ΤΙ ΤΡΩΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

            Σέ μιά ἐποχή πού – λόγῳ λιπασμάτων, συντηρητικῶν, μεταλλαγμένων κλπ – κυριολεκτικά δέν ξέρουμε τί τρῶμε, δέν ἀκούγεται καί πολύ ἀκραία ἡ ἐνέργεια μιᾶς μητέρας στήν Γαλλία, πού σταμάτησε νά στέλνει τά παιδιά της στό σχολεῖο, γιά νά μή παρασυρθοῦν ἀπό τίς διατροφικές συνήθειες τῶν ἄλλων. Ἡ δικαιολογημένα ἀνήσυχη μητέρα, προτίμησε νά στερηθοῦν τά παιδιά της τήν δωρεάν δημόσια ἐκπαίδευση καί πλήρωσε «τά μαλλιά τῆς κεφαλῆς της», γιά νά τούς ἐξασφαλίσει «κατ’ οἶκον σχολεῖο». Ἔτσι δέν θά κινδύνευαν νά συνηθίσουν νά τρῶνε τίς ὄντως μή ὑγιεινές καί ἐπικίνδυνες γιά τήν ὑγεία τους «λιχουδιές» τῆς σχολικῆς καντίνας!

*   *   *

            Κάποια ἄλλη μάνα, χίλια πεντακόσια χρόνια νωρίτερα, εἶχε παρόμοιες ἀγωνίες γιά ... τίς διατροφικές συνήθειες τοῦ παιδιοῦ της. Καί βλέποντας ὅτι τοῦ ἔλειπε τό πιό βασικό στοιχεῖο τῆς διατροφῆς του, καταξοδεύτηκε νά τοῦ τό ἀγοράσει. Σέ μιά ἐποχή, πού τά βιβλία ἦταν ὅλα χειρόγραφα – καί γι’ αὐτό πανάκριβα – χρυσοπλήρωσε ἕνα ἀντιγραφέα καί ἕνα χρυσοχόο, γιά νά ἑτοιμάσουν γιά τό παιδί της ἕνα χρυσόδετο Εὐαγγέλιο!

Ἀπό τότε ὁ νεαρός Ἰωάννης δέν ἀποχωρίστηκε ποτέ τόν μεγάλο αὐτό θησαυρό. Ἀπό τό Βιβλίο αὐτό ἔπαιρνε κάθε μέρα τό ... κύριο πιάτο τῆς καθημερινῆς του διατροφῆς. Καί αὐτή ἡ κατ’ ἐξοχήν ὑγιεινή διατροφή, τόσο πολύ τόν ἔθρεψε καί τόν ὡρίμασε, ὥστε ἀποφάσισε νά ἀφιερώσει ὅλον τόν ἑαυτό του στόν Θεό! Πῆγε νά γίνει μοναχός σέ ἕνα μακρινό μέρος φεύγοντας κρυφά ἀπό τούς γονεῖς του!

Δέν μπόρεσε ὅμως νά ἀντισταθῆ στήν νοσταλγία γιά τό πατρικό του σπίτι. Καί ἀποφάσισε νά γυρίσει πίσω καί νά ἐφαρμόσει μιά ... πολύ ἰδιότυπη ἄσκηση: ἀγνώριστος (λόγῳ τῆς νηστείας) πῆγε νά ζήσει σάν δοῦλος σέ μιά καλύβα στόν κῆπο τοῦ πατρικοῦ του σπιτιοῦ! Καί κάθε μέρα, ἐνθυμούμενος τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: «ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξιος», πολεμοῦσε τόν πειρασμό νά φανερωθῆ στούς δικούς του καί νά ξαναρχίσει νά ἀπολαμβάνει τήν στοργή τους!

Ἡ ἀγάπη γιά τόν Χριστό εἶναι πιό πάνω ἀπό τήν ἀγάπη γιά τούς γονεῖς καί γιά τούς συγγενεῖς! Καί ἔχοντας τραφεῖ σωστά ἀπό τό ἅγιο Εὐαγγέλιο ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης, ἔγινε πρωταθλητής σέ μιά τέτοια ἀγάπη γιά τόν Χριστό!   

Τρία χρόνια κράτησε τό πρωτότυπο αὐτό ἄθλημα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου. Τρία χρόνια ἡ μητέρα του θρηνοῦσε τήν ... ἐξαφάνισή του, χωρίς νά ξέρει ποιόν εἶχε στόν κῆπο της! Καί ὅταν ὁ Θεός τόν εἰδοποίησε ὅτι πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἐκδημίας του, ὁ ἅγιος Ἰωάννης θέλησε νά τούς εὐχαριστήσει - αὐτήν καί τόν πατέρα του – γιά τό ὅτι τόν δέχθηκαν σάν δοῦλο τους στό σπίτι τους. Καί λίγο πρίν «φύγει», ... τούς ἐπέστρεψε τό χρυσόδετο Εὐαγγέλιο, πού τοῦ εἶχαν χαρίσει!

            Αὐτό τό Βιβλίο ἦταν ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς, πού τόν ἔθρεψε καί τόν γύμνασε, γιά νά ἀντέξει ἕνα τόσο δύσκολο ἀγώνισμα. Αὐτό τό Βιβλίο, πού κάποτε τόσο πρόθυμα τοῦ χάρισε ἡ μητέρα του, ἔστω κι ἄν τῆς κόστισε τρία χρόνια μεγάλου πόνου, τώρα τῆς ἐξασφάλιζε τήν ὕψιστη τιμή νά εἶναι μητέρα ἁγίου! Μέ αὐτό τόν τρόπο ἀποκαλύφθηκε ὁ ἅγιος Ἰωάννης στούς δικούς του λίγες ὧρες πρίν ἀναχωρήσει ἔνδοξος γιά τήν Ἐπουράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

            Ἡ Ἐκκλησία τιμάει τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Καλυβίτη στίς 15 Ἰανουαρίου.

*    *    *

            Μακάριοι οἱ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι

            Δέν βλέπουν τά παιδιά τους σάν ... γουρουνάκια γιά τάϊσμα·

            Δέν φροντίζουν μόνο νά τά ... στουπώνουν μέ ξερές γνώσεις καί γλῶσσες·

            Δέν ἀγωνιοῦν μόνο γιά νά μή πεινάσουν στήν ζωή τους·  Ἀλλά

            Φροντίζουν καί γιά τήν βαθύτερη πεῖνα τῆς ψυχῆς τους, γιά Ἀληθινό Νόημα Ζωῆς·

            Ἐνδιαφέρονται δηλαδή, νά γνωρίσουν στά παιδιά τους Ἐκεῖνον, πού κατέβηκε στήν γῆ, γιά νά μᾶς θρέψει μέ τήν Σάρκα Του καί μέ τό Αἷμα Του· καί νά μᾶς φωτίσει μέ τόν λόγο Του, πού μᾶς ὁδηγεῖ, νά βλέπουμε σωστά τήν ζωή· καί νά ἀντιμετωπίζουμε τήν ζωή σωστά.

Ἦταν ὑπερβολικά αὐτά πού ἔκανε ὁ ἅγιος Ἰωάννης;

            Ὄχι. Τίποτε δέν εἶναι ὑπερβολικό σέ σχέση μέ τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

            Ἀρχιμ. Β.Λ

ΤΑ ΧΑΛΙΝΑΡΙΑ

            Ὁ διάσημος δανός σκηνοθέτης Λάρς φόν Τρίερ  ἔδωσε μία συνέντευξη πρίν ἀπό μερικούς μῆνες (ἐφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,   4-10-2009). Ἄρχισε μιλώντας γιά τούς γονεῖς του καί τά παιδικά του χρόνια:

            -Μεγάλωσα στό μέσο μιᾶς οἰκογένειας, χωρίς συναισθήματα, θρησκεία καί χαρά! Οἱ γονεῖς μου ἐπιχείρησαν νά μοῦ μεταδώσουν τήν ἡδονή τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας, χωρίς ὅμως νά μπορέσουν ποτέ, νά φαντασθοῦν ὅτι ἡ ὑπερβολική ἐλευθερία, πού μοῦ προσέφεραν, βάραινε τούς εὔθραυστους παιδικούς μου ὤμους μέ ἕνα ἀσήκωτο αἴσθημα κενοῦ, μέ μιά φοβερά πιεστική σάν παιδί ἀνάγκη νά ἀκούσω ἕνα: ὄχι. Μέ ἄφηναν ἐλεύθερο νά κάνω ὅ,τι πιό ἀσυλλόγιστο περνοῦσε ἀπό τό μυαλό μου· ὅ,τι ἤθελα!  Μποροῦσα νά ἀλητεύω καί νά πίνω, χωρίς κανείς νά δίνει σημασία. Δέν ὑπῆρχε γιά μένα κανένας νόμος! Αὐτό ὅμως τό γεγονός μοῦ δημιούργησε ἕνα σωρό προβλήματα! Ἀκόμη καί στά ἁπλά θέματα τῆς καθημερινότητας! Κανένας ἀπό τούς γονεῖς μου δέν ἦταν διατεθειμένος νά μοῦ ὑποδείξει, τί ἦταν σωστό καί τί ὄχι! Μά,  ὅταν ἔχεις βιώσει μιά τέτοια παιδική ἡλικία, μετά ταλαιπωρεῖσαι, ψάχνονατς νά βρεῖς ὅλο καί πιό πολλούς  περιορισμούς (!)

*            *            *

            Πῶς νά μήν συμπονέσει κανείς ἕνα τέτοιο ἄνθρωπο γιά τήν τραγωδία πού πέρασε καί πού, δυστυχῶς, συνεχίζει νά περνάει μέ τίς φοβίες του καί μέ διάφορες ἄλλες δυσκολίες! Παρά τίς μεγάλες ἐπαγγελματικές του ἐπιτυχίες!

            Ἀλλά καί πῶς νά μήν ἀναλογισθοῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τίς ἐντολές-ὁδηγίες του ἔβαλε ὡρισμένους «κανόνες», «περιορισμούς» στήν ζωή μας!

            Σ᾿ ἕνα τροπάριο τῆς δεύτερης Κυριακῆς τῆς Μεγάλης Τεσαρακοστῆς, αὐτοί οἱ περιορισμοί ὀνομάζονται «πατρικοί χαλινοί», «πατρικά χαλινάρια». Χαλινάρια μέν, ἀλλά πατρικά· περιορισμοί ἀγάπης τοῦ πατέρα καί ὄχι τιμωρίας. Γιατί μᾶς γλυτώνουν ἀπό πνευματικές καί σωματικές συμφορές, σάν καί αὐτές τοῦ Τρίερ καί ἀπό ἄλλες ἀκόμη χειρότερες!

            -Ἀφοῦ πέταξα τά πατρικά χαλινάρια, ἐξαιτίας τοῦ ἄστατου μυαλοῦ μου, ἔζησα μέ τούς κτηνώδεις (=ζωώδεις!) λογισμούς τῆς ἁμαρτίας. Καί δαπάνησα  ὅλη μου τή ζωή ζώντας ἀσώτως, ἐγώ ὁ ταλαίπωρος. Στερούμενος δέ τῆς πνευματικῆς τροφῆς πού στηρίζει τήν καρδιά, ἔτρωγα τήν ἡδονή τῆς ἁμαρτίας, ξεγελώντας τήν καρδιά μου, πώς εἶναι τάχα τροφή ἡ ἡδονή. Ἀλλά, Πατέρα μου ἀγαθέ, δέξαι με ὅπως τόν ἄσωτο υἱό καί σῶσε με (Ἀπόστιχα Κυριακῆς Β΄ Νηστειῶν,  ἑσπέρας).

            Ἀλλά ἡ μετάνοιά μας καί ἡ ἐπιστροφή μας στόν πατέρα μας Θεό γίνονται πραγματικότητα ἄν ἀναλάβουμε νά ἀποκτήσουμε κανόνες-περιορισμούς στίς σκέψεις καί στά ἔργα τῆς ἁμαρτίας πρᾶγμα πού σημαίνει πώς πρέπει:

•           Νά πάρουμε στά σοβαρά τήν νηστεία, πού δυναμώνει τή θέλησή μας γιά ἀντίσταση στό κακό.

•           Νά ἀγαπήσουμε τήν προσευχή στό σπίτι καί στήν ἐκκλησία, πού εἶναι πηγή δυνάμεως.  Πόσο κατανυκτική εἶναι π.χ. ἡ βραδινή λειτουργία τῶν Προηγιασμένων! Πόσοι συμμετέχουν σ᾿ αὐτήν;

•           Νά στηρίζουμε τήν καρδιά μας μέ τήν πνευματική τροφή τοῦ Εὐαγγελίου γιά νά νικήσουμε τούς πειρασμούς τοῦ θυμοῦ, τῆς μνησικακίας, τῶν διεφθαρμένων ἐπιθυμιῶν.

•           Νά πυκνώσουμε τίς ἐξομολογήσεις μας στόν πνευματικό μας πατέρα.

Τώρα, πού διανύουμε τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, περίοδο πνευματικοῦ ἀγώνα, ἄς κάνουμε κάτι παραπάνω ἀπό ὅ,τι συνήθως. Καί  ὁ Χριστός θά εὐλογήσει πλούσια τούς κόπους μας!

Ἀρχιμ. Ν.Κ.

ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΔΙΣΜΑ

            Δέν εἶναι σπάνιο τό φαινόμενο νά ... κόβουμε καί νά ράβουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στά μέτρα μας! Προσπαθοῦμε νά τηροῦμε τίς ἐντολές Του ... ἐπιλεκτικά! Διαλέγουμε αὐτές πού μᾶς φαίνονται πιό εὔκολες καί βολικές γιά τόν χαρακτῆρα καί τήν ἰδιοσυγκρασία μας!

Ἔτσι συχνά ἀκοῦμε πολλούς νά λένε:

            Κάνω ὅσες νηστεῖες θέλεις, ἀλλά μή μοῦ εἰπεῖς νά συγχωρήσω τόν ἐχθρό μου!

Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, πολλοί ἀπορρίπτουν ἤ ἔστω ὑποτιμοῦν τήν νηστεία. Καί ὑπερτονίζουν τήν ἀρετή τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἐλεημοσύνης. Λένε:

            Κάνω ὅσες ἐλεημοσύνες θέλεις, ἀλλά μή μοῦ εἰπεῖς νά νηστέψω. Αὐτά εἶ¬ναι τύποι καί ὑποκρισίες.

Μερικοί μάλιστα τολμοῦν νά χρησιμοποιοῦν τήν ἐλεημοσύνη καί σάν ‘προπέτασμα’ γιά νά καλύψουν πάθη τους. Γιά παράδειγμα, λένε:

            Κάνω ὅσες ἐλεημοσύνες θέλεις, ἀλλά μή μοῦ εἰπεῖς νά ἀφήσω ... τήν ἐξωσυζυγική μου σχέση!

Ἕνα τόσο ἀκραῖο σύμπτωμα διαστροφῆς τῆς ‘ἐλεημοσύνης’ δέν ξέφυγε καί ἀπό τόν κορυφαῖο ‘παθολόγο’ τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος παρατηρεῖ: «Πολλές φορές οἱ φιλήδονοι ‘τό παίζουν’ συμπαθεῖς καί ἐλεήμονες...»!

*    *    *

            Ἕνα τροπάριο τῆς Δευτέρας τῆς Τυρινῆς βάζει τά πράγματα στήν θέση τους, λέγοντας:

            «Διά νηστείας καθαρθῆναι σπεύσωμεν τοῦ ρύπου τῶν πταισμάτων ἡμῶν· ΚΑΙ δι’ ἐλέους καί φιλανθρωπίας τῆς πρός τούς πένητας, εἰσελθεῖν εἰς τόν νυμφῶνα τοῦ νυμφίου Χριστοῦ...».

            Μέ ἄλλα λόγια: Ὅσο ἀπαραίτητη προπόνηση εἶναι ἡ νηστεία, ἄλλο τόσο ἀπαραίτητη ἄσκηση εἶναι καί ἡ ἐλεημοσύνη. Ἡ μιά, γιά νά μᾶς καθαρίσει ἀπό τήν βρωμιά τῆς ἁμαρτίας. Καί ἡ ἄλλη, γιά νά μᾶς ‘φορέσει’ τό ‘ἔνδυμα γά¬μου’, ὥστε νά μπορέσουμε νά καθήσουμε στό γαμήλιο τραπέζι τῆς Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ.

Καί γιά τά δυό χρειάζεται νά δουλέψουμε. Καί γιά καθαρό σῶμα. Καί γιά σπλαχνική καρδιά. Ὅλες τίς ἀρετές πρέπει νά τίς καλλιεργήσουμε. Ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ πρέπει νά τίς τηρήσουμε. Πολλά τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας μᾶς συμβουλεύουν νά ἀσκοῦμε τίς ἅγιες ἀρετές ΣΥΝΤΟΝΩΣ. Δηλαδή, ‘συντονισμένα’! Ὅπως ἀκριβῶς κουρδίζουμε ἕνα ἔγχορδο ὄργανο. Ἄν ἀφήσουμε ἔστω καί μιά χορδή ξεκούρδιστη, τότε τό ὄργανο ἀκούγεται ‘φάλτσο’. Καί δέν ὑπάρχει πιό ἀνυπόφορη ‘ἠχορύπανση’ ἀπό ἐκείνη πού βγάζει ἕνα ξεκούρδιστο μουσικό ὄργανο!

*    *    *

            Καί κάτι ἀκόμη:

            Κουρδίζοντας τήν ‘κιθάρα’ τῶν ἀρετῶν ΣΥΝΤΟΝΩΣ, δέν πᾶμε νά φτιάξουμε δικό μας ... ἀνθρωπισμό. Κάθε τι δικό μας θά εἶναι πάντοτε ‘φάλτσο’!

            Τόν σωστό ‘τόνο’ γιά τό κούρδισμα τόν δίνει μόνο ὁ Χριστός. Ἡ ἄσκηση τῶν ἀρετῶν εἶναι ὑπακοή στόν Χριστό. Τίς ἀρετές τοῦ Χριστοῦ πᾶμε νά μιμηθοῦμε. Στόν Χριστό πᾶμε νά μοιάσουμε.

            Ὁ στόχος δέν εἶναι ἡ ‘πρωτιά’ σέ κάποιο ἐπίγειο ...πρωτάθλημα ἀρετῶν! Ὁ στόχος εἶναι νά μποροῦμε νά συμμετέχουμε ΑΠΟ ΤΩΡΑ στό ‘γαμήλιο Τραπέζι’ τοῦ Χριστοῦ! Στό Δεῖπνο τῆς Βασιλείας Του! Στήν Θεία Εὐχαριστία! Ὁ Χριστός εἶναι ὁ στόχος μας! Καί ἡ ἕνωση μέ Αὐτόν, πού εἶναι ἡ ὄντως ΖΩΗ!

            ‘Ἀρετές’ χωρίς τόν Χριστό – δηλαδή χωρίς τήν ἀληθινή ΖΩΗ, πού νικάει καί ξεπερνάει τόν θάνατο - στήν καλύτερη περίπτωση θά καταντήσουν ... ἁπλῶς ὡραῖα λουλούδια σέ κάποιον τάφο...

                        Ἀρχιμ. Β.Λ