"Αυτός που μπορεί να πει ψέμματα, μπορεί και να κλέψει, κι αυτός που μπορεί να κλέψει, μπορεί και να σκοτώσει". Μπορεί ένας πολιτικός να πει ψέμματα; Υπάρχουν παραδείγματα πολιτικών που έχουν πει ψέμματα; Αν υπάρχουν παραδείγματα πολιτικών που έχουν πει ψέμματα, άρα μπορεί ένας πολιτικός να πει ψέμματα. Άρα ένας πολιτικός μπορεί και να κλέψει. Κι αφού μπορεί ένας πολιτικός να κλέψει, μπορεί και να σκοτώσει, αν δεχόμαστε ότι είναι αληθινό ότι αυτός που μπορεί να πει ψέμματα, μπορεί και να κλέψει κι αυτός που μπορεί να κλέψει μπορεί και να σκοτώσει.
Θα μου πείτε υπάρχουν κυβερνήσεις που λένε ψέμματα στο λαό, που κλέβουν και σκοτώνουν και λογαριασμό δε δίνουν σε κανένα, διότι τους πολιτικούς, όπως λένε, τους κρίνει η ιστορία; Οι Έλληνες αρχίζουν να κατανοούν ότι δεν είχαν ποτέ μετά τον Καποδίστρια ελληνική κυβέρνηση στον τόπο τους. Η αλήθεια αυτή είναι κρυμμένη από τους πολλούς, πίσω από αυτούς τους δύο μύθους: Πρώτος μύθος: οι πολιτικοί είναι αντάξιοι του λαού. Είναι ο λαός διεφθαρμένος γι΄ αυτό είναι διεφθαρμένοι και οι πολιτικοί. Είναι ζήτημα του χαρακτήρος του ελληνικού λαού! Δεύτερος μύθος: Η ελληνική ηγεσία πάσχει πάντοτε. Είναι ελαττωματική εκ φύσεως!
Γιατί βρίσκουν Έλληνες να πιστεύουν ακόμα σε ηλίθιους μύθους; Γιατί η ξένη ηγεσία στην Ελλάδα άφησε ανιστόρητο τον πιο ιστορικό λαό του κόσμου, τους Έλληνες! Γιατί ποτέ ο λαός αυτός ,μετά την επανάσταση του 1821 ,δεν είχε ελληνική επιστήμη! Όπως του στέρησαν την ιστορία χιλίων χρόνων Ρωμιοσύνης, έτσι του στέρησαν και την επιστήμη, με τους πονηρούς μύθους για το χαρακτήρα των Ελλήνων, για την διεφθαρμένη ηγεσία του κ.α.
Οι μύθοι προβάλλονται εκ του πονηρού για δύο λόγους: πρώτον, για να κρύψουν την αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις δεν υπηρετούν τον ελληνικό λαό και δεύτερον ότι δεν πάσχει η ελληνική ηγεσία, γιατί δεν υπάρχει ελληνική ηγεσία. Η λεγόμενη ελληνική ηγεσία είναι ξένη. Δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε, μετά τον Καποδίστρια, ελληνική ηγεσία στην Ελλάδα.
Οι κυβερνήσεις λένε ψέμματα όχι επειδή οι πολιτικοί έχουν δήθεν το διεφθαρμένο χαρακτήρα των Ελλήνων, αλλά επειδή υπηρετούν τους ξένους. Και η ελληνική ηγεσία δεν πάσχει, επειδή είναι δήθεν εκ φύσεως διεφθαρμένη, αλλά πάσχει, επειδή δεν είναι, ούτε ήταν ποτέ ελληνική, μετά τον Καποδίστρια.
