Νέο Ἔτος 2010

ΤΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ

Στήν «πολιτισμένη» καί «προοδευτική» Ἀμερική, σέ περιόδους οἰκονομικῆς κρίσης, στελέχη ἑταιρειῶν, τραπεζίτες καί ἔμποροι, τό ρίχνουν στά ... ξόρκια! Χρυσές χειροπέδες, μανικετόκουμπα μέ ἀρκουδάκια, ἕνα μικρό μοντάρισμα στό πίσω μέρος τοῦ κοστουμιοῦ, κακόγουστα καπέλα, ἀποφυγή συγκεκριμένων χρωμάτων (κυρίως τοῦ κίτρινου) καί ἄλλα ... φυλαχτά ἐπιστρατεύονται γιά νά ἀνεβάσουν τό ἠθικό σέ ἀνή‐λιαγες αἴθουσες συσκέψεων καί νά διώξουν μακριά ... «τόν κακό τους τόν καιρό»!

Τό ἴδιο συμβαίνει σέ ὅλες τίς «πολιστισμένες» χῶρες τοῦ «χριστιανικοῦ» κόσμου τίς μέρες τῆς Πρωτοχρονιᾶς. Πέταλα, σκόρδα, ρόϊδα καί ἡ ἀπαραίτητη τράπουλα ἐπιστρατεύονται «γιά νά πάει καλά» ἡ νέα χρονιά. Οἱ δῆθεν ἀπαλλαγμένοι ἀπό προκαταλήψεις ὀρθολογιστές καί τεχνοκράτες τοῦ 21ου αἰώνα αὐτογελοιοποιοῦνται ἐπιδεικνύοντας προσκόλληση σέ ... μαγικά φυλαχτά καί συνήθειες, πού δέν τίς ἔχουν οὔτε οἱ ... ἰθαγενεῖς Ζουλού καί Παπούα.

* * *

Ὁ Οὑρανοφάντωρ (ὄχι βέβαια ἀστρολόγος!) Μέγας Βασίλειος, πού γιορτάζει τήν Πρωτοχρονιά, προτείνει ἕνα πιό ἀποτελεσματικό ... «φυλαχτό»: ἕνα σφουγγάρι! Καί μάλιστα λέει, ὄχι νά ἀποκτήσουμε ἕνα σφουγγάρι, ἀλλά ... νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι σφουγγάρια!

Ὁ ἴδιος τό ἐφάρμοσε μέ ἀπόλυτη ἐπιτυχία! Ἔτσι λέει ἕνα τροπάριό του: «Πάντων τῶν ἁγίων ἀπεμάξω τάς ἀρετάς...»! Δηλαδή: τό μεγαλύτερο κατόρθωμα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἦταν, ὅτι ἔγινε ἕνα «σφουγγάρι», πού «ρούφηξε» ὅλες τίς ἀρετές τῶν ἁγίων! Ἑπομένως, εἶχε τεντωμένες τίς κεραῖες του, ὄχι τόσο γιά νά «πιάνει» τά γύρω του «κακά» πού τάχα θέλουν ξόρκια, ὅσο γιά νά «ἁρπάζει» τίς ἀρετές τῶν ἀνθρώπων τοῦ

Θεοῦ, πού συναντοῦσε εἴτε στίς μελέτες του εἴτε στίς συνανα‐στροφές του.

Γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος ἕνα τέτοιο «σφουγγάρι», χρειάζεται:

• νά πάψει νά ψάχνει γιά μαγικές λύσεις στά δύσκολα τῆς ζωῆς·

• νά καταλάβει ὅτι τό μεγαλύτερο πρόβλημα δέν εἶναι οἱ ἐξωτερικές ἀναποδιές, ἀλλά ὁ ἀνάποδος ... ἑαυτός του!

• νά μήν ἔχει μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του· νά ἔχει τήν ταπείνωση νά βλέπει τήν δική του πνευματική του φτώχεια καί τά πολλά καλά τῶν ἄλλων·

• νά μήν τσιγγουνεύεται τόν χρόνο στήν μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων·

• νά μήν ... βιάζεται νά «βγάλει» ἀνεφάρμοστες τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ· καί νά στρώνεται μέ ὄρεξη στήν δουλειά, γιά νά μιμηθῆ τό ἀγωνιστικό φρόνημα τῶν ἁγίων, χωρίς νά ἀπογοητεύεται μέ τίς πρῶτες δυσκολίες.

Καλά ... σφουγγάρια! Καί καλή χρονιά!

Ἀρχιμ. Β.Λ.

Η ΓΥΜΝΙΑ ΜΑΣ

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦρθε στόν κόσμο γιά μᾶς Καί, λίγο πρίν ἀρχίσει τό ἅγιο ἔργο Του γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, ἐπῆγε καί βαπτίστηκε ἀπό τόν Ἰωάννη!

Γιά νά πλυθῆ; Γιά νά καθαρισθῆ; Γιά νά πάρει κάτι; Ὄχι. Γιατί, δέν εἶχε τίποτε νά τοῦ δώσει ὁ Ἰωάννης. Καί τό ἤξερε. Καί τό διακήρυξε: Ἐγώ ἔχω χρεία, νά βαπτιστῶ ἀπό Σένα.

Δέν βαπτίσθηκε γιά τόν ἑαυτό Του ὁ Κύριος. Βαπτίσθηκε γιά μᾶς. Κάτι νά μᾶς δείξει. Καί κάτι νά μᾶς δώσει. Κάτι νά μᾶς διδάξει.

* * *

Βαπτίστηκε, λοιπόν, στόν Ἰορδάνη. Ἀπό τόν Ἰωάννη. Πῶς βαπτίστηκε; Ὅπως σήμερα βαπτίζομε τά νήπια. Γυμνός. Ὁλόγυμνος.

Ἔτσι τό ἔχει θεσπίσει τό βάπτισμα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Ὅποιος θέλει νά πάει κοντά στόν Θεό, ἔλεγε, ὀφείλει πρῶτα νά ἀφήνει τόν ἐγωϊσμό του· καί νά ταπεινώνεται. Καί γιά νά τό δείξει, ὅτι ταπεινώνεται, βαπτίζεται γυμνός. Γιατί ἡ ἁμαρτία κάνει τόν ἄνθρωπο γυμνό ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἄνθρωπος ντύνεται γιά νά σκεπάζει ὁρισμένα μέλη του, πού δέν πρέπει, οὔτε νά φαίνονται, οὔτε νά τά δείχνει. Ντύνεται, ἀπό αἰδημοσύνη γιά τόν ἑαυτό του· καί ἀπό ἐντροπή, μπροστά στούς ἄλλους!

Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν γυμνώνεται, καί δείχνει τά μέλη του, ἔχει ἀναισχυντία. Καί ὅσο πιό προκλητική εἶναι ἡ γύμνωσή του, τόσο πιό μεγάλη ἡ ἀναισχυντία του· καί τόσο πιό νεκρή ἡ ψυχή του.

* * *

Μέ τά ροῦχα του ὁ ἄνθρωπος κρατάει πόντους αἰδημοσύνης· καί προσπαθεῖ νά οἰκοδομεῖ λίγο τήν ψυχή του.

Ὅμως γιά μερικούς, κάτι πράξεις τους καί κάτι κρυφές ἐπιθυμίες τῆς καρδιᾶς τους, εἶναι καταστάσεις χίλιες φορές πιό αἰσχρές ἀπό τά μέλη πού κρύβουν.

Καί αὐτές τίς θλιβερές καταστάσεις, οἱ ἄνθρωποι τίς κρύβουν μέ ἕνα «ροῦχο», πού ἔχει τό ὄνομα ὑποκρισία.

Οἱ ὑποκριτές ἄλλα κάνουν, ἄλλα ἔχουν μέσα τους, ἄλλα ἔχουν στό στόμα τους, καί ἄλλα δείχνουν!

Κρύβουν τήν δυσωδία τῆς ψυχῆς τους μέ ψεύτικες συμπεριφορές εὐπρέπειας καί εὐσέβειας.

* * *

Ἀλλά νά, ὁ Σωτήρας μας ἐπῆγε καί βαπτίστηκε γυμνός.

Γιατί ὅμως; Γιατί;

• Ἤθελε νά μᾶς εἰπεῖ: Δέν κάνει, ἄλλα νά ἔχουμε μέσα, καί ἄλλα νά δείχνομε! Ἡ διπλοπροσωπία καί ἡ πολυπροσωπία, δέν ἔχουν καμμιά σχέση, οὔτε μέ τήν ἀλήθεια, οὔτε μέ τόν Θεό.

• Πρῶτο βῆμα πρός τόν Χριστό, εἶναι νά μισήσουμε τήν ὑποκρισία· νά τήν πετάξουμε ἀπό ἐπάνω μας· νά γίνομε εὐθεῖς.

• Καί ἤθελε νά μᾶς δείξει, ὅτι χωρίς πράξεις καί ἀποφάσεις τολμηρές, διόρθωση δέν γίνεται ποτέ!

Γι᾿ αὐτό βούτηξε στό νερό γυμνός. Γιά νά μᾶς δείξει, ὅτι μᾶς χρειάζεται ἕνα πλύσιμο γερό. Ἕνα πλύσιμο ὁλοκληρωτικό. Γιά νά μᾶς δείξει, ὅτι στήν μετάνοια, στό δρόμο πρός τόν Χριστό, πηγαίνομε καί βαδίζομε, μόνο ὅταν ἔχομε τό θάρρος, νά βλέπομε τίς βρωμιές μας, σωματικές καί ψυχικές· καί ὅταν Τόν παρακαλοῦμε, νά μᾶς πλύνει μέ τό νερό, πού μέ τό βάπτισμά Του τό ἁγίασε· καί τό ἔκαμε νερό καθαρτήριο ἀπό κάθε ρύπο ψυχῆς καί σώματος.

• Γι᾿ αὐτό βαπτίστηκε στόν Ἰορδάνη. Γιατί ἤθελε κάτι νά μᾶς δώσει: Τί μᾶς ἔδωκε; Μέ τό βάπτισμα τό δικό Του, ἔδωκε σέ μᾶς τό βάπτισμα τῆς ἀναγεννήσεως. Καί μᾶς ἔκαμε παιδιά Του. Μπήκαμε στήν κολυμβήθρα καί βγήκαμε παιδιά τοῦ Χριστοῦ, λαός τοῦ Χριστοῦ, «βασίλειο ἱεράτευμα», «ἔθνος ἅγιο». Μέ τό βάπτισμά μας, ὁ Χριστός μᾶς υἱοθετεῖ. Μᾶς κάνει παιδιά Του. Καί κληρονόμους Του.

Τί κρίμα νά τό ξεχνᾶμε!

+ὁ Ν.Μ.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΤΡΩΕΙ

Τό 1848 ὁ ὑλιστής φιλόσοφος Φόϊερμπαχ, θέλοντας νά σερβίρει τίς ἀντιθρησκευτικές του ἰδέες, δημοσίευσε τά «Μαθήματα περί τῆς οὐσίας τῆς θρησκείας». Ἐκεῖ, ἀνάμεσα στά ἄλλα, ἔγραψε καί τήν ἑξῆς ἐξυπνάδα:

«Ἡ ἀνθρώπινη τροφή εἶναι ἡ βάση τῆς ἀνθρώπινης μόρφωσης, τοῦ πολιτισμοῦ καί τοῦ ἐξευγενισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν θέλετε νά καλλιτερεύσει ὁ κόσμος, τότε, ἀντί νά τοῦ δίνετε συμβουλές νά μήν ἁμαρτάνει, νά τόν τρέφετε καλλίτερα. Διότι τελικά, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅ,τι τρώει».

Ἔτσι νόμισε ὁ ταλαίπωρος ὁ Φόϊερμπαχ ὅτι ... γκρέμισε τό οἰκοδόμημα τῆς «θρησκείας» καί ἰδιαίτερα τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού φαίνεται ... τοῦ εἶχε καθίσει στό στομάχι! Δέν εἶχε προσέξει ὁ ὑλιστής φιλόσοφος, ὅτι Κάποιος Ἄλλος, περίπου χίλια ὀκτακόσια χρόνια νωρίτερα, τόν εἶχε ξεπεράσει σέ «ὑλισμό», λέγοντας: «Ὅποιος δέν τρώει τό Σῶμα μου καί δέν πίνει τό Αἷμα μου, δέν ἔχει μέσα του Ἀληθινή Ζωή»! Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός εἶπε: Ὅποιος δέν συμμετέχει στό ΑΙΣΘΗΤΟ Τραπέζι τῆς Θείας Λειτουργίας, ὄχι ἁπλῶς ΔΕΝ ἐξευγενίζεται, ὄχι ἁπλῶς ΔΕΝ καλλιτερεύει σάν ἄνθρωπος, ἀλλά δέν ἔχει οὔτε κἄν ζωή! Εἶναι ΝΕΚΡΟΣ! Εἶναι πεθαμένος! Διότι ἡ Ζωή τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Χριστός!

* * *

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, πού γιορτάζουμε στίς 30 Ἰανουαρίου, ἔγιναν μέγιστοι εὐεργέτες τῆς ἀνθρωπότητας καί ἰδιαίτερα τῆς παιδείας, ὄχι τόσο γιατί «ἔπαιζαν στά δάχτυλα» τήν ἑλληνική φιλοσοφία, ἀλλά διότι πρῶτα ἀπό ὅλα:

Ἐκοπίασαν καί ἵδρωσαν, γιά νά βροῦν καί νά γνωρίσουν τόν Χριστό, πού εἶναι ἡ Ζωή τοῦ κόσμου.

Ἔκαναν πρώτη τους ΛΑΧΤΑΡΑ, τό νά τρέφονται μέ τό Σῶμα Του καί μέ τό Αἶμα Του μέσα στήν Θεία Λειτουργία.

Ἀξιώθηκαν νά γίνουν ΙΕΡΟΥΡΓΟΙ τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἷματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή κληρικοί‐ἀρχιερεῖς. Καί νά λειτουργοῦν, ὄχι ἁπλῶς γιά τόν ... ἐξευγενισμό, ἀλλά γιά τήν ΖΩΗ καί τήν ΣΩΤΗΡΙΑ τοῦ κόσμου!

Κήρυξαν τήν ἀλήθεια ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία, δέν πᾶμε νά σώσουμε μόνο τήν «ψυχή» μας, ἀλλά καί τό σῶμα μας μέ τήν δύναμη τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ!

* * *

Παράλληλα οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, ὡς γνήσιοι ἐκπρόσωποι τοῦ ὀρθόδοξου «ὑλισμοῦ», ἤξεραν ὅτι τό μυαλό τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνας νερόμυλος, πού δέν σταματάει ποτέ νά δουλεύει! Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται, τί θά τοῦ βάλουμε νά ἀλέσει. Ἄν τοῦ βάλουμε καθαρό σιτάρι, θά βγάλει ἀλεύρι γιά ψωμί, γιά νά φᾶμε καί νά ΖΗΣΟΥΜΕ. Ἄν τοῦ βάλουμε κοπριά, θά βγάλει ... μπόχα καί δυσωδία θανάτου!

Γι’ αὐτό ἔκαναν κύριο ἔργο τους ἀφ’ ἑνός τήν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί ἀφ’ ἑτέρου τήν προσευχή. Γέμιζαν πάντοτε τόν «νερόμυλο» τῆς διανοίας τους μέ τά σωτήρια νοήματα τῶν Θείων λόγων.

Ἔτσι, ὄχι ἁπλῶς οἱ ἴδιοι χόρτασαν τήν Ἀληθινή Ζωή, πού χαρίζει ὁ Χριστός, ἀλλά ἀπό τήν μιά μέ τά συγγράμματά τους καί ἀπό τήν ἄλλη μέ τίς πρεσβεῖες τους τρέφουν καί στηρίζουν κάθε ἄνθρωπο πού ‐ ὅπως αὐτοί – πεινάει γιά τήν Ὄντως Ζωή.

Σήμερα πού οἱ νέοι ἰδιαίτερα ἄνθρωποι «βόσκουν» ἀχόρταγα μέσα σέ κάθε εἴδους ὀθόνες, καί τά αὐτιά τους εἶναι μόνιμα «στολισμένα» εἴτε μέ τό blue tooth τοῦ κινητοῦ εἴτε μέ τά ἀκουστικά τοῦ MP3, οἱ ἔμπειροι «διαιτολόγοι» Τρεῖς Ἱεράρχες φωνάζουν:

‐Προσέχετε τί τρῶτε! Μή καταβροχθίζετε ὁ,τιδήποτε ΕΚΒΡΑΖΟΥΝ οἱ ὀθόνες καί τά ἀκουστικά σας! Γίνετε πιό ἐπιλεκτικοί στό φαγητό σας! Ἐπενδύστε χρόνο στήν προσευχή καί στήν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἀναζητῆστε «τροφήν βε‐βαιοῦσαν καρδίαν» καί ὄχι τά ξυλοκέρατα τῆς χωρίς Θεό θολοκουλτούρας! Γιατί πράγματι ὁ Φόϊερμπαχ εἶχε δίκιο:

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο,ΤΙ ΤΡΩΕΙ!

Ἀρχιμ. Β.Λ.

Ἱερέως Ἀλεξάνδρου Μέν (+1990)

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ!

Ποῦ κατάντησε ἡ σύχρονη ζωή!

Ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο γεμᾶτο «παλαβομάρες». Ὁ θόρυβος καί τό τρέξιμο ἔγιναν πλέον τρόπος ζωῆς.

Οἱ γιατροί μᾶς φωνάζουν:

Ἡ ἠχορύπανση βλάπτει τήν ὑγεία. Ἐσύ ὅμως, πού πιστεύεις στόν Θεό, τήν προσοχή σου πρέπει νά τήν στρέψεις σέ κάτι ἄλλο, πιό σοβαρό: στήν διάλυση τοῦ ἐσωτερικοῦ σου κόσμου. Καί ἄν δέν τό ἔχεις συνειδητοποιήσει, δέν ἔχεις καταλάβει τίποτα ἀπό τήν μεγάλη ἀξία τῆς ἀρετῆς πού λέγεται ἡσυχία. Καί ἀσφαλῶς, θά ἔχει πέσει στήν ἀντίληψή σου, ὅτι πολλοί ἄνθρωποι αἰσθάνονται ἄβολα, ὅταν κάποια στιγμή χρειασθῆ νά τηρήσουν σιωπή.

Γιατί ἄραγε;

* * *

Τό κεφάλι μας ἔχει καταντήσει σφηκοφωλιά· γιά πράγματα μάταια καί ἀνώφελα. Γι’ αὐτό καί δέν μποροῦμε νά εἴμαστε οὔτε λεπτό ἤρεμοι καί εἰρηνικοί. Οὔτε μέ τόν ἑαυτό μας. Οὔτε μέ τούς ἄλλους. Πόσα περιττά λόγια ξεστομίζουμε, ὅταν ἀνοίγουμε ἀπερίσκεπτα τό στόμα μας!.. Οἱ παλαιοί ἤξεραν, τί ἐννοῦσαν, ὅταν ἔλεγαν: Τά λόγια εἶναι ἄργυρος· καί ἡ σιωπή χρυσάφι.

Ἡ κατάσταση αὐτή, ἡ σύγχυση, ἡ φασαρία, ὁ θόρυβος, εἶναι φοβερή· εἶναι μιά στροφή πρός τά ἔξω, καί κάνει τόν ἄνθρωπο νά μή μπορεῖ νά ἰδεῖ, ἔστω γιά λίγο, τόν ἑαυτό του. Νά γνωρίσει τόν ἑαυτό του. Γιατί ὁ ἄνθρωπος μόνο τότε ἀρχίζει νά κατανοεῖ οὐσιαστικά τόν ἑαυτό: ὅταν κλείσει τά αὐτά τῆς καρδιᾶς του στήν «ἠχορύπανση» καί τά ἀνοίξει στόν «ἦχο» τῆς συνείδησης.

Καί ἄς μήν ἔχωμε ψευδαισθήσεις. Ὁ ἐξωτερικός θόρυβος θά μᾶς συνοδεύει μέχρι καί τήν τελευταία μας ἀναπνοή.

* * *

Λοιπόν. Τότε πού ἡ ἀρρώστια σέ «δένει» στό κρεβάτι καί σέ ξεκόβει ἀπό τό καθημερινό «τρέξιμο»· τότε πού εἶσαι μόνος

σου μέ τόν ἑαυτό σου, ἐκμεταλλεύσου τήν εὐκαιρία. Κάνε μιά ἐνδοσκόπηση. Ἰδέ τόν ἑαυτό σου. Καί εἰπέ στόν ἑαυτό σου:

• Ποῦ τρέχεις, ψυχή μου;

• Ποῦ βαδίζεις;

• Πῶς βαδίζεις;

• Τί σκέπτεσαι;

• Τί σέ βασανίζει;

Ὁ Θεός βρίσκεται στήν ἡσυχία· στήν ἠρεμία· στήν σιωπή!

Γιά νά ἀκούσεις τήν φωνή Του, ὀφείλεις νά «κλέβεις» λίγα λεπτά τήν ἡμέρα· γιά νά ἔχεις μιά συνάντηση, ἕνα ραντεβού, μέ τόν ἑαυτό σου. Ἄφησε τούς ἄλλους καί τά ἄλλα. Ἀλήθεια! Ὑπάρχει στόν κόσμο πρᾶγμα πιό πολύτιμο ἀπό τόν ἑαυτό σου; Ἀπό τήν ψυχή σου;

Λοιπόν. Θέλεις νά γνωρίσεις τόν ἑαυτό σου; Θέλεις νά συναντήσεις τόν Θεό; Ψάξε νά Τόν βρεῖς στήν ἡσυχία· στήν ἠρεμία· στήν σιωπή. Ὅταν σκέψεις καί συναισθήματα ἐναρμονισθοῦν καί γίνουν ἕνα, τότε θά ἀκούσεις στά βάθη τῆς καρδιᾶς σου μιά φωνή, νά σέ καλεῖ: Δεῦρο, (=ἔλα) πρός τόν Πατέρα!

Ἄν ἀφήσεις τήν ζωή σου νά κυλάει ἀνάμεσα στόν «θόρυβο» καί στόν διασκορπισμό τοῦ σύγχρονου τρόπου ζωῆς, ἡ ζωή σου θά μείνει χωρίς νοήμα.

• Δέν εἶναι κρῖμα νά ἀσχολούμαστε μέ ὅλους τούς ἄλλους ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτό μας;

• Δέν εἶναι κρῖμα νά ἀσχολούμαστε μέ ὅλα τά ἄλλα, ἐκτός ἀπό τήν ψυχή μας;

* * *

Ἄς κάνομε σύνθημά μας τήν προτροπή τῆς Ἐκκλησίας μας: «Εἰς ἑαυτόν ἐπανάγου, ἄνθρωπε». Κάμε στροφή, ἄνθρωπε! ξαναγύρισε στόν ἑαυτό σου!

Καλό χρόνο λοιπόν! Μέ κάποια αὐτοσυγκέντρωση, μέ κάποια στροφή στά ἔσω, ἤ μέ μιά ὅλο καί πιό ξέφρενη διάσπαση;

Μετ.: Ἀρχιμ. Α.Μ.