Logo
Print this page

«Λυχνία» Απρίλιος 2011

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 333 Απρίλιος 2011

«Η ΚΡΥΨΩΝΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» του † Ν. Μ.

«Ο ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ» του Αρχιμ. Β.Λ.

«ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΕ!» του Αρχιμ. Β.Λ.

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;» του Πρωτ. Αλεξάνδρου Μεν

 

Η ΚΡΥΨΩΝΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

Τήν Μεγάλη Παρασκευή τό βράδυ, ἀρχίζουμε τήν ἀκολουθία μέ ἕνα λίγο παράξενο τροπάριο. Ἕνα τροπάριο, ὄχι πένθιμο, ἀλλά χαρμόσυνο. Ὄχι θρῆνο, ἀλλά δοξολογία! «Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν...». Δηλαδή: Ὁ Θεός φανερώθηκε σέ μᾶς!  Ἦρθε στήν γῆ! Καί μᾶς ἔδειξε ὅτι εἶναι: ὁ Ἕνας καί ὁ Μόνος Ἀληθινός Κύριος. Καί τόν δοξάζομε, ὡς Κύριο τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς!

 

Ὅμως, τό τροπάριο δέν ταιριάζει μέ τήν ταφή τοῦ Χριστοῦ. Γιατί, τότε, ὁ Χριστός προτίμησε νά κρυφτῆ! Προτίμησε νά κρύψει, ὄχι μόνο τήν Θεία Του φύση -τήν Θεότητά Του-, ἀλλά καί τήν ἀνθρώπινη φύση Του! Καί τί κρυψώνα διάλεξε; Ἕνα τάφο! Καί ἄφησε, νά Τόν σκεπάσει ὁλόκληρο, ἡ νύχτα τοῦ θανάτου!

 

*       *       *

 

Γιατί, Κύριε, τέτοιο «κρυφτό»; Γιατί τέτοια πρόκληση στήν λογική μας; Ποιός μπορεῖ τώρα, βλέποντάς Σε «νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον», νά σέ δοξάσει «Θεό Ἀληθινό καί Κύριο τῆς Δόξης»; Ποιός μπορεῖ νά πιστέψει, ὅτι Αὐτός, πού τώρα ἑτοιμάζουμε νά κηδέψουμε, εἶναι ὁ Ἕνας τῆς Τριάδος, ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Κύριος καί κυβερνήτης τοῦ κόσμου;

 

Καί ὅμως, ἡ Ἐκκλησία, μᾶς κρατάει τά μάτια ἀνοιχτά! Καί μᾶς ζητεῖ, νά βλέπωμε, ὅτι ΚΑΙ στόν Σταυρό ΚΑΙ στόν Τάφο, ὁ Χριστός δέν ἔπαψε, οὔτε στιγμή, νά εἶναι Σύνθρονος καί Ὁμοούσιος μέ τόν Θεό Πατέρα.

 

            Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς, ἀλλάξαμε τήν ἐπιγραφή, πού ἔβαλαν πάνω στόν Σταυρό Του οἱ σταυρωτές Του! Ἐκεῖνοι ἔγραψαν: «Ἰησοῦς Ναζωραῖος, Βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων»! Καί ἐμεῖς τό διορθώσαμε. Καί γράφομε: «Ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης»! Γιατί ὁ Τάφος τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό πιό φωτεινό μέρος τοῦ κόσμου. Πηγή Θείου Φωτός! «Παραδείσου ὡραιότερος ὄντως». Γιατί; Διότι μέσα σ’ αὐτόν κρύφτηκε ὁ Χριστός· γιά μᾶς. Γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν φθορά.

 

*          *          *

 

            Ὁ Χριστός, ὑπακούοντας μέχρι θανάτου στό θέλημα τοῦ Πατέρα Του, ταπεινώνεται, ἐξευτελίζεται, βασανίζεται, πεθαίνει. Καί ἐνῶ θά μποροῦσε, νά κάμει μιά θεαματική ἐπίδειξη τῆς θεϊκῆς Του δύναμης, «κρύβει» ἑκούσια τήν Θεία Του δόξα· μέσα σέ ἕνα τάφο!

 

Αὐτό ὅμως, τό ἑκούσιο κρύψιμό Του, (ὅπως παρατηρεῖ ὁ κορυφαῖος σύγχρονος θεολόγος ὁ ἀείμνηστος Γεώργιος Φλωρόφσκι) ὁδηγεῖ σέ κάποιες τραγικές ἀποκαλύψεις:

 

           Ξεσκεπάζει τό μῖσος καί τήν τύφλωση τοῦ κόσμου.

 

           Ξεσκεπάζει τήν ἠλιθιότητα τῆς ἀνθρώπινης κακίας.

 

           Ξεσκεπάζει τήν παγωνιά τῶν καρδιῶν μας.

 

           Καί πάνω ἀπό ὅλα, ξεσκεπάζει τό μεγάλο ψέμα τῆς δῆθεν «ἐλευθερίας» τοῦ ἀνθρώπου. Μᾶς δείχνει, πόσο νυχτωμένος εἶναι ἐκεῖνος, πού νομίζει, ὅτι –ξεγράφοντας τόν Θεό ἀπό τήν ζωή του– γίνεται τάχα «αὐτόνομος»  καί δῆθεν «ἐλεύθερος»!

 

            Ὁ Χριστός ἔρχεται σήμερα, νά μᾶς χαρίσει τήν ὕψιστη καί τέλεια ἐλευθερία: τήν ἐλευθερία ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου! Ποιός δέν λαχταράει μιά τέτοια ἐλευθερία; Ποιός δέν νιώθει, μπροστά στόν θάνατο, φόβο καί τρόμο; Ποιός δέν καταλαβαίνει ὅτι, μπροστά στόν θάνατο, ψευτοπαλληκαριές δέν περνᾶνε!

 

*      *      *

 

Ὁ Χριστός ἦταν ὁ μόνος, πού μποροῦσε νά βλέπει τόν θάνατο... ἀφ’ ὑψηλοῦ! Ὅμως, ἀπό ὑπακοή στόν Πατέρα Του, καί γιά χάρη μας, κατέβηκε ὁ Ἴδιος «νά τά βάλει» μέ τόν θάνατο! Νά παλέψει μαζί του! Ἔζησε ὅλη τήν ἀγωνία τοῦ θανάτου στήν μεγαλύτερή της φρίκη! Ἵδρωσε ἱδρῶτα-αἷμα! Καί δείλιασε, σάν ἄνθρωπος!

 

            Ἀλλά, ἐνῶ εἶχε τήν ἐλευθερία, νά εἰπῆ στόν Πατέρα Του ἕνα «ὄχι», τελικά ἔφτυσε τό παραμύθι τῆς ἀνθρώπινης «ἐλευθερίας». Καί ὑπόταξε τελείως τό θέλημά Του στό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα Του! Δέχθηκε ἑκούσια, νά πεθάνει γιά μᾶς! Καί ἔτσι ἐπάτησε γιά χάρη μας τόν θάνατο· «θανάτῳ θάνατον πατήσας»!

 

Ἔτσι μᾶς δίδαξε ὅτι: ἀληθινά ἐλεύθερος, εἶναι μόνο ὁ ἄνθρωπος πού ξέρει νά λέει συνειδητά στόν Θεό: «γενηθήτω τό θέλημά Σου»! Αὐτή εἶναι ἡ ὕψιστη ἀνθρώπινη ἐλευθερία! Αὐτή εἶναι ἡ μόνη ἄσκηση τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας. Καί μόνο    αὐτή, νικάει τόν θάνατο!

 

† Ὁ Ν. Μ.

 

Ο ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

 

            Στό ἔργο τοῦ Τολστόι «Ὁ θάνατος τοῦ Ἰβάν Ἰλίτς», ὁ πρωταγωνιστής εἶναι ἕνας μεσήλικος, ἐγωκεντρικός καί ἀλαζόνας γραφειοκράτης, ὁ ὁποῖος προσβάλλεται ἀπό θανητοφόρο ἀσθένεια. Καθώς πλησιάζει ὁ θάνατος, ὁ Ἰβάν Ἰλίτς συνειδητοποιεῖ, πώς σέ ὅλη του τήν ζωή προσπαθοῦσε νά προστατευθῆ ἀπό τήν ἰδέα τοῦ θανάτου, μέ ‘ἀσπίδα’ τήν προσκόλλησή του στό χρῆμα, στήν ἐμφάνιση καί στήν δόξα.

 

            Τότε κάνει μιά ἐντυπωσιακή συνομιλία μέ τόν βαθύτερο ἑαυτό του καί, ΣΑΝ ΝΑ ΞΥΠΝΑΕΙ, συνειδητοποιεῖ ὅτι «πεθαίνει τόσο ἄσχημα, ἐπειδή ἔζησε τόσο ἄσχημα!» Ὁλόκληρη ἡ ζωή του ἦταν λάθος. Προφυλάσσοντας τόν ἑαυτό του ἀπό τόν θάνατο, τελικά τόν προφύλαξε ... κι ἀπ’ τήν ζωή! Συγκρίνει τήν ζωή του μέ κάτι, πού εἶχε νιώσει πολλές φορές σέ τραῖνο, ὅπου νόμιζε ὅτι προχωροῦσε πρός τά ἐμπρός, ἐνῶ στήν πραγματικότητα κυλοῦσε πρός τά πίσω!...

 

*    *    *

 

            Στίς 23 Ἀπριλίου (φέτος τήν Δευτέρα τοῦ Πάσχα) γιορτάζουμε τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ἐπιχειρώντας μιά σύγκριση τοῦ ἁγίου Γεωργίου μέ τόν γραφειοκράτη ἥρωα τοῦ Τολστόη, διακρίνουμε μερικές οὐσιαστικές διαφορές. Ὁ ἅγιος Γεώργιος:

 

            «Πέθανε ὄμορφα, ἐπειδή ἔζησε ὄμορφα»! ΚΑΙ ὁ μαρτυρικός του θάνατος εἶχε τήν ὀμορφιά τῆς θυσίας γιά τόν Χριστό, ΚΑΙ ἡ ζωή του ἀκτινοβολοῦσε τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ! Ἕνα τροπάριό του τό λέει ξεκάθαρα: «Μακαρίας ζωῆς ἐπιλαβόμενος τῆς ἐν Χριστῷ κρυπτομένης, ἠγώνισαι ὑπέρ αὐτῆς μέχρις αἵματος»!

 

            Ἐνῶ μποροῦσε νά «προφυλάξει τόν ἑαυτό του ἀπό τόν θάνατο» μέ τήν ἄρνηση τῆς πίστης του, ἐν τούτοις προτίμησε νά πεθάνει γιά τόν Χριστό, μέ τήν σίγουρη ἐλπίδα τῆς ἀπόλαυσης τῆς ἀληθινῆς καί αἰώνιας ζωῆς.

 

            Ξέροντας ὅτι ἡ δόξα καί ὁ πλοῦτος εἶναι ψεύτικη «ἀσπίδα προστασίας ἀπό τόν θάνατο», διάλεξε ὡς δικό του ἀσφαλῆ θώρακα τόν Τίμιο Σταυρό. «Τόν Σταυρόν τόν ἄχραντον ἐν σοί τεθωράκισαι», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία. Καί «τόν ἐπίγειον πλοῦτον διανέμων τοῖς πᾶσι, ἐκληρώσω πλοῦτον τόν οὐράνιον...».

 

            Ἡ ζωή τοῦ ἁγίου Γεωργίου προχωροῦσε ἀληθινά πρός τά μπροστά, ἀντί νά «κυλάει πρός τά πίσω» (σάν τό τραῖνο τοῦ Ἰβάν Ἰλίτς), διότι ὁ ἅγιος Γεώργιος ὅρμησε ΣΤΑΘΕΡΑ καί χωρίς ‘πισωγυρίσματα’ πρός τό μαρτύριο: «Ρωμαλέως καί καρτερικῶς ὥρμησας αὐτόκλητος πρός τούς ἀγῶνας» λέει ἕνα ἄλλο τροπάριο.

 

*    *    *

 

            Μακάριος, ὁ ἄνθρωπος πού φροντίζει νά καθρεφτίζει τήν ζωή του μέσα στήν ὁλοφώτεινη ζωή τῶν ἁγίων!

 

            Πιό μακάριος, ἐκεῖνος πού καταλαβαίνει ὅτι τό φρόνημα τῶν ἁγίων ἀπέχει ἀπό τό φρόνημα «τοῦ κόσμου», ὅσο ὁ οὐρανός ἀπό τήν γῆ!

 

            Καί τρισμακάριος, ἐκεῖνος πού ἀγωνίζεται νά μιμηθῆ τόν ζῆλο καί τήν φλογερή πρός τόν Χριστό ἀγάπη τῶν ἀληθινῶν ‘φίλων τοῦ Χριστοῦ’.

 

                        Ἀρχιμ. Β.Λ

 

ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΕ!

 

            Συχνά ἀκούγονται οἱ βλάσφημες τῶν «Καζαντζάκηδων» φωνές ὅτι, στό Πάθος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἰούδας καί ὁ Πιλάτος ἦταν ἁπλᾶ ὄργανα, στά ὁποῖα σχεδόν ... χρωστάει εὐγνωμοσύνη ὁ Χριστός, γιατί δῆθεν Τόν διευκόλυναν στό ἀπολυτρωτικό Του ἔργο! Μέ ἄλλα λόγια ὁ Χριστός, τούς εἶχε δῆθεν ἀνάγκη! Καί τούς χρησιμοποίησε σάν ἠθοποιούς σέ θεατρικό ἔργο! Ἄρα εἶναι μᾶλλον θύματα· δέν εἶναι ἔνοχοι, ἤ ἐν πάσῃ περιπτώσει, δέν εἶναι ... καί τόσο ἔνοχοι, ἀφοῦ - ὅπως λένε - ἡ κακία τους ἔγινε αἰτία τῆς σωτηρίας μας!

 

*    *    *

 

            Ἡ Ἐκκλησία μέ τό στόμα πολλῶν ἁγίων Πατέρων ἀπορρίπτει αὐτές τίς δαιμονικές ἀνοησίες. Ἰδιαίτερα ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ὁ ἀδελφός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, στόν θαυμάσιο Α΄ λόγο του στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τονίζει ξεκάθαρα ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀνάγκη κανέναν Ἰούδα καί κανένα Πιλάτο, γιά νά προχωρήσει στήν ὑπέρ τοῦ κόσμου Θυσία Του. Γιατί;

 

            Διότι, ἁπλούστατα, ἡ Θυσία τοῦ Χριστοῦ εἶχε συντελεσθῆ μέ ἀπερίγραπτο καί θαυμαστό τρόπο, ΠΡΙΝ Τόν προδώσει ὁ Ἰούδας καί ΠΡΙΝ Τόν δικάσει ὁ Πιλάτος! ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΕ ὁ Χριστός τούς δῆθεν «εὐεργέτες» Του! «Προλαμβάνει τῇ οἰκονομίᾳ τήν ἔφοδον... Οὐκ ἀναμένει τήν ἐκ τῆς προδοσίας ἀνάγκην καί τήν τοῦ Πιλάτου παράνομον κρίσιν». Ἡ Θυσία Του εἶχε ὁλοκληρωθῆ, πρίν δῆθεν αὐτοί Τόν «βοηθήσουν» στό σωτήριο ἔργο Του!

 

            Ποῦ φαίνεται αὐτό τό συγκλονιστικό Μυστήριο;

 

            Γίνεται ὁλοφάνερο στόν Μυστικό Δεῖπνο! Ἐκεῖ ὁ Χριστός μεταδίδει στούς Μαθητές Του τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του! Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι λαμβάνουν στό στόμα τους τόν – μέ ἀνέκφραστο τρόπο - ΗΔΗ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΑ Ἀμνό τοῦ Θεοῦ! Ἡ Σφαγή καί ἡ Θυσία τοῦ Χριστοῦ, «ἀρρήτως καί ἀοράτως» ἔχει ἤδη τελειώσει! «Κατά τό θελητόν τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ οἰκονομοῦντος τό Μυστήριον, τό Σῶμα ἐτέθυτο»!

 

*    *    *

 

            Ὁ Ἰούδας καί ὁ Πιλάτος ΚΑΜΜΙΑ ὑπηρεσία δέν προσέφεραν στό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας. Δέν εἶναι οὔτε «βοηθοί» τοῦ Χριστοῦ, οὔτε «εὐεργέτες» δικοί μας. Τό μόνο πού κατάφεραν ἦταν, νά «προσφέρουν» μεγαλύτερη καταδίκη καί χειρότερη κόλαση στόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους! Διότι ὁ Χριστός, καί στόν Πιλάτο καί – πολύ περισσότερο – στόν Ἰούδα, προσέφερε ἰδανικές εὐκαιρίες, γιά νά ξυπνήσουν καί νά καταλάβουν ὅτι «σκάβουν τόν λάκκο» τόν δικό τους καί ὄχι τόν δικό Του! «Ὁ δέ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι»! Ὁ Ἰούδας ὅμως δέν θέλησε ποτέ νά τό καταλάβει!

 

Ὁ Ἰούδας ἔγινε προδότης τοῦ Χριστοῦ, ὄχι γιατί δῆθεν «ἐπελέγη» νά «παίξει αὐτόν τόν ρόλο», ἀλλά διότι τελείως ΕΛΕΥΘΕΡΑ ὑποδουλώθηκε στήν φιλαργυρία. ΤΥΦΛΩΣΕ ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του!

 

            Αἰτία τῆς προδοσίας τοῦ Ἰούδα ἦταν ΜΟΝΟ τό δικό του «ξερό κεφάλι» καί ἡ ΕΚΟΥΣΙΑ ΑΝΤΑΡΣΙΑ του (καί ὄχι ἡ δῆθεν «ὑποταγή» του) στό θέλημα τοῦ Θεοῦ! Θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν ἡ σωτηρία καί ὄχι ἡ ἀπώλεια τοῦ Ἰούδα. Ὁ Χριστός ποτέ δέν τοῦ δίδαξε ... τήν φιλαργυρία! Ἡ ὑποδούλωση στήν φιλαργυρία ἦταν τελείως ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ τοῦ ἴδιου τοῦ Ἰούδα!

 

            Ἀρχή καί αἰτία τῆς δικῆς μας σωτηρίας, δέν εἶναι ἡ ... κακία τοῦ προδότη καί τῶν σταυρωτῶν τοῦ Χριστοῦ. Αἰτία εἶναι ΜΟΝΟ ἡ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ Του, πού μᾶς καλεῖ ὅλους ΕΛΕΥΘΕΡΑ νά ἀνταποκριθοῦμε καί νά ὑπακούσουμε στό ἅγιο Θέλημά Του. Σ’ αὐτήν τήν ὑπακοή μᾶς βοηθάει τό φωτεινό παράδειγμα τῶν ἁγίων, πού ΠΡΟΛΑΒΑΝ καί ἔγιναν ΕΚΟΥΣΙΑ ἁγιασμένα «θύματα τοῦ Θεοῦ», καί ἔτσι ἀπολαμβάνουν γιά πάντα τόν Μυστικό Δεῖπνο τῆς Βασιλείας Του!

 

 Ἀρχιμ. Β.Λ

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

 

Πρωτ. Ἀλεξάνδρου Μέν

 

 

 

            Δέν εἴμαστε ἁπλά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ· σάν τίς πέτρες καί τά δένδρα. Εἴμαστε παιδιά Του ἀγαπητά· ὑπάρξεις πού μιλᾶνε στήν καρδιά Του!

 

*            *            *

 

            Σάν κύριος καί δημιουργός, ὁ Θεός ἀγαπάει ὅλον τόν κόσμο· ὅλη τήν κτίση Του. Μά ἐμεῖς εἴμαστε γι᾿ Αὐτόν κάτι παραπάνω. Ἐμεῖς ἔχουμε δικαίωμα νά Τόν λέμε Πατέρα· καί νά εἴμαστε παιδιά Του. Ἀφοῦ μᾶς ἐδημιούργησε κατ᾿ εἰκόνα καί ὁμοίωσή Του. Καί γι᾿ αὐτό ἡ εἰκόνα Του καί ἡ ὁμοίωσή Του ἀποτυπώθηκαν ἐπάνω μας, ὅπως τά χαρακτηριστικά τοῦ πατέρα στά παιδιά Του. Καί γι᾿ αὐτό ὁ Θεός θέλει νά ἔρχεται ὅλο καί πιό πολύ κοντά μας, μέ τελικό στόχο Του, νά γίνουμε ἕνα. Κάτι πού θά ἦταν ὁ μεγαλύτερος θρίαμβος τῆς ἀγάπης Του γιά μᾶς. Θέλει, νά ἑνωθεῖ μαζί μας· μέ τά κτίσματά Του· παρ᾿ ὅλο πού δέν εἴμαστε τέλειοι, ἀλλά ὁπωσδήποτε εἴμαστε «καλοί λίαν».

 

*            *            *

 

            Ὁ στόχος Του αὐτός πραγματοποιήθηκε. Ὄχι ἀκριβῶς, ὅπως τόν περιγράψαμε. Λίγο διαφορετικά:

 

            Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός δέν τό ἀνεχόταν νά μᾶς βλέπει νά κατατυραννιόμαστε ἀπό τόν διάβολο. Καί ἦλθε κοντά μας! Ἦρθε! Καί ἦρθε σέ ἐπαφή μέ τίς «ἀσθενεῖς πλευρές μας» καί μέ τό κακό πού μᾶς ταλαίπωρεῖ! Γι᾿ αὐτό ἔγινε ἄνθρωπος! Γι᾿ αὐτό ἦρθε κοντά μας. Κάτι πού ἦταν γι᾿ Αὐτόν σταυρός! Γι᾿ αὐτό σταυρώθηκε· γι᾿ αὐτό ἐτάφη. Αὐτός ἦταν ὁ λόγος πού Ἐκεῖνος πού ἔπρεπε νά εἶναι βασιλιάς μας καί νά χαίρεται, πέθανε ἐπάνω στόν σταυρό ἀπό φταίξιμο δικό μας, ἀπό τίς ἁμαρτίες μας.

 

*            *            *

 

            Μά ὁ θάνατος αὐτός, δέν ἦταν θάνατος σάν τόν δικό μας. Γιατί Ἐκεῖνος πού πέθανε ἦταν ὁ Θεός μας. Περίμενε νά ἔλθει ἡ ὥρα Του. Καί πέθανε ὅπως καί ὅλοι μας! Ἀφῆκε τήν τελευταία Του πνοή στόν σταυρό· καί ἐτάφη!

 

            Ὅμως ἐμεῖς περιμένουμε, καί τό περιμένουμε ἀπόλυτα σίγουροι, ὅτι ἡ ἁμαρτία μας, τό κακό, πού κουβαλᾶμε μέσα μας, δέν μπορεῖ νά νικήσει τόν Χριστό· τήν καλωσύνη Του καί τήν δύναμή Του! Καί γι᾿ αὐτό Τοῦ φωνάζουμε:

 

            Ἀνάστα, ὁ Θεός! Κρῖνον τήν γῆν. Γιατί Σύ θά τά κάμεις ὅλα τά ἔθνη δικά Σου (Ψαλμ. 81, 8)!

 

*            *            *

 

            Ἀναστήθηκε, γιά νά μᾶς ἀναστήσει. Νίκησε γιά μᾶς τόν θάνατο, πού ἐβασίλευε ἐπάνω μας, γιά νά δώσει τό δικαίωμα, ὅσοι θά τόν πιστεύουμε, νά γίνουμε τέκνα Του (Ἰωάν. 1, 12-13).

 

Μετ.: + ὁ Ν. Μ.

 

 

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR