Logo
Print this page

«Λυχνία» Ιούλιος 2011

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 336 Ιούλιος 2011

«ΤΑ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ» του Aρχιμ. Β. Λ.

«ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ» του Αρχιμ. Ιωήλ Ν.

«ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΕΝΤΟΛΗΣ» του Αρχιμ. Ν. K.

«ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ» του + Ν. Μ.

 

ΤΑ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ

 

            Εἶναι γνωστό πόσο ἀνθεῖ διεθνῶς ἡ βιομηχανία καλλυντικῶν καί πόσα ξοδεύει ὁ γυναικεῖος κόσμος στά λεγόμενα ‘ἰνστιτοῦτα αἰσθητικῆς’. Καί ὅλα αὐτά, γιά νά καταπολεμηθῆ ὁ μεγάλος «ἐχθρός»: ...οἱ ρυτίδες καί ἡ φυσική φθορά τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος!

 

*    *    *

 

            Ἡ ἁγία ὁσιομάρτυς Παρασκευή, τῆς ὁποίας τήν μνήμη γιορτάζουμε στίς 26 Ἰουλίου, ἦταν μιά νέα κοπέλα· καί θά ἦταν πολύ φυσικό νά ἐνδιαφερόταν γιά τήν ὀμορφιά της. Ἐπειδή ὅμως εἶχε χωνέψει καλά ὅτι ἡ ὀμορφιά τοῦ σώματος ἔχει... ἡμερομηνία λήξεως, γι’ αὐτό φρόντιζε - πρῶτα ἀπό ὅλα - γιά τήν ὀμορφιά, πού δέν μαραίνεται: τἠν ὀμορφιά πού χαρίζουν οἱ ἀρετές καί ἡ ὁλόψυχη ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Ἡ καρδιά της εἶχε «τρωθῆ» ἀπό τό κάλλος καί τόν πόθο τοῦ Χριστοῦ.

 

Γι’ αὐτό ἀκριβῶς εἶχε... ἀδυναμία στόν «καθρέφτη» τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἁγίου Θελήματός Του! Συνήθιζε κάθε μέρα νά κοιτάζεται μέ τίς ὧρες σ’ αύτόν τόν «Καθρέφτη» καί νά κάνει αὐτοέλεγχο, γιά νά ἐντοπίζει ἐγκαίρως καί τήν πιό μικρή ὑποψία ρύπου ἤ ρυτίδας στό πρόσωπό της· καί ἔτσι νά φροντίζει νά τό κρατάει - ὅσο μποροῦσε - καθαρό καί ἀρυτίδωτο. Μᾶς τό βεβαιώνει καί ἕνα τροπάριό της, πού λέει: «Ρυτίδα ὄντως καί σπῖλον σώματος μηδόλως ἔσχες, καλλιπάρθενε...».

 

Ὅταν, ἐξ αἰτίας τῆς πίστης της, τήν συνέλαβαν καί τήν πέταξαν στήν φυλακή, ὁ Χριστός τήν ἐστήριξε καί τήν παρηγόρησε μέ ἕνα συγκλονιστικό τρόπο, πού ἀποκάλυψε ὁλοκάθαρα ποιός ἦταν ὁ «Καθρέφτης» καί ποιά ἦταν τά «Καλλυντικά», πού χρησιμοποιοῦσε ἡ Παρασκευή γιά τόν καθημερινό καλλωπισμό της: Ἐμφανίστηκε μέσα στήν φυλακή Ἄγγελος Κυρίου κρατώντας τά ὄργανα τοῦ Πάθους τοῦ Χριστοῦ!  Ἕνα φωτεινό Σταυρό, τόν Κάλαμο, τόν Σπόγγο καί τόν Ἀκάνθινο Στέφανο!

 

- Νά λοιπόν! τῆς εἶπε ὁ ἄγγελος. Μήν ἔχεις παράπονο! Σοῦ ἔφερα ἐδῶ τόν «Καθρέφτη» καί τά «Καλλυντικά» σου! Ἐδῶ τά ἔχεις πιό πολύ ἀνάγκη!

 

*    *    *

 

- Τώρα πού ἑτοιμάζεσαι νά συναντήσεις τόν Νυμφίο σου, στολίσου ὅσο πιό καλά μπορεῖς!

 

           Στῆσε ἀπέναντί σου τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ σάν «Καθρέφτη»! Θυμήσου ὅτι ὁ Νυμφίος σου Χριστός ὑπάκουσε στό θέλημα τοῦ Πατέρα Του ἕως θανάτου.

 

           Κοίταξε τόν Κάλαμο, πού Τόν κτυποῦσαν περιπαίζοντάς Τον, καί βάλε βαθειά μέσα σου πόση δόξα φέρνει κάθε ὀνειδισμός καί ταπείνωση χάριν τοῦ Χριστοῦ!

 

           Ἀκούμπησε στά χείλη σου τόν Σπόγγο, πού Τόν πότισαν ξύδι καί χολή, γιά νά σβήσεις κάθε φιλόσαρκη διάθεση, καί γιά νά ἀποστραφεῖς ὁριστικά ὅλα τά ἡδέα αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

 

           Φόρεσε, τέλος, τό Ἀκάνθινο Στεφάνι, γιά νά μπορέσεις  -σάν «Βασίλισσα» πλέον - νά κυβερνᾶς τέλεια τούς λογισμούς σου! Καί γιά νά «καρφώσεις» ὁριστικά τόν νοῦ σου στά ἀθέατα κάλλη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ!

 

*    *    *

 

            Μέ τέτοια «καλλυντικά» ἑτοιμάστηκε μέσα στήν φυλακή ἡ ἁγία Παρασκευή. Καί ἔτσι ἀξιώθηκε νά προσθέσει στό πανέμορφο πρόσωπό της καί τό ἀξεπέραστο κάλλος τοῦ μαρτυρίου, «τῷ κάλλει τῆς ἀθλήσεως ἑαυτήν ὡραΐσασα»! 

 

            Μακάριος ὅποιος ἁπλόχερα «ξοδεύει» χρόνο γιά τόν καθημερινό καλλωπισμό τῆς ψυχῆς του, ἀξιοποιώντας τήν καθαρτική, ἁγιαστική καί λυτρωτική δύναμη τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ!

 

             Ἀρχιμ. Β. Λ.

 

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

 

            Ὁ ἅγιος Παχώμιος λέει: Ὁ κόσμος μοιάζει μέ ἕνα σπίτι κατασκότεινο, μέσα στό ὁποῖο ζοῦν πολλοί ἄνθρωποι, πού παλεύουν μέσα στό σκοτάδι! Καί ξαφνικά φαίνεται ἀπό μιά μικρή τρυπίτσα κάποιο φῶς· μιά μικρή, ἐλάχιστη ἀκτίνα φωτός.

 

            Τό σπίτι αὐτό συμβολίζει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου πού βρίσκεται βυθισμένος στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, τῆς ζωῆς χωρίς Θεό! Τί κάνει ὁ Θεός; Στέλνει ἕνα μήνυμα. Καί τό πρῶτο Του μήνυμα εἶναι μιά ἀκτίνα φωτός. Γιατί μόνο τόσο; Γιατί τόσο λίγο; Γιατί θέλει νά δεῖ ἄν ὁ ἄνθρωπος: θέλει; ἐπιθυμεῖ; ποθεῖ τό φῶς του; Λοιπόν. Διερωτήσου! Θέλεις νά πᾶς κοντά του; Ἤ ἐπαναπαύεσαι στό μαλακό μαξιλαράκι, πού σοῦ προσφέρει τό ψέμα: Ἐδῶ εἶναι ὁ παράδεισος, ἐδῶ καί ἡ κόλαση. Μιά ζωή τήν ἔχουμε, νά μήν τήν διασκεδάσουμε;

 

             Ἐκεῖνος, πού θά ἁρπάξει αὐτή τήν εὐκαιρία, τό μήνυμα τοῦ Θεοῦ, τήν ἀκτίνα τοῦ θείου φωτός, εἶναι ἄνθρωπος πού ἔχει εἰλικρίνεια ἀπέναντι στό Θεό καί στό ἑαυτό του.

 

*            *            *

 

            Ὁ Θεός μᾶς καλεῖ πολλές φορές νά γίνουμε πιό σοβαροί καί πιό συνειδητοί! Τά καλέσματα τοῦ Θεοῦ, ἄν θέλει κανείς τά βλέπει παντοῦ. Ἀκόμα καί σέ ἕνα λουλούδι! Καί αὐτό κάλεσμα Θεοῦ εἶναι. Τό ἄφωνο λουλούδι φωνάζει γι᾿ αὐτούς πού ἔχουν αὐτιά, καί μᾶς καλεῖ σέ δοξολογία Θεοῦ.

 

Δυστυχῶς, ἐπειδή ἀπό τόν πόθο γιά καλοπέραση, εἴμαστε πωρωμένοι, αὐτά τά καλέσματα δέν τά καταλαβαίνουμε! Μένουμε σ᾿ αὐτά ἀναίσθητοι. Δέν τά πιάνουμε!

 

Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός ἔστειλε τόν Υἱό Του, νά μᾶς καλέσει σέ μετάνοια καί ἐπίγνωση τοῦ θελήματός Του. Τί ἄλλο περισσότερο νά ἔκανε;

 

            Δέχθηκε νά τόν ὁδηγήσουν στό δικαστήριο καί νά τόν καταδικάσουν σέ θάνατο. Στό θάνατο πού καταδικάζονταν οἱ ἐγκληματίες. Καί πέθανε πάνω στό σταυρό ἀφήνοντάς μας νά καταντήσουμε τό σῶμα Του ὅλο μιά πληγή. Καί ὅλα αὐτά ἀπό ἀγάπη γιά μᾶς.

 

            Ὁ Χριστός δέν μᾶς δίδαξε μόνο μέ λόγια. Μᾶς ἀγάπησε μέχρι θανάτου. Ἐσφράγισε τήν ἀγάπη Του μέ τή σταυρική Του θυσία. Καί μετά δέχθηκε νά μπεῖ στόν τάφο. Ἡ Ζωή μέσα στόν τάφο. Ὁ Θεός καί Δημιουργός τοῦ κόσμου μέσα σέ μιά τρύπα τῆς γῆς. Αὐτός πού ἔχει θρόνο Του τόν οὐρανό κατέβηκε πιό κάτω κι ἀπό τή γῆ. Γιά μᾶς. Ἀπό ἀγάπη γιά μᾶς.

 

            Καί ἐμεῖς, ἐξακολουθοῦμε νά κοιμόμαστε; Καί ὁ Θεός νά κτυπάει γιά μᾶς δυνατές καμπάνες! Μιά ἀπό τίς πιό δυνατές φωνές τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ καμπάνα τῆς ἐνορίας μας. Μερικές, ἤ μᾶλλον πολλές φορές, δέν τήν ἀκοῦμε! Καί γι᾿ αὐτό ὁ Θεός ἀναγκάζεται νά κτυπάει καί ἄλλες καμπάνες: μέ θλίψεις καί μέ δοκιμασίες.

 

            Ἐμεῖς πότε θά μάθουμε νά τεντώνουμε τά αὐτιά μας, νά ἀκοῦμε τήν φωνή τοῦ Κυρίου μας πού μᾶς καλεῖ κοντά Του;

 

Ἀρχιμ. Ἰωήλ Ν.

 

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΕΝΤΟΛΗΣ

 

            Μιά διάσημη Γαλλίδα ἠθοποιός, ἡ Φανή Ἀρντάν, σέ πρόσφατη συνέντευξή της σέ ἑλληνική ἐφημερίδα (ΒΗΜΑ), εἶπε καί τά ἐξῆς:

 

            «Ἡ ἐπιτυχία εἶναι κάτι, πού σχεδόν δέν τό καταλαβαίνεις. Ἐνῶ στήν ἀποτυχία μπορεῖς νά δώσεις μιά ἐξήγηση λογική. Ἐπειδή ἡ ἀποτυχία σέ ξαναφέρνει ἀντιμέτωπο μέ τόν ἑαυτό σου. Ἐγώ, γενικῶς, δέν τά μπορῶ τά κομπλιμέντα. Τό κομπλιμέντο εἶναι σάν τό ἄρωμα. Τό βάζεις, μυρίζει γιά λίγο, σέ εὐχαριστεῖ· καί μετά τό συνηθίζεις καί δέν σοῦ μυρίζει πιά καθόλου· τό μυρίζουν μόνο οἱ ἄλλοι ἕως ὅτου ἐξατμιστεῖ, ὁπότε δέν τό μυρίζει πιά κανένας. Μιά προσβολή ὅμως ἤ μιά βρισιά, ὅσο ἄδικη καί  νά εἶναι, εἶναι σάν ἕνα φῶς πού μᾶς δείχνει στό σκοτάδι, τί θά ἔπρεπε νά εἴμαστε, ἤ τί θά ἔπρεπε νά εἴχαμε κάνει. Ἄρα βοηθάει περισσότερο. Εἶναι παράξενο. Κάπου εἶχα διαβάσει, ὅτι μιά διάσημη τραγουδίστρια δέν κρατοῦσε παρά μόνο τά γράμματα πού περιεῖχαν ὑβριστικά ἤ προσβλητικά σχόλια γιά ἐκείνη. Καί καταλαβαίνω, γιατί τό ἔκανε. Ἐπειδή ἤθελε νά εἶναι συνεχῶς σέ ἐγρήγορση».

 

*            *            *

 

Ἀκόμα βαθύτερα καί καλύτερα εἶχαν καταλάβει τά παραπάνω σπουδαῖα διδάγματα, ἀπό τήν πείρα τῆς ζωῆς τους, οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας:

 

«Κάποτε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κολοβός καθόταν ἔξω ἀπό μιά ἐκκλησία. Καί τόν περικύκλωσαν οἱ ἀδελφοί καί τόν ἐρωτοῦσαν γιά τούς λογισμούς τους. Βλέποντάς τον κάποιος τόν ἐφθόνησε καί τοῦ εἶπε: Τό κανάτι σου Ἰωάννη εἶναι γεμᾶτο δηλητήριο(!). Τοῦ λέγει ὁ ἀββᾶς Ἰωάννης: Ἔτσι εἶναι, καλά τό λές· καί αὐτό τό εἶπες βλέποντας μόνο τά ἔξω· τί θά ἔλεγες ἄν ἔβλεπες καί τά μέσα τῆς ψυχῆς μου;» (Τό Γεροντικόν, η΄, ἔκδ. ΑΣΤΕΡΟΣ, σελ. 45).

 

Πῶς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἔφθασε σέ τόση ταπείνωση ὥστε νά ὠφελεῖται (καί νά ὠφελεῖ ἄλλους!) ἀκόμη καί ἀπό τήν κακή, φθονερή συμπεριφορά; Πολύ ἁπλά, ἐφαρμόζοντας τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ:

 

-Ἐγώ σᾶς λέγω: Νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας! Νά λέτε καλά λόγια γιά ἐκείνους πού σᾶς κακολογοῦν. Νά εὐεργετεῖτε ἐκείνους πού σᾶς μισοῦν. Καί νά προσεύχεσθε γιά ἐκείνους πού σᾶς ζημιώνουν καί σᾶς κατατρέχουν. Ἔτσι θά γίνετε υἱοί τοῦ ἐπουρανίου Πατέρα σας (Ματθ. 5,44).

 

Ἡ μαρτυρία μιᾶς ἠθοποιοῦ, ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία γιά μᾶς. Γιατί, πολλές φορές λέμε: βαρειές οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν ἀκοῦμε πνευματικά κατορθώματα σάν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου λέμε: Δέν εἴμαστε καί ἅγιοι ἀσκητές! Νά, λοιπόν, πού μιά κοσμική γυναίκα ὁμολογεῖ -χωρίς νά ἐπικαλεῖται τό εὐαγγέλιο- ὅτι οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ πού τίς ἐφάρμοσαν στήν ἐντέλεια οἱ ἅγιοι, εἶναι «Φῶς πού μᾶς δείχνει στό σκοτάδι τί θά ἔπρεπε νά εἴμαστε ἤ τί θά ἔπρεπε νά κάνουμε».

 

Ἀξίζει, χίλιες φορές, ἀκολουθώντας τά βήματα τῶν ἁγίων, νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά φθάσουμε -κατά τό δυνατόν- στήν δική τους πνευματική ἀνάπαυση καί ἀναψυχή.

 

Ἀρχιμ. Ν. Κ.

 

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ

 

            Συχνά μᾶς ἀπασχολεῖ, λίγο πολύ ὅλους, ἡ ἀπορία, τό ἐρώτημα:

            Τί εἶναι ὁ Θεός; Πόσο μπορεῖ ἄνθρωπος νά Τόν καταλάβει; Σέ τί βαθμό;

 

*            *            *

 

            Ἀπαντάει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

            Γιά μᾶς ἡ γῆ εἶναι ἀπέραντη· μᾶς φαίνεται ἀπέραντη! Καί ποιός μπορεῖ νά εἰσδύσει στήν τόση ποικιλία πού ἔχει, καί στά τόσα μυστικά της πού ὅσο τά ἐξερευνοῦν οἱ ἐπιστήμονες, τόσο πιό πολλά καί πιό μεγάλα τά βρίσκουν;

            Ἀπέραντη ἡ γῆ! Ἀνεξερεύνητη! Καί ἀκατανόητη! Γιά μᾶς. Γιά τόν ἄνθρωπο. Ὅσο σοφό καί ἄν φαντάζεται τόν ἑαυτό του.

            Καί γιά τόν Θεό, τί εἶναι ἡ γῆ;

            Μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης.

            Ὁ Θεός ὁλόκληρη τήν γῆ, τόν γῦρο τῆς γῆς, τόν κρατάει στήν χούφτα Του. Ἡ γῆ γιά τόν Θεό εἶναι ἕνα τίποτε, «ὡς οὐδέν» (Ἡσαΐου 40, 22-23).

            Τί ὄγκο ἔχει; πόσους τόνους ζυγίζει; πόσα κυβικά νερό κρατάει; πόσα πλήθη φυτῶν; πόσα εἴδη ζώων; τετράποδα, θηρία, ἑρπετά, πουλιά, ψάρια, ζωύφια;

            Καί ὁ Θεός τήν ἔφτιαξε, τήν ἐδημιούργησε, σέ χρόνο μηδέν! Πόσο «βασάνισε» τό μυαλό του, γιά νά τά ἐπινοήσει ὅλα αὐτά, πού τρελλαίνουν τούς «σοφούς» ἐρευνητές-φυσιοδίφες; Ἐποίησε τήν γῆν ὡς οὐδέν! Σέ χρόνο μηδέν. Καί μέ κόπο μηδέν. Καί μέ «δαπάνη φαιᾶς οὐσίας» (θά λέγαμε μέ βάση τά δικά μας ἀνθρώπινα δεδομένα) πόση; Λέει ὁ προφήτης: Μηδέν! Σάν νά μήν ἔκαμε τίποτε!

            Τί εἶναι λοιπόν ἡ γῆ μπροστά στόν Θεό; Ἕνα τίποτε!

 

*            *            *

 

            Καί δέν σταματάει σ᾿ αὐτά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Καί διερωτᾶται· καί ἐρωτάει:

            Καλά. Καί τά ἔθνη, τί εἶναι μπροστά στόν Θεό; Πῶς πρέπει νά τά βλέπουμε; Καί μάλιστα τότε πού τό παίρνουν «ἐπάνω τους» καί «τό παίζουν κοσμοκράτορες»· καί θέλουν, νά ρυθμίσουν... νομοθετικά τήν... «μοῖρα» τοῦ Θεοῦ! Καί νά βεβαιώσουν μέ... νομοθετική τους πράξη, ἄν πέθανε, ἤ ζεῖ ἀκόμη!

            Μᾶς θυμίζει τά λόγια τῆς ἁγίας Γραφῆς: «Πάντα τά ἔθνη ὡς σταγών ἀπό κάδου ἐνώπιον αὐτοῦ» (Ἡσαΐου 40,15). Δηλαδή, μέ ἁπλά λόγια: Ὅλα μαζί τά ἔθνη, καί ὅλα τά ἕξι δισεκατομμύρια ἄνθρωποι, πού ζοῦν τώρα στήν γῆ, καί ὅλοι ὅσοι ἔζησαν ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τώρα, μπροστά στόν Θεό, δέν εἴμαστε, ὅλοι μαζί, μιά σταγόνα νερό!

            Καί ἐρωτάει ὁ ἅγιος Ἰωάννης:

            Ἄν ὅλα τά ἔθνη μαζί δέν εἶναι μπροστά στόν Θεό, παρά μιά σταγόνα νερό, πού χύθηκε ἀπό ἕνα κάδο, σύ ἀδελφέ, πού μεγαλοπιάνεσαι τί ἀντιπροσωπεύεις; τί «ποσότητα» εἶσαι;

 

*            *            *

 

            Μήπως πρέπει νά ἀρχίσουμε νά χαμηλώνουμε τό «ἴσιο»;

            Μήπως μᾶς λείπει λίγη ἐπίγνωση;

            Τί εἴμαστε;

            Ὅσο πιό τρελλός εἶναι κανείς τόσο πιό ψηλά βάζει τόν ἑαυτό του.

 

+ ὁ Ν. Μ.

 

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR