Logo
Print this page

ΙΒ' Θεολογικές Αδολεσχίες

Θεολογικές Αδολεσχίες ΙΒ’ (5)

του Ιωάννη Δήμου

 

***

 

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

1. Η κρίση του κόσμου από τον Υιόν του Θεού, είναι αυτονόητο ότι  δε σημαίνει οπωσδήποτε κατάκριση και καταδίκη. Ο  Ίδιος ο Κύριος είπε στο Νικόδημο, « ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ' ίνα σωθή ο κόσμος  δι' αυτού » ( Ιω. γ’, 17). Επίσης χαρακτηριστικά είναι και τα εξής λόγια του Ιωάννη, «  Και ημείς τεθεάμεθα και μαρτυρούμεν ότι ο πατήρ απέσταλκε τον υιόν σωτήρα του κόσμου » (Α’ Ιω. δ’, 14). Ο δε Πέτρος λέει,  « ου βραδύνει ο Κύριος της επαγγελίας, ως τινες βραδύτητα ηγούνται, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη βουλόμενός τινας απολέσθαι, αλλά πάντας εις μετάνοιαν χωρήσαι »( Β’ Πέτρ. γ’, 9).

Είναι συκοφαντία κατά του Θεού, αν κάποιος τρομάζει τους άλλους λέγοντάς τους, κάτσε καλά, γιατί θα σε τιμωρήσει ο Χριστός. Αυτός δεν είναι όργανο του Αγίου Πνεύματος αλλά του πονηρού.  Και πώς όχι, αφού εμφανίζει το Σωτήρα του κόσμου ως μπαμπούλα. Επιτρέπεται να παρουσιάζεται έτσι σκληρός Αυτός για τον Οποίο ο Θεός Πατέρας έχει πει με το στόμα του προφήτη Ησαία, «   Ιδού ο παις μου, ον ηρέτισα, ο αγαπητός μου, εις ον ευδόκησεν η ψυχή μου· θήσω το Πνεύμά μου επ' αυτόν, και κρίσιν τοις έθνεσιν απαγγελεί· ουκ ερίσει ουδέ κραυγάσει ουδέ ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνήν αυτού. κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει και λίνον τυφόμενον ου σβέσει, έως αν εκβάλη εις νίκος την κρίσιν· και τω ονόματι αυτού έθνη ελπιούσι » ( Ματ. ιβ’, 18 - 21);

2. Ο Θεός δεν είναι άδικος και δεν παραβλέπει τις θυσίες των πιστών, σύμφωνα και με τα λόγια του  Αποστόλου Παύλου, «  ου γαρ άδικος ο Θεός επιλαθέσθαι του έργου υμών και του κόπου της αγάπης ης ενεδείξασθε εις το όνομα αυτού, διακονήσαντες τοις αγίοις και διακονούντες » ( Εβρ. στ’, 10).  Όχι μόνο δεν είναι άδικος, αλλά γίνεται  και  μισθαποδότης, σύμφωνα και πάλι με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου,  « Αναμιμνήσκεσθε δε τας πρότερον ημέρας, εν αις φωτισθέντες πολλήν άθλησιν υπεμείνατε παθημάτων,  τούτο μεν ονειδισμοίς τε και θλίψεσι θεατριζόμενοι, τούτο δε κοινωνοί των ούτως αναστρεφομένων γενηθέντες.  και γαρ τοις δεσμοίς μου συνεπαθήσατε και την αρπαγήν των υπαρχόντων υμών μετά χαράς προσεδέξασθε, γινώσκοντες έχειν εν εαυτοίς κρείττονα ύπαρξιν εν ουρανοίς και μένουσαν.  Μη αποβάλητε ουν την παρρησίαν υμών, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην.  υπομονής γαρ έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν » (Εβρ. ι΄, 32-36).

3. Ο Χριστός είναι Θεός, είναι όμως και ναός. Θεός είναι, γιατί Αυτός είναι ο Λόγος, « και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος» ( Ιω.α’, 1). Ναός είναι, γιατί « Και ο Λόγος σαρξ εγένετο »  (Ιω. α’, 14), και έτσι μέσα στον άνθρωπο Χριστό « κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς » ( Κολ. β’, 9).Το ότι ο Χριστός είναι και ναός το δήλωσε  ο Ίδιος στους Ιουδαίους, όταν τους είπε,  « Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν » (Ιω. β’, 19). Με τα λόγια αυτά, όπως διευκρινίζει ο Ιωάννης στη συνέχεια, « εκείνος δε έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού»(Ιω. β’, 21). Όποιος λοιπόν θέλει να συναντήσει το Θεό, δεν έχει παρά να πλησιάσει το Χριστό. Ας είναι βέβαιος ότι θα τον δεχθεί οπωσδήποτε, γιατί ο ίδιος είπε,  « τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω » ( Ιω. στ’, 37).

4. Αν οι επιβάτες ενός τραίνου  γνωρίζουν ότι   στο τέλος της  διαδρομής του θα συντριβεί, δεν είναι λογικό  να το εγκαταλείψουν, όταν τους  δοθεί η ευκαιρία και η δυνατότητα, π.χ. να τους πάρει ένα ελικόπτερο;  Ασφαλώς ναι. Το ίδιο συμβαίνει και με το χρόνο. Ο χρόνος, και ειδικότερα το χωροχρονικό και χωρομετρικό σύστημα,  είναι σαν ένα όχημα που μεταφέρει τους ανθρώπους και που κάποτε θα εκλείψει, γιατί τρέχει  προς το τέλος του και προς την αλλαγή του.  Οι άνθρωποι λοιπόν, ως άλλοι  επιβάτες, είναι λογικό και προς το συμφέρον τους, να φύγουν  από το τραίνο αυτό του θανάτου και να δεχθούν την ελκτική δύναμη που τους προσφέρει ο Χριστός όπως  ο Ίδιος δήλωσε, « καγώ εάν υψωθώ εκ της γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν » (Ιω.ιβ’,32). Έτσι δίνεται σε όλους η ευκαιρία και η δυνατότητα να παύσουν να είναι  μακριά Του μόνιμοι επιβάτες του τραίνου του θανάτου, και να δεχθούν την αλήθεια και τη ζωή, γιατί πάλι ο Ίδιος  είπε ότι, « Εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή » (Ιω.ιδ’, 6 ).  Η αλήθεια έλκει  και  ελευθερώνει ενώ  η πλάνη καθηλώνει και θανατώνει.  Ας λάμψει λοιπόν η αλήθεια, όπως όλοι λένε με τα λόγια, να λάμψει η αλήθεια,  και όπως διαβεβαιώνουν οι πιστοί με τον ύμνο, «Φως εκ φωτός, έλαμψε τω κόσμω, Χριστὸς ο Θεὸς ημών, ο επιφανεὶς Θεός, τούτον λαοὶ προσκυνήσωμεν».

5. Ο Θεός έκανε τον Αδάμ όπως τον έκανε, και ο Αδάμ έγινε όπως δεν τον είχε κάνει ο Θεός. Το πρώτο φαίνεται από το, « και είπεν ο Θεός· ποιήσωμεν άνθρωπον κατ᾿ εικόνα ημετέραν και καθ᾿ ομοίωσιν, » (Γεν. α’, 26 ), και  το δεύτερο φαίνεται από το, « και είπεν ο Θεός· ιδού Αδάμ γέγονεν ως εις εξ ημών, » (Γεν. γ’, 22). Καιρός είναι λοιπόν να παύσει ο άνθρωπος να είναι  αυτό που έγινε από τον Αδάμ, και να είναι αυτό που τον έκανε ο Θεός. Καιρός είναι να παύσει να είναι όπως τον κατάντησε ο Αδάμ,  και να είναι όπως τον θέλει ο Θεός. Καιρός είναι ο άνθρωπος να είναι «καινός» για να   είναι σωστός και αληθινός.  Αλλά πού να βρεθεί, και ποιος άραγε να είναι ο άνθρωπος αυτός;  Πάντως αυτός δε μπορεί να είναι ο πρώτος Αδάμ αφού, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Αδάμ έγινε όπως δεν τον είχε κάνει ο Θεός. Δόξα όμως τω Θεώ που έχει στείλει τον δεύτερο Αδάμ,  Θεό και άνθρωπο μαζί, για να τον έχει όλη η γη  Σωτήρα και καταφυγή. Αν δε συνέβαινε αυτό, το τι θα γινόταν το λέει ο Ησαΐας με τα εξής λόγια,  «  και ει μη Κύριος σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν » (Ησ. α’, 9).

Από την ιστοσελίδα www.sostikalogia.com

Related items

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR