Περιέργως πολύ μονοπλεύρου εάν αναλογισθούμε ότι περιέργως ως ιστορικοί μύθοι θεωρούνται μόνο οι δήθεν εθνικοί μύθοι,τη στιγμή κατά την οποία οι αριστεροί μύθοι ανενόχλητοι σε ποσότητα και ποιότητα συνεχίζουν το ιστορικό τους λαθραίο ταξείδι.
Πραγματικά από πού να αρχίσει κανείς.Άνθρωποι οι οποίοι στην καθημερινότητά τους δεν έχουν τολμήσει να υψώσουν τη φωνή τους και το ανάστημά τους ενάντια στον υφέρποντα ανθελληνισμό και στους εκπροσώπους του –πολιτικούς ή εκκλησιαστικούς ταγούς -ξαφνικά ως αλέκτορες τα έβαλαν με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό λέγοντας ότι δήθεν δεν ήταν στην Αγία Λαύρα,δεν ύψωσε το λάβαρο άρα η επανάσταση δεν άρχισε την 25η Μαρτίου του 1821.Είναι εύκολο να τα βάζεις με νεκρούς,αλλά πολύ δύσκολο να αποδεικνύεσαι παλικάρι επειδή φανερά αντιτίθεσαι με ζωντανούς.Τέλος πάντων.Σε μία πρώτη εκτίμηση ποια η σημασία εάν η επανάσταση άρχισε την 25η Μαρτίου,ποιος ο λόγος να ατιμάζει κανείς την επέτειο λέγοντας ότι μπορεί η ημερομηνία έναρξης να είναι κάποια άλλη.Ο Χριστός δεν γεννήθηκε το 0 μ.Χ.Έχει άραγε κάποια σημασία.Εγώ προσωπικά με το νέο ημερολόγιο γεννήθηκα στις 5/11 ενώ με το παλαιό ημερολόγιο γεννήθηκα στις 23/10;Έχει άραγε όλο αυτό κάποια σημασία.Τι τελικά μας ενδιαφέρει σε ένα γεγονός και ένα συμβάν.Αυτά που πραγματικά κρύβει ή όσα εμείς θέλουμε να κρύψουμε πίσω από ένα ανοίκειο πόλεμο εντυπώσεων;Η οκτωβριανή επανάστασις με το παλαιό ημερολόγιο έγινε στις 24/10/1917 ενώ αντιθέτως με το νέο ημερολόγιο έγινε στις 6/11/1917.Έχει άραγε αυτό κάποια σημασία;Εάν σκεφθούμε ότι την 25η Μαρτίου εορτάζουμε και τη θρησκευτική εορτή του ευαγγελισμού της Θεοτόκου πώς άραγε είμαστε σίγουροι ότι ο άγγελος ενεφανίσθη στη Μαρία στις 25 Μαρτίου και όχι στις 26;Φαντασθείτε λοιπόν κάποιος κομμουνιστής να άρχιζε την ομιλία του για την οκτωβριανή επανάσταση λέγοντας ότι η Οκτωβριανή επανάσταση είναι Οκτωβριανή με το παλαιό ημερολόγιο ενώ με το νέο είναι Νοεμβριανή.Επίσης κάποιον Σεβασμιώτατο να αρχίζει την ομιλία του για την 25η Μαρτίου λέγοντας ότι ο άγγελος δεν ενεφανίσθη εις την Παναγίαν την 25η Μαρτίου αλλά έλειπε εκείνη την ημέρα και ενεφανίσθη την 26η Μαρτίου.
Σε αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε και με την ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Κατά άλλους είναι το 5 π.Χ, για κάποιους άλλους το 7 π.Χ και πάει λέγοντας. Άραγε έχει αυτό κάποια σημασία; Είναι ποτέ δυνατόν κάποιος ιεροκήρυκας να αυτογελοιοποιείτο λέγοντας σε κήρυγμά του κατά την εορτή των Χριστουγέννων ότι ο Ιησούς δεν εγεννήθη το μηδέν αλλά το επτά και πάει λέγοντας, αγνοώντας το σωτηριώδες μέρος της όλης υπόθεσης. Δυστυχώς σε αυτό το τραγικό σημείο έχουμε φθάσει να ασχολούμαστε με τις ανοησίες και όχι με την ουσία.
Τέλος πάντων αυτά είναι ανόητα πράγματα, όχι μόνο αντιεπιστημονικά αλλά κυρίως απροσανατολιστικά. Οι άνθρωποι που δήθεν «χτυπάνε» μύθους αφ΄ ενός μεν χτυπάνε πολύ μονόπλευρα και αφ΄ ετέρου χτυπάνε πολύ εύκολους στόχους. Μας κάνει εντύπωση λοιπόν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αποκαλύπτουν τίποτε γι αυτούς που έφθασαν την πατρίδα μας εώς εδώ. Απεναντίας είναι όλοι αυτοί οι οποίοι προσπαθούν να τα έχουν μία χαρά με τους εξουσιαστές προκειμένου να ικανοποιούν τα αστικά όνειρά τους. Όλοι αυτοί οι δήθεν μορφωμένοι άνθρωποι σε καμμία των περιπτώσεων δεν αποκαλύπτουν –ίσως δεν το ξέρουν αλλά και αν το ήξεραν δεν θα το έλεγαν-το πώς η πατρίδα μας ξεπουλήθηκε στους διεθνείς τοκογλύφους, όλοι αυτοί που δήθεν σπάνε τους μύθους τους εθνικούς δεν τολμούν να ασχοληθούν με τους ζωντανούς και συγχρόνους ενόχους οι οποίοι κατέστρεψαν την πατρίδα μας, εδυστύχησαν τον Ελληνικό λαό, επεφύλαξαν ένα δύσκολο μέλλον στα Ελληνικά παιδιά. Αντί οι δήθεν αναθεωρητές των δήθεν εθνικών μας μύθων να πολεμήσουν τους ζωντανούς προδότες της πατριδος μας, αυτούς που ξεπούλησαν τα πάντα, τα ιερά και τα όσια ,ασχολούνται μόνο με νεκρούς ήρωες των οποίων των μνήμη προσβάλλουν με τον πιο βάναυσο τρόπο. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός το μόνο που θα έλεγε είναι ότι ήταν τόσος ο ζόφος ο οίστρος και ο πόθος της εθνικής απελευθέρωσης ώστε η 25η Μαρτίου έγινε ένα σημείο κατατεθέν περιγράφον πραγματικό γεγονός. Σαν να λέμε ότι η επέτειος γάμου ενός ζευγαριού γίνεται σημείο κατατεθέν της ζωής του. Σαν να λέμε ότι την ημέρα της βάπτισης ο συμβολισμός της εκκλησίας για γέννηση του βρέφους εκείνη την ημέρα είναι μύθος διότι το παιδιάκι εγεννήθη άλλη ημέρα. Σε κάθε περίπτωση και σύμφωνα με το Νικηφ. Μοσχόπουλο στο μνημειώδες έργο του : «πώς είδαν οι τούρκοι ιστοριογράφοι την Ελληνική επανάσταση;» ο οθωμανός ιστορικός και κοινωνιολόγος και νομικός ανώτατος κρατικός λειτουργός Αχμέτ Δζεβδέτ πασάς καταγράφει πληθώρα επαναστατικών πράξεων και γεγονότων το Μάρτιο του 1821, ειδικά στην περιοχή πέριξ των Καλαβρύτων, γεγονότα που προκάλεσαν και τον απαγχονισμό του πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄. Είναι δείγμα υψηλής παραδοσιακής εθνικοθρησκευτικής σύνθεσης το ότι ο Ελληνικός λαός αφιέρωσε την πιο υψηλή πράξη του (επανάσταση του 1821)στην ημέρα όπου ο Θεός απεφάσισε να δώσει σάρκα στον Υιόν του, όπως οι Έλληνες απεφάσισαν να δώσουν σάρκα και οστά στην συνέχεια του Ελληνισμού μέσα στα χρόνια. Στην 25η Μαρτίου.
Δυστυχώς η νίκη της μορφής επί της ουσίας, η νίκη του εξωτερικού επί της εσωτερικής αξίας των γεγονότων και των συμβάντων επιφέρουν τέτοιες αστείες πραγματικά ιστορικές αναλύσεις. Άνθρωποι οι οποίοι υπακούουν στο σχέδιο ανθελληνισμού και αφελληνισμού της παιδείας, στο σχέδιο τραγικής ουδετεροποιήσεως της παιδείας μας ώστε τα παιδιά μας να βγούν πολίτες ρομπότ ενός μαζοκόσμου, απλά κυνικά κόβουν τα συναισθηματικά νεύρα της ιστορικότητας αφαιρώντας από την ιστορία μας κάθε ίχνος κίνησης αξιακής και ικμάδας μιμητικής. Αντί να μεθύσουμε την νεολαία μας με τα βαθύτερα μηνύματα των εθνικών μας επετείων εμείς προσπαθούμε να υποδυθούμε το δίκαιο παρατηρητή των γεγονότων. Αντί να δώσουμε στους νέους μας ιδανικά και αξίες που βγαίνουν μέσα από τις τραγικές στιγμές που έζησαν οι αγωνιστές του ΄21 εμείς προσπαθούμε να τους δούμε ψυχρά λες και πρόκειται για «βιτσιόζους» οι οποίοι δεν είχαν τι άλλο να κάνουν και τα έβαλαν με τους οθωμανούς. Αν είναι δυνατόν. Όλα αυτά μάλιστα από ανθρώπους που ζουν μέσα στο απόλυτο ψέμα της σύγχρονης σκλαβωμένης Ελλάδας, αλλά γι αυτό δεν τολμούν ούτε να γράψουν ούτε να κάνουν τίποτε διότι η αστική θεσούλα κινδυνεύει.
Οι συνάξεις του Ρήγα δεν αποτελούν «κρυφό σχολειό»; Μα αν δεν ήταν κρυφό σχολειό γιατί τότε στραγγαλίσθηκε; Εάν επιτρεπόταν η μάζωξη που έκανε ο Ρήγας γιατί τότε τον κατεδίωκαν οι τούρκοι; Αγνοούμε ότι τον 17 ο αι. ο σουλτάνος είχε γίνει αποδέκτης προτάσεων σύμφωνα με τις οποίες έπρεπε να επιτρέπεται στους υποδούλους- και στους Έλληνες –μόνον η παιδεία που εκπορεύεται από το κοράνιο. Είναι παραμύθι ότι οι τούρκοι επέτρεπαν στους λαούς της βίβλου την ελεύθερη παιδεία, αλλά κανείς δεν καταρρίπτει αυτό το μύθο, διότι αυτή η κατάρριψη οδηγεί απ΄ ευθείας στην αναμφίβολη ύπαρξη του κρυφού σχολειού. Ας όψεται η πολυπολιτισμικότητα, η Ελληνική πολιτισμική ανωτερότητα μπορεί να περιμένει.
Σαφέστατα όμως, όπως ήδη προείπαμε, η δυνητική κατάρριψις μύθων είναι μονόπλευρη. Κανείς δεν ασχολείται με την κατάρριψη μη εθνικών μύθων. Όλοι τα έχουν «βάλει» με την εθνική αποδόμηση, απλά διότι είναι η μόδα αλλά κυρίως το εισιτήριο για μία καλή εκπαιδευτική και πανεπιστημιακή καριέρα. Ο εβραίος Βενιζέλος ο οποίος είχε «νονό» τον Στεργιάδη στη μασονική στοά «Ησίοδος» δεν πρόκειται να ενοχληθεί ποτέ. Το σύγχρονο Ελληνικό κράτος έχει κατανείμει τους καλούς και τους κακούς. Οι καλοί είναι οι αριστεροί και οι διεθνιστές, οι κακοί όσοι αγαπούν το Έθνος και όσοι πολεμούν για τα ιερά και τα όσια της πατρίδας. Σε ένα εξωνημένο Ελληνικό(;)κράτος η παραπάνω επιλογή δεν μας ξενίζει. Κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το μύθο του Μανωλάκη του Γλέζου ο οποίος ήταν προβεβλημένο στέλεχος της νεολαίας της ΕΟΝ του Ι. Μεταξά και βέβαια με το αν πράγματι η σημαία κατέβηκε από την Ακρόπολη μιάς αυτή πάντα υπεστέλλετο κατά την ώρα της εσπέρας. Κανείς δεν πρόκεται να ασχοληθεί με μία ιδιαιτέρως προβεβλημένη πολιτικό –μακαρίτισσα πια-η οποία πέρασε κάπως «περίεργα» την κατοχή τη στιγμή που ο θείος της ήταν ο ιδρυτής του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Όλα αυτά εκρύβησαν πολύ προσεκτικά-κυρίως από το ΠΑΣΟΚ. Εκεί δεν υπάρχουν τα παλικάρια που τα βάζουν με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Εκεί η ουρά κρύβεται στα «σκέλια».
Κουβέντα επίσης δεν ακούγεται για το Σεφέρη ο οποίος ήταν υπουργός πληροφοριών και λογοκρισίας του Ι. Μεταξά, ναι αυτός που πληγωνόταν από την Ελλάδα του Παπαδοπούλου. Ο μύθος του Βελουχιώτη καλά κρατεί. Ο μετανοημένος επί Μεταξά καπετάν Μιζέριας –παρατσούκλι περιπαιχτικό από τους ίδιους τους κομμουνιστάς –παρουσιάζεται ως το πρότυπο του αριστερού ήρωα. Κρύβεται όμως επιμελώς ότι πολλάκις αναφερόταν στην «ένδοξη ελληνική φυλή» αλλά και ότι η σεξουαλική του δυσλειτουργία και ιδιατερότητα τον οδηγούσε σε άρρωστη παρά φύση σχέση με τους γύρω του-εδικά με κάποιον από τους βοηθούς του ήταν συχνή η σχετική ανώμαλη συνήθεια.
Οι άπειρες προδοτικές θέσεις του ΚΚΕ κρύβονται επιμελώς. Η ιδεολογική συμμαχία του ΚΚΕ με ό,τι το ανθελληνικό αποκρύπτεται συνεχώς. Οι ανθελληνικές του θέσεις κατά τη μικρασιατική εκστρατεία, οι θέσεις του ενάντια στον πόλεμο κατά των Ιταλών το 40 ως πόλεμο Μεταξικό, τα δημοσιεύματα της 5ης ολομέλειας περί ανεξάρτητης Μακεδονίας. Αποκρύπτεται επιμελώς ότι ο μόνος που εψήφισε ενάντια στην καταδίκη του Μπελογιάννη ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Αλλά τι να λέμε τώρα. Συντηρείται το μεγαλύτερο μύθευμα της νεωτέρας ιστορίας μας, ο μύθος του Πολυτεχνείου, και εμείς προσπαθούμε να καταρρίψουμε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.
Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Η Ελλάδα είναι υποδουλωμένη στην κουλτούρα της λήθης και της λησμονιάς. Με αυτόν τον τρόπο δεν παράγει «πνευματικό» χρήμα άρα συνεχώς χρεωκοπεί και σε πνευματικούς και πολιτιστικούς τομείς. Επειδή η αριστερά τρέφεται από την διεθνιστικότητα και την έννοια της μάζας που θέλγεται από την ύλη και μόνο,είναι η καλύτερη σύμμαχος στην εξουσία αυτού του κόσμου η οποία φοβουμένη την Ελλάδα και το πνεύμα της προσπαθεί να αποκόψει τους Έλληνες από τις ρίζες τους, να τους κάνει να αμφιβάλουν για όλα,εκτός από ένα. Ότι «αληθινό είναι το μη εθνικό».
Πράγματι τα πλοκάμια της λήθης επικίνδυνα έχουν αρχίσει να απλώνονται επάνω από την Πατρίδα μας και ειδικά επάνω από τα νέα άτομα. Το έχουμε και πάλι τονίσει το υπογραμμίζουμε και τώρα. Εάν πρώτα δεν συμβεί η πολιτιστική και πνευματική λήθη δεν θα καταφέρουν οι διεθνείς τοκογλύφοι να ελέγξουν την Πατρίδα μας. Ο ψευτοϊστορικός αναθεωρητισμός υπακούει και υπηρετεί αυτό ακριβώς το σχέδιο. Η Ελλάς να χάσει τα πόδια της, την ισχύ της, σαν τον Ανταίο να μην ακουμπά σε καμμία παράδοση και ένδοξο παρελθόν προκειμένου εύκολα να γίνει στόχος των διεθνών εξουσιαστών οι οποίοι πραγματικά ανενόχλητοι ενοποιούν τον κόσμο κάτω από την επικυριαρχία τους. Το άσχημο είναι ότι τα σχολικά βιβλία υπακούουν σιγά-σιγά σε αυτό το πνεύμα, αφ΄ ής στιγμής αυτοί που τα γράφουν λόγω πινακίων φακής προσαρμόζονται στα σύγχρονα σχέδια συγχρόνων σφετεριστών της αληθείας.
Ο Πλατωνικός Τίμαιος και πάλι δίνει τη λύση σε όλα αυτά τα φαιδρά αλλά συγχρόνως και επικίνδυνα. «Το γάρ ζητείν και μανθάνειν ανάμνησις του όλου εστίν» θα μας πει ο μεγάλος Αθηναίος φιλόσοφος κηρύσσοντας την στιγμή κατά την οποία ως Έλληνες πρέπει να θυμηθούμε και να ελπίσουμε σε μία μεγάλη και πάλι Ελλάδα.
Β. Δ. Μακρυπούλιας