Αν δεν αγαπάς την Ελληνική γλώσσα δεν είσαι Έλληνας.
Κι αν δεν αγαπάς το Χριστό, επίσης δεν είσαι Έλληνας.
Έλληνες μετά το Βυζάντιο είναι οι Χριστιανοί,
που ονομάζονται Ρωμιοί, για να διακρίνονται απ΄ τους, ειδωλολάτρες.
Οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας δεν θέλουν να τους ονομάζουν
Ελληνόφωνους. "Είμαστε Έλληνες, δεν είμαστε Ελληνόφωνοι", λένε.
Ρώτησαν κάποτε ένα παιδί από την Καλημέρα: "Είσαστε Έλληνες;"
"Δεν είμαστε Έλληνες" , είπε. "Είμαστε οι Έλληνες".
Τώρα, εμείς στην Ελλάδα, δεν πονάμε τη γλώσσα μας ούτε την πατρίδα μας.
Ντρεπόμαστε να πούμε ακόμα και τη λέξη "πατρίδα"
και ποτέ δεν τραγουδάμε τραγούδια της πατρίδας.
Κάποτε η Εκκλησία της Αγιάς φιλοξενούσε μερικά ορφανά παιδιά
από την Παλαιστίνη. Όλη τη μέρα τραγουδούσαν.
"Τί τραγουδάτε;" τα ρώτησα.
"Τραγουδάμε τραγούδια της πατρίδας".
Δεν έχουν πατρίδα και την πονούν. Εμείς έχουμε και δεν την πονάμε.
