Για μένα τώρα το πιο σπουδαίο τροπάριο από όλη την υμνογραφία των ημερών του Πάσχα είναι αυτό που αρχίζει με τα λόγια : "Μη ως Ιουδαίοι εορτάσωμεν". Κι οι πιο σημαντικές λέξεις του τροπαρίου είναι αυτές: "Μη ως Ιουδαίοι εορτάσωμεν......υπέρ ημών ετύθη Χριστός ο Θεός, αλλ΄ εκκαθάρωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού και ειλικρινώς δεηθώμεν αυτώ. Ανάστα, Κύριε..."
"Μη ως Ιουδαίοι εορτάσωμεν", "ετύθη Χριστός ο Θεός", "εκκαθάρωμεν εαυτούς", "ειλικρινώς δεηθώμεν", "Ανάστα,, Κύριε". Ο υμνωδός (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ;) δε γράφει "Ανέστης ,Κύριε, σώσον ημάς ως φιλάνθρωπος". Λέει "Ανάστα, Κύριε, -τώρα-) γιατί εμείς δεν εορτάζομεν ως Ιουδαίοι, ως εάν συνέβη κάποτε η ανάσταση, αλλά ως συμβαίνει τώρα η Ανάσταση.
Γι΄ αυτό συμμετέχουμε στην Ανάσταση καθαροί από παντός μολυσμού. Στον Όμηρο από όπου προέρχεται η λέξη εορτή και συγκεκριμένα από το ρήμα "αρεταίω" που θα πει εορτάζω, η εορτή είναι αρετή. Αρεταίω θα πει ασκώ την αρετή. Και η εορτή το ίδιο είναι. Δεν είναι υπόκριση, ούτε ο ιερέας είναι ηθοποιός, ούτε η Ανάσταση του Κυρίου είναι παράσταση.
Σχόλιο στο ιστολόγιο Πενταπόσταγμα για την ανάρτησή του
με τίτλο Η Αναπαράσταση ! των παθών στο Τρίκορφο:
Τα Άγια Πάθη ΔΕΝ είναι αναπαράσταση!
Ούτε οι ιερείς είναι ηθοποιοί!
Ούτε οι πιστοί είναι θεατές!
14.4.2012
