« Η ελληνική κουλτούρα δεν είναι στείρα, αλλά σε εμπλουτίζει κάθε στιγμή».
Jacqueline de Romilly
Για τους Έλληνες εκείνο που προέχει είναι η πίστη όχι η λογική. Μια φορά η Ενωμένη Ευρώπη ζητούσε απ΄ την Ελλάδα να μάθει πόσοι Έλληνες είναι εργοδότες και πόσοι είναι εργαζόμενοι. Η Ελλάδα βρισκόταν σε αδυναμία, να τους μετρήσει. Εργοδότες και εργαζόμενοι άλλαζαν τόσο γρήγορα , που ήταν αδύνατο να καταμετρηθούν. Εργοδότες γίνονταν εργαζόμενοι και αντιστρόφως ή είχαν και τις δυο ιδιότητες μαζί.
Τελικά η αδυναμία των Ελλήνων να μπούν σε καλούπια έχει και την ευχάριστη πλευρά. Λένε, ότι οι Έλληνες δεν έχουν να φοβηθούν τις απότομες αλλαγές, π.χ. την σημερινή οικονομική κρίση ή οποιαδήποτε άλλη κρίση, επειδή είναι λαός εκπαιδευμένος στο χάος!
Η παρούσα οικονομική κρίση που ταλανίζει όλο τον κόσμο, εμάς ,λένε, δεν πρόκειται να μας αγγίξει, επειδή έχουμε αναπτυγμένη «παρα-οικονομία»! Κινδυνεύουν περισσότερο αυτοί που έχουν αναπτυγμένη κανονική οικονομία, που αγαπούν τους νόμους και την τάξη πάνω από όλα!
Οι Έλληνες πιστεύουμε ότι η κατάσταση βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα έχει κέντρο της ζωής του το Θεό. Αυτό που προέχει είναι το πνεύμα . Αντίθετα με το δυτικό άνθρωπο, που έχει κέντρο τον άνθρωπο και τη λογική.
Οι Έλληνες σαν αρχαίος λαός έχουμε αφήσει χιλιάδες χρόνια πίσω την εποχή που θεοποιούσαμε τους ανθρώπους και τα πράγματα . Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην εποχή των μύθων. Αυτό σημαίνει ότι δεν θεοποιούμε ,όπως άλλοι λαοί, τα πράγματα.
«Εμείς αφήνουμε το Θεό να επέμβει. Οι ξένοι έχουν τη λογική, εμείς έχουμε την πίστη. Εμπιστευόμαστε τη Θεία Δικαιοσύνη», λέει ο Μανώλης, ο μεγάλος μου γιος, που από μικρός αγαπούσε την ιστορία και του άρεσε να διαβάζει ιστορικά βιβλία. « Με τη λογική φύλαγαν τις Θερμοπύλες; Με τη λογική πολέμησαν με τους Γερμανούς»;
Ο Στίβεν Ράνσιμαν στο βιβλίο του «Δύση και Ανατολή σε σχίσμα», εκδόσεις Εν πλω, αποδίδει το σχίσμα των δύο Εκκλησιών στην «διαφορετικότητα της ιδεολογίας και την μακρά ιδιοσυγκρασιακή διαφορά μεταξύ της Ρώμης και της Ελλάδας – με την πρώτη να χαρακτηρίζεται από μια δικανική και απολυταρχική λογική και τη δεύτερη από μια φιλοσοφική και ατομικιστική θεώρηση».
Τι σημαίνει ότι εμείς αφήνουμε το Θεό να επέμβει; Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαστε μοιρολάτρες; Νομίζω αυτό που θέλει να πει ο Μανώλης μου , είναι ότι δεχόμαστε τη ζωή μας από τα χέρια του Θεού, δεχόμαστε ότι κάθε στοιχείο της έρχεται από τον ίδιο το Θεό. Αυτό σημαίνουν παροιμίες όπως «και τα καλά και τα κακά δεχούμενα» ή « τι ρίχνει ο Θεός και η γή δεν το δέχεται» κ.α. Σημαίνουν ότι τα πάντα έρχονται απ΄ το Θεό και ότι στα δυσάρεστα πρέπει να κάνουμε υπομονή. «Τα καλά τα δεχτήκαμε απ΄ το Θεό, τα κακά δεν θα τα δεχθούμε;» λέει ο Ιώβ.
