Logo
Print this page

Έλληνες εγέρθητι! - Ρήματα και προστακτικές, του Β. Δ. Μακρυπούλια,

Έλληνες εγέρθητι!

***

Ρήματα και προστακτικές

του Β. Δ. Μακρυπούλια


Το ρήμα εγείρω είναι λόγω της πολλαπλούς σημασίας του ένα ικανώς σημαντικό ρήμα. Είναι σηματοδοτημένο και με πνευματική αλλά και με αξιακή σημασία. Σημαίνει σε όλα τα επίπεδα αφυπνίζω και σηκώνω από τον ύπνο. Εγείρω εκ των νεκρών. Οικοδομώ. Είναι ρήμα συνδεδεμένο με την Αρχαιοελληνική κουλτούρα η οποία φοβίζει διότι θυμίζει ανθρώπους οι οποίοι οικοδόμησαν την Αρχαία Ελλάδα των ιδανικών και αξιών που διετήρησαν την πορεία της φυλής μας διαχρονικά. Παραδίδεται λοιπόν ο τύπος εγρεμάχαν που σημαίνει η εξέγερσις προς μάχη. Ο Όμηρος παραδίδει τύπο του εγείρω στο Ψ234 προκειμένου να διατυπώσει την ανάγκη αφύπνισης ηρώων και ανθρώπων.

Αλλά και η χριστιανική θεολογία υιοθέτησε αυτό το τόσο αξιολογικό ρήμα το οποίο δεν φόβιζε τον πολιτισμό και τους ανθρώπους μέσα στους οποίους γεννήθηκε, διότι τους έδειχνε δρόμο και οδό πράξεων και σκέψεων. Στο κοντάκιο λοιπόν της Μεταμορφώσεως διαβάζουμε: «εγέρθητε χαμερπείς και άρθητε εις ύψος θείων λογισμών». Η εκκλησία το διαβάζει κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου και κανείς από τους πιστούς δεν προσβάλλεται διότι κατανοεί το βαθύτερο συμβολικό νόημά του. Καταλαβαίνει την πορεία που υποσημειώνει για τον άνθρωπο που θέλει να πορευθεί προς μία ανώτερη ζωή.

Είναι δικαίωμά μας να προσβαλλώμεθα και να θιγώμεθα όταν θεωρούμε ότι κάποιοι που δεν έχουν κανένα δικαίωμα προσπαθούν να μας εγείρουν σε κάτι το οποίο εμείς δεν συμφωνούμε. Αναμφίβολα. Όμως δεν προσβάλλεται κανείς όταν στην τηλεόραση προβάλλεται ένα γελοιωδέστατο τηλεπαιχνίδι εις το οποίο κρυμμένοι τηλεπαρουσιαστές κατευθύνουν κατά τον πλέον χυδαίο και υπάνθρωπο τρόπο «παίκτες» οι οποίοι κάνουν ότι το πιο υπάνθρωπο προκειμένου να κερδίσουν λίγα ευρώ; Εκεί ποιος διαμαρτύρεται; ποιος παραπονείται για την απαίσια χειραγώγηση των συνανθρώπων μας;

Ποιος αλήθεια από εμάς έχει διαμαρτυρηθεί όσο πρέπει με άλλο γελοίο επίσης παιχνίδι της ιδιωτικής τηλεόρασης εις το οποίο οι «παίκτες» κάνουν ό,τι το βλακώδες προκειμένου και πάλι να κερδίσουν λίγα ευρώ. Οι παίκτες ακούνε συνεχώς ένα άλλο «εγέρθητι» εις το οποίο όμως υπακούουν πρόθυμα χωρίς την παραμικρή αντίρρηση καταρρακώνοντας κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Υπάρχει κάποιος από εμάς που επαναστάτησε όταν τα σκουπιδοπαραγωγικά πρωϊνάδικα και όχι μόνο, τα οποία προβάλλουν τον μαζάνθρωπο, τον κοιλιόδουλο τον άνθρωπο των παθών –και όχι μόνο-βροντοφωνάζουν σε εμάς τους αδαείς «εγέρθητε» και ασχοληθείτε με ό,τι το κατώτερο κρύβετε στο μυαλό σας, μόνο και μόνο διότι αυτή η δύσμοιρη χώρα θα πρέπει να εξαφανισθεί και μέσα από την πολιτισμική υποκουλτούρα;

Έχουμε άρα αναρωτηθεί πόσες και πόσες φορές ακούμε ένα κεκαλυμμένο «εγέρθητι» αλλά δεν παραπονούμεθα ίσως διότι παραπονούμεθα μόνον εκεί όπου αυτό είναι ανέξοδο και χωρίς συνέπειες. Εγέρθητι φωνάζει ο ποδοσφαιρικός παράγοντας που κρατάει στην φανατική ύπνωση τους οπαδούς. Όρθιοι οι φίλαθλοι είναι ικανοί να σκοτώσουν για την ομάδα τους. Εγέρθητε φωνάζουν στις βασανισμένες ουρές στις διάφορες υπηρεσίες όλοι εκείνοι που εξαθλίωσαν έναν ολόκληρο λαό και τον έκαναν δούλο μέσα στο ίδιο το σπίτι του. Εμείς υπακούουμε, σηκωνόμαστε πρόθυμα και αν δούμε ότι ακόμη δεν ήλθε η σειρά μας και πάλι κάτω καθόμαστε μέχρι και πάλι κάποιο εγέρθητι να ακουσθεί.

Ο Κολοκοτρώνης εγέρθητε φώναξε, όπως και ο Δαβάκης και ο Παπάγος στα βουνά της Πίνδου. Τα ρήματα ως σημασία πλάθονται μέσα στο χώρο και το χρόνο που λέγονται. Ο Βιτκενστάιν επίσης θα μας πεί ότι τα όρια του ρήματος είναι τα όρια του κόσμου μας. Μας πειράζει κάτι όταν φυλακισμένοι μέσα στους φόβους μας και στην υπερηφάνεια μας νομίζουμε ότι αυτό μας προσβάλλει. Όμως το ίδιο ρήμα αν το ακούσουμε από τον βουλευτή ο οποίος όταν εισχωρεί στο γραφείο του σύσσωμη η οικογένεια σηκώνεται, εγείρεται ρωτώντας εάν κατάφερε «εκείνο το ρουσφετάκι». Σε αυτή τη φάση το εγέρθητι δεν μας ενοχλεί. Το ρήμα συνδέεται με το λόγο μας, τα συναισθήματά μας και τις πράξεις μας. Το ίδιο ρήμα εάν δηλώνει επιτυχία του σκοπού μας –σηκωνόμαστε όταν περνάει κάποιος που έχουμε ανάγκη και δεν βαριέσαι έγινε η δουλειά μας χαλάλι η υποταγή. Θυμώνουμε όμως όταν κάνουμε την ίδια πράξη σε κάποιον από τον οποίο τίποτε δεν περιμένουμε. Θα έκανα ακριβώς την ίδια πράξη σε κάποιον χωρίς να προσβληθώ, τη στιγμή που είχα συμφέρον προς αυτό. Σηκώνομαι επιδεικτικά όταν εισέρχεται κάποιος από τον οποίο περιμένω κάποια καλή εμπορική συμφωνία. Άρα το ρήμα εγέρθητι από μόνο του είναι ουδέτερο, το ανθρώπινο μυαλό την αξιολογεί αναλόγως. Ούτως ή άλλως το ίδιο ρήμα σηματοδοτείται από το πότε λέγεται, προς ποιους λέγεται, πότε λέγεται και πώς λέγεται.

Είναι πιθανόν λοιπόν όταν πικραθώ από κάποιο ρήμα έπειτα να υπάγω σε κάποιο νοσοκομείο για κάποια σοβαρή εξέταση και όταν εισέλθει ο ιατρός εγώ να στέκομαι όρθιος. Ο ιατρός μου λέει σε παρακαλώ κάθισε. Όχι ιατρέ μου, λέω εγώ, μη σας κουράζω. Έπειτα πηγαίνω στο σπίτι μου, ανοίγω το χαζοκούτι και ακούω του κόσμου τα ανούσια εγέρθητι. Όταν η ομάδα μου βάλει γκόλ, ή κερδίσει κάποιο κύπελο λές και κάτι θα αλλάξει στη ζωή μου. Όταν οι πρωταγωνιστές-ξέρετε οι σύγχρονοι «ηθοποιοί» οι οποίοι από τις διαφημίσεις των καπιταλιστικών τραπεζών, προχωρούν στον κουλτουριάρικο αριστερίστικο κινηματογράφο και έπειτα στην ανατρεπτική τηλεόραση της αποχαύνωσης-μου ξεσηκώνουν ότι ο Αριστοτέλης ονόμασε κατωτέρα φύση. Όταν οι πολιτικοί με εξάπτουν και όχι μόνο δεν μπορώ να καθίσω, εγείρομαι και βγαίνω στο μπαλκόνι να κάνω τσιγάρο και να ηρεμήσω.

Τέλος πάντων. Παραδίδεται ότι κάποιος βασιλεύς των Περσών όταν τον επισκέφθηκε Έλλην σοφός έφτιαξε την πόρτα τόσο χαμηλή προκειμένου αυτός να τον προσκυνήσει σκύβοντας αναγκαστικά. Όταν ο Έλλην του φώναξε πριν την πόρτα ότι χάρηκε που τον είδε και θα φύγει ο βασιλεύς κατάλαβε ότι ο υπερήφανος άνθρωπος είτε με εξωτερικά τεχνάσματα είτε με εσωτερικές προσταγές δεν υποτάσσεται. Ο σοφός όμως θα εναντιωνόταν σε κάθε περίπτωση υποταγής. Όπως εμείς θα πρέπει να αντιστεκόμαστε σε κάθε «εγέρθητι» που μας ενοχλεί.

Το εγέρθητι έχει ως αντίθετο ρήμα το υποχωρώ, το καθεύδω, το κοιμάμαι, το σκύβω. Χρόνια ο Έλληνας παρασύρθηκε από την παγκόσμια εξουσία ιδεών και πρακτικών τόσο και τόσων αλλότριων στη φύση του. Γιατί εκεί δεν παραπονούμεθα. Ποιός από εμάς φώναξε όχι στον ύπνο του μονοτονικού που βύθισε τους νέους στην αμάθεια. Ποιός από εμάς διαμαρτυρήθηκε στην κατάργηση των Αρχαίων Ελληνικών, στην υποκουλτούρα που εισήλθε σιγά-σιγά στα σχολεία μας; Πόσοι από εμάς θύμωσαν όταν κάποιοι παγκόσμιοι εξουσιαστές μας φώναξαν «σκύψτε» στην παρακμή, στην αλλοτρίωση, στην διάλυση, στην Εθνική εξαφάνιση. Επαναστατήσαμε όταν μας απέκοψαν από το παρελθόν, όταν διερράγη ο εθνικός ιστός άρα και ο κοινωνικός; Όταν όλα γύρω μας κατάντησαν ύλη, πελατειακή σχέση, όταν ό,τι το Ελληνικό άρχισε να καταδιώκεται στο βωμό ενός περιέργου και ανεκδιηγήτου πολυπολιτισμού; Όταν φθάσαμε μέσα στην ίδια μας τη χώρα να νοιώθουμε ξένοι, όταν το σκοτάδι της λήθης και της παρακμής επικίνδυνο άρχισε να πέφτει επάνω μας; Ακόμη και τώρα πόσοι από εμάς είναι ικανοί να φωνάξουν το δικό τους εγέρθητι;

Το κάθε ρήμα αποκτά τη δική του σημασία από τον κάθε ένα ξεχωριστά. Σε χαλεπούς καιρούς όπως οι σημερινοί μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να εγερθεί. Από τον ύπνο της άγνοιας στην εγρήγορση της γνώσης. Το έχω ξαναπεί. Η Ελληνική Γραμματεία, από τον Ησίοδο έως τον Πλήθωνα φωτίζει. Φωτίζει τους εγηγερμένους.

Zoiforos.GR

Latest from Zoiforos.GR

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR