Εδώ είναι προφανές ότι ο Παύλος, λέγοντας «τινάς σώσω», δεν παρουσιάζεται ως σωτήρας ο ίδιος, αλλά εννοεί ότι θα τους σώσει με το να τους δείξει το Σωτήρα. Έτσι θα μπορούσαν κάποιοι καλοπροαίρετοι πιστοί να του πουν π. χ. «Απόστολε Παύλε, σώσον ημάς», αφού θα εννοούσαν με αυτό, δείξε μας το Σωτήρα. Αυτό ασφαλώς εννοούν και όσοι ζητούν από άλλους ή από Αγίους κάτι που μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει. Εάν όμως νόμιζαν ότι ο ίδιος ο Παύλος είναι θεός και σωτήρας τους, τότε ο Παύλος θα έσχιζε τα ρούχα του, πράγμα που το έχει κάνει, (Πρ. ιδ’, 8 - 18).
2. Ο Κύριος είπε, «μάθετε απ᾿ εμού, ότι πράος ειμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματ. ια’, 29). Όταν αυτά λέει ο Χριστός για τον Εαυτό Του, δεν είναι σωστό ένας πιστός να μη θέλει και να μη προσπαθεί να ταπεινωθεί και αυτός για να συναντήσει το Χριστό. Αν όμως νομίζει ότι δε μπορεί ενώ κατά βάθος το θέλει, ας ζητήσει να τον ταπεινώσει ο Θεός ο Οποίος μπορεί, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, «μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε· ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας»( Φιλ. β’, 13-14). Τότε θα λέει και αυτός μαζί με τον Ψαλμωδό, «ευφρανθείημεν ανθ᾿ ων ημερών εταπείνωσας ημᾶς»( Ψ. 89, 14-15).
3. Αν ένας, λίγο ή πολύ, φθονεί, ζηλεύει και αντιπαθεί κάποιον, καλό είναι να λέει γι’ αυτόν σε άλλους καλά λόγια, για να πολεμήσει αυτό το πάθος το σατανικό που έχει. Αν όμως δεν το κάνει αυτό, αλλά αντιθέτως τον μειώνει στους άλλους με διάφορες αστειότητες εις βάρος του, τότε δείχνει ότι του αρέσει το παραπάνω σατανικό πάθος και δε θέλει να απαλλαγεί από αυτό. Αν μάλιστα αισθάνεται και μειονεκτικά απέναντί του, τότε, «όσα δε φτάνει η αλεπού τα λέει κρεμαστάρια».
4. Κάποιος είπε σε κάποιον για κάποιον πολύ ηλικιωμένο που τον γνώριζε, ότι τον αφήνει ο Θεός να ζει ακόμη για να τον τιμωρήσει, επειδή δεν ήταν καλός άνθρωπος. Τότε εκείνος του είπε, αν είναι όπως τα λες, δεν τον αφήνει για να τον τιμωρήσει, αλλά για να μετανοήσει ενώ κάποιον άλλον ίσως δεν τον αφήνει να ζήσει για να μη αμαρτήσει. Ο πρώτος είπε εξυπνάδες και ο δεύτερος σοφά λόγια.
5. Αν ένας από αγάπη και ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη του βέβαια, πιέζει ενοχλητικά κάποιον να κάνει κάτι που αυτός το θεωρεί σωστό ενώ ο άλλος δεν το θέλει, αυτός μοιάζει με κάποιον που χαιρετά έναν γνωστό του εγκάρδια διά χειραψίας, και δε λέει να ξεκολλήσει το χέρι του από το χέρι του άλλου, αλλά το κρατάει για ώρα σφιχτά δοκιμάζοντας την υπομονή του.
6. Όποιος ζητάει από το Χριστό να τον σώσει αλλά αμφιβάλει γι’ αυτό, μοιάζει με τον ναυαγό εκείνον που ζητάει βοήθεια από τον διασώστη του, αλλά δεν τον εμπιστεύεται και τόσο. Έτσι ο πρώτος θα φωνάζει μέχρι να πιστέψει ότι ο Χριστός μπορεί να τον σώσει, και ο δεύτερος θα ζητάει βοήθεια μέχρι να καταλάβει ότι δε βρίσκεται πλέον στη θάλασσα, αλλά πατάει σε σταθερό έδαφος στο οποίο τον μετέφερε ο διασώστης του. Από τα παραπάνω φαίνεται ότι η ολιγοπιστία προσβάλει το Θεό, και η καχυποψία προς τον ευεργέτη είναι αχαριστία.
7.Δύο είδη ανθρώπων υπάρχουν, δηλαδή όσοι και οι Αδάμ που είναι δύο, ο πρώτος και ο δεύτερος. «ούτω και γέγραπται· εγένετο ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν»(Α’ Κορ. ιε’, 45).«ο πρώτος άνθρωπος εκ γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού»(Α’ Κορ. ιε’, 47). Δεν υπάρχει άλλο είδος ανθρώπου. Οι άγγελοι και οι δαίμονες δεν είναι άνθρωποι ούτε ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει άγγελος ή δαίμονας. Όταν λέγεται κάτι τέτοιο, δεν είναι οντολογικό αλλά σχηματικό.
8. Όποιος με το δικό του πρόσωπο και την προσωπικότητά του ή με άλλα πρόσωπα, κατά τη γνώμη του σπουδαία, κρύβει από τους ανθρώπους το Πρόσωπο του Χριστού, αυτός είναι σαν να μη γνωρίζει ότι «ο κυρός τήκεται από προσώπου πυρός».
9. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τις αισθήσεις για να απολαμβάνει με αυτές τα αγαθά Του, και έτσι να τον ευχαριστεί και δοξάζει. Όμως ο άνθρωπος, επειδή πλανήθηκε και πλανάται από το πνεύμα της πλάνης, ούτε τα αγαθά του Θεού απολαμβάνει όπως πρέπει ούτε το Θεό ευχαριστεί και δοξάζει Έτσι, πολλές φορές, με τις αισθήσεις του γεύεται τον πόνο και τη θλίψη, μήπως συνέλθει κάποτε για να μετανοήσει. Αυτό προσμένει ο Θεός να κάνει ο καθένας, γιατί δε θέλει να χαθεί άνθρωπος ούτε ένας. «Δόξα τη μακροθυμία σου Κύριε, δόξα σοι».
10. Κάποιοι λένε, ξύπνα. Και τι έγινε, αν κάποιος ξυπνήσει; Το ζήτημα είναι όχι απλώς να ξυπνήσει, αλλά να ξυπνήσει και, όπως λέει ο λαός, να δει στον ήλιο μοίρα. Αν πρόκειται να ξυπνήσει μέσα στο σκοτάδι, μπορεί να πει, καλλίτερα να κοιμηθώ ακόμα αυτό το βράδυ. Το ζήτημα είναι να του πει κάποιος, ξύπνα, και θα δεις κάτι που πάρα πολύ το επιθυμείς, δηλαδή το φως της αιώνιας ζωής. Ποιο συγκεκριμένα και ξεκάθαρα, καλλίτερα είναι να ακούσει ο ίδιος τη φωνή που λέει, « έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι ο Χριστός» (Εφ. ε’, 14). Τότε αυτός χαρούμενος θα πει, κοιμόμουν μ’ ένα όνειρο, ξυπνώ με μια ελπίδα, τώρα που μου ‘στειλε ο Χριστός μία ηλιαχτίδα.
του Ιωάννη Δήμου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com