Logo
Print this page

Εκοιμήθη σήμερα ο Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης Θεολόγος Γεώργιος Π. Σωτήριου,

Εκοιμήθη σήμερα ο Ιεροκήρυκας

της Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης

Θεολόγος Γεώργιος Π. Σωτήριου

Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεσθεί

αύριο Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

στον Ιερό Ναό του Αγίου Θεράποντα Μυτιλήνης.

Η ιστοσελίδα www.zoiforos.gr 

ως μικρό επιμνημόσυνο αφιέρωμα,

στον ακαταπόνητο εργάτη του Ευαγγελίου,

με τη μεγάλη και πολύχρονη προσφορά

στα εκκλησιαστικά και θεολογικά πράγματα

της Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης

αλλά και της Εκκλησίας μας γενικότερα,

παραθέτει το άρθρο του Αρχιμ. Ιακώβου Καραμούζη

που δημοσιεύθηκε πριν δύο μήνες στο περιοδικό «Ο Ποιμήν»,

καθώς και τρία κείμενά του που δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο.

***

Γεώργιος Π. Σωτήριου

Ο χαλκέντερος θεολόγος

του Αρχιμ. Ιακώβου Καραμούζη

Ιεροκήρυκα

Φωτο.: Στρατής Δουμούζης για την ιστοσελίδα www.zoiforos.gr

***

Γεώργιος Π. Σωτήριου

Ο χαλκέντερος θεολόγος

του Αρχιμ. Ιακώβου Καραμούζη

Ιεροκήρυκα

Από το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης «Ο Ποιμήν»,

έτος ΟΕ΄, τεύχος 10, Οκτώβριος 2010

Μετά από μία μεγάλη περιπέτεια πού είχε με την υγεία του ο προσφιλής σε όλους μας θεολόγος κ. Γεώργιος Σωτηρίου, παρεκάλεσε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας να δώσει την ευχή του, προκειμένου να τον απαλλάξει από τη διακονία του και την ευθύνη στο διακεκριμένο περιοδικό της Ιεράς μας Μητροπόλεως "Ο ΠΟΙΜΗΝ" στο οποίο διετέλεσε διευθυντής πάνω από πενήντα χρόνια. Ο Ποιμενάρχης μας μετά από αρκετή σκέψη αλλά και θλίψη υποχώρησε τελικά, δίνοντας την ευλογία του, όχι τόσο για την προχωρημένη ηλικία του, αφού με τη Χάρη του Θεού διάγει το ενενηκοστό έτος της ηλικίας του, έχει πλήρη διαύγεια, γράφει ακόμη και επικοινωνεί άριστα με το περιβάλλον του, αλλά κυρίως εξαιτίας της κλονισμένης υγείας του. Τον παρεκάλεσε όμως και ο Μητροπολίτης μας να συνεχίζει τη βοήθεια του στην τοπική μας εκκλησία, χρησιμοποιώντας το συγγραφικό τάλαντο πού διαθέτει, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις του.

Οφείλουμε πάμπολλες ευχαριστίες στον Φιλάνθρωπο και Πολυέλεο Κύριο μας, διότι χάρισε στην τοπική μας εκκλησία τον αγαπητό, σεμνό, ευλαβέστατο, διακριτικό, λαμπρό και πολυγραφώτατο θεολόγο κ. Γεώργιο Σωτηρίου. Αποτελεί ειδικά για την επαρχία μας δώρο Θεού και ουράνια προσφορά. Από τότε πού το χέρι του Θεού τον οδήγησε στον θαυμαστό και ευλογημένο κόσμο των ιερών κειμένων δεν σταμάτησε τα τρυγά στους αμπελώνες των Άγιας Γραφής και της Πατερικής σοφίας, να γεύεται τους εύχυμους καρπούς τους και στη συνέχεια να τους προσφέρει στους πιστούς ακατάπαυστα με το πλούσιο κηρυκτικό και συγγραφικό του έργο. Δεν έκρυψε τα εκ Θεού τάλαντα του, ούτε τα κράτησε για τον εαυτό του, τόσο το κηρυκτικό όσο και το συγγραφικό, αλλά αντιθέτως τα πολλαπλασίασε σε υπέρτατο βαθμό. Ακαταπόνητος και αληθινός εργάτης του ευαγγελίου, χωρίς να υπολογίζει κόπους και πόνους αναλώθηκε στη διακονία του λόγου του Θεού και της συγγραφής όλη του τη ζωή. Ολόκληρες δεκαετίες με σεβασμό και υπακοή στους Επισκόπους κατήχησε, ομίλησε, έψαλλε, έγραψε και συνεχίζει να γράφει. Περιόδευσε ασταμάτητα με αμείωτο ζήλο και χαρά τις ενορίες της πόλεως και των χωριών της Μητροπόλεως μιλώντας για το Χριστό μας, την Παναγία μας, και τους Άγιους μας, ιδιαίτερα τους τοπικούς, για τους όποιους τόσα πολλά άφησε η χρυσή πένα του, ως πολύτιμη παρακαταθήκη σε όλους μας. Ενδεδυμένος πάντοτε με τίμιο ράσο και αφού προηγουμένως ασπασθεί το χέρι του ιερέως, δεν κουράστηκε ποτέ να κηρύττει για τη μετάνοια, τη μυστηριακή ζωή, την άφεση των αμαρτιών, την προσευχή, την ελεημοσύνη, τη μεταβολή των παθών σε αρετές, τη δευτέρα παρουσία, την κόλαση, τον παράδεισο, την αιώνια ζωή και τόσα άλλα ζητήματα πού αφορούν το γεγονός της σωτηρίας του ανθρώπου. Κυριακές, εορτές, πανηγυρικοί και κατανυκτικοί εσπερινοί ήταν για τον κ. Γιώργο, τον άνθρωπο της προσευχής και του ιερού καθήκοντος, χρόνος και ώρες πού η συμμετοχή του συνδεόταν απαραίτητα με το αναλόγιο και την προσφορά στους πιστούς των ρημάτων της αιωνίου ζωής (Ίω. 6, 68 ) με τρόπο αντιληπτό και κατανοητό από όλους. Σαφέστατο και ωφέλιμο ψυχικά.

Γεννημένος ο κ. Γεώργιος Σωτηρίου το 1920 στις αξέχαστες και αλησμόνητες Κυδωνίες(Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας οδηγήθηκε πρώτα με τους γονείς του στη Νεάπολη της Λακωνίας, ερχόμενος στη Μυτιλήνη το 1925, όπου τελείωσε τα εγκύκλιο μαθήματα. Στη συνέχεια εισήχθη στη Θεολογική Σχολή Αθηνών από όπου και αποφοίτησε. Εργάστηκε κατά τα έτη 1941 έως 1946 στον Παλαιόκηπο Γέρας ως γραμματέας της κοινότητος. Παράλληλα δε λάμπρυνε τους άμβωνες των εκκλησιών και δίδασκε σε κατηχητικά σχολεία. Στην περίοδο           της στρατεύσεώς του (1947 - 1949) υπηρέτησε και σαν στρατιωτικός ιεροκήρυκας. Το 1949 ανάλαβε ιεροκήρυκας της Αποστολικής Διακονίας στη Μητρόπολη μας και παράλληλα του ανατίθεται από τον Μέγα Ευεργέτη του νησιού μας Ιάκωβο Νικολάου, τον από Δυρραχίου η σύνταξη του γραπτού κηρύγματος της Ιεράς Μητροπόλεως μας, η οποία συνεχίζεται μέχρι αυτή τη στιγμή. Το 1952 έρχεται σε γάμο με την Μαρία Χατζησάββα από τον Αφάλωνα, με την όποια ζουν μέχρι σήμερα με πολλή αγάπη και αφοσίωση ο ένας προς τον άλλο. Ο Πανάγαθος Θεός θέλησε να μην τους δώσει την χαρά πού λαμβάνουν οι γονείς με την γέννηση των παιδιών τους, αφήνοντας έτσι τον κ. Γιώργο να εργασθεί, χωρίς τις θυσίες εκείνες, τους κόπους και τις αγωνίες πού απαιτεί η ανατροφή των παιδιών, απερίσπαστα στον ευλογημένο αγρό της εκκλησίας μας και να ζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο μαζί με την καλή του σύζυγο μια αλλού είδους χαρά, μάλλον μεγαλύτερη, αυτή πού προέρχεται από τον μόχθο της συγγραφής των πολλών του βιβλίων, πενηνταοκτώ στον αριθμό και ακολουθούν αλλά δύο για εκτύπωση, διότι, όπως λέγει ο λόγιος μοναχός Μωϋσής "το γράψιμο είναι μία δημιουργία. "Ένας πνευματικός τοκετός". Πλήθη άρθρων του φιλοξενήθηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες του νησιού και της Αθήνας και αμέτρητα είναι τα κηρύγματα του με τα οποία μεγάλωσαν και καλλιεργήθηκαν πνευματικά γενιές πιστών στη Μυτιλήνη, μικρών και μεγάλων. Ξεχωριστή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα βιβλία του καλύπτουν σχεδόν όλους τους κλάδους της Θεολογικής επιστήμης.   Είναι αγιολογικά, θεολογικά, αντιαιρετικά και ερμηνευτικά.

Το 1954 διορίστηκε καθηγητής στη μέση εκπαίδευση και την ίδια χρονιά διαδέχτηκε τον αρχιμανδρίτη π. Χρυσόστομο Γιαλούρη, μετέπειτα Μητροπολίτη Χίου, στη διεύθυνση του περιοδικού "Ο ΠΟΙΜΗΝ", την οποία είχε μέχρι και τον περασμένο Ιούλιο. Από τον Αύγουστο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ανέθεσε την διεύθυνση στην αναξιότητά μου και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη του και την τιμή πού μ' έκαμε. Η σκυτάλη της βαριάς κληρονομιάς πού αναλαμβάνω δεν είναι καθόλου μικρή. Ελπίζοντας, όμως στην Πανσθενουργό Χάρη του Θεού, παρακαλώ όλους σας να προσεύχεσθε για το νέο μου σημαντικό διακόνημα.

Από το 1968 άρχισε να διδάσκει το μάθημα των θρησκευτικών στην Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης, στην όποια μετατάχθηκε το 1970 και την διεύθυνε τα τελευταία τέσσερα χρόνια της υπηρεσίας του δηλαδή μέχρι το 1985 πού συνταξιοδοτήθηκε, χωρίς να φυσικά ν' αφήσει την πολύπλευρη διακονία του στη Μητρόπολη Μυτιλήνης. Ακόμη εκπροσώπησε τη Μητρόπολη σε όλα σχεδόν τα Πανελλήνια συνέδρια των ιεροκηρύκων. Συνεργάστηκε στη επιμέλεια του Λεσβιακού Μηναίου μαζί με τους αείμνηστους Μητροπολίτες Μυτιλήνης Ιάκωβο και Μηθύμνης Ιάκωβο και από το 1962 μέχρι τώρα συνεχίζει να συντάσσει το εγκόλπιο ετήσιο ημερολόγιο της Μητροπόλεως μας.

Αναγνωρίζοντας δε ο Ποιμενάρχης μας τη μεγάλη προσφορά του στην τοπική μας εκκλησία μετά από πρόταση του στον αείμνηστο Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο του απένειμε, με την παρουσία και του Άγιου Μηθύμνης κ. Χρυσοστόμου, το Οφίκκιο του Άρχοντος Διδασκάλου του Ευαγγελίου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στις 25 Σεπτεμβρίου 1991 στον Ιερό Μητροπολιτικό μας Ναό μετά την απόλυση της θείας Λειτουργίας, η όποια έγινε στα πλαίσια της πρώτης ημέρας του τριήμερου κοινού ιερατικού συνεδρίου των Ιερών Μητροπόλεων Μυτιλήνης και Μηθύμνης με την παρουσία εκατόν είκοσι περίπου ιερέων και διακόνων ανάμεσα τους και πολλών πιστών. Ας σημειωθεί ακόμη ότι ο κ. Σωτηρίου συνεδέθη με ακατάλυτους δεσμούς οικογενειακής φιλίας και πνευματικής συγγένειας με τον εξίσου αγαπητό στο νησί μας αείμνηστο και μεγάλο λειτουργιολόγο καθηγητή κ. Ιωάννη Φουντούλη, που από τη δική του επιστημονική πλευρά συνέβαλε και εκείνος τα μέγιστα για την ανάδειξη της Λεσβιακής αγιολογίας.

Σεβαστέ και φίλτατέ μας κ. Γιώργο,

Σάς οφείλουμε πολλά! Κληρικοί και λαϊκοί. Ποιμένες και ποιμενόμενοι. Η προσφορά σας είναι απερίφραστα τεράστια και σπουδαία. Το εκκλησιαστικό σας ήθος, η εργατικότητα σας, η θεολογική σας παιδεία, η αγάπη σας για τον Χριστό και την εκκλησία Του, ιδιαιτέρως μας συγκινούν αλλά και μας εμπνέουν.

Σας εμπιστεύτηκαν και σας έκαμαν στενό συνεργάτη τους τρεις Μητροπολίτες της επαρχίας μας, ο Ιάκωβος Νικολάου, ο Ιάκωβος Κλεομβρότου και φυσικά ο Ποιμενάρχης μας, ο όποιος υπερβαλλόντως σας αγαπά!

Σας αγαπά, όμως, εξίσου και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  Ιερισσού κ. Νικόδημος.

Σας αγαπούμε αληθινά και ανυπόκριτα όλοι μας, τόσο εσάς όσο και την κ. Μαρικούλα!

Σας σκεπτόμαστε συνεχώς!

Σας πληροφορούμε, ότι ο καθημερινός σχεδόν ερχομός σας στα Γραφεία της Μητροπόλεως και η έντονη παρουσία σας στους Ιερούς Ναούς μας λείπουν! Μας κάνουν πτωχότερους πνευματικά.

Σας ομολογούμε, ότι είμαστε χρεωμένοι στην αγάπη σας!

Σας ζητάμε συγγνώμην, εάν σας πικράναμε!

Σας διαβεβαιώνουμε ειλικρινά, ότι προσευχόμεθα μετά ζέσεως στον Κύριο μας για την υγεία σας, τη σωματική και την ψυχική. Να σας στηρίζει και να σας παρηγορεί. Να σας ενδυναμώνει και να σας ενισχύει, ιδιαιτέρως τώρα. Να σας χαρίζει δε Μαθουσάλια έτη για τον περαιτέρω επί γης δοξασμό του Αγίου Ονόματός Του.

***

Όταν παγώνουν οι ψυχές 

του Γεωργίου Σωτηρίου

από το περιοδικό «Ο Ποιμήν»,  Ιανουάριος 2005

Το μετεωρολογικό δελτίο μίλησε για θύελλες και τρικυμίες. Καιρός επικίνδυνος για δυστυχήματα και ναυάγια. Όμως είναι κάτι το φυσικό. Η εναλλαγή αυτή των καιρών και αυτή ακόμα η παγωνιά, έχει και σημαντικές ωφέλειες.

Υπάρχει όμως και η άλλη παγωνιά. Η παγωνιά της ψυχής. Αυτή η παγωνιά είναι τελείως αφύσικη. Και όχι μόνο δεν συνοδεύεται από καμιά ωφέλεια, αλλά απεναντίας είναι τόσο καταστρεπτική, που ισοδυναμεί με θάνατο κα κάτι παραπάνω.

Είναι αφύσικη, γιατί η ψυχή προέρχεται από πολύ θερμά κλίματα. Προέρχεται από τον Θεόν, που ανεφύσησε στον άνθρωπο «πνοήν ζωής». Και είναι προορισμένη η ψυχή να διατηρήση την θερμότητα της Θείας καταγωγής, γη θερμότητα της πίστεως στον Θεό και της αγάπης στον Θεό και τον άνθρωπο. Αν χάσει την θερμότητα η ψυχή, αν παγώσει, νεκρώνεται και μόνο την καταστροφή του ανθρώπου απεργάζεται.

Πότε έρχεται η παγωνιά στη φύση; Όταν απομακρύνεται η γη από τον ήλιο και όταν πνέουν άνεμοι παγεροί.

Πότε έρχεται παγωνιά στην ψυχή; Όταν αυτή απομακρύνεται από τον Ήλιο Χριστό και τη δέρνουν παγεροί άνεμοι παθών.

Και δυστυχώς πολύ συχνά συμβαίνουν και τα δύο. Πότε απομακρύνεται η ψυχή από τον θερμό, τον φωτοβόλο, τον ζωογόνο Ήλιο Χριστό;

α) Όταν απομακρύνεται από την Εκκλησία που συνεχίζει το έργο του Χριστού.

β) Όταν περιφρονεί και καταπατεί το Νόμο του Θεού.

γ) Όταν ζει με τη θρησκευτική αδιαφορία που είναι και αυτή περιφρόνηση του Θεού και του έργου της σωτηρίας.

Είναι επόμενο η απομάκρυνση αυτή να φέρει παγωνιά στην ψυχή. Όπως επισημαίνει ο Κύριος «Δια το πληνθύναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη των πολλών» (Ματθ.κδ΄, 12).

Άλλα οι ψυχές, όπως είπαμε, παγώνουν και από παγερούς ανέμους.

Ποιοι είναι αυτοί οι παγεροί άνεμοι;

α. Οι άνεμοι των παθών

Είναι πολλοί, σφοδροί, παγεροί άνεμοι. Η πλεονεξία. Η δίψα και προσπάθεια για απόκτηση υλικών αγαθών μαραίνει κάθε ανθρωπιά. Από την πλεονεξία ξεκινά η εκμετάλλευση των άλλων, η αδικία, η κλεψιά, η απάτη, η ψευτιά, η αισχροκέρδεια, τόσα άλλα πάθη και τέλος το έγκλημα.

Ο εγωισμός, άλλος ψυχρός άνεμος, που παγώνει την ψυχή και διώχνει κάθε θερμότητα αγάπης.

Άλλος ψυχρός άνεμος, ο φθόνος που παγώνει την ψυχή και διώχνει την αγάπη για τον άλλον άνθρωπο.

Η ανηθικότητα με τις πολλές μορφές της, είναι παγωνιά για την ψυχή, γιατί δεν μπορεί αυτός που καταπατεί τον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου να διατηρεί καλές σχέσεις με τον Χριστό και να θερμαίνει την ψυχή του με τη θεία διδασκαλία και την προσευχή και τα μυστήρια της Εκκλησίας. Και τόσοι και τόσοι άλλοι ψυχροί και παγεροί άνεμοι άλλων παθών πνέουν και παγώνουν τις ψυχές.

β. Οι άνεμοι των αιρέσεων

Πλήθη αιρετικών υπάρχουν στην Ελλάδα. Και έρχονται όλοι αυτοί με βιβλία, με φυλλάδια και προφορική διδασκαλία, να μας παρουσιάσουν άλλους θεούς και θρησκεύματα, κατασκευάσματα ανθρώπων. Ξεριζώνουν την πίστη, απομακρύνουν από το Χριστό, φέρουν την παγωνιά.

γ) Οι άνεμοι της αθεΐας

Αυτοί οι άνεμοι της αθεΐας  είναι τα τελευταία χρόνια πιο ψυχροί και παγεροί από κάθε άλλη φορά. Δεν φέρνουν μόνο σκέψεις και ιδέες αθεϊστικές, αλλά εκδηλώνονται κατά τρόπο πρωτοφανή, με φρικτές βλασφημίες, υβριστικές και ειρωνικές εκφράσεις κατά του Σωτήρος Χριστού και της Παναγίας, με συκοφαντικές επιθέσεις κατά το έργου της Εκκλησίας που έχουν ένα σκοπό, να διώξουν από την ψυχή του Χριστιανού κάθε ευλάβεια και θρησκευτικό συναίσθημα, να παγώσουν στην ψυχή την πίστη προς τον Θεόν, να την οδηγήσουν μακράν του Χριστού.

δ) Επίσημα νομοθετήματα

Νομοθετήματα, όπως το περί πολιτικού γάμου, που θεωρεί περιττόν τον Χριστόν κα την ευλογία Του στην οικογενειακή ζωή, απομακρύνουν τον χριστιανό από τον Χριστόν και την Εκκλησία. Το νομοθέτημα για την «αποποινικοποίηση της μοιχείας» έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την διδασκαλία του Χριστού για το σοβαρό αμάρτημα. Το νομοθέτημα για την «νομιμοποίηση των αμβλώσεων» είναι τελείως αντίθετο με τον ηθικό νόμο του Ευαγγελίου. Και άλλα και άλλα διατάγματα και κατευθύνσεις, που παραγκωνίζουν την χριστιανική διδασκαλία κα εισάγουν αθεϊστικές και αντιχριστιανικές θεωρίες και διδασκαλίες στα σχολεία μας.

* * *

Αυτοί είναι οι άνεμοι που φέρνουν την παγωνιά στις ψυχές και στον κόσμο, όπως είναι επόμενο. Και έχουμε πολλά συμπτώματα αυτής της παγωνιάς.

Συμπτώματα ψυχικής παγωνιάς είναι η έλλειψη της αγάπης, η επικράτηση συνθημάτων, σαν αυτό «άρπαξε να φας και κλέψε να ’χεις», γι’ αυτό και γίνονται τόσο οργανωμένες ληστείες τα τελευταία χρόνια. Συνθήματα σαν αυτό «ο θάνατος σου ζωή μου», καταγράφουν τόσους φόνους κα εγκληματικότητα στα αστυνομικά δελτία. Η έξαρση της εγκληματικότητας, τα ναρκωτικά, παρά την πρόοδο των παιδαγωγικών επιστημών, θερίζουν μικρούς και μεγάλους.

Σε ευρύτερη κλίμακα οι πόλεμοι και η απειλή του πυρηνικού πολέμου. Παρά την διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο στραγκαλισμός των δικαιωμάτων ατόμων και λαών. Είναι επόμενο. Αφού διδάσκεται η άρνηση των ηθικών κανόνων, ο αμοραλισμός. Αυτά αφανίζουν τον διαφημιζόμενο πολιτισμό μας οικτρά χρεοκοπημένον.

* * *

Χρειαζόμαστε αναθέρμανση. Είναι επιτακτική ανάγκη. Είναι ανάγκη να επιστρέψουμε στον θερμό «Ήλιο της δικαιοσύνης», τον Χριστόν.  Στην ζεστασιά της πίστεως. Στη φλόγα του Θεού. Να πάρομε «φως εκ του ανεσπέρου φωτός» στην παγωμένη ψυχή μας, στον παγωμένο κόσμο μας.

Όλοι μας χωρίς εξαίρεση. Οι ψυχροί να φροντίσουμε να ζεσταθούμε με την βοήθεια της προσευχής, την ταπείνωση, την αναγνώριση της αμαρτωλότητάς μας. Δεν είναι ποτέ αργά. Δεν είναι ντροπή να ομολογήσουμε πως ψυχρανθήκαμε. Με την Εξομολόγηση, την Θεία Κοινωνία, την μελέτη θρησκευτικών βιβλίων, την προσευχή, την αδιάκοπη προσπάθεια, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες κα αδυναμίες μας.

Οι θερμότεροι να θερμανθούμε ακόμη περισσότερο. Ποτέ δεν τελειώνει η προσπάθεια για ψυχική βελτίωση και άνοδο. «Πρόσθες ημίν πίστιν» συνέστησε ο Κύριος στους αποστόλους να ζητούν στην προσευχή τους. Αυτή πρέπει να είναι και η δική μας προσευχή. Θερμότερη πίστη να ζητάμε. Να αποφεύγουμε τα ψυχρά ρεύματα της αθεΐας που φέρνουν θάνατο. Να πετάξουμε απ’ τα χέρια μας, απ’ τα σπίτια μας, τα βιβλία που είναι δηλητήρια ψυχικού θανάτου.

Οι γονείς ας προσέξουν ιδιαιτέρως τα παιδιά τους. Είναι υπεύθυνοι όχι μόνο για τη δική τους ψυχή, αλλά και για των παιδιών τους τις ψυχές. Τα τρυφερά αυτά πλάσματα, που με τόση αγάπη, με τόσες ελπίδες, με τόσες θυσίες και με τόσα όνειρα ανατρέφουν, να τα ιδούν ευτυχισμένα, θα αντιμετωπίσουν μεγάλη παγωνιά στην κοινωνία. Ας φροντίσουν να τα εφοδιάσουν με την ζεστασιά της πίστεως και της αγάπης, ας τα οδηγήσουν στο φωτεινό και θερμό Ήλιο, τον Σωτήρα μας Χριστό, για να αντέξουν στην παγωνιά της κοινωνίας. Για να τα ιδούν ευτυχισμένα, με μια κατά Χριστόν ζωή, χρήσιμα κα ωφέλιμα στην κοινωνία και αξίους πολίτες της Βασιλείας του Θεού.

Πηγή: http://www3.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/hospitality/periodical/poimin/souls.html 

***

Χριστιανική λατρεία

του Γεωργίου Σωτηρίου

από το περιοδικό «Έρχου και Ίδε», Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2003

Δια της Χριστιανικής λατρείας, ο σωματικά πρόσκαιρος άνθρωπος αξιώνεται να επικοινωνεί πνευματικά με τον Θεό και να ζει από την ζωή αυτήν την αιωνιότητα.

Συνδέεται με τον αιώνιο Θεό, γνωρίζει ότι στον κόσμο αυτό είναι προσωρινός αλλά προορισμένος να ζήσει στην άλλη ζωή «ως συμπολίτης των Αγίων και οικείος του Θεού» σαν παιδί του Θεού, οικείος, και κληρονόμος των αιωνίων αγαθών.

Κατά την ώρα της λατρείας ανεβαίνει, ανυψώνεται νοερά ο άνθρωπος στον Θεό αλλά και ο Θεός κατεβαίνει κατά θεία συγκατάβαση στον άνθρωπο. Ομιλεί ο Θεός στον άνθρωπο με τα αναγνώσματα του Ευαγγελίου, των Αποστόλων, των τόσων άλλων διδακτικών ύμνων, αλλά και το Άγιο Πνεύμα επικοινωνεί, συμπαρίσταται, συμπροσεύχεται με τον Χριστιανό «στεναγμοίς αλαλλήλοις» κατά την βεβαίωση του Κυρίου.

Αποτελεί πίστη και πεποίθηση της Εκκλησίας ότι κατά την ώρα της Θείας Λατρείας μετά των Χριστιανών συμμετέχει και συλλατρεύει τον Θεό μέσα στο ναό αοράτως και ο πνευματικός κόσμος των Αγίων Αγγέλων αλλά και των Αγίων των οποίων οι ψυχές συμπαρίστανται, συμπροσεύχονται και πρεσβεύουν στον Θεό, να γίνουν δεκτές οι προσευχές μας.

Κατά την ώρα της Θείας Λατρείας και κυρίως της Θείας Λειτουργίας ο Χριστιανός απομακρύνει από τον εαυτό του «πάσαν βιοτικήν μέριμναν». Βλέπει με τα μάτια της ψυχής του τον Θεό επί της γης, τον Ιησού Χριστό «ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν», Άγιοι δε άνθρωποι αξιώθηκαν να ιδούν οράματα, Αγγέλους, και Αγίους να παρίστανται κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας.

Η Θεία Λειτουργία αποτελεί το κέντρο της Χριστιανικής Λατρείας. Είναι το μέγιστο Μυστήριο το οποίο τελεί ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ως «προσφέρον και ως προσφερόμενος», θυσία στην οποίαν Εκείνος είναι ο θύτης και το θύμα που θυσιάζεται «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας» και δίδει το τίμιο αίμα Του «λύτρον αντί πολλών» και η Θεία Κοινωνία την οποία λαμβάνουμε, αποτελεί μετάγγιση του θεία αίματος του Κυρίου στον αρρωστημένο από την αμαρτία άνθρωπο.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες ευκαιρίες και πράξεις λατρείας, και άλλα ιερά Μυστήρια απαραίτητα για την ολοκλήρωση της σωτηρίας του ανθρώπου. Λατρεία είναι και η συνειδητή παρακολούθηση ιερών ακολουθιών στον ιερό ναό. Λατρεία του Θεού είναι και η κάθε μικρή ή μεγάλη προσφορά του Χριστιανού δια την ανέγερση ή ανακαίνιση ναών ή προσφορά ιερών σκευών ή και το φτωχικό κεράκι που ανάβει ο Χριστιανός. Λατρεία είναι και η νηστεία και κάθε προσπάθεια να ζήσει κατά το θέλημα του Θεού ο άνθρωπος.

Λατρεύει τον Θεό ο κληρικός κάθε βαθμού, ιερουργών με το χάρισμα της ιεροσύνης. Λατρεύει τον Θεό με το κήρυγμα, την κατήχηση, το άγιο παράδειγμά του, εφ’ όσον γίνονται αυτά προς δόξα Θεού. Λατρεύει τον Θεό ο Μοναχός, ο ασκητής με την εκούσια στέρηση των υλικών αγαθών και απολαύσεων, με προσπάθεια να υποτάξει τα πάθη του και να ζήσει ζωή πνευματική, προσευχόμενος και δια τους εν κόσμω Χριστιανούς.

Λατρεύει τον Θεό ο Χριστιανός με την κάθε αγαθοεργία με σκοπό να ευαρεστήσει στον Θεό και να βοηθήσει στον αδελφό του. Λατρεύει τον Θεό ο κάθε ιεραπόστολος που εργάζεται με κίνδυνο της ζωής του σε χώρες αγρίων.

Ελάτρευσαν Θεό οι Άγιοι της Εκκλησίας μας με την αγιότητα της ζωής τους, την διδαχή τους, τα συγγράμματά τους, τους ύμνους τους οποίους έγραψαν και τους οποίους χρησιμοποιεί η Εκκλησία. Τέλος, λατρεία του Θεού υπήρξε ο μαρτυρικός θάνατος, ο δια την πίστη και την αγάπην του Χριστού θάνατος των Μαρτύρων της Εκκλησίας.

Πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός και θέτει και δέχεται την ειλικρινή και με καθαρή συνείδηση λατρεία μας. Ο Θεός υπέδειξε στον Μωυσή τον τρόπο της λατρείας ανάλογο τότε με την πνευματική κατάσταση και δεκτικότητα του λαού. Αλλά ο Κύριος ετίμησε την λατρεία του Μωσαϊκού Νόμου. Δέχθηκε την περιτομή, το βάπτισμα του Ιωάννου, μετέβαινε στο μοναδικό τότε ναό, τον οποίον μάλιστα ονόμασε «οίκον του πατρός» του αλλά και ανακαίνισε την λατρεία του  Μωσαϊκού Νόμου, την λατρεία της Παλαιάς Διαθήκης, κατά την οποία αντί άλλων θυσιών προσέφερεν ο ίδιος τον εαυτόν Του επί Σταυρού. Μας παρέδωκε Εκείνος το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και καθιέρωσε το βάπτισμα «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Δέχεται κάθε ευλαβική προσφορά της αγάπης του Χριστιανού, ακόμα και το απλό «Ευχαριστώ» του Χριστιανού ως λατρευτική προσφορά όπως εδέχθη και το μύρο της πόρνης ως έκφραση μετάνοιας, ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης.

Πηγή: http://www3.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/hospitality/periodical/eki/devotion.html

***

Δείτε και το άρθρο «Σχετικά με το ζήτημα των μεταφράσεων των λειτουργικών κειμένων»

http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5003&Itemid=252

 

Zoiforos.GR

Latest from Zoiforos.GR

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR