Μέ ἀφορμή τά Εἰσόδια

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ

Ἕνα σύνθημα πού προπαγανδίζεται ἀπό ὅλα τά ΜΜΕ καί κυριαρχεῖ στήν σύγχρονη νοοτροπία κυρίως τῶν νέων εἶναι τό γνωστό: «Ἡ ζωή εἶναι πολύ μικρή γιά νά εἶναι θλιβερή. Γι’ αὐτό γλέντησέ την!»

Ἡ νεολαία μας ὅμως, πού γαλουχήθηκε μέ αὐτή τήν γλεντζέδικη «φιλοσοφία», διαπιστώνει ὅτι τελικά μέ τέτοια γλέντια δέν ξεδιψάει ὁ ἄνθρωπος. Γιατί δέν εἶναι «νερό καθαρό». Πρόκειται γιά βρωμόνερα. Γιά ... νερά βόθρου! Κι ὅσο πίνεις ἀπό αὐτά, τόσο πιό πολύ σέρνεσαι σέ ἕνα ἄρρωστο καταναλωτισμό, πού ἀφήνει τήν καρδιά ἄδεια ἀπό πραγματικό νόημα ζωῆς. Κάπου τό γράψανε πολύ γλαφυρά κάποιοι «ἀναρχικοί»:

«Καταναλῶστε εἰκόνες. Καταναλῶστε ἐμπορεύματα. Καταναλῶστε μοναξιά. Φᾶτε κοπριά. Κερνάει ἡ κοινωνία. Καλῶς ἤλθατε στόν ἀστραφτερό κόσμο τοῦ ΤΙΠΟΤΑ!» Καί κάπου ἀλλοῦ ἔγραψαν μέ λιγότερα λόγια: «Ἄδειες ζωές, τίγκα στίς πιστωτικές»!

* * *

Στίς 21 Νοεμβρίου γιορτάζουμε τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου.

Ἡ Παναγία ἦταν ἕνας ἀπόλυτα φυσιολογικός ἄνθρωπος, πού ‐ ὅπως ὅλοι – διψοῦσε γιά τήν χαρά τῆς ζωῆς. Γαλουχήθηκε ὅμως ἀπό τούς γονεῖς της μέ ἕνα σύνθημα ... λίγο διαφορετικό ἀπό τό παραπάνω.

Πρῶτα μέ τό παράδειγμά τους καί ἔπειτα μέ τά λόγια τους, τῆς ἔμαθαν ὅτι μόνο κοντά στόν Θεό μπορεῖ νά χαρεῖ τήν ζωή! Γι’ αὐτό τήν ἔτρεφαν καί τήν ζωογονοῦσαν μέ τό ὀξυγόνο τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ.

Ἔτσι, ὅταν τριῶν ἐτῶν τήν ἔφεραν στόν Ναό γιά νά τήν ἀφιερώσουν στόν Θεό, ἡ μικρή Μαρία σκίρτησε ἀπό χαρά. Καί «σώματι καί πνεύματι ΕΧΑΙΡΕ ἐν τῷ Ναῷ Κυρίου σχολάζουσα»! Δέν ἔμενε στόν Ναό, ἐπειδή ... τῆς ἄρεσε τό ψυχοπλάκωμα! Δέν ἐγκαταστάθηκε στόν Ναό, γιά νά ... χαντακώσει τήν ζωή Της. Ἔμενε, γιατί πραγματικά ἐκεῖ μέσα ...

γλένταγε κυριολεκτικά τήν ζωή Της! «Ἐν τῷ Ναῷ μετεῖχε τῆς ἀκηράτου τρυφῆς»!

Ρούφαγε ἀχόρταγα τό «καθαρό νερό» τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀκούγοντας τίς Ἅγιες Γραφές. Καί γεμάτη ἀπό τήν «δρόσο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» δοξολογοῦσε τόν Θεό ἀκατάπαυστα.

Καί τόσο πολύ ξεδίψασε πίνοντας τό «Ὕδωρ τῆς Ζωῆς», ὥστε ἀξιώθηκε νά γίνει ἡ Ζωοδόχος Πηγή, «ἐξ ἧς τό ΑΘΟΛΩΤΟΝ ἡμῖν προῆλθεν ΥΔΩΡ»! Ἀξιώθηκε σωματικά νά γεννήσει τήν Χαρά τοῦ κόσμου, τόν Χριστό! Μιά Χαρά, πού τίποτε δέν μπορεῖ νά τήν θολώσει. Τίποτε δέν μπορεῖ νά τήν βρωμίσει. Μᾶς ἔφερε τήν Χαρά ἐκείνη, πού ὅποιος Τήν ἀποκτήσει, κανείς καί τίποτε δέν μπορεῖ νά τοῦ Τήν κλέψει! Ἐκτός κι ἄν ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ... τήν πουλήσει, γιά νά ξαναβουτήξει στά λασπόνερα τῆς χωρίς Θεό ψευτοχαρᾶς.

Ἔτσι ἡ Παναγία ἔγινε ἡ Αἰτία τῆς Χαρᾶς τοῦ κόσμου! Ἔγινε ἡ Πάντων Χαρά! Μιά Χαρά, πού δέν τήν ἔχασε οὔτε ὅταν εἶδε τό Παιδί Της νά σταυρώνεται γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου· οὔτε τήν χάνει, ὅταν βλέπει σήμερα τούς ἀνθρώπους νά συνεχίζουν νά ἁνασταυρώνουν τόν Υἱό Της μέ τίς ἁμαρτίες τους.

* * *

Τά Εἰσόδια τῆς Παναγίας μᾶς θυμίζουν ὅτι:

Ὅσο πιό συνειδητά ΜΠΑΙΝΕΙ κάποιος καί ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ στήν Ἐκκλησία, τόσο πιό πολύ γεύεται τήν Χαρά τῆς Ἀληθινῆς Ζωῆς. Τόσο πιό πολύ ΓΕΜΙΖΕΙ ἡ ἄδεια καρδιά του ἀπό ἀληθινό νόημα Ζωῆς.

Ὅσο πιό συνειδητά μετέχει κάποιος στήν Λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τόσο γεμίζουν τά ... ἄδεια ταμεῖα τῆς ψυχῆς του ἀπό «τούς θησαυρούς τῆς ἀπορρήτου τοῦ Θεοῦ Οἰκονομίας» (ὅπως λέει ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς). «Θησαυρούς», πού δέν κινδυνεύουν ἀπό καμμιά ... κατανάλωση. Καί πού δέν ἔχουν καμμιά σχέση οὔτε μέ «ἄδειες ζωές» οὔτε μέ «τίγκα πιστωτικές»!

Ἀρχιμ. Β.Λ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

Τό 1989, γιορτάσθηκαν τά ἑκατό χρόνια ἀπό τήν γέννηση τοῦ γερμανοῦ φιλοσόφου Μάρτιν Χάϊντεγγερ. Πρός τιμή του ὀργανώθηκε ἕνα συνέδριο. Σ᾿ αὐτό διακεκριμένοι ἐπιστήμονες ἔκαναν εἰσηγήσεις, μέ τίς ὁποῖες ἀποκάλυψαν: τήν σχέση τοῦ Χάϊντεγγερ μέ τό ναζιστικό καθεστώς τῆς Γερμανίας! Κατέθεσαν μάλιστα, ὅτι κατέδωσε συναδέλφους του· καί ὅτι ἐξ αἰτίας του πολλοί ἄνθρωποι κατέληξαν στά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Καί ἐπεσήμαναν ὅτι ὁ Χάϊντεγγερ ποτέ δέν ζήτησε συγγνώμη γιά τά χιτλερικά του φρονήματα. Καί γιά τίς ἀπάνθρωπες ἐνέργειές του.

Μετά ἀπό τόν καταιγισμό αὐτό τέτοιων ἀποκαλύψεων, καί ἐνῶ ὅλοι ἦσαν βαθειά προβληματισμένοι, σηκώθηκε ἕνας μαθητής καί διάδοχος τοῦ Χάϊντεγγερ καί εἶπε:

‐Πρός τί ὅλες αὐτές οἱ ἱστορικές ἐξηγήσεις; Ὁ Χάϊντεγγερ ἦταν ὁ μέγιστος τῶν φιλοσόφων! Τί πιά καί ἄν ἦταν τιποτένιος σάν ἄνθρωπος(!!)

* * *

Γενναία καί τολμηρή ἦταν ἡ γνώμη τοῦ «μαθητή»! Εὔκολα τήν εἶπε. Ἀλλά δύσκολα θά βρεθῆ, ὄχι φιλόσοφος ἀλλά ἄνθρωπος, πρόθυμος νά δεχθῆ τήν τοποθέτηση αὐτή. Μέσα μας ξεπροβάλλει τό ἐρώτημα: Μά ἐπιτρέπεται ἄνθρωπος μέ τόσα προσόντα νά συμπεριφέρεται μέ τέτοιο τρόπο; Εἶναι τελικά ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει χώρια τόν νοῦ ἀπό τήν καρδιά του; Γίνεται μόρφωση χωρίς καλωσύνη, χωρίς ἀλήθεια, χωρίς ἀνθρωπιά; Μήπως, ὅσοι κάτι τέτοια τά δέχονται ἔχουν χάσει τελείως τήν ἀνθρωπιά; Καί χωρίς ἀνθρωπιά, τί τάχα φιλόσοφος εἶναι; Καρικατούρα φιλοσόφου!

Ἄριστο παράδειγμα ὑπῆρξε: ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:

-Ἦταν Μέγιστος φιλόσοφος, ἀφοῦ διέθετε καταπληκτική εὐφυΐα καί ἀπέραντη παιδεία καί μόρφωση. Συγχρόνως, καί αὐτό εἶναι ἀσυγκρίτως σπουδαιότερο,

-Ἦταν Μέγιστος ἄνθρωπος, ἀφοῦ ἦταν πρότυπο χριστιανικῆς ἀγάπης, καλωσύνης καί θυσίας νικώντας τίς ἀδυναμίες του, καί ἀφοῦ γέμιζε τήν καρδιά του μέ ταπείνωση καί κατανόηση.

Φιλόσοφος, λέγει ὁ Ἰωάννης ἕνας ἄνθρωπος δέν γίνεται μέ τόν στοχασμό καί μέ τήν συμμετοχή του σέ συνέδρια! Φιλόσοφος γίνεται μέ τήν προσευχή καί μέ τή νηστεία. Μέ τήν ἑκούσια‐θεληματική ἄσκηση καί κακοπάθεια. Ἄν ὑπῆρχε ἄλλος δρόμος πιό ἄνετος καί ἐλαφρύς, θά μᾶς τόν εἶχε ὑποδείξει ὁ Χριστός!

Ἀκόμη, ὁ ἅγιος Ἰωάννης μᾶς λέει ὅτι ἀληθινή σοφία γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἐλευθερία ἀπό τά πάθη, ἡ καθαρότητα ἀπό ἁμαρτίες.

Ἀληθινός λοιπόν «φιλόσοφος» εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἀγωνίζεται νά τηρεῖ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή φιλοσοφία.

Γι᾿ αὐτό στήν γλώσσα τῶν ἁγίων, στήν δική τους ὁρολογία, φιλόσοφοι εἶναι ἐκεῖνοι πού τηροῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἀρχιμ. Ν.Κ.

ΜΙΑ ΧΡΗΣΙΜΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ

Γράφει ὁ σοφός καί μακάριος Θεοδώρητος ἐπίσκοπος Κύρου (+399‐466 μ.Χ.).

* * *

Στόν χῶρο τῆς ἐπαρχίας του, στήν ἐπισκοπή Κύρου, ζοῦσε στίς ἡμέρες του ἕνας ἅγιος ἀσκητής: ὁ Μαρκιανός.

Ὅπως ὅλοι στόν κόσμο, ἔτσι καί ὁ Μαρκιανός δέν ἦταν μόνος του στόν κόσμο. Εἶχε καί συγγενεῖς· καί φίλους· καί ἀγαπητούς· καί ἰδίως εἶχε μιά κατά σάρκα ἀδελφή, πού τόν φρόντιζε μέ πολλή στοργή. Παρ᾿ ὅλο πού ὁ Μαρκιανός τήν ἐπέπληττε αὐστηρά.

Ἀλλά ἡ ἀδελφή του ἐπέμενε στό δικό της.

‐Ἐκεῖνος (ἔλεγε), καλόγερος εἶναι, καλά κάνει καί μοῦ τά λέει, ὅσα μοῦ λέει. Ἔτσι πρέπει νά μιλάει. Καί ἐγώ σάν ἀδελφή του, χρέος ἔχω νά τόν φροντίζω· καί ἀλλοίμονο, ἄν τό σταματήσω τό ἔργο αὐτό τό ἱερό!...

Εἶχαν καί οἱ δύο δίκαιο;

Ἔτσι φανταζόταν, καί τό ἔλεγε, ἡ ἀδελφή του.

* * *

Κάποια ἡμέρα ἐπῆγε στόν ἀδελφό της, φορτωμένη μέ ὅλα τά καλά, πού τῆς ὑπαγόρευε ἡ ἀγάπη της γιά αὐτόν καί μέ τό γιό της νά βαστάζει στήν πλάτη πολλά!

Μά ὁ ἅγιος Μαρκιανός ἀρνήθηκε νά τά δεχθῆ.

Καί ἡ ἀδελφή ἄρχισε νά τόν παρακαλεῖ μέ δάκρυα. Γιατί ὅλα ἦταν ἔκφραση ἀγάπης καί πόνου.

Ὁ Μαρκιανός στάθηκε ἄκαμπτος καί ἀνυποχώρητος. Καί τήν ἐρώτησε αὐστηρά:

‐Γιά νά φτάσετε ἐδῶ, ἀπό πόσα φτωχοχωριουδάκια περάσατε; Καί πόσες καλύβες ἀσκητῶν πού δέν ἔχουν κανέναν στόν κόσμο προσπεράσετε; Ἐδώσατε σέ κανένα κάτι; Περάσατε τόση φτώχεια. Ἄν εἴχατε αὐτή τήν φιλοτιμία, καί δίνατε στόν κάθε φτωχό, κάτι, ἕνα ψίχουλο, δέν θά σᾶς εἶχε μείνει τίποτε!

‐Γιά σένα τά ἑτοιμάσαμε. Σέ σένα τά φέραμε!

Τούς εἶπε σταθερά ὁ ἅγιος:

‐Λάθος σας. Μάθετε νά μαζεύετε γιά τόν Χριστό. Νά τά ἑτοιμάζετε γιά τόν Χριστό. Νά περπατᾶτε καί νά κοπιάζετε γιά τόν Χριστό. Καί νά μοιράζετε τόν κόπο σας στούς ἀδελφούς τοῦ Κυρίου μας: στούς φτωχούς!

‐Νά προτιμᾶτε νά κοπιάζετε γιά τόν Χριστό. Ὅποιος ἐλεεῖ φτωχό, δανείζει τόν Χριστό.

* * *

Ἅγια εἶναι ἡ συγγενική ἀγάπη.

Ἡ ἀγάπη στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ εἶναι πιό ἅγια.

Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Μαρκιανοῦ ἑορτάζεται στίς 2 Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (+13 Νοεμβρίου)

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης:

* * *

Μή τό κάνεις καλέ μου ἄνθρωπε, τέτοιο λάθος! Γιατί, ἄν τό κάνεις, τόν ἑαυτό σου ζημιώνεις!

Κάθε ἄνθρωπος, τό ξέρουμε, ἔχει δικαίωμα, νά κάνει προσευχή καί στό σπίτι του. Ναί, ἔτσι εἶναι! Ὅμως ποτέ κανένας δέν κάνει στό σπίτι του προσευχή, σάν ἐκείνη πού κάνει στήν Ἐκκλησία!

Τί εἶναι ἐκεῖνο πού κάνει τήν προσευχή στήν Ἐκκλησία, νά εἶναι ἡ πιό καλή;

Ἐκεῖ, στήν Ἐκκλησία, εἶναι καί οἱ πατέρες μας, οἱ ἱερεῖς! Καί πλῆθος κόσμου! Καί ὅλοι μαζί, μέ μιά καρδιά καί μιά φωνή, μιλᾶμε στόν ἐπουράνιο Πατέρα μας!

Μή σοῦ περνάει λοιπόν ἡ ἰδέα, ὅτι, ἄν κάθεσαι στό σπιτάκι σου καί κάνεις ἐκεῖ τήν προσευχή σου, μέ τό δικό σου τρόπο, θά σέ ἀκούσει ὁ Κύριος καλύτερα!

Λάθος κάνεις. Μεγάλο λάθος. Ὁ Θεός θέλει, ὅλοι ἐμεῖς σάν ἀδέλφια‐σάν παιδιά Του, νά κάνουμε τήν προσευχή μας ὅλοι μαζί!...

Μᾶς δίδαξε νά λέμε «Πάτερ ἡμῶν», «πατέρα ὅλων μας».

* * *

Καί, τελικά, τί κάνουμε στήν Ἐκκλησία; Νά. Ἁπλά παρακολουθοῦμε τά λόγια τῶν ἱερέων. Καί τά ἐπαναλαμβάνουμε σάν δικά μας.

Ψάχνεις νά βρεῖς, τί εἶναι ἐκεῖνο πού κάνει τήν προσευχή στήν ἐκκλησία, νά εἶναι καλύτερη;

Πολλά!...

Καί συγκεκριμένα: Στήν Ἐκκλησία εἴμαστε πολλοί. Καί ὅλοι μαζί ἔχουμε τά ἴδια στό νοῦ (στό μυαλό μας) καί τά ἴδια στό στόμα. Στήν Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι δεμένοι μέ τήν ἀγάπη, ὅλοι ἕνα. Καί τό πιό μεγάλο καί πιό σημαντικό: Στήν Ἐκκλησία

ἔχουμε μαζί μας τούς ἱερεῖς μας· πού προσεύχονται μαζί μας· καί μᾶς εὐλογοῦν.

Καί γιατί προεξάρχουν, στίς προσευχές μας, στήν Ἐκκλησία, οἱ ἱερεῖς;

Θέλεις νά τό ἀκούσεις; Ἄκουσέ το.

Οἱ προσευχές τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων εἶναι προσευχές ἀδύνατες καί ἰσχνές! Ὅταν ὅμως αὐτοί οἱ ἄνθρωποι οἱ ἁπλοῖ, παρακολουθοῦν τίς προσευχές τῶν ἱερέων, τότε οἱ προσευχές τους παίρνουν τέτοια δύναμη, πού ἀνεβαίνουν στόν οὐρανό!

Τί εἶπες; Πότε οἱ προσευχές μας ἀνεβαίνουν στόν οὐρανό;

Ὅταν προσευχή μας κάνουμε τά λόγια τῶν ἱερέων καί τῆς ἱερῆς ἀκολουθίας.

Αὐτή εἶναι ἡ καλύτερη προσευχή.

(Ἀπό τήν ὁμιλία του: Περί ἀκαταλήπτου Λόγος Γ’, P.G. 48, σ. 725)

* * *

Μέ λόγια πιό ἁπλά:

Ὁ μεγάλος ἅγιος διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς λέγει, ὅτι ἡ πιό καλή προσευχή, γίνεται στήν Ἐκκλησία· καί μάλιστα τότε πού ὁ κάθε πιστός ἑνώνει τήν προσευχή του μέ τήν προσευχή τῶν ἱερέων.