Ζωηφόρος

O Θάνατος του Κ. Μάρξ, του Β. Δ. Μακρυπούλια,

O Θάνατος του Κ. Μάρξ

του Β. Δ. Μακρυπούλια,

Δρ. φιλοσοφίας

Ως γνωστόν έχουμε τον βιωματικό θάνατο ο οποίος κακώς θεωρείται ότι είναι ο μόνος αναπόφευκτος επίλογος της σωματικής ζωής των ανθρώπων.Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε και τον πνευματικό θάνατο ο οποίος είναι ο επίλογος των όποιων θεωριών όσον αφορά τη δυνατότητα εφαρμογής τους ,αλλά και η ανακάλυψη του ελλιπούς ποσοστού αληθείας που εμπεριέχεται σε αυτές τις θεωρίες,αλλά κυρίως ο πνευματικός αλλά και αξιολογικός θάνατος των θεωριών είναι η απορρόφησή τους από ανώτερα πνευματικά ρεύματα.

Εάν λοιπόν στο σωματικό θάνατο το σώμα χωρίζεται από τη ψυχή,το πρόσκαιρο από το αιώνιο,στον πνευματικό θάνατο χωρίζεται η πρόσκαιρη θεώρηση των πραγμάτων από την αιώνια και μόνη εν ισχύ σωστή γνώση των τεκταινομένων.

Ο Κάρλ Μάρξ υπέστη τον ήρεμο οντολογικό αλλά και γνωσιολογικά αξιολογικό θάνατο όσο και αν κάποιοι συγγενείς θρηνούν αδικαιολόγητα και δεν θέλουν να το παραδεχθούν.Έπεσε θύμα της αέναης διαλεκτικής κίνησής του αφ΄ής στιγμής αποτέλεσε και ο ίδιος αντίθεση σε μία θέση η οποία έφερε μια άλλη σύνθεση.Πιο συγκεκριμένα η θέση του πεπτωκότος καπιταλισμού έχει ως αντίθεση την κομμουνιστική κοινωνία του Μάρξ-όρος ασαφής και άχρηστος αν σκεφθούμε το εύρος των ανθρωπίνων διαπροσωπικών διαφορών και αναγκών-αλλά πλέον σήμερα έχει ως σύνθεση την εποχή της τηλεργασίας όπου εργάτης και εργοδότης ταυτίζονται στο πρόσωπο του γνώστη των νέων πληροφοριακών συστημάτων ο οποίος πέρα από κοινωνική καταγωγή και κτήση πλούτου μπορεί να πρωταγωνιστήσει στην εποχή που ανοίγεται.Πλέον η σημερινή εποχή ξεπέρασε την μαρξική εποχή στο ότι η γνώση διαχέεται ευρέως και τώρα πιά η γνώση δεν είναι απλή θεωρία αλλά άθροισμα θεωρίας και πράξης εφαρμογής.Από τη στιγμή κατά την οποία το γνωσιολογικό χάσμα ανάμεσα στην τάξη των πλουσίων της σύγχρονης εποχής και στην τάξη των κατωτέρων οικονομικά στρωμάτων έκλεισε και η κοινωνική κινητικότητα αποκαταστάθηκε με βάση την προσωπική συμμετοχή του καθενός στην πληροφορία η μαρξική αντίληψη για την πάλη των τάξεων αποτελεί αντίθεση πριν τη σύνθεση του ανθρώπου που με όπλο την τεχνολογία οδηγείται σε καθαρά συγκρητικές καταστάσεις-η τηλεκπαίδευση,η τεχνολογική παγκοσμιοποίηση,είναι μόνο κάποιες πλευρές αυτού του φαινομένου.

Ο απίστευτος μαρξικός σφετερισμός συνέβη στην κλοπή των Πλατωνικών τριών τάξεων τις οποιες ο Γερμανοεβραίος φιλόσοφος έκλεψε-παρακάτω θα πούμε και για άλλες κλοπές φιλοσοφικές που διέπραξε-και φρικτά τις παραποίησε.Κατ΄αρχήν από τον μεγάλο Έλληνα και καθαρά πνευματικό φιλόσοφο Πλάτωνα ο Μάρξ πήρε το σύνολο της αρετολογίας και τις μετεφύτευσε στο σύστημά του ουσιαστικά καταστρέφοντας τον απόλυτο οντολογικό προσανατολισμό τους-ως γνωστόν οι αρετές της δικαιοσύνης και της ανδρείας στον Πλάτωνα έχουν ως σκοπό το φωτισμό των πολλών από τους βασιλείς φιλοσόφους οι οποίοι με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουν την εσωτερική ανθρωπιστική αλλά και συμπαντική ισορροπία που αφορά όλους.Μάλιστα τις θεώρησε τις Πλατωνικές αρετές και μέσα από τη χριστιανική εκδοχή τους-από τον Πλάτωνα τις πήραν και οι χριστιανοί-ομιλώντας για το δίκαιο του εργάτη,για την ίση κατανομή του πλούτου,τη στιγμή κατά την οποία η Πολιτεία είχε ομιλήσει αιώνες πριν για την σωστή σχέση των  τάξεων μέσα στην ευνομούμενη κοινωνία όπου ο νόμος και η γνώση ενώνει και καθοδηγεί τα διεστώτα,αλλά και ο Χρυσόστομος είχε πεί αιώνες πριν τον Κάρολο ότι δεν είναι πρόβλημα ο πλούτος αλλά η χρήση αυτού-υπονοώντας τη δικαία χρήση του.Η εισαγωγή του όρου «πάλη των τάξεων»ενάντια στην Ηρακλείτεια προδιαγεγραμμένη και παλίντονο αρμονία αλλά και στις σύγχρονες θεωρίες για την τάση του σύμπαντος προς την τελική αποκατάσταση αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες πνευματικές παραχαράξεις που συνέβη ποτέ στην ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος.

Το μαρξικό επίσης δόγμα της μετατροπής της ποσότητας  σε ποιότητα σαν να λέμε της θεωρίας σε πράξη επαναστατική κατά βάση κατέπεσε μέσα από την οντολογική απροσδιοριστία και ελευθερία του όλου,αλλά και μέσα από τις θεωρίες της απροσδιοριστίας του μεταμοντερνισμού και των φυσικών επιστημών.

Κατ΄αρχάς το τραγικό και τελείως αφιλοσόφητο λάθος του Μάρξ ήταν το ότι προσπάθησε να απομονώσει τον κόσμο των ιδεών από τον κόσμο των συμβόλων τους.Θεοποιώντας τα σύμβολα(μέσα παραγωγής)δεν προέβλεψε ότι οι ιδέες θα γεννήσουν νέα σύμβολα που θα αντικαταστήσουν τα παλαιά σε μία διαδικασία που θα ανανεώνεται επ΄ άπειρον έως την Χαϊντεγγεριανή εξ-όντωση.Μόνο που τα παλαιά μέσα παραγωγής τα είχαν λίγοι-μηχανές –ενώ σήμερα τα έχουν πολλοί-ηλεκτρονικοί υπολογιστές πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες κ.ο.κ.

 Έπειτα παρά την απίστευτη κλοπή της Εγελιανής σύλληψης του αφηρημένου μέσα από τη γνωστή Εγελιανή τριάδα –ως γνωστόν ο Μάρξ αντιστρόφως αντέγραψε τη φιλοσοφία του δικαίου του Εγέλου-ο Μάρξ διαπράττει το μεγάλο λάθος ότι θέτει μία νοερή αρχή στην ανθρώπινη ιστορία η οποία ως γνωστόν είναι άπειρη,απροσδιόριστη,ανίκανη να υπακούσει-πάντα-σε νόμους.Η σύλληψή του ότι ο καπιταλισμός είναι το μεγάλο κακό είναι παιδική και αφελής και βύθισε την ανθρωπότητα στην κακή εκτίμηση καταστάσεων.Ο καπιταλισμός είναι η συνέχεια της λειτουργίας της συσσώρευσης η οποία παρήγαγε το τεχνολογικό θαύμα των καιρών μας το οποίο άλλαξε τελείως τη σχέση του ανθρώπου με το θεό και τη φύση.Ο Μάρξ έκανε το μεγάλο λάθος να μπερδέψει το αίτιο το χρήστη και το αποτέλεσμα.Δεν φταίει ο καπιταλισμός και οι πλούσιοι για την ανθρώπινη φτώχεια αλλά η όλη δομή της παρούσης διάστασης η οποία στηριζομένη στη συσσώρευση αγαθών  σε μία οντότητα-παραμύθι που εντάθηκε μέσα από τον Εβραϊκό θεό-προχώρησε στην πιο αισθητή της εικόνα στην αντικατάσταση του θεϊσμού από τον καπιταλισμό και του θεού από τον πλούσιο-με βάση τη λειτουργία της συσσώρευσης.Αναλογικά όμως όπως ο θεός ωφελεί τον άνθρωπο γιατί του δίνει τη χαρά της ζωής έτσι και οι πλούσιοι μέσα από την τεχνολογία και τη σττήριξη όλων των βιομηχανικών επαναστάσεων έδωσαν πολλαπλές χαρές στην νέα καθημερινότητα των ανθρώπων.Ο Μάρξ δεν μπόρεσε να διακρίνει τον εσωτερικό ιστό που ενώνει τα διεστώτα.Εάν οι άνθρωποι πάρουν τα μέσα παραγωγής δεν θα αλλάξει τίποτε διότι το πρόβλημα δεν είναι ποσοτικό αλλά βαθύτατα ποιοτικό.Η λύση είναι η αρχαιοελληνική ανάπτυξη του εσωτερικού Σωκρατικού ανθρώπου ο οποίος διαλύει την έννοια της συσσώρευσης και απελευθερώνεται μέσα από την επαγωγική ανακάλυψη του ενός και μόνου ελευθέρου οντικού και πλήρως αυτεγνωσμένου ανθρώπου.

Εξάλλου όσες δυνάμεις και αν είπε ο Μάρξ ότι επηρεάζουν την ανθρωπότητα πάντα κάποιες δεν τις ανέφερε διότι μέσα από την απειρία των δυνάμεων που επηρεάζουν τον άνθρωπο και τη ζωή του κάποιες δεν τις ήξερε.Σε αυτή τη βάση ο Λυοτάρ και ο Vattimo τον ξεπέρασαν όπως και ο Φουκώ οι οποίοι μέσα από την διανοητική και όχι την υλική αριστερά διακήρυξαν την ανθρώπινη πίστη στο νέο.στο απροσδιόριστο,στο άγνωστο αύριο που ανοίγεται μποστά μας και πέρα από προφήτες και μάντεις τύπου Μάρξ μας αφήνει χώρο για τη δική μας καθαρά υπαρξιακή έρευνα.(αναφερόμασε στο κίνημα του μεταμοντερνισμού).

 Επίσης μεγάλο μαρξικό ατόπημα αποτελεί η καθαρά θρησκευτική χρήση του όρου «εργατική τάξη».Το σκεπτικό αυτής της διατύπωσης είναι κλεμμένο από τους χριστιανούς Πατέρες οι οποίοι μάντρωσαν τους ανθρώπους στην τάξη των κεχαρισμένων χωρίς να διακρίνουν καμμία διαφορά ηλικίας,προσωπικών διαφορών,υπαρξιακών ανησυχιών.Είναι η ίδια σκεπτική ότι και ο Μάρξ και οι Πατέρες δεν βλέπουν τον καθευατό Σωκρατικό αυτεγνωσμένο άνθρωπο αλλά τον θεωρούν σε σχέση-με τη θέση του προς το θεό ή τα μέσα παραγωγής,το χρήμα δηλαδή το σύγχρονο θεό.Με αυτό τον τρόπο όμως ομιλούμε για απίστευτο περιορισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας η οποία ακολοθεί ένα δρόμο από τους άπειρους που θα μπορούσε να αναλώσει δημιουργικά την ύπαρξή της.

Τον αιώνα των μύθων διαλεκτικά διαδέχεται ο αιώνας της οντικής αληθείας.Τελικά το φέρετρο του Μάρξ το σηκώνει η ίδια η διαλεκτική,η θυγατέρα(υιοθετημένη από τον Ηράκλειτο και αυτή)του Μάρξ.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel