Logo
Print this page

«Λυχνία» Νοέμβριος 2013

Μηνιαίο Περιοδικό Ι. Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 364 «Λυχνία» Νοέμβριος 2013

«ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ» του Πρωτ. Δ. Μ.

«ΑΝΘΡΑΚΕΣ ΠΥΡΟΣ» του Αρχιμ. Ν. Κ.

«Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ» του C.S. Lewis

«ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ» του Αββά Κασσιανού

 

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

                        Ἕνας βράχος ἔπεσε καὶ καταπλάκωσε πολλοὺς ἐργάτες σ᾿ ἕνα νταμάρι. Ἡ γυναίκα ἑνὸς ἀπ᾿ αὐτούς, θεωρώντας νεκρὸ πλέον τὸν ἄνδρα της, ἔδωσε σ᾿ ἕναν παπὰ ὅ,τι μποροῦσε ἀπ᾿ τὸ ὑστέρημά της, γιὰ νὰ κάμει σαράντα λειτουργίες ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸν τοῦ ἔδινε καθημερινὰ ἕνα πρόσφορο, ἕνα μπουκαλάκι νάμα καὶ μία λαμπάδα. Μετὰ τὶς εἴκοσι λειτουργίες ὁ διάβολος φθόνησε τὴν εὐλάβεια τῆς γυναίκας. Τῆς παρουσιάζεται λοιπὸν καὶ τῆς λέει ὅτι ὁ παπὰς ἔφυγε γιὰ κάποια ἐπείγουσα δουλειά. Δὲν εἶχε νόημα νὰ τοῦ στείλει πρόσφορο. Θὰ τοῦ τὸ ἔστελνε τὴν ἄλλη μέρα. Αὐτὸ τῆς τό ᾿καμε τρεῖς φορὲς στὸ διάστημα τῶν σαράντα λειτουργιῶν.

 Ἐν τῷ μεταξὺ οἱ διασῶστες ἔβγαζαν τοὺς νεκρούς. Σὲ κάποιο σημεῖο ἄκουσαν ἀπὸ τὸ βάθος μιὰ φωνή: «Προσέξτε, ζῶ. Σκάψτε μὲ προσοχή, γιατί ἀπὸ πάνω μου εἶναι δυὸ πέτρες. Ἂν πέσουν θὰ μὲ θανατώσουν». Οἱ διασῶστες κατάπληκτοι ἔσκαψαν προσεκτικά ἀπὸ τὰ πλάγια καὶ βρῆκαν τὸν ἄνθρωπο ζωντανό. Στὴν ἀπορία ὅλων πῶς ἐπέζησε τόσες μέρες χωρὶς τροφή,  ἀπάντησε: «Κάθε μέρα μοῦ ἔδινε κάποιος, χωρὶς νὰ τὸν βλέπω,  ἕνα ψωμί, ἕνα μπουκάλι κρασὶ καὶ μιὰ λαμπάδα ἀναμμένη ποὺ ἔφεγγε μπροστά μου. Ἔτσι ἔτρωγα, ἐκτὸς ἀπὸ τρεῖς μέρες ποὺ δὲν ἔφαγα τίποτα, οὔτε φῶς εἶδα καὶ πικράθηκα πολύ, γιατὶ νόμισα πὼς γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου σταμάτησε τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ νὰ μὲ βοηθᾶ. Κι ἐνῶ περίμενα πὼς θὰ πεθάνω ἀπὸ τὴν πείνα καὶ τὴ δίψα, εἶδα τὴν ἀναμμένη λαμπάδα, τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ ξανὰ σὰν πρῶτα καὶ δόξασα τὸ Θεό, ποὺ δὲν μὲ ἐγκατέλειψε μέχρι τὸ τέλος». Γεμάτοι θαυμασμό δόξασαν τότε ὅλοι τὸ Θεό.

            Τὸ Νοέμβριο μήνα ἀνοίγει τὸ σαρανταλείτουργο καὶ τὸ παραπάνω περιστατικό δείχνει τὴ μεγάλη σημασία του γιὰ τὴ ζωή μας. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι τὸ ἀνώτερο ἔργο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε πάνω στὴ γῆ. Καὶ δὲν ὠφελεῖ μόνο τοὺς ζῶντες, ἀλλὰ καὶ τοὺς κεκοιμημένους. «Γιατὶ ὁ ὑπεράγαθος Κύριος νικᾶται ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ φιλανθρωπία του, λέγει ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Καὶ θὰ νικᾶται συνέχεια μέχρι τὴ Δευτέρα Παρουσία, ὁπότε καὶ τελειώνει ὁ χρόνος τῆς βοήθειας. Μέχρι τότε θέλει νὰ σπεύδει ὁ καθένας σὲ βοήθεια τοῦ πλησίον του καὶ ἐνόσῳ ζοῦμε καὶ μετὰ θάνατον.

            Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία προσφέρει τὴ Θεία Λειτουργία πάντοτε καὶ ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων. Οἱ θεοφόροι πατέρες ὅλοι τονίζουν τὸ μεγάλο κέρδος ποὺ ἔχουν οἱ ψυχὲς ἀπὸ τὴν προσφορὰ τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ ὅλων τῶν προσευχῶν καὶ τῶν ἐλεημοσυνῶν μας γι᾿ αὐτούς».

            «Ἂν δὲν πρόφτασες ὅσο ζοῦσες νὰ διευθετήσεις ὅλα ὅσα ἀφοροῦν τὴν ψυχή σου, λέγει ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, παρήγγειλε στοὺς δικούς σου ἔστω καὶ στὸ τέλος τῆς ζωῆς σου, νὰ σοῦ στείλουν μετὰ τὸ θάνατό σου τὰ πράγματά σου. Νὰ σὲ βοηθήσουν δηλ. μὲ ἀγαθὰ ἔργα: ἐλεημοσύνες καὶ λειτουργίες. Μὴ γένοιτο νὰ παραλειφθεῖ κάτι ἀπὸ αὐτά. Γιατί τότε, κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία, θὰ κατηγορηθοῦμε ἀπὸ τοὺς οἰκείους μας, ὅτι ἀμελήσαμε νὰ κάνουμε αὐτὰ ποὺ ἔπρεπε ὑπὲρ αὐτῶν».

            Πάνω στὴ γραμμὴ αὐτὴ ἐνταγμένο καὶ τὸ ἱερὸ σαρανταλείτουργο ἔρχεται νὰ βοηθήσει τὰ μέγιστα ζῶντες καὶ κεκοιμημένους. Ἂς τὸ κάνουμε ὅλοι μας, ἀλλὰ μὲ τρόπο σωστό. Ὄχι νὰ ξοφλήσουμε μ᾿ ἕνα χαρτάκι ὀνόματα ποὺ θὰ δώσουμε στὸν ἱερέα. Ἀλλὰ μὲ τὴν οὐσιαστικὴ συμμετοχή μας στήν θεία λειτουργία, ὥστε «πάντων ἡμῶν» νὰ μνησθεῖ «Κύριος ὁ Θεὸς ἐν τῇ Βασιλείᾳ αὐτοῦ. Ἀμήν».

                                                                        Πρωτ. Δ. Μ.

ΑΝΘΡΑΚΕΣ ΠΥΡΟΣ

            Ὁ Εὐγένιος Ἰονέσκο (+1994) ὑπῆρξε  ἕνας διάσημος γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας. Καί ταυτόχρονα ἕνας συνειδητός ὀρθόδοξος χριστιανός. Ἔλεγε λοιπόν σέ κάποια συνέντευξή του:

            - Ἡ ἀνάγκη τῆς πίστεως στόν Χριστό εἶναι ἡ πιό βαθειά ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν λείψει ἔρχεται ἡ ἀπελπισία, ἡ καταστροφή. Ὅπου δέν ὑπάρχει ἀγάπη, εἶναι κόλαση. Ὁ ἄνθρωπος παρασύρεται πρός τά κάτω, τόν καταποντισμό, τήν καταβύθιση, τήν λάσπη, τόν βόρβορο. Πρέπει νά κάνει προσπάθεια νά ἀνέβει πρός τά πάνω, πρός τό φῶς, τήν ζεστασιά, τόν παράδεισο.

            Ἔγινα συγγραφέας γιατί δέν μποροῦσα νά γίνω ἅγιος. Αὐτό ἐπιθυμοῦσα, ἀλλά πρέπει νἆσαι ταπεινός γιά νἆσαι ἅγιος, καί ἐγώ ἔχω ματαιοδοξία. Ὑποφέρω γι᾿ αὐτό, προτιμοῦσα νἆμαι ἕνας ἀνώνυμος ἅγιος (Περιοδικό Paris Match, 4-11-1963).

            Εἶναι συγκλονιστικά τά λόγια τοῦ σοφοῦ συγγραφέα,  γιατί δείχνουν:

•           Πρῶτον, ὅτι ἀξίζει χίλιες φορές νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά πλησιάσουμε τόν Χριστό.

•           Δεύτερον, ὅτι ἀξίζει νά κάνουμε ὅ,τι περισσότερο μποροῦμε στόν ἀγώνα μας αὐτό.

            Καί ἄς μήν χάνουμε τό θάρρος μας! Γιατί ἔχουμε ἀνθρώπους, ὑποδείγματα ἐκπληκτικῆς θέλησης, καρτερίας καί ὑπομονῆς.

            Στά χρόνια τῶν  διωγμῶν τῶν χριστιανῶν, ζοῦσε στήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας ἕνας ἡλικιωμένος χριστιανός ὀνόματι Βαρλαάμ. Αὐτός, συνελήφθη ὡς χριστιανός καί ἀφοῦ τόν βασάνισαν οἱ εἰδωλολάτρες στρατιῶτες στήν συνέχεια ὁδήγησαν τόν Βαρλαάμ σέ ἕνα βωμό τῶν εἰδώλων. Ἐκεῖ, ἅπλωσαν τό χέρι του πάνω ἀπό τόν βωμό· καί στήν ἀνοικτή παλάμη του ἔβαλαν κάρβουνα ἀναμμένα καί θυμίαμα! Ὥστε, ἀπό τόν πόνο νά ρίξει τά κάρβουνα καί ἔτσι νά φανεῖ ὅτι προσφέρει θυσία (τό θυμίαμα) στά εἴδωλα. Ὁ ὄντως γενναῖος ἀθλητής τῆς πίστεως, κράτησε τό χέρι του ἀκίνητο, ἕως ὅτου τά ἀναμμένα κάρβουνα τρύπησαν τήν παλάμη του!! Ἀπό μόνος του ὅμως, δέν ἔκανε καμμία κίνηση! Ἔτσι, παρέδωσε τήν ψυχή του. Ἡ μνήμη τοῦ μάρτυρος Βαρλαάμ τιμᾶται στίς 19 Νοεμβρίου.

            Λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:

            -Ἀκόμη καί ἄν ἀνατρεπόταν τό χέρι τοῦ μάρτυρος, δέν θά ἐπρόκειτο γιά ἁμάρτημα. Γιατί δέν ὀφειλόταν στήν γνώμη καί στήν προαίρεσή του, ἀλλά στήν φυσική σύσπαση τῶν νεύρων λόγῳ τοῦ ἐγκαύματος. Ὅμως τό χέρι τοῦ μάρτυρα ἔμεινε ἀκίνητο γιά νά μάθετε ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τόν ἐστήριζε καί τόν κρατοῦσε, διορθώνοντας ἀκόμη καί τήν φυσική ἀδυναμία.

            Ἔτσι βοηθάει καί ἐμᾶς ὁ Χριστός μέ τήν χάρη Του, ὅταν ἀγωνιζόμαστε. Ὄχι πιά ἐναντίον τῆς ὑλικῆς φωτιᾶς τοῦ μαρτυρίου, ἀλλά ἐναντίον τῆς φωτιᾶς τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπιθυμιῶν καί πράξεων. Αὐτή ἡ φωτιά δέν σβήνει ποτέ! Ὁ,τιδήποτε ἐγγίζει στήν φωτιά, καίγεται. Ἔτσι, πυρπολεῖ τήν ψυχή μας κάθε σκέψη καί θέα πονηρή καί ἔργο πονηρό. Ὁ ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ Βαρλαάμ, πονώντας καί ὑποφέροντας, ἔδειχνε τό φρόνημα τῶν ἁγίων ἀγγέλων στό θνητό του σῶμα. Νά γιατί εἶναι γιά μᾶς παράδειγμα γενναίου φρονήματος στόν ἀγώνα μας κατά τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν μας. (Ἐγκώμιον εἰς τόν ἅγιον Μάρτυρα Βαρλαάμ, P.G. 50, 677-679, ἐπιλογές).

Ἀρχιμ. Ν. Κ.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ

C.S. Lewis

Μέ λόγια πού σέ κάνουν νά δακρύζεις, ἕνας μεγάλος Χριστιανός φιλόσοφος περιγράφει τήν ἀπόγνωση, στήν ὁποία τόν βούλιαξε ὁ θάνατος ἑνός φίλου του. Στή συνέχεια καταλήγει σέ ἕνα ἠθικό δίδαγμα: "Αὐτό συμβαίνει, λέει, ὅταν δίνεις τήν καρδιά σου σέ κάτι ἄλλο, ἐκτός ἀπό τόν Θεό. Ὅλα τά ἀνθρώπινα πλάσματα πεθαίνουν. Μήν ἀφήσετε τήν εὐτυχία σας νά ἐξαρτᾶται ἀπό κάτι, πού μπορεῖ νά χάσετε. Ἄν σκοπός τῆς ἀγάπης εἶναι νά εἶναι εὐλογία, καί ὄχι δυστυχία, τότε πρέπει νά τήν προορίζουμε στόν μόνο Ἀγαπημένο, πού δέν θά πεθάνει ποτέ".

          Ἡ σκέψη αὐτή φαίνεται πολύ λογική: Μήν βάζετε τά ἀγαθά σας σέ ἕνα τρύπιο ἀσκί. Μήν ξοδεύεστε στό νά φτιάξετε ἕνα σπίτι, ἀπό τό ὁποῖο μπορεῖ νά σᾶς διώξουν. Δέν τό κρύβω, μοῦ ἀρέσουν τέτοιες ἔξυπνες ὑπερβολές. Εἶμαι ὁ τύπος ἀνθρώπου, πού πρῶτα κοιτάζει τήν σιγουριά του, τήν ἀσφάλειά του. Ἀπό ὅλα τά ἐπιχειρήματα ἐναντίον τῆς ἀγάπης, κανένα δέν δελεάζει  τόσο ἔντονα τήν φίλαυτη φύση μου, ὅσο ἡ προειδο¬ποίη¬ση: "Πρόσεχε, μπορεῖ νά σέ κάνει νά ὑποφέρεις".

Ὅμως, ὅταν δελεάζομαι ἀπό τό παραπάνω ἐπιχείρημα, καταλαβαίνω ὅτι βρίσκομαι χιλιάδες μίλια μακριά ἀπό τόν Χριστό. Ἄν εἶμαι σίγουρος γιά κάτι, αὐτό εἶναι πώς ἡ διδασκαλία Του σέ καμμιά περίπτωση δέν εἶχε σκοπό νά ἐπιβεβαιώσει τήν ὁρμέμφυτη προτίμησή μου γιά σίγουρες ἐπενδύσεις καί περιορισμένες ὑποχρεώσεις.

Ἄραγε ποιός θά μποροῦσε νά ξεκινήσει νά ἀγαπάει τόν Θεό στηριζόμενος σέ μιά τέτοια δῆθεν «συνετή» βάση; Πῶς νά χωρέσει μιά τέτοια δῆθεν «ἀσφαλής» στάση μέσα στόν χῶρο τῆς ἀγάπης; Θά διαλέγατε τήν γυναίκα σας ἤ ἕνα φίλο ἤ ἀκόμα καί τόν σκύλο σας μέ αὐτή τήν λογική;

          Νομίζω πώς αὐτό δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τήν ἀληθινή κατά Χριστόν ἀγάπη. Οἱ χριστιανοί ἀκολουθοῦμε Κάποιον, πού ἔκλαψε πικρά γιά τήν Ἱερουσαλήμ, καθώς καί  ἔξω ἀπό τόν τάφο τοῦ Λαζάρου. Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος δέν δείχνει κανένα σημάδι, ὅτι δέν θά ὑπέφερε, οὔτε ὅτι δέν θά ἔπρεπε νά ὑπο¬φέ¬ρει, ἄν ὁ Ἐπαφρόδιτος εἶχε πεθάνει (Φιλιπ. 2, 27). Σίγουρα ἡ ἐξασφάλιση ἐνάντια στή θλίψη δέν εἶναι  κάτι πού ὁ Θεός μᾶς ὑποσχέθηκε. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἀπό ἀγάπη γιά μᾶς ἔφτασε νά πεῖ: "Θεέ μου, γιατί μέ ἐγκατέλειψες;"

Γιά κάποιον, πού ἀγαπάει ἀληθινά δέν ὑπάρχει σίγουρη "ἐξασφάλιση". Ἀγαπῆστε ὁ,τιδήποτε καί σίγουρα θά νιώσετε τήν καρδιά σας νά σφίγγεται.  Εἶναι πολύ πιθανό ἀκόμα καί νά σπάσει. Ἄν θέλετε νά βεβαιωθεῖτε ὅτι θά παραμείνει ἀνέπαφη, δέν πρέπει νά τήν δώσετε σέ κανέναν, οὔτε κάν σέ ἕνα ζῶο. Τυλίξτε τη προσεκτικά μέ διάφορα χόμπι καί μικρές πολυτέλειες, ἀποφύγετε κάθε μπλέξιμο, κλειδῶστε τη ἑρμητικά στό φέρετρο τοῦ ἐγωισμοῦ σας. Ἐκεῖ ὅμως, ἀσφαλής πλέον, μέσα στό σκοτάδι, στήν ἀκινησία, χωρίς ἀέρα, ἡ καρδιά σας θά γίνει μιά «ἀσφαλής» ... πέτρα! Θά γίνει ἄθραυστη, ἀδιάτρητη, καί θά χάσει τήν ἱκανότητα νά ἀγαπάει.

Τό μόνο μέρος, ἐκτός τοῦ Παραδείσου, ὅπου μπορεῖτε νά εἶστε ἀπόλυτα ἀσφαλεῖς ἀπό ὅλους τούς κινδύνους καί τίς ἐνοχλήσεις τῆς ἀγάπης, εἶναι ἡ Κόλαση!...

ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

Ἀββᾶ Κασσιανοῦ

            Συχνά, πολύ εὔκολα ταπεινολογοῦμε καί παριστάνουμε ὅτι ἔχουμε αὐτομεμψία. Ὅταν ὅμως κάποιος μᾶς κάνει - ἀκόμη καί μέ τόν εὐγενέστερο τρόπο - μιά ὑπόδειξη, ταραζόμαστε, καί ἐσωτερικά (μερικές φορές καί ἐξωτερικά) «κλωτσᾶμε»! Ἔτσι ἀποκαλύπτουμε πόσο ψεύτικη εἶναι ἠ «ταπείνωσή» μας!

            Ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα διαβάζουμε στό βιβλίο τοῦ Ἀββᾶ Κασσιανοῦ (τόμος Β΄ σελ. 93., ἐκδ. Ἑτοιμασία):

            Μιά μέρα ἦλθε στό κελλί τοῦ ἀββᾶ Σεραπίωνα ἕνας ἐπισκέπτης μοναχός, ὁ ὁποῖος μέ ὅλη του τήν ἐξωτερική του ἐμφάνιση καί μέ τά λόγια του, ἐξέφραζε τήν πιό βαθειά ἔλλειψη αὐτοεκτίμησης. Ὅταν ὁ Γέροντας τόν κάλεσε τήν ὥρα τῆς ἀκολουθίας νά ψάλλει, ἐκεῖνος ἀρνήθηκε ἐπίμονα λέγοντας: «Εἶμαι τόσο ἁμαρτωλός! Δέν εἶμαι ἄξιος οὔτε νά ἀναπνέω τόν ἀέρα τοῦ κελλιοῦ σας». Δέν δεχόταν ἐπιπλέον νά καθίσει οὔτε σέ ψάθα, γιατί θεωροῦσε ὅτι τοῦ ἦταν πολύ καί τό γυμνό χῶμα. Μέ πολύ μεγαλύτερη βέβαια δυσκολία δέχθηκε τό πλύσιμο τῶν ποδιῶν, πού σύμφωνα μέ τό τοπικό ἔθιμο γινόταν ἀπό τόν οἰκοδεσπότη πρός τούς φιλοξενουμένους του πρίν ἀπό τό γεῦμα.

            Μετά τό γεῦμα, ὁ ἀββᾶς Σεραπίων ἐκμεταλλεύθηκε τήν εὐκαιρία ἀπό τήν συνομιλία πού συνήθως ἀκολουθεῖ, γιά νά τοῦ κάνει μιά σύσταση μέ πολλή καλωσύνη καί γλυκύτητα: «Δέν θά ‘πρεπε, ἀδελφέ μου,» τοῦ εἶπε ὁ Ἀββᾶς, «νά τρέχεις ἐδῶ κι ἐκεῖ ἀργόσχολος καί περιπλανώμενος, πολύ περισσότερο μάλιστα, ἐπειδή εἶσαι νέος καί εὔρωστος. Θά πρέπει νά καθίσεις στό κελλί σου καί νά πορεύεσαι σύμφωνα μέ τούς κανόνες τῶν Γερόντων. Νά φροντίζεις νά ζεῖς ἀπό τήν ἐργασία σου καί ὄχι ἀπό τίς φιλανθρωπίες τῶν ἄλλων. Γιατί αὐτό δέν τό δέχθηκε γιά τόν ἑαυτό του οὔτε ὁ ἀπόστολος Παῦλος...».

            Ὅταν ἄκουσε αὐτά τά λόγια ὁ νέος μοναχός, ἔνιωσε προσβολή· καί στενοχωρήθηκε σέ τέτοιο βαθμό, πού δέν μπόρεσε νά κρύψει τήν πίκρα τῆς καρδιᾶς του, ἡ ὁποία ζωγραφίστηκε ἔντονα στό πρόσωπό του.

            «Ἔ, ἀδελφέ μου, ξανάπε ὁ Γέροντας. Πρίν λίγο φόρτωνες στόν ἑαυτό σου ὅλα τά κρίματα τοῦ κόσμου. Τώρα ἐγώ σοῦ κάνω μιά ἁπλῆ σύσταση, πού δέν κρύβει τίποτε τό προσβλητικό, ἀλλά εἶναι γεμάτη καρδιακή ἀγάπη καί διάθεση βοήθειας. Γιατί λοιπόν ταράχτηκες τόσο, ὥστε ἡ ἀγανάκτησή σου νά προδίδεται ἀπό τά χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου σου;...»

            Καί καταλήγει ὁ ἅγιος, μιλώντας πρός ὅλους μας:

            «Διαφυλάξτε κι ἐσεῖς, ἀδελφοί μου, τήν ἀληθινή ταπείνωση τῆς καρδιᾶς, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἐπίδειξη καί λόγια ὑποκριτικά, ἀλλά βαθειά ταπείνωση ψυχῆς. Αὐτή ἡ ταπείνωση λάμπει μέ τήν ὑπομονή, πού πρέπει νά ἐπιδεικνύετε στίς θλίψεις καί στίς προσβολές τῶν ἄλλων· λάμπει μέ τήν πραότητα καί ἀταραξία ἀπέναντι στίς ὕβρεις καί τίς συκοφαντίες, πού ἐκτοξεύονται ἐναντίον σας».

 

 

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR