Ο ΕΝΔΡΟΣΟΣ ΠΟΚΟΣ
Ο Ἀκάθιστος Ὕμνος, ἡ εὐφρόσυνη νότα τῆς Σαρακοστῆς, βρίθει ἀπὸ εἰκόνες τῆς Παναγίας. Σὲ μιὰ ἀπ᾿ αὐτὲς ἡ Θεοτόκος ὀνομάζεται «ἔνδροσος πόκος» (ς΄ ὠδὴ τοῦ κανόνα). Πόκος (ποκάρι στὴ γλώσσα τοῦ λαοῦ μας), εἶναι τὸ μαλλὶ ἀπ᾿ τὴν κουρὰ τῶν προβάτων. Ἀπ᾿ τὴν Παναγία, λέει ὁ ὕμνος, ἔσταξε ἡ δροσιὰ ποὺ ἔσβησε τὴ φωτιὰ τῆς πολυθεΐας, γιατί εἶναι ὁ «ἔνδροσος πόκος», τὸν ὁποῖο προεῖδε παλιὰ ὁ Γεδεών. Ἡ εἰκόνα παραπέμπει σὲ ἕνα θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας (Κριτ., κεφ. 6).
Οἱ Ἰσραηλίτες εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ γιὰ πολλο στὴ φορὰ ἀπ᾿ τὸ Θεὸ καὶ λάτρεψαν τὸν Βάαλ, εἴδωλοτῶν Ἀμορραίων. Γιὰ παιδαγωγία ὁ Κύριος τοὺς παρέδωσε στοὺς Μαδιανίτες, ποὺ λεηλατοῦσαν τὴ χώρα τους γιὰ μιὰ ἑπταετία. Κάτω ἀπ᾿ τὸ βάρος τῆς σκλαβιᾶς οἱ Ἰσραηλίτες μετανόησαν καὶ ἀναζήτησαν τὸ Θεό. Τότε ὁ Κύριος ἔστειλε ἕναν ἄγγελο στὸν πιστὸ Γεδεών, ὁ ὁποῖος ράβδιζε κρυφὰ τὰ στάχυα τοῦ σταριοῦ του μέσα στὸ πατητήρι, γιὰ νὰ μὴν τὸν ἀντιληφθοῦν οἱ Μαδιανίτες. Ὁ ἄγγελος κάθησε κάτω ἀπὸ μιὰ βελανιδιὰ καὶ εἶπε στὸν Γεδεών, ὅτι ὁ Κύριος τὸν ἀποστέλλει νὰ ἐλευθερώσει τὸ λαό του ἀπ᾿ τοὺς Μαδιανίτες. Ὁ Γεδεὼν ἀπάντησε: «Μὲ ποιὰ δύναμη θὰ σώσω ἐγὼ τοὺς Ἰσραηλίτες»; «Ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζί σου, εἶπε ὁ ἄγγελος. Θὰ χτυπήσεις τοὺς Μαδιανίτες σὰν νὰ εἶναι ἕνας ἄνθρωπος».
Ὁ Γεδεὼν ζήτησε ἀπ᾿ τὸν ἄγγελο νὰ μὴ φύγει καὶ ἔτρεξε στὸ σπίτι του. Ἔσφαξε καὶ ἔβρασε ἕνα κατσικάκι, ἔφτιαξε ἄζυμα ψωμιὰ καὶ μέσα σ᾿ ἕνα κοφίνι τὰ πρόσφερε στὸν ἄγγελο κάτω ἀπ᾿ τὴ βελανιδιά. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε νὰ τὰ βάλει πάνω σὲ μιὰ πέτρα. Ἅπλωσε τότε ὁ ἄγγελος τὸ ραβδί του, ἄγγιξε τὰ κρέατα καὶ τὰ ψωμιὰ καὶ ἀμέσως ξεπήδησε φωτιὰ ἀπὸ τὴν πέτρα καὶ τὰ κατέκαψε. Ὁ Γεδεὼν κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ γκρέμισε τὸ βωμὸ τοῦ Βάαλ, ἔστησε νέο θυσιαστήριο καὶ πρόσφερε ἕνα μοσχάρι θυσία στὸ Θεό.
Πνεῦμα Κυρίου δυνάμωσε τὸν Γεδεών. Σάλπισε καὶ συγκέντρωσε γύρω του στρατό. Τότε εἶπε στὸν Κύριο: «Δεῖξε μου μὲ τὸ ἑξῆς σημεῖο, Κύριε, ἂν πρόκειται νὰ σώσεις μὲ τὸ χέρι σου τὸν Ἰσραήλ: Θὰ βάλω ἕνα ποκάρι μαλλιὰ στὸ ἁλώνι. Ἂν τὴ νύχτα πέσει δροσιὰ μόνο στὸ ποκάρι, ἐνῶ γύρω θὰ εἶναι ὅλα στεγνά, θὰ πεισθῶ ὅτι θὰ κάμεις αὐτὸ ποὺ εἶπες». Ἔτσι καὶ ἔγινε. Τὸ πρωὶ ὁ Γεδεὼν ἔστυψε τὸ μαλλὶ καὶ ἡ δροσιὰ ποὺ ἔσταξε ἀπ᾿ αὐτὸ γέμισε μία λεκάνη. Τότε εἶπε πάλι στὸ Θεό: «Θὰ σοῦ μιλήσω ἀκόμα μιὰ φορά, Κύριε, μὴ μοῦ θυμώσεις. Θέλω νὰ κάμω κι ἄλλη μιὰ δοκιμὴ μὲ τὰ μαλλιά. Ἂς μείνουν τώρα αὐτὰ στεγνὰ καὶ ἂς πέσει δροσιὰ σ᾿ ὅλον τὸν ὑπόλοιπο τόπο». Ὁ Θεὸς ἔκαμε πάλι συγκατάβαση. Ἔτσι τὴ νύχτα ἐκείνη τὸ μαλλὶ ἔμεινε κατάστεγνο, ἐνῶ σ᾿ ὅλη τὴν ἄλλη περιοχὴ ἔπεσε δροσιά.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπ᾿ τὰ σύμβολα τῆς Ἐνανθρωπήσεως. Μὲ αὐτό«προϊστορεῖ ὁ Γεδεὼν τὴ σύλληψη» τοῦΧριστοῦ. Ὁ Κύριος κατέβηκε στὴν παρθενικὴ μήτρα τῆς Θεοτόκου ἁπαλὰ καὶ ἀθόρυβα, σὰν τὴ δροσιὰ πάνω στὸ μαλλί,«ὅπως κατεβαίνει ἡ σταγόνα ποὺ πέφτειστὴ γῆ» (Ψαλμ. 71, 6). Ἡ Παναγία ἔνοιωσε σὰν δροσιά, ἂν καὶ εἶναι φλόγα, τὴθεία φύση τοῦ Χριστοῦ. Ἀντὶ νὰ καταφλεχθεῖ, ἔγινε «ὁ πόκος ὁ ἔνδροσος». Καὶ στάζει τὴ δροσιὰ ποὺ σβήνει τὴ φλόγα τῆς πολυθεΐας, δηλ. τὸ Χριστό. Γιὰ τοὺς πιστουςτου ὁ Κύριος δὲν εἶναι ἄνεμος ποὺ συντρίβει τοὺς βράχους, οὔτε σεισμός, οὔτεφωτιά· ἀλλὰ πνοὴ δροσερή, «δρόσος Ἀερμών», ποὺ δροσίζει καὶ φυλάττει ἀβλαβεῖςἀκόμα καὶ τοὺς τρεῖς παῖδες στὴν κάμινο τοῦ πυρός, ἔστω κι ἂν αὐτὴ πυρώνεται ἑπταπλασίως (Γ΄ Βασ. 19, 11-12,Ψαλμ. 132, 3, Δαν. 3, 49-50).
Ἐμεῖς; Τί προϋποθέσεις ἔχουμε, γιὰ νὰβιώνουμε τὴν παρουσία τοῦ Κυρίου σὰνδροσιὰ μέσα στὸ καμίνι τῶν παθῶν καὶ τῆςἁμαρτίας;
Πρωτ. Δ. Μ.
***
Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΝΗ
Κατά τήν διάρκεια τῶν φοιτητικῶνἐξεγέρ σεων στό Μπέρ κλεϋ, στήν Καλιφόρνια, τήν δεκαετία τοῦ '60, οἱ ἀμερικανοί φοιτητές κατήγγειλαν τήν χρεωκοπίατοῦ Δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τά ἑξῆς συγκλονιστικά λόγια:
«Κύριοι, ὁ Θεός γιά τόν ὁποῖο μᾶςμιλᾶτε δέν ζεῖ. Καί ἡ ἴδια ἡ ζωή σας εἶναινεκρή. Ἕνας Θεός πού δέν ἀγγίζει τήνὕπαρξή μας, ἕνας Θεός πού δέν ἔχει σχέσημέ τό σῶμα μας, μᾶς εἶναι ἄχρηστος. ὉΘεός πού μᾶς σερβίρετε, εἶναι ἁπλῶς ἕναςΘεός πού σᾶς βολεύει. Τόν χρησιμοποιεῖτεσάν ναρκωτικό, ὅπως ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμετήν μαριχουάνα. Ἄν ὑπάρχει Θεός, ἄς ἔρθεινά μᾶς βρεῖ ἐδῶ πού εἴμαστε».
Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναιτίποτε ἄλλο παρά σαφέστατη ἀπάντηση στόκαίριο ἐρώτημα, πού - μέ τόσο ρεαλισμό -θέτουν τά ἀμερικανάκια καί κάθε σύγχρονος ἄνθρωπος. Κεν τρικός ἄξονας τῆς ὀρθόδοξης Θεολογίας εἶναι τό ἱστορικό γεγονός, ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε σάρκα· «καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». ὉΘεός, ὄχι ἁπλῶς ἔχει κάποια σχέση μέ τόσῶμα μας, ἀλλά προσέλαβε τό σῶμαμας, προσέλαβε ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο,γιά νά τόν θεραπεύσει καί νά τόν σώσει.
Καί μιλοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίαςμέ μιά γλῶσσα πολύ προσιτή, ἰδιαίτεραστούς νέους:
Ὁ Θεός, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «μᾶς ἔπλα σε μέ τήν ὀμορφιάνύφης, πού πηγαίνει στολισμένη σέ γάμο·καί ἐμεῖς αὐτή τήν ὀμορφιά τήν μετα τρέψαμε σέ ἀσχήμια πόρνης». Καί ξέρετε τίἔκανε, γιά νά μᾶς ξαναδώσει αὐτήν τήνὀμορφιά;
Ἀπαντάει ὁ ἅγιος Ἰωάννης, καί μᾶς ἀφήνει ἄναυδους: «Αὐτή τήν πόρνη τήν πεθύμησε ὁ Θεός! Καί ἔρχεται καί τήν ... παντρεύεται»! Καί σάν νά μή πιστεύει καί ὁἴδιος στά μάτια του συνεχίζει: «Πρόσεξεκαλά τί κάνει ὁ Θεός. Ἦρθε νά παντρευτεί τήν πόρνη, ἔτσι ὅπως ἦ ταν ἄσχημη! Καταλαβαίνεις πόσο τήν ἐρωτεύτηκε! Γιατίὁ ἔρωτας τυφλώνει καί μπορεῖ νά σέ κάνει νά παραβλέπεις τήν ἀσχήμια τῆς νύφης. Ἔτσι ἔκανε καί ὁ Χριστός. Ἔστω κιἄν ἦταν ἄσχημη, τήν ἐρωτεύτηκε καί τήνπαντρεύτηκε. Καί μετά, σάν γαμπρός, τῆςξανάδωσε τήν ὀμορφιά της. Τί γαμπρόςεἶναι αὐτός, πού μπορεῖ νά ὀμορφαίνειμιά ἄσχημη νύφη!», καταλήγει μέ ἔκπληξη ὁ ἅγιος Ἰωάννης.
Τό πιό σημαντικό εἶναι ὅτι αὐτός ὁκαλλωπισμός δέν εἶναι ἕνα προσωρινόμακιγιάζ. Εἶναι μιά ὀμορφιά, πού - μέ τήνδύναμη τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀνάστασης τοῦΧριστοῦ - νικάει τήν φθορά καί τόν θάνατο.
Αὐτό τό σῶμα, γιά τό ὁποῖο - μέ τό δίκιοτους - τόσο νοιάζονταν οἱ φοιτητές τοῦΜπέρκλεϋ, βρίσκει τήν τελική ὀμορφιά του«ἐν τῇ ἀναστάσει». Αὐτό τό σῶμα θάἀναστηθῆ καί θά ἀφθαρ το ποιηθῆ. «Αὐτό,καί οὐχ ἕτερον», τονίζει ὁ Χρυσόστομος,ἀπαντώντας καί στίς παλιότερες καί στίςσύγ χρονες ἀνοησίες περί μετενσάρκωσης.
Μέ ἄλλα λόγια ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά σώσει ὄχι μόνο τήν ψυχή μαςἀλλά καί τό σῶμα μας. Καί ἡ μεγαλύτερηγιορτή τῆς Χριστιανοσύνης, τό Πάσχα,εἶναι πρωτίστως πανηγύρι γιά τήν σωτηρίατοῦ σώματός μας. Γιά τήν ἀνάστασή του.
Ἀρχιμ. Β. Λ.
***
ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗἬ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ;
Η ψυχανάλυση σήμερα, γιά αὐτούς πού πιστεύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα ἐξελιγμένο ὄν (ζῶο), χωρίς προσωπικήεὐθύνη γιά τίς πράξεις του καί φυσικά χωρίςἐνοχές, ἀποτελεῖ ὑποκατάστατο τῆς ἐξομολόγησης.
Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἔχει πλήρη ἐπίγνωση ὅτι αὐτό πού ἔκανε εἶναι λάθος, θέλεικάπου νά τό εἰπεῖ γιά νά ξελαφρώσει! Καί φυσικά, δέν θά τό πεῖ στόν τυχόντα. Ψάχνει κάποιον πού νά ἀντιπροσωπεύει τόν ἠθικό νόμο.
Προφανῶς, αὐτό πού ψάχνει δέν εἶναι ἕνας«καλός» ἀκροατής, ἀλλά ἡ συγχώρηση!
Ὁ ἄνθρωπος γιά νά ἐπανέλθει στό σωστόδρόμο, ἔχει ἀνάγκη ἀπό κάποιο ὁδηγό-κριτήριο ἀνώτερο ἀπό τόν ἑαυτό του καί ἔξω ἀπότόν ἑαυτό του. Ἕνα ἀλάνθαστο-ἀπόλυτο κριτήριο πού θά τόν βοηθήσει σάν μιά ἄλλη πυξίδα νά μή χάσει τό δρόμο του μέσα σέ ἕνα κόσμο γεμᾶτο σταυροδρόμια καί λαβύρινθους.
Aὐτό τό κριτήριο, φυσικά, δέν μπορεῖ νά εἶναιὁ «γείτονάς» του! Μά οὔτε καί ὁ ἑαυτός του.
Εἶναι γενική διαπίστωση πώς κανείς δέναἰσθάνεται εὐχαριστημένος ὅταν ἡ καρδιά τουεἶναι ἀνήσυχη καί φουρτουνιασμένη.
• Ὅπως ὅλη ἡ φύση «φωνάζει» γιά τήνἀπελευθέρωσή της ἀπό τήν φθορά, ἔτσι καί ἡσυνείδηση «φωνάζει» γιά γαλήνη.
•Ὅταν μιά ξένη οὐσία εἰσχωρεῖ στό στομάχι, τό στομάχι, ἀδυνατώντας νά τήν χωνέψει, ἐπαναστατεῖ. Προσπαθεῖ, μέ κάθε τρόπο,νά τήν ἀποβάλλει.
•Ἕνα μόριο σκόνης μπαίνει στό μάτι. Καίτό μάτι, ζητεῖ νά τό ἀποβάλλει μέ τόν πόνο καίτά δάκρυα.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καί μέ τήν συνείδηση. Ὅταν τήν βαραίνει κάποια ἁμαρτία,ψάχνει νά βρεῖ διέξοδο, νά ἀπελευθερωθεῖ!
Μερικοί προσπαθοῦν νά ἀποφύγουν τήνταραγμένη συνείδησή τους ἀρνούμενοι τήνσυγκεκριμένη ἐνοχή. Ἄλλοι πάλι πιστεύουνπώς ἄν παραδοθοῦν στίς ὀρέξεις καί ἐπιθυμίεςτους καί στά κατώτερα ἔνστικτα, θά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τίς ἐνοχές καί θά βροῦν τήν πολυπόθητή τους χαρά.
Λάθος! Μεγάλο λάθος!
Τίποτα σέ ὁλόκληρο τό «βασίλειο» τῆς ψυχολογίας δέν εἶναι τόσο καταστρεπτικό γιά τόνἄνθρωπο, ὅσο ἡ τοποθέτηση, ὅτι οἱ ἠθικές ἀναστολές δημιουργοῦν ψυχοσωματικές δυσλειτουργίες καί ἡ μοναδική διέξοδος εἶναι ἡπαράδοση στίς πρωτόγονες ὁρμές! Οἱ ὅποιεςκαταστρεπτικές παρορμήσεις πρέπει νά καταστέλλονται. Ἡ πειθαρχία καί ἡ αὐτοκυριαρχία δέν ἔβλαψαν ποτέ κανένα. Ἄτομα τάὁποῖα ἀντέστρεψαν αὐτόν τόν ὑγιῆ κανόνα, κατέληξαν νά γίνουν, κατά διαφόρους τρόπους, περισσότερο νευρωτικοί ἀπό τούς νευρωτικούς!
•Θέλεις νά βρεῖς τήν ἐσωτερική σου ἰσορροπία;
• Θέλεις νά ἀπαλλαγεῖς ἀπό τόν ἐφιάλτητῆς ἐνοχῆς;
• Θέλεις μιά γαλήνια ἤρεμη ζωή;
Τό φάρμακο εἶναι ἕνα:
• Ἡ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὁμολογία, ἡ ἐξομολόγηση.
Ἡ ἐξομολόγηση, ὄχι μόνο σέ ἀπαλλάσσειἀπό τήν ὁποιαδήποτε ἐνοχή, ἀλλά ξερριζώνεικαί τό ἴδιο τό κακό πού ἐμφωλεύει μέσαστήν καρδιά σου· συμφιλιώνοντας ταυτόχρονα τήν ψυχή μέ τόν Θεό καί τήν ψυχή μέτόν ἑαυτό της!
FULTON SHEEN, Καθηγητής Ψυχολογίας
(Μετ.: Ἀρχιμ. Α. Μ.)
***
ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΒΑΛΛΕΙΣ;
Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Μέχρι πότε θά παίζουμε μέ τήν ψυχήμας;
Οἱ ἡλικιωμένοι ἄς καταλάβουν ὅτισύντομα θά φύγουν καί ὅτι ἀρκετά «χάρηκαν τή ζωή τους». Ἄν βέβαια ἐπιτρέπεται νάλέμε χαρά τήν ἀσωτεία. Ἄς ἐκμεταλλευτοῦνλοιπόν ἔστω καί τώρα τήν εὐκαιρία πού τούςδίνει ὁ φιλάνθρωπος Θεός νά πετάξουν ἀπόπάνω τους κάθε ἁμαρτία καί νά κερδίσουντήν αἰώνια ζωή.
Οἱ νεώτεροι, νά σκέπτονται ὅτι ἡ ὥρατοῦ θανάτου εἶναι ἄγνωστη. Γι' αὐτό οἱ πνευματικές ὑποχρεώσεις «δέν σηκώνουν» παζαρέματα. Διαβάζομε στήν Ἁγία Γραφή «μήκαθυστερεῖς νά γυρίσεις στό Θεό μέ τήνμετάνοια καί μήν ἀναβάλλεις ἀπό μέρα σέμέρα, γιατί δέν ξέρεις τί θά φέρει τό αὔριο»(Ἐκκλ. 5, 8).
Στήν ἀναβολή ὑπάρχει κίνδυνος καίφόβος. Ἐνῶ ἡ χωρίς καθυστέρηση μετάνοιασώζει. Μένε λοιπόν ἀκλόνητος στήν ἀρετή.
Ἔτσι, ἄν φύγεις νέος, δέν ἔχεις νά φοβηθεῖς τίποτε. Ἄν πάλι φύγεις γέρος, θά εἶσαιφορτωμένος μέ πολύ πνευματικό πλοῦτο.
Ἀλλά καί ἐδῶ θά ζήσεις διπλά εὐτυχισμένος.
Γιατί θά ἔχεις γλυτώσει τήν πίκρα τῆς ἁμαρτίας καί θά ἔχεις γευθεῖ τήν χαρά τῆςἀρετῆς.
Πόσο ἀδικεῖς τόν ἑαυτό σου, ὅταν δένἀποφασίζεις νά κοπιάσεις λίγο στή σύντομητούτη ζωή, γιά νά ἐξασφαλίσεις τήν ἀτελεύτητη μακαριότητα πού σοῦ ὑπόσχεται ὁΘεός!
Τί καλό βρῆκες στήν ἁμαρτία; Ὑπάρχειφορά πού τήν ἔκανες καί δέν κατηγόρησεςσύ ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό σου; Ἡ συνείδησή σουσιώπησε ποτέ; Σταμάτησε λοιπόν τό κακό.
Δόξασε τόν Θεό πού δέν σέ πῆρε τήν στιγμήπού ἁμάρτανες. Ζῆτα του καιρό γιά μετάνοια. Ὄχι γιά νά ξαναρχίσεις τά ἴδια. Πολλοίπέθαναν τήν στιγμή πού ἁμάρταναν. Πρόσεξε μή τό πάθεις.
Θά πεῖς:
-Ἀλλά ὁ Θεός ἔδωσε προθεσμία σέ πολλούς. Μετανόησαν τήν τελευταία στιγμή καίτούς δέχθηκε στή Βασιλεία του.
-Καί τί μ’ αὐτό; Εἶσαι σίγουρος ὅτι θάδώσει προθεσμία καί σέ σένα;
-Ἴσως μοῦ δώσει....
-Ὡραία ἀπάντηση! Παίζομε μέ τήν ψυχήμας;
Τό ἀντίθετο ἔπρεπε νά πεῖς: «Τί γίνεταιἄν ὁ Κύριος δέν μοῦ δώσει καιρό μετανοίας;»
Ἔτσι σκέψου. Θά εἶσαι σέ κάθε περίπτωση κερδισμένος.
Ὑπάρχει λογικός ἄνθρωπος πού ἐπιχειρεῖ σπουδαῖο ἔργο καί ξεκινᾶ μέ πιθανότητες; Χτίζεις σπίτι μέ ἀνεπαρκῆ θεμέλια, γιατίἴσως σταθεῖ καί μ’ αὐτά; Ἄν στά ἐπίγεια προσέχεις τόσο, γιατί παίζεις κορώνα-γράμματατήν ψυχή σου; Ἐπικαλεῖσαι τήν φιλανθρωπίατοῦ Θεοῦ. Ναί, ὁ Θεός εἶναι φιλάνθρωποςκαί ὅλοι ζητᾶμε τό ἔλεός του. Μά νά πούἔφυγαν τόσοι καί τόσοι ἀπροετοίμαστοι. Τίνόημα ἔχει νά σοῦ δίνει καιρό καί νά μήν τόνἀξιοποιεῖς;
Ὅποιοι ἀδιαφοροῦν στά νειάτα τους, θάἀδιαφοροῦν καί στά γηρατειά τους. Καίχάνουν ἄσκοπα τή ζωή τους κατά τό ψαλμικό: «ἐξέλιπον ἐν ματαιότητι αἱ ἡμέραι αὐτῶν» (Ψαλμ. 77, 33). Θά τολμούσαμε νά ποῦμε γιά μερικούς: Μακάρι νά «ἐξέλιπον» στήματαιότητα οἱ ἡμέρες τους καί ὄχι στήν ἁμαρτία.
Λοιπόν. Ἄς ἀφήσουμε τήν κακία. Καί ἄςἐπιστρέψουμε τώρα στόν Κύριο γιά νά κερδίσουμε τά ἀγαθά πού μᾶς ἔχει ὑποσχεθεῖ.
(Ὁμιλία ΚΒ΄ στήν Β΄ πρός Κορινθίουςἐπιστολή, ΕΠΕ τ. 19, σ. 568-574)
Διασκευή, Ἀρχιμ. Ν. Κομπ.
Μηνιαῖον Περιοδικόν
Ἱ. Μητροπόλεως Νικοπόλεως
Ἐκδότης: Μητροπολίτης Νικοπόλεως Χρυσόστομος
Ὑπεύθ.: Ἀρχιμ. Νίκων Κουτσίδης*
2014 * Ἀρ. Φύλλου 368* Ἔτος ΛΔ΄
Διανέμεται δωρεάν * Εἰσφορές δεκτές
Γραφικές Τέχνες «ΜΕΛΙΣΣΑ» Α.Ε.
Τηλ. 2397 023 313 Ἀσπροβάλτα Θεσ/νίκης