Logo
Print this page

«Λυχνία» Ιανουάριος 2011

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 330 Ιανουάριος 2011

«ΠΑΙΞΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!» του Ἀρχιμ. Β.Λ

«ΒΓΑΛΕ ΠΡΩΤΑ ... ΓΕΝΕΙΑ!» του Ἀρχιμ. Β.Λ

«ΠΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ;» του Ἁγίου Κασσιανοῦ τοῦ Ρωμαίου

«ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ ἤ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ» του Ἁγίου Γρηγορίου Μεγάλου

ΠΑΙΞΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!

 

            Πρόσφατα μιά γιγαντοαφίσσα διαφήμιζε ... καζίνο μέ τήν προτροπή «Παῖξε, ὅπως εἶσαι»! Πρόκειται γιά ἕνα πολύ γλυκόηχο σύνθημα, πού συμφωνεῖ μέ τήν σύγχρονη νοοτροπία ... τῆς ἁρπαχτῆς! Μέ ἁπλᾶ λόγια θέλει νά μᾶς εἰπεῖ:

 

«Ὁ ἑαυτός σου εἶναι μιά χαρά. Δέν χρειάζεται νά ἀλ-λάξεις σέ κάτι. Ζῆσε τήν ζωή σου, ὅπως σοὔρ¬χεται κάθε στιγμή. Πάντα ...νά εἶσαι ὁ ἑαυτός σου! Καί ὅπως λέει καί τό τραγούδι: Σέ ὅσους ἀρέσουμε! Στούς ἄλλους δέν θά μπορέσουμε!...»

 

            Ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται ... πολύ ΒΟΛΙΚΗ φιλοσοφία! Μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό «περιττούς» μπελάδες νά ... κυτταζόμαστε κάθε τόσο σέ καθρέφτες! Μᾶς γλυτώνει ἀπό τό ἀνυπόφορο βάσανο τῆς αὐτοκριτικῆς καί τήν ἀνάγκη συνεχῶν ἀλλαγῶν καί πνευματικῆς προόδου! Γιατί νά ἀλλάξουμε, ἀφοῦ μποροῦμε ἄνετα νά παίξουμε, ὅπως εἴμαστε;

 

*    *    *

 

            Ὅμως, οἱ ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες, πού γιορτάζουμε στίς 30 Ἰανουρίου, τιμῶνται καί δοξάζονται γιά τόν ἀκριβῶς ἀντίθετο λόγο: Διότι ΟΥΤΕ ΕΠΑΙΞΑΝ, ΟΥΤΕ ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ!

 

α. Ποτέ δέν εἶδαν τήν ζωή σάν ...τζόγο! Ποτέ δέν ἔπαιξαν μέ τήν σωτηρία τους!   Καί

 

β. Ποτέ δέν ἄφησαν τόν ἑαυτό τους ... σέ χλωρό κλαρί! Ποτέ δέν βούλιαξαν στόν βάλτο τοῦ δῆθεν «τσαμπουκᾶ»: «Ἔτσι εἶμαι! Δέν ἀλλάζω! Καί σ’ ὅποιον ἀρέσω!» Οἱ ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες ποτέ δέν βολεύτηκαν σ’ αὐτό πού ἦταν. Πάντα ζητοῦσαν τήν ἀλλαγή πρός τό καλύτερο!  Πάντα τήν πνευματική πρόοδο!

 

            Ἡ Ἐκκλησία – σέ ἕνα τροπάριο - τούς ἐπαινεῖ μέ τά λόγια τοῦ Χριστοῦ:

 

            «Εὖ δοῦλοι ἀγαθοί καί πιστοί· εὖ ἐργάται τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Χριστοῦ, οἱ καί τό βάρος τῆς ἡμέρας βαστάσαντες, καί τό δεδομένον τάλαντον αὐξήσαντες...».

 

            Δηλαδή:

 

            «Μπράβο σας, δοῦλοι ἀγαθοί καί πιστοί! Μπράβο σας, ἐργάτες τοῦ ἀμπελώνα τοῦ Χριστοῦ! Σᾶς ἀξίζει τέτοιος ἔπαινος, διότι

 

            καί τό «βάρος τῆς ἡμέρας» ἐβαστάσατε,

 

            καί τά τάλαντα πού σᾶς δόθηκαν, τά αὐξήσατε...»

 

Τό «βάρος τῆς ἡμέρας» ἦταν, ὅτι καθημερινά πάλευαν, ὄχι νά μένουν ὅπως ἦταν, ἀλλά νά συμμορφώνουν τόν ἑαυτό τους σύμφωνα μέ «τόν καθρέφτη» τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ! Κάθε μέρα φρόντιζαν νά ΑΛΛΑΖΟΥΝ στήν ζωή τους κάθε τι, πού δέν ταίριαζε μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ! Κάθε μέρα ΜΕΤΑΝΟΟΥΣΑΝ, δηλαδή διόρθωναν τό φρόνημά τους.

 

Ἔτσι κατάφεραν νά αὐξήσουν τά «τάλαντα», πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός. Οἱ «τσέπες» τῆς ψυχῆς τους, δέν ἔμειναν ὅπως ἦταν, ἄδειες· ἀλλά γέμισαν μέ πολλαπλάσια «τάλαντα». Καί αὐτά δέν τά κέρδισαν, οὔτε μέ τράπουλες, οὔτε μέ ρουλέτες! Τά ἀπόκτησαν μέ καθημερινό πόνο προσευχῆς καί ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ · μέ συνεχῆ στροφή καί ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς πρός τόν Θεό!

 

Καί κάτι πολύ σημαντικό:

 

Οἱ ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες πρῶτα μέ τήν ζωή τους καί ἔπειτα μέ τίς διδασκαλίες τους ξεκαθάρισαν τήν μεγάλη ἀλήθεια ὅτι:

 

Σέ καμμιά περίπτωση δέν μένει ὁ ἄνθρωπος στάσιμος! Σέ καμμιά περίπτωση δέν μπορεῖ νά μείνει ἐκεῖ πού εἶναι! Ἤ πρός τά πάνω θά πηγαίνει, ἤ πρός τά κάτω! Ἤ θά ἀνεβαίνει πνευματικά, ἤ θά κατρακυλάει πρός τήν ἀπώλεια!

 

Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη γιά ἕναν ἄνθρωπο, ἀπό τό νά «συμφιλιωθῆ» μέ τόν σάπιο ἑαυτό του. Νά βολευτῆ στήν πολυθρόνα τοῦ ἐγωισμοῦ του καί στόν βοῦρκο τῶν παθῶν του!

 

Καί δέν ὑπάρχει πιό ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας, ἀπό τό νά δυσκολεύεται, νά πονάει, νά «χορεύει στό ταψί», καί παρ’ ὅλα αὐτά νά προτιμάει νά στέκει ἄκαμ¬πτος στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου!

 

                        Ἀρχιμ. Β.Λ

 

ΒΓΑΛΕ ΠΡΩΤΑ ... ΓΕΝΕΙΑ!

 

            Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος σέ ἕνα θαυμάσιο λόγο του ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΦΩΤΑ λέει τά ἑξῆς:

 

            «Σήμερα ὁ Χριστός φωτίζεται! Ἄς φωτισθοῦμε κι ἐμεῖς μαζί Του!

 

            Σήμερα ὁ Χριστός βαπτίζεται (κατεβαίνοντας μέσα στόν Ἰορδάνη). Ἄς κατεβοῦμε κι ἐμεῖς μαζί Του (καλλιεργώντας τήν ταπείνωση), ὥστε καί νά ἀνεβοῦμε μαζί Του!...

 

*    *    *

 

            Γι’ αὐτό εἶναι ἀναγκαῖο νά προσέξουμε πῶς ... καί πότε βαπτίσθηκε!

 

            Βαπτίσθηκε σέ ὥριμη ἡλικία, γιά νά μάθουμε κι ἐμεῖς ὅτι, πρίν ἀρχίσουμε νά διδάσκουμε τούς ἄλλους καί νά κηρύττουμε, χρειάζεται πρῶτα νά ὡριμάσουμε. Καί σωματικά. Καί πνευματικά.

 

            Ἄς τά ἀκοῦνε αὐτά ἐκεῖνοι, πού ξεθαρρεύοντας ἀπό τόν νεανικό ἐνθουσιασμό τους, νομίζουν ὅτι μποροῦν - ὅποτε νἆναι καί ὅπως καί νἆναι - νά διδάσκουν!

 

            Γιά στάσου λιγάκι! Ἑτοιμάστηκες πρῶτα; Καθαρίστηκες πρῶτα;

 

Ὁ Χριστός ὑποβάλλεται σέ κάθαρση καί σύ τήν περιφρονεῖς; Ὁ Χριστός καταδέχεται νά βαπτισθῆ ἀπό ἕνα δοῦλο Του, τόν Ἰωάννη, καί σύ τά βάζεις μέ τόν πνευματικό σου πατέρα, ἐπαναστατεῖς δηλαδή ἐναντίον ἐκείνου, πού σοῦ κηρύττει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ; Ὁ Χριστός ἔφτασε τριάντα ἐτῶν. Καί σέ τέτοια ἡλικία δέχεται τήν κάθαρση τοῦ βαπτίσματος! Καί σύ, ἀκόμη δέν ἔβγαλες γένεια, καί θέλεις νά κάνεις τόν δάσκαλο στούς γεροντότερους ἀπό σένα; Καί ὅλα αὐτά, τήν στιγμή πού, τόσο ἡ ἡλικία σου, ὅσο καί οἱ τρόποι σου, δέν ἐμπνέουν σέ κανένα τόν παραμικρό σεβασμό;...»

 

*    *    *

 

            Θά ἦταν μεγάλη παρεξήγηση νά θεωρούσαμε ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος, μέ αὐτά πού λέει, ὑποστηρίζει ὅτι ... τά γένεια κάνουν τόν παπᾶ ἤ τόν ἱεροκήρυκα! Σίγουρα δέν θέλει νά εἰπεῖ αὐτό.

 

            Προφανῶς θέλει νά ἐντοπίσει καί νά θεραπεύσει μιά – δυστυχῶς – συνηθισμένη ἀρρώστεια μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας: Τό σύνδρομο τοῦ αὐτόκλητου «σωτήρα καί διδασκάλου»! Πρόκειται γιά μιά νοσηρή κατάσταση, ὅπου κάποιος ΑΥΤΟ-χειροτονεῖται «μέγας διδάσκαλος» τῆς Ὀρθοδοξίας, «αὐθεντικός κριτής» τῶν πάντων, καί «μοναδικός σωτήρας καί διορθωτής» ὅλων τῶν κακῶς κειμένων! Ἔτσι δέν διστάζει, μέ πολλή ἄνεση νά κρίνει τούς πάντες, ἀπό ... πατριάρχες μέχρι καντηλανάφτες, καί μέ ... ὕφος καρδιναλίου νά ἐπαναφέρει στήν – κατά τήν γνώμη του - «ὀρθή» πίστη, ὅσους – πάλι κατά τήν γνώμη του – πα¬ρεκ-κλίνουν!

 

            Ὁ ἅγιος Γρηγόριος, γιά νά μᾶς προστατεύσει ἀπό τέτοια ΠΑΝΟΥΚΛΑ, ... μᾶς ἐμβολιάζει μέ τίς ἀφυπνιστικές ἐρωτήσεις-ἀντισώματα, πού ἀκολουθοῦν:

 

            Εἶσαι σίγουρος ὅτι καθαρίστηκες ἐσύ πρῶτα ἀρκετά, γιά νά μπορεῖς νά καθαρίσεις ἄλλους;

 

            Εἶσαι σίγουρος ὅτι κάνεις ΣΩΣΤΗ ὑπακοή στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας;

 

            Μήπως ὑπάρχουν κάποιοι «γεροντότεροι» (ὄχι μόνο στά χρόνια) ἀπό σένα, πού ἔχουν «βαπτισθῆ» ἀληθινά στήν «κολυμβήθρα» τῆς ὑγιοῦς ταπείνωσης;

 

            Μήπως κάποιοι ἔχουν – περισσότερο ἀπό σένα - «ἀσπρίσει» ἀπό τήν ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΑ γιά τήν σωτηρία τῶν προβάτων πού περιπλανῶνται ἔξω ἀπό τήν Μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας;

 

            Μήπως ἔχεις καβαλήσει καί σύ τό καλάμι καί φαντάζεσαι τόν ἑαυτό σου δῆθεν «σωτήρα καί διδάσκαλο»;

 

            Μήπως βιάζεσαι νά διδάξεις καί νά σώσεις ἄλλους;

 

            Τά ἐρωτήματα αὐτά εἶναι καλύτερα νά τά κάνεις σύ στόν ἑαυτό σου· καί ὄχι σέ ἄλλους.

 

                        Ἀρχιμ. Β.Λ

 

ΠΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ;

 

Ἁγίου Κασσιανοῦ τοῦ Ρωμαίου

 

            Ἄν παρακαλούσαμε κάποιον ἄρχοντα - ὄχι γιά νά μᾶς γλιτώσει τήν ζωή μας, ἀλλά ἁπλά γιά νά μᾶς κάμει κάποια μικρή «καλωσύνη», – δέν θά προσηλώναμε σ’ αὐτόν τά μάτια μας καί τήν καρδιά μας; Δέν θά «κρεμόμασταν» κυριολεκτικά ἀπό τήν ὄψη τοῦ προσώπου του, μέ ἔντονη προσοχή, γιά νά εἰσπράξουμε τήν συγκατάθεσή του ἔστω μέ ἕνα νεῦμα του; Δέν θά τρέμαμε, μήπως κάποιος ἀκατάλληλος ἤ ἀδέξιος δικός μας λόγος τόν ἐρεθίσει καί τοῦ κόψει τήν καλή γιά μᾶς διάθεση;

 

            Ἄν βρισκόμαστε σέ κάποιο δικαστήριο καί εἴχαμε ἀπέναντί μας τόν ἀντίδικο, καί ἐμεῖς τήν πιό κρίσιμη ὥρα ἀρχίζαμε νά βήχουμε, νά φτύνουμε, νά γελᾶμε, νά χασμουριόμαστε ἤ νά κοιμόμαστε, τότε, δέν θά ἔσπευδε ἀμέσως ἡ ἄγρυπνη κακή διάθεση τοῦ ἀντιπάλου μας νά ξεσηκώσει ἐναντίον μας τήν αὐστηρή κρίση τοῦ δικαστῆ;

 

*    *    *

 

            Τώρα λοιπόν, πού παρακαλοῦμε τόν Οὐράνιο Κριτή, τόν ἀλάθητο μάρτυρα ὅλων τῶν μυστικῶν τῆς καρδιᾶς μας, καί Τόν ἱκετεύουμε νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο – ἐνῶ παράλληλα ἔχουμε ἀπέναντί μας τόν κακόβουλο καί σκληρό κατήγορό μας διάβολο – δέν θά πρέπει νά ἐντείνουμε τήν προσοχή καί νά κάνουμε ὅσο μποροῦμε πιό θερμή τήν προσευχή μας; Δέν θά πρέπει νά παρακαλοῦμε ἐπίμονα τόν Κύριο, νά μᾶς δώσει ἔλεος καί εὐσπλαχνία;

 

            Τί λέτε; Δέν θά εἴμαστε καί ἐμεῖς ἀσφαλῶς ἔνοχοι – καί μάλιστα ὄχι γιά κάποιο ἐλαφρό ἁμάρτημα, ἀλλά γιά μιά πολύ σοβαρή ἀσέβεια - ἄν, τήν ὥρα πού στεκόμαστε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, παύουμε νά ἔχουμε τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας Του καί νιώθουμε σάν νά ἔχουμε μπροστά μας ἕναν κάποιον, ...τυφλό καί κουφό ἀκροατή;

 

*    *    *

 

            Διαφορετικά, γιατί δέν χύνουμε οὔτε ἕνα δάκρυ γιά τήν χλιαρότητά μας ἤ γιά τήν ὀκνη¬ρία, πού μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν προσευχή;

 

            Διαφορετικά, γιατί δέν τό θεωροῦμε πτώση μας, τό ὅτι κατά τήν διάρκεια τῆς προ¬σευ¬χῆς ἀφήνουμε τόν νοῦ μας νά αἰχμαλωτίζεται - ἔστω καί γιά λίγο - ἀπό λο¬γι¬σμούς ἄσχετους καί ξένους γιά τά λόγια τῆς προσευχῆς μας;

 

Γιατί νά μή θρηνοῦμε καί νά μή ζητοῦμε γι’ αὐτή τήν πτώση μας τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ;

 

            Γιατί νά μή καταλαβαίνουμε, τί μεγάλη ζημιά παθαίνει ἡ ψυχή μας, ὅταν ξεφεύγει ὁ νοῦς μας ἀπό τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ, καί καταντάει νά σκέφτεται πράγματα ἄλλα; Δέν τό καταλαβαίνουμε ὅτι ἔτσι μᾶς ἐμπαίζουν οἱ δαίμονες;

 

Αὐτά ἐμεῖς.

 

Ἀντίθετα οἱ ἅγιοι, ἔστω κι ἄν γιά μιά στιγμή τούς νικοῦσαν λογισμοί καί τούς ἀποσποῦσαν ἀκούσια ἀπό τήν προσευχή, αὐτό τό θεωροῦσαν σάν ἕνα εἶδος ἱεροσυλίας. Καί παρ’ ὅλο πού μέ ἀστραπιαία ταχύτητα ἐπανάφεραν τούς «ὀφθαλμούς» τῆς καρδιᾶς τους πρός τόν Θεό, κατηγοροῦσαν τούς ἑαυτούς τους ὅτι εἶναι ἀσεβεῖς. Τά σκοτάδια τῶν γήινων λογισμῶν, ἔστω κι ἄν ἦσαν φευγαλέα, τούς ἦσαν κάτι τό ἀνυπόφορο. Καί ἀπεχθάνονταν καθετί, πού ἀπομάκρυνε τόν νοῦ τους ἀπό τό Φῶς τό Ἀληθινό.

 

 

 

ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ ἤ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ

 

Ἁγίου Γρηγορίου Μεγάλου

 

            Ἡ γνώση τῶν ἁγίων Γραφῶν εἶναι ἄρτος, ψωμί, πού στηρίζει τήν ψυχή καί τῆς δίνει τήν δύναμη νά κάνει τό καλό. Καί, γι᾿ αὐτό, ἀκόμη καί ὁ κάθε ὑποκριτής, φροντίζει νά μαθαίνει τά μυστήρια τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ· ὄχι γιά νά προσαρμόσει σ᾿ αὐτά τήν ζωή του, ἀλλά γιά νά ἔχει τήν εὐχέρεια, νά δείχνει στούς ἄλλους, ὅτι τάχα ἔχει πνευματική μόρφωση καί κουλτούρα!

 

            Ἔτσι ὅμως, τά λόγια τῶν ἁγίων Γραφῶν ἀντί γιά ψωμί γίνονται μέσα του, δηλητήριο! Ὁ ἴδιος τά μετατρέπει μέσα του σέ δηλητήριο! Καί μετά, ἀπό ἐκεῖ καί πέρα, στά λόγια τῶν Γραφῶν, καταντάει νά βρίσκει μόνο θάνατο, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά βρίσκει μόνο ζωή!

 

            Ναί. Ἔτσι γίνεται. Ὁ ὑποκριτής συνήθως τό ρίχνει σέ βαθειά μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ γιά ἐπίδειξη! Μά αὐτό εἶναι τό θαυμαστό· ὅτι ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶναι κατά Θεόν τυφλός, τό βλέπει  (ἀπό τήν ἀνάποδη!), ὅτι δέν ἐνεργεῖ σωστά, γιά τό καλό του!

 

            (Ὑπόμνημα εἰς τόν Ἰώβ, ΙΕ’, 16)

 

*            *            *

 

            Αὐτά λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος, πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ἀληθινά μεγάλος καί θεόσοφος.

 

            Ἐπεξηγοῦμε καί προσθέτομε:

 

           Ἡ ἁγία Γραφή εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἀπό φύση του θεόσοφος· καί ζωοποιός. Ζωή. Καί Ἀνάσταση.

 

           Τήν ἁγία Γραφή τήν μελετᾶμε, ἤ σάν συνηθισμένο βιβλίο· γιά νά μάθωμε κάτι! Ἤ σάν λόγο τοῦ Θεοῦ γιά νά βροῦμε τόν δρόμο γιά τήν σωτηρία μας.

 

           Στήν πρώτη περίπτωση διαβάζουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ γιά χάζι· ὅπως διαβάζουμε τό ὅποιο βιβλίο!

 

           Στήν δεύτερη, διαβάζουμε, γιά νά φωτισθοῦμε· γιά νά πάρουμε εὐλογία καί δύναμη στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς μας.

 

+ ὁ Ν. Μ.

 

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR