"Δηλώνουμε πως θα είμαστε έμπρακτα στο πλευρό κάθε δοκιμαζόμενου συμπολίτη μας ο οποίος τυγχάνει θύμα της κρατικής ή μη κρατικής αυθαιρεσίας και θα εξετάσουμε κάθε νόμιμο και θεσμικό τρόπο αποτελεσματικής προστασίας των συμφερόντων και των δικαιωμάτων του."
Η τελευταία ουσιαστική παράγραφος του Δελτίου σας σημαίνει ότι η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων δεν διαπιστώνει αδικήματα, τα οποία την νομιμοποιούν για να ζητήσει την νομική προστασία των πολιτών και της ίδιας, αλλά αναμένει να αναλάβει ο πολίτης να κάνει αυτό που παραλείπει να κάνει η Ολομέλεια και να ζητήσει την νομική προστασία του!
Αυτό όμως δεν είναι ουσία, αλλά είναι άσφαιροι πυροβολισμοί στον αέρα!
Αν οι δικηγόροι που κατέχουν τους νόμους δεν συμφωνούν να χαρακτηρίσουν τα αδικήματα αυτών που καταχρηστικώς ασκούν την εξουσία και να ζητήσουν τη δικαστική προστασία των διωκομένων και αυτών των ιδίως ως πολιτών, από ποιους περιμένουμε να το κάνουν;
Πόσο ενθαρρυντικά μπορεί να είναι τα λόγια της Ολομέλειας πως θα είναι "έμπρακτα στο πλευρό του πολίτη"; Οι δικηγόροι αμείβονται με την ώρα. Ένα ανέκδοτο για τους δικηγόρους απ΄ το βιβλίο "Ο Σωκράτης κι ο Πλατύπους μπαίνουν σ΄ ένας μπαρ", των Thomas Cathcart & Daniel Clein, Εκδόσεις Εκδοτική, λέει:
"Ένας δικηγόρος στέλνει ένα σημείωμα σε έναν πελάτη: "Αγαπητέ Φρανκ. Νόμιζα ότι σε είδα στο κέντρο της πόλης χθες. Διέσχισα το δρόμο για να σε χαιρετήσω, αλλά δεν ήσουν εσύ. Ένα δέκατο της ώρας: 50 δολλάρια".
