Αυτό το «μεθ' υμών ειμι»  δηλώνει το εγγύς και όχι  το μακράν. Αλλά και ο λόγος του Κυρίου, « ου γαρ εισι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι  εν μέσω αυτών »( Ματ. ιη’, 20), προφανώς δηλώνει το εγγύς και όχι το μακράν.  Επίσης ο λόγος του Κυρίου, «   ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ »(Ιω. στ΄, 56), προφανώς δηλώνει το εγγύς και όχι το μακράν. Ο Θεός δε βρίσκεται μακράν του ανθρώπου  ούτε τοπικά ούτε χρονικά, « Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν » (Πρ. ιζ’,28 ), όπως είπε και  ο Απόστολος Παύλος στους Αθηναίους. Μπορεί  να πει κανείς ότι το ψάρι που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα είναι μακράν  από αυτή;

Τι είναι όμως αυτό που παρεμβάλλεται ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο με αποτέλεσμα να μη αισθάνεται αυτός ότι «ο Κύριος εγγύς», και ο Ιάκωβος να  λέει, « εγγίσατε τω Θεώ, και εγγιεί υμίν » (Ιακ. δ’, 8 ); Αυτό το λέει ο Ησαΐας με τα εξής λόγια, «Μη ουκ ισχύει η χειρ Κυρίου του σώσαί; ή εβάρυνε το ους αυτού του μη εισακούσαι; αλλά τα αμαρτήματα υμών διϊστώσιν αναμέσον υμών και αναμέσον του Θεού, και διά τας αμαρτίας υμών απέστρεψε το πρόσωπον αυτού αφ᾿ υμών του μη ελεήσαι.» (Ησ.νθ’,1-2).

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι  η φράση  «ο Κύριος εγγύς» δε σημαίνει μόνο την  πρώτη και δεύτερη  επί της    γης παρουσία του Κυρίου, αλλά και κάτι το πιο εσωτερικό και πλησιέστερο. Σημαίνει και  αυτό που αναφέρεται στην Αποκάλυψη, « ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού »(Απ. γ’, 20). Ασφαλώς εδώ δεν πρόκειται για τη θύρα του σπιτιού, αλλά για τη θύρα  της καρδιάς του ανθρώπου. Ποιος άνθρωπος όμως ανοίγει την καρδιά του στο Χριστό; Αλλά και αν κάποιοι την ανοίγουν, πόσοι  και ποιοι από αυτούς διώχνουν από αυτή τους άλλους επισκέπτες που είναι θρονιασμένοι εκεί;   Αλλά και αν δεν τους διώχνουν, δέχονται  τουλάχιστο να καθίσει ο Χριστός στα άγια των αγίων της καρδίας τους ή τον αφήνουν σε δευτερεύουσα θέση, γιατί  αγαπούν κάτι άλλο περισσότερο από Αυτόν; Αν συμβαίνει αυτό,  είναι ανάγκη να ακουσθούν, προς γνώση και συμμόρφωση,  τα  εξής λόγια του Κυρίου, « Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος »( Ματ. ι’, 37).  Δεν είναι  λογικό να αγαπάει κάποιος οτιδήποτε άλλο περισσότερο από το Χριστό, γιατί   δεν είναι δικά του.  Όλα  όσα έχει, τα έχει δώσει ο Χριστός, τη μάννα  τον πατέρα του  και όλα τα παιδιά του.

από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com