδα δέν εἶναι μιά ἰδιαιτερότητα τῶν νέων χρόνων.

            Ἄρχισε τότε, πού ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ζοῦσε ἀκόμη στόν κόσμο. Οἱ Ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων καί οἱ Φαρισαῖοι, πνευματικοί τους ἡγεσία, χάλαγαν τόν κόσμο τούς νά πείσουν, ὅτι ὁ Χριστός ἦταν «ἐχθρός τοῦ λαοῦ». Καί τό κατάφεραν. Καί ὅλος ὁ κόσμος, ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου, ἔσκουζε ὅσο πιό δυνατά μποροῦσε:

            -Ἆρον. Ἆρον. Σταύρωσον Αὐτόν.

            Ἡ προπαγάνδα, τούς εἶχε ἐντελῶς τυφλώσει.

            Καί ἀργότερα, οἱ Ρωμαῖοι δέν ἔσφαζαν μόνο. Συκοφαντοῦσαν. Μέ τό χειρότερο τρόπο. Ἐνῶ οἱ πιστοί Χριστιανοί εἶχαν, ὑποδειγματική ἐγκράτεια, τούς κατηγοροῦσαν, ὅτι ἔκαναν οἰδιπόδεια ὄργια (= ἔρωτα μέ τίς μανάδες τους!) καί ὅτι ἦταν ἀνθρωποφάγοι (= ἀφοῦ ἔτρωγαν «σῶμα» καί ἔπιναν «αἷμα») τάχα, ἔτρωγαν ὅποιον εὕρισκαν μπροστά τους!

            Στήν ἀντιχριστιανική τους προπαγάνδα ἐπιστράτευαν ἀκόμη καί τόν ἀθλητισμό: τούς πρωταθλητές· μέ τά χρυσά μετάλλια!

*            *             *

            Ἕνας τέτοιος ἦταν ὁ Λυαῖος. Στήν σωματική διάπλαση, γίγαντας. Καί στήν πάλη, ἀριστοτέχνης. Καί ἐκόμπαζε. Καί ἔλεγε λόγια βλάσφημα:

            - Ὅποιος πιστεύει, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεός παντοδύναμος, νά ἔλθει νά παλαίψωμε! Καί ἐκεῖ θά τό ἰδοῦμε!

            Τόν ἔβλεπαν οἱ ἀθλητές καί τούς ἔπιανε φρίκη καί τρόμος. Καί ἔλεγαν:

            - Θά πρέπει νά εἶναι κανείς τρελλός, γιά νά πάει νά τά βάλει μέ αὐτόν!...

            Ὅμως. Ἕνας νεαρός Χριστιανός, ὁ Νέστωρ, τό τόλμησε. Καί παρουσιάστηκε στήν Ἐπιτροπή, πού εἶχε πρόεδρο τόν ἴδιο τόν αὐτοκράτορα Μαξιμιανό (293-306).

            Ἦταν εὐγενικός καί ὀμορφόπαιδο ὁ Νέστωρ. Καί ὁ Μαξιμιανός τόν λυπήθηκε. Καί τοῦ τό εἶπε:

            - Δέν λυπᾶσαι τά νειᾶτα σου, ρέ καλό μου παιδί; Μέ αὐτόν θά πᾶς νά τά βάλεις; Θά σέ σφάξει! Καί κρῖμα τέτοια ὀμορφιά καί τέτοια νειᾶτα!... Καί ἄν ψάχνεις γιά τά χρήματα, πού παίρνουν ἔπαθλο οἱ νικητές, θά σοῦ τά δώσω ἐγώ, ρέ παιδί μου!

            - Δέν εἶμαι φτωχός. Δέν ψάχνω γιά χρήματα. Ἰδεολογικά μπαίνω στήν πάλη!...

            Καί ἡ ἄδεια τοῦ δόθηκε

*                  *                   *

            Πέταξε τά ροῦχα του. Καί μπῆκε στήν πάλη μέ προσευχή. Ἐπικαλέσθηκε τόν μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ. Τόν ἅγιο Δημήτριο, πού ἦταν τότε ἀκόμη στήν φυλακή:

            - Ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι!... Δηλαδή: Βοήθα με, Θεέ μου. Μέ τήν εὐχή τοῦ ἁγίου Δημητρίου.

            Καί τί θαῦμα! Μέσα σέ λίγη ὥρα, σέ πάλη σῶμα μέ σῶμα, σέ ἐλεύθερη πάλη σῶμα μέ σῶμα, ὁ Νέστωρ ἔβαλε κάτω τόν Λυαῖο. Καί ὅπως ἀπαιτοῦσαν οἱ ὅροι τῆς μονομαχίας τότε, τόν ἔσφαξε.

*                  *                   *

            Ἀλλά οἱ θεατές δέν τόν ἐπικρότησαν. Ἀντίθετα  ἐφρύαξαν. Γιατί ἡ πάλη εἶχε πάρει χρῶμα ἰδεολογικό-θρησκευτικό. Καί ζήτησαν, ἤ ὁ Νέστωρ νἀ ἀρνηθῆ τόν Χριστό, ἤ νά σφαγῆ.

            Καί ὁ Νέστωρ τό διακήρυξε. Ὅτι ἦταν Χριστιανός. Καί ὅτι εἶχε νικήσει τόν Λυαῖο, ὄχι μέ τήν δική του δύναμη, ἀλλά μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ· καί μέ τήν εὐχή τοῦ ἁγίου Δημητρίου.

            Καί ἐσφάγη. Καί ἔγινε μάρτυρας. Καί μᾶς θυμίζει, τί μεγάλος ἅγιος εἶναι ὁ ἅγιος Δημήτριος, ἀφοῦ αὐτός, ἕνα νεαρό παιδί, ἕνας ἔφηβος, μέ τήν εὐχή του νίκησε ἕναν, καί γίγαντα καί πρωταθλητή.

            Σύ, ἀδελφέ, τί κάνεις;

            Τόν μιμεῖσαι τόν Ἅγιο Νέστορα;

            Ζητεῖς ἀπό τόν Χριστό βοήθεια, στά ὅποια προβλήματά σου;

            Τά ξεπερνᾶς αὐτά πού γίνονται γύρω σου;

Τόν παρακαλεῖς νά σέ δυναμώνει, νά τό δείχνεις ὅτι Τόν ἀγαπᾶς καί Τόν πιστεύεις;

† Ν.Μ.

ΑΝΑΜΝΗΣΗ  ΚΑΚΙΑΣ

            Ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἁρεοπαγίτης γράφει πώς κάποια φορά φιλοξενήθηκε στήν Κρήτη ἀπό ἕνα πολύ ἐνάρετο ἱερέα, τόν Κάρπο. Σ᾿  αὐτόν συνέβη τό ἑξῆς:

            Ὁ Κάρπος εἶχε πολύ θυμό καί πολύ πίκρα ἐναντίον ἑνός εἰδωλολάτρη καί ἑνός χριστιανοῦ. Γιατί ὁ εἰδωλολάτρης τά κατάφερε καί μετέστρεψε τόν χριστιανό πάλι στήν εἰδωλολατρεία. Τόν ἔπνιγε ἡ ἀγανάκτηση, καί ἔχοντας ζῆλο ὑπέρ τῆς πίστεως, δέν μποροῦσε νά τό «χωνέψει». Καί δυστυχῶς, παρέμεινε στήν μνησικακία! Εὑρισκόμενος σέ τέτοια ψυχική κατάσταση, σηκώθηκε τά μεσάνυκτα νά προσευχηθεῖ, ὅπως τό συνήθιζε. Τότε, ξαφνικά, τοῦ φάνηκε πώς ἄνοιξε ἡ στέγη τοῦ σπιτιοῦ καί εἶδε τόν οὐρανό, ἀνοικτό! Καί τόν Χριστό σέ θρόνο, περιτριγυρισμένο ἀπό ἀγγέλους. Βλέποντας παρακάτω, ἀντικρύζει τούς δύο ἀνθρώπους, ἐναντίον τῶν ὁποίων εἶχε τήν ἔχθρα, νά βρίσκονται στήν ἄκρη ἑνός φοβεροῦ κρημνοῦ. Νά τρέμουν, ἕτοιμοι νά πέσουν στό βάραθρο, στό βάθος τοῦ ὁποίου θηρία περίμεναν νά τούς κατασπαράξουν. Καί ὁ Κάρπος λυπόταν πού δέν εἶχαν πέσει ἀκόμη(!!)

            Στρέφοντας, ὕστερα, τό βλέμμα του στόν οὐρανό βλέπει τόν Χριστό νά σηκώνεται ἀπό τόν θρόνο, καί μαζί μέ τούς ἀγγέλους νά σπεύδουν πρός βοήθεια τῶν δύο ἐκείνων ταλαιπώρων ἀρνητῶν τῆς πίστεως.

            Τότε, λοιπόν, γυρίζει ὁ Κύριός μας πρός τόν Κάρπο. Τοῦ ἁπλώνει τό χέρι Του καί τοῦ λέει:

            -Κτύπα με λοιπόν, ἐπειδή δέν λυπᾶσαι τούς ἀδελφούς σου. Γιατί ἐγώ εἶμαι ἕτοιμος νά πάθω καί νά ὑποφέρω πολλές φορές γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καί χαίρομαι σ᾿ αὐτό μόνον, ἄλλοι νά μήν ἁμαρτήσουν.

            Πλήν ὅμως, σκέψου καλά μήπως, ἐξ αἰτίας τῆς κακίας σου, ἀνταλλάξεις τήν αἰώνια ζωή μέ τήν αἰώνια κόλαση.

(Μ. Συναξαριστής, Ὀκτωβρίου 3, σελ. 68-69).

*            *            *

            Τί τρομερό παράδειγμα γιά ὅλους τούς μνησικάκους! Καί στήν προκειμένη περίπτωση, ὁ Κάρπος μνησικακοῦσε μέν, ἀλλά εἶχε καί κάποιο δίκιο γιά τήν λύπη του: δύο ἄνθρωποι ἀρνήθηκαν τόν Χριστό. Ἄν, λοιπόν, ὁ Χριστός ἀπειλεῖ μέ τιμωρία τόν Κάρπο καί ὅσους σκέπτονται καί ἐνεργοῦν ὅμοια μέ αὐτόν, τί θά γίνει ἄραγε μέ ἐκείνους πού ἄδικα καί παράλογα μνησικακοῦν καί συκοφαντοῦν καί καταρῶνται τούς ἀδελφούς τους;

            Νά γιατί, πρέπει νά ἔχουμε διαρκῶς στό μυαλό μας, στήν καρδιά μας καί στό στόμα μας τά λόγια τοῦ Χριστοῦ:

            -Νά τούς ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας. Νά εὐλογεῖτε ἐκείνους πού σᾶς καταρῶνται. Νά εὐεργετεῖτε ἐκείνους πού σᾶς μισοῦν. Καί νά προσεύχεσθε γιά ἐκείνους πού σᾶς ζημιώνουν καί σᾶς κατατρέχουν (Ματθ. 5,44).

Ἀρχιμ. Ν.Κ.

ΝΕΟΙ ΙΕΡΕΙΣ

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΕΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

            Ὁ Κύριός μας στό ἅγιο Εὐαγγέλιο μᾶς λέγει ὅτι ἔχουμε χρέος νά παρακαλοῦμε τόν Οὐράνιο Πατέρα μας, νά παρουσιάζει καί νά «φτιάχνει» ἐργάτες, πού θά δουλεύουν στόν Ἀγρό Του, στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας Του (Ματθ. 9, 37).

            Τόν προσκυνοῦμε δουλικά. Καί Τόν εὐχαριστοῦμε.           

            Μᾶς ἔδωκε μεγάλη εὐλογία. Τήν τελευταία περίοδο ἐχειροτονήθηκαν οἱ:

            1. Αἰδεσ. π. Σπυρίδων Σουήδας (Γ’)

            Ἀπό τό Μεγαδένδρο Πρέβεζας. Ἐτῶν 54. Ἔγγαμος καί πατέρας τριῶν παιδιῶν. Ἀπόφοιτος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Φροντιστηρίου Κατερίνης. Σέ ὅλη του τήν ζωή ψάλτης. Ἐχειροτονήθη στίς 6/3/2004. Καί διορίσθηκε ἐφημέριος στό χωριό του· στό Μεγαδένδρο.

            2. Αἰδεσ. π. Σταῦρος Σμπόνιας (Α’)

            Υἱός καί ἐγγονός ἱερέων. Ἐτῶν 29. Ἐσπούδασε στήν Ἀνωτέρα Σχολή Θεσσαλονίκης. Ἐχειροτονήθη στίς 2/5/2004 στήν Βαλανιδοράχη. Καί διορίσθηκε ἐφημέριος στήν Λυγιά Πρέβεζας.

            3. Αἰδεσ. π. Κωνσταντῖνος Καλόγηρος (Β’)

            Ἀπό τήν Λυγιά Πρέβεζας. Ἐτῶν 41. Ἔγγαμος μέ δύο παιδιά. Ἐσπούδασε στήν Ἐκκλησιαστική Σχολή Βελλᾶς. Ἐχειροτονήθη στίς 17/10/2004. Καί διορίσθηκε ἐφημέριος στό Χειμαδιό Πρέβεζας.

            4. Αἰδεσ. π. Βασίλειος Δῆμας.

            Ἐτῶν 33. Ἐχειροτονήθη στίς 24/10/2004 στήν Λούτσα.

            5. Αἰδεσ. π. Χαραλάμπης Πιπερίδης (Β’)

            Ἀπό τήν Νέα Κερασούντα. Ὑπηρέτησε πολλά χρόνια στόν Στρατό σάν μόνιμος ἀξιωματικός. Προτίμησε νά γίνει στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ. Σπούδασε στήν Ἐκκλησιαστική Σχολή Βελλᾶς. Ἐχειροτονήθη στίς 12/12/2004. Διορίσθηκε ἐφημέριος στήν Νέα Κερασούντα. Εἶναι ἐτῶν 31· ἔγγαμος καί πατέρας δύο παιδιῶν.

            6. Αἰδεσ. π. Θωμᾶς Παπᾶς (Β’)

            Ἀπό τόν Παχυκάλαμο. Σπούδασε στήν Ἐκκλησιατική σχολή Βελλᾶς. Ἐχειροτονήθη στίς 19/12/2004. Διορίσθηκε ἐφημέριος στό χωριό του· στόν Παχυκάλαμο. Εἶναι ἐτῶν 33. Ἔγγαμος.

            7. Αἰδεσ. π. Εὐθύμιος Σιντόρης (Β’)

            Γεννήθηκε στήν Κερασώνα. Ἐργάσθηκε πολλά χρόνια στήν Γερμανία. Εἶναι ἐτῶν 35· ἔγγαμος· καί πατέρας δύο παιδιῶν. Σπούδασε στήν Ἐκκλησ. Σχολή Βελλᾶς. Ἐχειροτονήθη στίς 2/1/2005 στήν Κερασώνα. Καί διορίσθηκε ἐφημέριος στούς Κωστακιούς Ἄρτας.

            8. Αἰδεσ. π. Γεώργιος Δῆμος (Β’)

            Ἀπό τό Νεοχώρι Ἄρτας. Σπουδάζει ψυχολογία στήν Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων. Ἐχειροτονήθη ἱερέας στίς 21/8/2005. Εἶναι ἐτῶν 23. Ἔγγαμος. Διορίσθηκε ἐφημέριος στήν νεοΐδρυτη ἐνορία ἁγίου Παντελεήμονος Ἐργατικῶν Κατοικιῶν τῆς Ἐλεούσας τοῦ Δήμου Ἄρτας.

            9. Αἰδεσ. π. Δημήτριος Μεγαπάνος (Γ’)

            Ἀπό τό Νεοχώρι Ἄρτας. Ἔγγαμος. Ἐτῶν 31. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στίς 18 Σεπτεμβρίου 2005. Καί διορίσθηκε ἐφημέριος στίς Κιρκιζᾶτες Ἄρτας.

            10. Αἰδεσ. π. Σταμάτιος Τσώλης (Α’)

            Ἀπό τό Νεοχώρι Ἄρτας. Ἐτῶν 28. Ἔγγαμος. Καθηγητής Μαθηματικῶν τοῦ Πανεπιστημίου Αἰγαίου. Χειροτονήθηκε στίς 25 Σεπτεμβρίου 2005 στόν Λοῦρο. Καί τοποθετήθηκε ἐφημέριος στόν Λοῦρο.

            Οἱ χειροτονίες τους ἐπροκάλεσαν ἐνθουσιασμό· τά λόγια τους ρίγη συγκινήσεως· καί ἡ γνωστή σέ ὅλους ἐνάρετη ζωή τους, ἠχηρές κραυγές καί εὐχές ΑΞΙΟΣ. Καί βαθειά ἱκανοποίηση σέ ὅλους.

            Ὁ Κύριος τοῦ Ἀμπελῶνος στολίζει τήν Ἐκκλησία Του μέ ζωντανές-ἔμψυχες εἰκόνες, μέ κληρικούς γλυκειά ἐλπίδα.

            Σάν ἐξομολογούμενος καί ἐξηγώντας, γιατί θέλησε νά γίνει παπᾶς ὁ αἰδεσ. π. Σταμάτιος Τσώλης εἶπε:

            -Εὐχαριστῶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί τῆς διανοίας μου τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό· τό Φῶς τοῦ κόσμου· τό Φῶς τό  Ἀληθινό· γιατί εὐδόκησε καί μέ ἄγγιξε ἡ χάρη Του· καί ἄνοιξε καί φώτισε τούς νοητούς μου ὀφθαλμούς· γιατί μέ ἀξίωσε ἐνῶ ἀσχολιόμουν μέ τήν πεζή λογική τῶν μαθηματικῶν, νά ἐπιθυμήσω τήν μόνη ἀληθινή λογική· τήν λογική τῆς πίστης· τήν λογική τῆς ἀγάπης· τήν λογική τῆς θυσίας, γιά τήν διακονία τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ· τήν μόνη ἀληθινά ὠφέλιμη καί σωτήρια λογική.

            Ἄς εἶναι δοξασμένο τό ἅγιο καί ὑπερύμνητο Ὄνομά Του.

            -Σύ μου ἰσχύς, Κύριε.

            Σύ μου καί δύναμις·

            Σύ Θεός μου·

            Σύ μου ἀγαλλίαμα·

            Ἐπίσκεψαι τήν πτωχεία μου.

            Καί μή ἀποστρέψεις τό πρόσωπό Σου ἀπ᾿ ἐμοῦ.

*            *            *

            Ὁ Κύριος νά εὐλογεῖ καί νά στηρίζει τούς νέους ἱερεῖς μας.