Logo
Print this page

«Λυχνία» Μάρτιος 2006

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 272 Μάρτιος 2006

«ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ» του Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

«ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΩΡΟ» του + Ν.Μ.

«Η ΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΦΡΕΝΩΝ» του Ἀρχιμ. Ν. Κ.

«ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ;» του + Ν.Μ.           

 

Ἁγίου Συμεών

 

τοῦ Νέου Θεολόγου

 

ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ

 

Χρειάζεται. Εἶναι γιά σᾶς καλό καί ὠφέλιμο. Νά ἐξομολογεῖσθε. Καί τίς ἁμαρτίες σας. Ἀλλά καί τούς λογισμούς σας· δηλ. τίς κακές ἐπιθυμίες πού σπέρνουν μέσα σας οἱ δαίμονες.

 

Οἱ λογισμοί εἶναι κάτι σάν φίδια. Τά φίδια, ὅσο κάθονται ἥσυχα στίς φωλιές τους, καί ζοῦν καί γεννᾶνε· καί ἄλλα φίδια πολλά. Ὅταν βγαίνουν ἀπό τίς φωλιές τους, τά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι καί τά σκοτώνουν!

 

Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καί μέ τούς κακούς λογισμούς μας. Ὅσο τούς κρατᾶμε μέσα μας τόσο τρέφονται καί γίνονται πιό δυνατοί. Καί μᾶς πᾶνε ὅπου θέλουν! Μά ὅταν ἐμεῖς πᾶμε στόν πνευμταικό μας πατέρα καί ἐξομολογηθοῦμε, βγάζουμε τά φίδια ἔξω ἀπό τήν φωλιά τους, καί τά σκοτώνουμε. Καί ὅταν ἐξομολογούμαστε καλά, εἶναι σάν, βγαίνοντας, νά τά πιάνουμε καί νά τά κάνουμε μέ τό μαχαῖρι τῆς ἐξομολόγησης κομμάτια.

 

Λοιπόν. Μήν ἀφήνετε ἁμαρτωλούς λογισμούς μέσα σας. Γιατί, τότε, γρήγορα ἤ ἀργά, θά σᾶς γίνουν δηλητήριο· θά σᾶς βλάψουν.

 

*         *        *

 

Τό χρέος μας ἀπέναντι στόν ἑαυτό μας, γιά περιφρούρηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, εἶναι:

 

Ἄν τύχει, καί κάποιος πονηρός λογισμός μπεῖ στήν ψυχή σου, μέσα σου, στήν διάνοιά σου ἤ στήν καρδιά σου, μή τόν ἀφήνεις. Γιατί θά ριζώσει. Καί θά θεριέψει. Καί θά σέ σπρώξει σέ κακό· σέ ἁμαρτία· σέ καταστροφή.

 

Μή τόν ἀφήνετε νά ἐνεργήσει σάν τήν μούχλα, σάν δηλητήριο. Θά γεμίσει ὁλόκληρο τό εἶναι σας. Καί τότε αἷμα σας καί σάρκα σας, καί τά κόκκαλά σας, καρδιά ψυχή, νοῦς,--ὅλα θά σέ σπρώχνουν στήν ἁμαρτία. Καί θά καταντήσεις ἀναίσθητος γιά κάθε καλό ἔργο.

 

Καί θά σκοτισθῆς τόσο πού αὐτήν τήν τόσο κακή κατάσταση, θά τήν φαντάζεσαι γιά καλό.

 

Καί θά γίνεις πνευματικά τυφλός.

 

Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι ξύπνημα. Δέν ζοῦμε πιά, οὕτε σέ ὄνειρο· οὔτε σέ ψέμα.

 

Ξυπνᾶμε, ἀνοίγουμε τά μάτια μας, τά μάτια τῆς ψυχῆς μας. Καί βλέπουμε τό φῶς τοῦ Θεοῦ καί τόν κόσμο τοῦ Θεοῦ.

 

(Μ. Συναξαριστής. τ. 3, σελ. 273)

 

Μετάφραση – Διασκευή: +ὁ Ν.Μ.

 

ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΩΡΟ

 

Φεύγοντας ἀπό τήν Ἐκκλησία παίρνομε ἀπό τό χέρι τοῦ λειτουργοῦ ἱερέα ἕνα μικρό κομμάτι ψωμί.

 

Δίνοντάς το σέ μᾶς ὁ ἱερέας λέγει: «Εὐλογία Κυρίου». Δηλαδή: Πρόσεξε. Μαζί μέ τήν μπουκιά αὐτή ψωμί, παίρνεις τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου.

 

Τό παίρνουμε καί τό τρῶμε μέ εὐλάβεια. Καί πολλοί, εὐλαβεῖς ἄνθρωποι, κρατοῦν στό σπίτι τους ἀντίδωρο· καί, κάθε ἡμέρα, βάζουν λίγο στό στόμα τους, πρίν ἀπό κάθε ἄλλη τροφή.

 

Τί εἶναι τό ἀντίδωρο;

 

*          *          *

 

Διαβάζουμε στά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖ βρίσκουμε τήν σωστή ἀπάντηση.

 

Λένε:

 

Οἱ Χριστιανοί κάνουν στήν Ἐκκλησία προσφορές γιά τήν τέλεση τῆς λατρείας.

 

Ψωμί(= πρόσφορα) γιά τή θεία Λειτουργία.

 

Κρασί· γιά τή θεία λειτουργία.

 

Λάδι· γιά τά κανδήλια.

 

Κεριά· γιά τήν ἁγία Τράπεζα καί γιά τίς ἅγιες εἰκόνες.

 

Λιβάνι· γιά τό θυμίαμα.

 

Ὅλες οἱ προσφορές εἶναι ἀφιερώματα. Τίς ἀφιερώνουν οἱ πιστοί. Τίς δίνουν στόν Χριστό. Καί γι΄ αὐτό, ὅσο κι ἄν φαίνονται μικρές καί ἀσήμαντες, ἔχουν τεράστια σημασία. Γιατί ἀποδέκτης εἶναι ὁ Χριστός. Καί ὅ,τι πάει στά «χέρια» τοῦ Χριστοῦ ἀγιάζεται· γίνεται ἅγιο.

 

Ἀπό αὐτές τίς προσφορές, πού μπορεῖ νά εἶναι πολλές, ἕνα ἐλάχιστο κομματάκι χρειάζεται γιά τήν θεία λειτουργία. Καί ἕνα φλυτζάνι κρασί. Ἀλλά ὅλες οἱ προσφορές ἔγιναν γιά τόν Χριστό· καί τίς δέχθηκε ὁ Χριστός ὅλες ἐξίσου.

 

Καί γι αὐτό, δέν ἐπιτρέπεται ἡ ὅποια χρήση.

 

*          *          *

 

Αὐτές τίς προσφορές σάν ἅγια - ἀφιερώματα, τίς τρῶμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἐνώπιον Κυρίου. Ἔτσι λέγει ἡ Παλαιά Διαθήκη (βλ.  Ἀριθμ. 18, 18-19).

 

Κατά τήν ἀρχαία ἐποχή, οἱ ἱερωμένοι ὅ,τι περίσσευε ἀπό τίς προσφορές, τό ἐμοίραζαν στούς πιστούς καί τό ἔτρωγαν ἀμέσως μετά τήν θεία λειτουργία· γιά εὐλογία. Καί τό ὀνόμαζαν «ἀγάπες». Μερικοί γιά νά «μποροῦν» νά τρῶνε «ψωμί», «νά πηγαίνει κάτω», ἔπαιρναν ἀπό τό σπίτι τους γιά τόν ἑαυτό τους καί ἄλλα ἐκλεκτά ἐδέσματα. Ἔκαναν ἄσχημα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τούς ἐπιπλήττει. Καί τό στιγματίζει (βλ. Α’ Κορ. 11, 20-22).

 

Αὐτό λοιπόν εἶναι τό ἀντίδωρο.

 

Ἕνα κομμάτι ψωμί ἀπό προσφορές τῶν πιστῶν στόν Χριστό. Πού εἶναι, ἔτσι καί ἀλλιῶς, ἄγια· ψωμί ἁγιασμένο.

 

Γιά μεγαλύτερη ὠφέλεια ὁ ἱερέας πρίν τό δώσει στόν λαό τοῦ Θεοῦ εὐλογία, τό δείχνει στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί τόν Δοξολογεῖ γιά τήν χάρη Του μέ τά λόγια: Μέγα τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

 

*          *          *

 

            Συμπέρασμα.

 

Ἀντίδωρο τό λέμε γιά τόν ἐξῆς λόγο.

 

Ἐμεῖς τό προσφέραμε στόν Χριστό ψωμί ζυμωμένο καί ψημένο ἀπό ἐμᾶς· ψωμί συνηθισμένο. Ἔστω καί ἄν ἔχει σφραγίδα.

 

Τό δώσαμε στόν Χριστό. Ἔπαψε νά εἶναι δικό μας.

 

Καί ἐκεῖνος τό δέχτηκε. Καί μᾶς δίνει ἀντίδωρο, δικό Του δῶρο, ἕνα ὑλικά μικρό κομμάτι, ἀλλά μέ τεράστια - ἀνεκτίμητη γιά μᾶς σημασία, ἀφοῦ ἔχει τήν εὐλογία Του.

 

Λοιπόν:

 

Μή τό καταφρονεῖτε. Εἶναι ἁμαρτία.

 

Νά τό τρῶτε μέ εὐλάβεια. Νηστικοί.

 

Εἶναι καλή ἡ συνήθεια νά τρῶμε κάθε πρωί ἕνα κομματάκι ἀντίδωρο. Ἀρχίζει ἡ ἡμέρα μέ ΕΥΛΟΓΙΑ Θεοῦ.

 

+ὁ Ν.Μ.

 

Η ΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΦΡΕΝΩΝ

 

Τά φρένα τῶν αὐτοκινήτων τά ξέρομε ὅλοι. Καθώς καί τήν σημασία τους γιά τήν ἀσφάλεια καί τήν ζωή τῶν ἐπιβατῶν.

 

 Ὅμως εἶναι πολύ χρήσιμο νά γνωρίζουμε ὅτι  φρένες (ἤ φρένα στήν δημοτική) εἶναι καί ἡ λογική τοῦ  ἀνθρώπου. Γι᾿ αὐτό καί λέμε γιά τόν διανοητικά ὑγιῆ ἄνθρωπο, ὅτι ἔχει «σώας τάς φρένας». Ὅπως φθείρονται τά φρένα τῶν αὐτοκινήτων, ἔτσι μερικές φορές φθείρονται καί οἱ φρένες τοῦ ἀνθρώπων. Ἀπό φυσικά αἴτια. Ὁπότε σπεύδουν σέ ἰατρούς γιά  θεραπεία.

 

*            *            *

 

            Πολλές φορές, ὅμως, ἔχουμε μιά ἄλλου εἴδους φθορά, πνευματική, τῶν φρενῶν μας!

 

            Αὐτή ἡ πνευματική φθορά συμβαίνει, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποδέχεται λογισμό-σκέψη γιά ἁμαρτία σάν κάτι καλό καί ὠφέλιμο. Καί στή συνέχεια προσπαθεῖ νά κάνει αὐτόν τόν λογισμό, πράξη.

 

            Κύρια μηχανή πού μᾶς βάζει τέτοιες σκέψεις-λογισμούς ἀποτελεῖ ὁ ἴδιος ὁ διάβολος ἀλλά καί κάθε πονηρός ἄνθρωπος πού μιμεῖται τόν διάβολο. Γι᾿ αὐτό ὁ διάβολος ὀνομάζεται καί φθορέας (δηλ. καταστροφέας!) τῶν φρενῶν, ὅπως λέμε σ᾿ ἕνα στίχο τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας, ἐπικαλούμενοι τήν βοήθειά της:

 

            -Χαῖρε, ἡ τῶν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα.

 

            Βέβαια, εἶναι στό χέρι μας νά ἀποδεχθοῦμε ἤ ὄχι τήν πρόταση-λογισμό τοῦ διαβόλου.

 

Ὅμως, ἡ φθορά τῶν φρενῶν, μερικές φορές, παίρνει διαστάσεις πνευματικῆς τραγωδίας, ἀφοῦ μπορεῖ νά στείλει τόν ἄνθρωπο στήν κόλαση γιά πάντα!

 

*            *            *

 

            Ποιός δέν γνωρίζει τόν περιβόητο συγγραφέα Λέοντα Τολστόη! Καί ὅμως, αὐτός ὁ τόσο ταλαντοῦχος ἄνθρωπος ἐξ αἰτίας τῶν πονηρῶν λογισμῶν-σκέψεων ἐχάθη!

 

            Νά τί γράφει γι’ αὐτόν  ὁ στάρετς ὅσιος Βαρσανούφιος (+1913):

 

            Θά μποροῦσε νά γίνει καί ὁ Τολστόη  ἅγιος. Εἶναι γνωστό, πώς κάποτε ἐρώτησε καί αὐτός τήν γυναίκα του:

 

            -Τί θά ἔλεγες, Σόνια μου, ἄν ξαφνικά ἐπήγαινα σέ μοναστήρι;

 

            Δέν μᾶς εἶναι γνωστό, τί τοῦ ἀπάντησε ἡ γυναίκα του. Ἄλλωστε, ἴσως καί ὁ Τολστόη  νά μισοαστειευόταν! Ὅμως ξέρομε, ὅτι ἡ ζωή του θά μπορούσε νά ἦταν ἐντελῶς διαφορετική. Δυστυχῶς ὅμως εἶχε ἀποδεχθεῖ ἕναν ὀλέθριο λογισμό: Τοῦ μπῆκε ἡ σκέψη, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι Θεός. Καί τήν ἀποδέχθηκε. Τήν ἐπίστευσε. Μετά τοῦ μπῆκε ὁ λογισμός ὅτι τό Εὐαγγέλιο δέν εἶναι σωστά γραμμένο. Καί αὐτόν τόν λογισμό τόν ἐπίστευσε. Καί διασκεύασε τό Εὐαγγέλιο, κατά πῶς τοῦ ἐκάπνισε! Ἔτσι ἐξέπεσε ἀπό τήν χριστιανική

 

πίστη. Καί ἄρχισε νά πηγαίνει ὅλο καί πιό μακρυά ἀπό τόν Θεό. Καί ἐτελείωσε τήν ζωή του ἄσχημα». («Στάρετς Βαρσανούφιος», τ. Α’, ἔκδ. Ἱ. Μ. Νικοπόλεως, 1987, σελ. 122-123)

 

Ἀρχιμ. Ν. Κ.

 

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ;

 

            Πολλές φορές ἀκοῦμε κάποιους νά λένε:

 

-Ἄν δέν ἐπέμενε ἡ Ἐκκλησία τόσο στήν ἐξομολόγηση, θά εἶχε πιό πολύ κόσμο κοντά της. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι θεσμός πού ἀπωθεῖ!

 

Ναί. Ἔτσι εἶναι. Ἀλλά ὁ ζημιωμένος εἶναι ἐκεῖνος πού παύει νά ἐξομολογεῖται.

 

*            *            *

 

Λένε πάλι.

 

-Δέν ἀρκεῖ νά εἰπῶ ἐγώ τίς ἁμαρτίες μου στόν Θεό; Καί νά ζητήσω συγχώρηση ἀπό Αὐτόν; Γιατί νά πάω σέ ἄλλο ἄνθρωπο, ὅμοιο μέ ἐμένα, ἄν μή καί χειρότερο ἀπό ἐμένα;

 

Ἀπάντηση:

 

-Ἐξομολογοῦμαι σημαίνει: ζητῶ συγχώρηση. Κάνω ἕνα βῆμα πρός τόν Θεό! Λοιπόν, τί λέτε; Γίνεται βῆμα πρός τόν Θεό, ὅταν ἐγώ κάνω κάποιες σκέψεις μέσα μου, πού γιά ὅλους τούς ἄλλους μένουν ἄδηλα καί κρύφια; ὅταν δέν λέμε ὑπεύθυνα, οὔτε τό ναί, οὔτε τό ὄχι;

 

Ὅμως. Πηγαίνω καί ἐξομολογοῦμαι σημαίνει: Τό λέω ὑπεύθυνα, ἐνώπιον ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Εἶμαι ἁμαρτωλός, καί ἔκανα λάθη-ἁμαρτίες. Καί τώρα ζητῶ συγχώρηση. Καί ὑπόσχομαι νά ἀγωνισθῶ νά γίνω πιό καλός χριστιανός.

 

*            *            *

 

Ἡ ἐξομολόγηση δέν εἶναι μιά τελετή νεκρός ύπος. Εἶναι μιά πολύ σπουδαία καί πολύ καρποφόρα ἐνέργεια.     Ὅταν θέλω νά ἐξομολογηθῶ, διψάω γιά τό ἔλεος τοῦ εοῦ.

 

            Ὅταν ἐξομολογοῦμαι, πίνω ἀπό τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, τόν Χριστό, τό δροσερό νερό τοῦ ἐλέους Του καί τῆς εὐσπλαγχνίας Του.

 

            Καί ὅσο πιό πολύ τό πίνω τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ, τόσο πιό σπλαγχνικός γίνομαι καί ἐγώ· πρόθυμος νά κατανοῶ καί νά συγχωρῶ.

 

            Καί αὐτό εἶναι καί πολύ ὠφέλιμο· καί πολυειδῶς ὠφέλιμο· καί σέ πολλούς -ὄχι μόνο σέ μένα- ὠφέλιμο.

 

*            *            *

 

            Κάθε ἐποχή ἔχει τό δικό της πνεῦμα· λίγο διαφορετικό ἀπό τίς προηγούμενες. Δέν χρειάζεται λοιπόν νά κολλᾶμε στήν νοοτροπία ἄλλων ἐποχῶν.

 

            Καί ὅλα καί στήν πράξη τῆς Ἐκκλησίας ὑφίστανται κάποια ἀλλαγή.

 

            Ἕνα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ νά ἀλλάξει.

 

            Χρειάζεται, ὁ ἄνθρωπος, γιά νά πάρει εὐλογία, νά ΣΚΥΨΕΙ. Νά ΣΚΥΨΕΙ τό κεφάλι του. Στόν ἱερέα, γιά νά πάρει τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου. Λοιπόν: Ἄς μή πεισμώνουμε μέ ζημία δική μας· γιά κακό δικό μας.

 

            Τάς κεφαλάς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν.

+ὁ Ν.Μ.

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR