2. Αν κάποιος διαφοροποιεί  και ξεχωρίζει τον εαυτό του από τους άλλους ανθρώπους  λόγω προσωπικότητας ή λόγω κάποιου σχήματος, ακόμη και αγγελικού, αυτός πλανάται. Ξεχνάει ή δε γνωρίζει ότι ο Χριστός προσέλαβε μόνο ανθρώπινη φύση. Δεν έχει ο Χριστός  ανθρώπινο πρόσωπο ούτε προσέλαβε κάποιον άγγελο, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος,  « ου γαρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται » (Εβρ. β’, 16).

3. Ταπείνωση του ανθρώπου ενώπιον του Θεού είναι ο  εκούσιος αποφορτισμός της καρδιάς του από κάθε ιδέα και λογισμό για τον εαυτό του  ότι τάχα αυτός είναι κάτι περισσότερο από αυτό που λέει ο Θεός ότι είναι.  Αυτές οι ιδέες και οι λογισμοί είναι εκ του πονηρού ενώ  το τι ακριβώς είναι ο άνθρωπος, το λέει ο λόγος του Θεού.

4. Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; 

Και βέβαια η κότα έκανε το αυγό, γιατί ο Θεός δημιούργησε πρώτα «…..παν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος……και ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων·…..και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γης» ( Γεν. α’, 21-22). Αφού λοιπόν η κότα είναι πετεινό, για να «πληθυνθεί επί της γης», έκανε το αυγό.

5. Αφού ο Χριστός είναι « Θεού δύναμις και Θεού σοφία »( Α’ Κορ. α’,24 ), μπορεί να διώχνει από τους πιστούς τα αντίθετα αυτών των δύο, δηλαδή την αδυναμία και την ανοησία και να τους κάνει δυνατούς και σοφούς.

6. Όταν ο  Θεός απάλλαξε τον  βασιλιά Εζεκία  από την ασθένεια που τον οδηγούσε στο θάνατο, εκείνος στην προσευχή του, μεταξύ των άλλων, είπε, « Κύριε της σωτηρίας μου, και ου παύσομαι ευλογών σε μετά ψαλτηρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου κατέναντι του οίκου του Θεού.»( Ησ. λη’, 20). Ωραίο παράδειγμα για να ευλογούν οι πιστοί το Θεό συνεχώς, και όχι μόνο όταν ακούν τα Ευλογητάρια στην Εκκλησία.

7. Αφού στη Γραφή αναφέρεται για το Χριστό, « προσκυνήσομεν εις τον τόπον, ου έστησαν οι πόδες αυτού »(Ψ.131,7),« και ου δύναται λυθήναι η γραφή » ( Ιω. ι’, 35), πώς να μη είναι σωστό, και μάλιστα περισσότερο, το προσκυνήσομεν στον τόπον  όπου κυοφορήθηκε  Αυτός, δηλαδή στον έμψυχο ναό που είναι η Παναγία; Αυτά για όσους δε γνωρίζουν τι είναι η Θεοτόκος και κατά συνέπεια, από άγνοια και όχι μόνο, δεν την μακαρίζουν σύμφωνα με τα λόγια που είπε, « ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί » (Λουκ. α’, 48 ).

8. Εάν συμβεί σε κάποιον πιστό κάτι το ανεπιθύμητο, δεν πρέπει να ανησυχεί, γιατί ο Θεός που το επέτρεψε, αν και μπορούσε να το αποτρέψει, μπορεί και να το θεραπεύσει, όταν  βέβαια ο Ίδιος το κρίνει. Ας λέει λοιπόν τα λόγια του Ιώβ, « ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας »( Ιωβ. α’, 21).

9. Άλλο είναι το να πει κανείς σε κάποιον, σε συγχωρώ γι’ αυτό που μου έκανες και μου ζητάς συγνώμη, και άλλο το να πει, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. Το πρώτο είναι διαπροσωπικό και μπορεί να το λέει ο ένας   στον άλλον, το δεύτερο όμως μπορεί να το λέει μόνο ο Πνευματικός στο Μυστήριο της Μετάνοιας- Εξομολόγησης, γιατί « εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου  επί της γης αφιέναι αμαρτίας » ( Ματ. θ’, 6).

10. Το να θεραπεύσει ο Θεός έναν από μία θανατηφόρο ασθένεια, αυτό είναι ένα θαύμα στιγμιαίο. Το ότι  τόσα χρόνια τον κρατούσε υγιή, αυτό ήταν ένα θαύμα διαρκές.  Επειδή όμως η διάρκεια οδηγεί στη συνήθεια, και το στιγμιαίο στο θαυμασμό, θεωρείται μεγαλύτερο θαύμα η θεραπεία  από την ανίατη ασθένεια  παρά  η διατήρηση της μακροχρόνιας υγείας.  Θαύμα λοιπόν η ανάσταση  του Λαζάρου, αλλά θαύμα και  το ότι αυτός ζούσε πριν πεθάνει, και όσο ακόμη έζησε μετά την ανάστασή του.

του Ιωάννη Δήμου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com