Ζωηφόρος

(Βίντεο) Η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, Βουλγαρία - The Rila Monastery Bulgaria - Rilski Μanastir

Η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα

 

Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, γνωστό και απλά ως Μοναστήρι της Ρίλα (βουλγ. Рилски манастир, Rilski manastir) είναι η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη ορθόδοξη μονή στη Βουλγαρία. Βρίσκεται στα Όρη Ρίλα, σε ύψος 1.147 μέτρων και 117 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, Σόφιας. Ολόκληρο το συγκρότημα της μονής καταλαμβάνει μια έκταση 8.800 m² και αποτελείται από μια μονόκλιτη βασιλική, κελιά όπου μένουν οι μοναχοί και έναν πύργο.

Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και γενικότερα των Βαλκανίων. Το 1976 ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς[1]. Από το 1991 υπάγεται εξ' ολοκλήρου στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Βουλγαρίας.

Σύμφωνα με την παράδοση, τη μονή ίδρυσε ο ερημίτης Άγιος Ιωάννης της Ρίλας, από τον οποίο και πήρε το όνομά της, κατά την περίοδο του Τσάρου Πέτρου Α' (927-968). Ο ερημίτης ζούσε, στην πραγματικότητα, σε μια σπηλιά κοντά στο μοναστήρι, το οποίο χτίστηκε από τους μαθητές του. Τα λείψανά του φυλάσσονται στη μονή.

Η μονή πάντοτε υποστηριζόταν και ήταν σεβαστή από τους Βούλγαρους άρχοντες, αποτελώντας το πολιτισμικό και πνευματικό κέντρο της βουλγαρικής εθνικής συνείδησης, που έφτασε στο απόγειό του από το 12ο ως το 14ο αιώνα. Στην τωρινή της θέση η μονή αναστηλώθηκε κατά το 14ο αιώνα από τον ντόπιο φεουδάρχη Χρέλιο Ντραγκόλοφ, ωστόσο μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα δέχτηκε πολυάριθμες επιδρομές και καταστροφές από τους Οθωμανούς.

Χάρη σε δωρεά της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και πιο συγκεκριμένα του Ρωσικού Μοναστηριού στο Άγιο Όρος, η Μονή της Ρίλας ανακατασκευάστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα και αποτέλεσε θύλακα του βουλγαρικού πολιτισμού και γλώσσας κατά την περίοδο της ξένης κυριαρχίας. Καταστράφηκε από φωτιά το 1833 και ανοικοδομήθηκε και πάλι μεταξύ 1834 και 1862 με χρήματα εύπορων πολιτών της χώρας, αποτελώντας χαρακτηριστικό παράδειγμα της Βουλγαρικής Αναγέννησης κατά το 18ο και 19ο αιώνα.

***

Ο Άγιος Ιωάννης της Ρίλας

Ο Ιωάννης της Ρίλας, αγιοποιημένος από τη Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία, ζούσε κατά τον Μεσαίωνα, όταν στη Βουλγαρία ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία, ενώ ο παλιός ειδωλολατρικός πολυθεϊσμός διαλύθηκε.

Γεννήθηκε το έτος 876 στο χωριό Σκρίνο της περιοχής Κιουστεντίλ, κατά τη βασιλεία του τσάρου Βόριδος Α', σύντομα μετά τον προσηλυτισμό των Βουλγάρων στον χριστιανισμό. Ακόμα από τα νεανικά του χρόνια διαπαιδαγωγούνταν σε αυστηρή χριστιανική ζωή, σε υποταγή και σεβασμό προς τους γονείς του. Μετά το θάνατό τους αφοσιώθηκε ολόψυχα στην Εκκλησία και έγινε θεμελιωτής του αναχωρητισμού στη Βουλγαρία.

Ο Θεός εμφανίστηκε στον ύπνο του και του έδειξε ένα απόμακρο μέρος στο βουνό Ρίλα, όπου έπρεπε να ιδρύσει μοναστήρι και να αποδεχθεί το μοναχισμό. Εκεί πέρασε 20 χρόνια - πρώτα σε μια σπηλιά, ύστερα στην κουφάλα παλιάς βαλανιδιάς και 7 χρόνια σε έναν απρόσιτο βράχο, στους πρόποδες του οποίου σήμερα υψώνεται η μεγαλόπρεπη Μονή της Ρίλας. Σ’ αυτόν πήγαιναν πολλοί άνθρωποι για συμβουλή και ηθική υποστήριξη. Σύντομα έγινε τόσο δημοφιλής, που και ο ίδιος ο Βούλγαρος τσάρος Πέταρ ήθελε να συναντηθεί μ’ αυτόν.

Πολλοί ήταν οι χριστιανικοί άθλοι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλας, ο οποίος στο τέλος της ζωής του έμενε σε κρυμμένη από τα ανθρώπινα μάτια σπηλιά. Για το θάνατό του κανένας δεν ήξερε, το πτώμα του δεν θάφτηκε και βρέθηκε από τον ηγούμενο της Μονής της Ρίλας 40 μέρες μετά το θάνατο του Αγίου. Σύμφωνα με τους θρύλους ο ίδιος ο Ιωάννης της Ρίλας εμφανίστηκε στον ηγούμενο και του διέταξε να τον θάψει στην σπηλιά κοντά στο παλιό ασκητήριο. Σύμφωνα με άλλους θρύλους ο τσάρος Πέταρ ήθελε και πάλι να συναντηθεί με τον Άγιο και έστειλε ανθρώπους να τον ψάξουν. Αυτοί βρήκαν το πτώμα, ακολουθώντας τα ίχνη των άγριων ζώων και όταν μπήκαν στη σπηλιά, άκουσαν "κουδούνι να κουδουνίζει και σήμαντρο να ηχεί, είδαν το καντήλι να καίει και αντιλήφθηκαν τα λείψανα να μοσχοβολούν".

Αργότερα άγγελος εμφανίστηκε στον ύπνο του τσάρου Πέταρ και του είπε, ότι τα λείψανα του Οσίου Ιωάννη της Ρίλας πρέπει να μεταφερθούν στη Σόφια, για να μπορεί και ύστερα από το θάνατό του να κηρύσσει στο λαό την πίστη στο Χριστό. Με εντολή του τσάρου τα λείψανα πρώτα τέθηκαν στην επισκοπική εκκλησία, αργότερα στην εκκλησία του Αγίου Λουκά και στο τέλος στην νέα τότε εκκλησία του Αγίου Ιωάννη της Ρίλας.

Αργότερα τα λείψανα μεταφέρθηκαν σαν τρόπαιο στην Ουγγαρία, αλλά το 1187, στη διάρκεια της εξέγερσης των αδελφών Ασέν και Πέταρ, επιστράφηκαν στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη της Ρίλας. Στις 19 Οκτωβρίου του 1195 τα λείψανα μεταφέρθηκαν με τιμές στο Τίρνοβο, για να αγιάσουν τη νέα βουλγαρική πρωτεύουσα, να εδραιώσουν τη νίκη επί των Βυζαντινών και να σταθεροποιήσουν το νεαρό βουλγαρικό κράτος. Έμειναν εκεί μέχρι το έτος 1470 και θεράπευαν ανθρώπους: τυφλοί άρχιζαν να βλέπουν, ανάπηροι να πετούν τα δεκανίκια, βωβοί να μιλάνε.

Από τον 15ο αιώνα τα λείψανα αναπαύονται στο Μοναστήρι, ιδρυμένο πέντε αιώνες προηγούμενα στο βουνό Ρίλα από τον Άγιο Ιωάννη, κοντά στο μέρος, όπως ζούσε σαν αναχωρητής.

Ακόμα από την ίδρυσή του το μοναστήρι ήταν κέντρο πλούσιας γραμματολογικής και διαφωτιστικής δραστηριότητας. Ο Άγιος Ιωάννης ήταν αρκετά μορφωμένος άνθρωπος, όπως φαίνεται και από την πνευματική του διαθήκη, τόσο επίκαιρη και στις μέρες μας: η πραγματική ευτυχία επιτυγχάνεται από τον άνθρωπο μόνο μέσω της αρετής, ενώ οι σπουδαιότερες αρετές είναι η δικαιοσύνη, η σεμνότητα, η τιμιότητα, η αγάπη προς τους συνανθρώπους, προς το λαό και την πατρίδα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Φερωνύμως χαρίτων τοῦ θείου Πνεύματος, τῇ ἰσαγγέλῳ ζωῇ σου ἀνακαθάρας τὸν νοῦν, εἰσεδέξω δαψιλῶς τὸν πλοῦτον Ὅσιε, καὶ θαυμάτων αὐτουργός, ἀνεδείχθης ἀληθῶς, Πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννη, καθικετεύων ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἐν τῷ Ῥίλᾳ ἄγγελος Πάτερ ὡράθης, καὶ Μονὴν ἀνήγειρας, ὦ Ἰωάννη τῷ Χριστῷ, ἔνθα τὸ θεῖόν σου λείψανον, καθαγιάζει τοὺς πίστει προστρέχοντας.

***

The Rila Monastery

The Rila Monastery is located in 1147 meters altitude in the middle of the fragrant coniferous forests of Rila Mountain.

It is considered that the creator of the Rila Monastery is the first Bulgarian hermit Ivan Rilsky (876-946), he chose to live in this way as a method of spiritual perfection and a way to express his protest against the suppression of the high moral rules of the real Christianity. The Bulgarian saint was born in the 70-th years of IX century. He was a witness of the decline of the First Bulgarian Kingdom at the time of king Peter I and Saint Ivan Rilsky became the most respected saint in the Orthodox Christianity in that time. At the time of the Byzantine slavery the established brotherhood was turned into a monastery. At the beginning of the Second Bulgarian Kingdom the relics of Saint Ivan Rilsky was displaced to the capital of the country Veliko Tarnovo as the most important relic for the Bulgarians.

That the monastery has been existed for a millennium and that the Rila monks has been aware of the mission of books are the factors that produced the monastery library which can rival Europeans counterparts. The abundant collection comprise works that have been written in the monastery, works that have been commissioned to eminent men of letters and books and manuscripts that have been donated or bought.

 

Fot centuries the Rila Monastery has been the centre of intensive literacy activities. Outstanding educators, anonymous copyists, manuscript illuminators and book-binders spent years working there. As a result of their work today the library collection is one of the richest in the Balkans.

The monastery is a complex of cultural, dwelling and farming buildings which take about 8800 square meters. The Rila Monastery has an unique architecture. Outside, the monastery looks like a fortress. It has 24-meter stone walls which forms irregular pentagon. That’s why when some tourist enters the monastery’s yard from some of the two iron gates he is surprised by its architecture: arches and colonnades, covered wooden stairs and carved verandas and the 300-400 monastic cells. The Hreliov’s tower and the main church “The Nativity of the Virgin” cohabit at the center of the yard. This tower was created by the local feudal lord Hrelio in 1334-1335. A small church stays next to it and it is only a couple of years younger (1343). A bell-tower was added to the tower in 1844. The main church “The Nativity of the Virgin” was built in these times. Its architect is a master Peter Ivanovich, who worked on it in 1834-1837. The temple has five domes, three altars and two chapels. Maybe the most important thing in the church is the iconostasis which has incredible wood-carving. The wall-paintings were completed in 1846 by many masters from Bulgaria, but only Zahary Zagraph signed his paintings. In the church there are lots of icons created in XIV-XIX.

The monastery has also its own library which is very rich in literally material. There are stored lots of important Bulgarian written records – about 250 manuscript books from XI-XIX, 9000 old-printed books, manuscripts and so on. The museum, located in the monastery has a rich exposition – historical collection of 35 000 exponents, rich collections of icons, wood-carvings, cultural and ethnographical items. The museum has an unique work of art, called the Cross of Rafail. It is made of a whole piece of wood (81-43 centimeters) and it’s called to its creator. The monk used fine chisels, small knives and lentils to carve 104 religious stages and 650 small figures. It took him more than 12 years to complete his work. It’s completed in 1802 – then its creator lost his eyesight.

In spite of the big area which the monastery has, it is not able to show its treasures at the same time – that’s why there are lots of temporary expositions in the monastery and out of it.

 

Media

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel