Μια φορά ο Μέγας Αλέξανδρος έκανε επιθεώρηση στο στράτευμά του, το βράδυ πριν τη μάχη και είδε έναν στρατιώτη που έτρεμε απ΄ το φόβο του.

"Πώς σε λένε", τον ρώτησε.

"Αλέξανδρο",απάντησε ο στρατιώτης.

Ό Μέγας Αλέξανδρος του είπε τότε: "Ή να πάψεις να φοβάσαι ή να αλλάξεις όνομα".

Ο Μέγας Αλέξανδρος πίστευε πως το όμοιο ελκύει το όμοιο.

Οι άνθρωποι στολίζονται για να είναι όμορφοι. Το όμορφο ελκύει το όμορφο και απωθεί το άσχημο, τη φθορά και το θάνατο. Ο Θεός έκανε την ομορφιά για προστασία.

Όταν είδε τη Δημιουργία είδε ότι ήταν "καλή λίαν" δηλαδή τέλεια.

Η αναζήτηση του καλού είναι αδιάκοπη και δεν τελειώνει ποτέ. Αυτό είναι το νόημα των στίχων του Δαβίδ "ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ, διαπαντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματί μου" (33ος Ψαλμός).

Ό,τι κοιτάζουμε με αγάπη γίνεται όμορφο. Η αγάπη μεταμορφώνει τον κόσμο και εμάς.

Το όμορφο δεν έχει αξία μόνο γιατί μας αρέσει αλλά και γιατί μας φυλάει.

Ο Θεός έκανε όμορφη τη δημιουργία Του, για να τη φυλάξει απ΄ την φθορά και το θάνατο.

Οι πρωτόγονοι λαοί στολίζονταν, αν και δεν ήξεραν το λόγο.

Οι αρχαίοι Έλληνες στολίζονταν πριν την μάχη για προστασία. Ήξεραν ότι το άσχημο ελκύει το άσχημο. Αυτό σημαίνει το ρητό των αρχαίων "ενός κακού μύρια έπονται". 

Το όμορφο ελκύει το όμορφο. Το άσχημο ελκύει το άσχημο.

Έπρεπε να είναι ωραίοι για να μην τους βρει κανένα κακό.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στολίζουμε τους ναούς μας και αγαπάμε το Θεό περισσότερο για την ομορφιά (Θείος Έρως) παρά γιατί είναι  παντοδύναμος και πάνσοφος.

Για τον ίδιο λόγο αγαπάμε το Χριστό και την Παναγιά.

Οι Έλληνες ανέκαθεν είχαν μεγάλη αισθητική καλλιέργεια. Ο Έλληνας δεν θέλει το κακό  όχι για τις συνέπειες, όπως άλλοι λαοί, αλλά γιατί δεν είναι ωραίο. Εκ φύσεως αγαπάμε το ωραίο.

Η αγάπη  έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει ακόμα κι αυτό που δεν είναι ωραίο σε ωραίο.

Είναι ωραίο ό,τι βλέπουμε με αγάπη ακόμα και το παραμικρό.