Γιατί ένας κόσμος μιμείται τους χαζούς, ενώ δεν είναι χαζός; Εννοώ το γυναικείο πληθυσμό και την μίμηση της μόδας. Μη μου πείτε ότι δεν μιμείται τους χαζούς ένας κόσμος που ξοδεύει τα δύο τρίτα της ζωής του στα χτενίσματα, στα βαψίματα και στα ενδύματα. Στο χρονικό αυτό διάστημα περιλαμβάνεται ο χρόνος στα κομμωτήρια και στην καθημερινή φροντίδα της ομορφιάς, αλλά και ο χρόνος στις συζητήσεις, στους οικογενειακούς καυγάδες, στις βόλτες στις βιτρίνες και σε ό,τι σχετίζεται με τη μόδα και το εμπόριο γενικά.

Μια λαϊκή παροιμία λέει, πως ο διάβολος δεν είχε δουλειά και κακοποιούσε τα παιδιά του. Το βαθύτερο νόημα της παροιμίας είναι ότι o διάβολος έγινε υπηρέτης του Θεού. Ο Θεός  που θέλει όλοι να σωθούν δίνει δουλειά στο διάβολο, για να μη κάνει ακόμα χειρότερα από αυτά που κάνει. Δίνοντας δουλειά στο διάβολο, αναπόφευκτα δίνει δουλειά και στη γυναίκα γιατί ο διάβολος χρησιμοποιεί τη γυναίκα, το παιδί και τον παλιάνθρωπο. Τον παλιάνθρωπο τον χρησιμοποιεί γιατί είναι δικός του. Αλλά γιατί χρησιμοποιεί τη γυναίκα και το παιδί; Τη γυναίκα τη χρησιμοποιεί γιατί είναι εύπιστη, το ίδιο και το παιδί.

Η μίμηση των χαζών από το γυναικείο πληθυσμό της γης είναι το θέμα μιας από τις παραδόσεις του ελληνικού λαού, την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια, από το βιβλίο του Ν.Πολίτη. Είναι από την περιοχή του νομού Ηλείας: " Οι ψύλλοι. Όταν έπλασε ο Θεός τον κόσμο έπλασε και τ΄ αντρόγυνο. Ο άντρας ο κακομοίρης ρίχτηκε μέσως ΄ς τη δουλειά να βγάλη το καρβέλι. η γυναίκα όμως δεν είχε το νου της να κάμη τίποτα. Μια ημέρα που καθόταν ο γεροθεός κάτω από έναν ίσκιο, δεν ξέρω πώς κάνει έτσι και βλέπει τη γυναίκα ξαπλωμένη ΄ς το χορτάρι να κοιμάται. "Μπρε! λέει. εγώ την έπλασα για να βοηθάη τον άντρα ΄ς τη δουλειά, όχι να τ΄ απλώνη 'ς τον ήλιο!

Παίρνει αμέσω μια χούφτα χώμα, το φυσάει τρεις φοραίς και το ρήχνει αποπάνου της. Ξυπνάει εκείνη τρομασμένη κι αρχινάει να ψάχνεται και να ξυέται ολούθε. Το χώμα έγιναν ψύλλοι. κι από τότε βρήκε δουλειά κ' η γυναίκα."