Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Στα πλαίσια μιας σύντομης απάντησης θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τα παρακάτω:
α) Οι λαμπάδες παλαιότερα ήταν αναγκαίες κυρίως για το φωτισμό.
β) Αποτελούν μία εξωτερίκευση της ανάγκης των πιστών να προσφέρουν κάτι στο Θεό.
γ) Συμβολίζουν τη φλόγα της πίστης και της αγάπης προς το Θεό καθώς και τη συμμετοχή των Χριστιανών στα πάθη του Κυρίου. Με άλλα λόγια, όπως το κερί λιώνει μπροστά στη φλόγα, έτσι και ο πιστός πρέπει να είναι μία λαμπάδα μπροστά στο Θεό που θα έχει το πνευματικό φως και θα βαστάζει ταυτόχρονα το σταυρό του γινόμενος κοινωνός της ζωής του Χριστού.
δ) Οι λαμπάδες δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνονται αφορμή για τυπολατρία.
ε) Είναι μάλλον αδύνατο να βρεθεί Χριστιανός που θα ισχυρισθεί ότι με το να ανάψει κανείς λαμπάδες δικαιώνεται μπροστά στο Θεό.
στ) Όποιος στρέφεται εναντίον της χρήσης των κεριών και των λαμπάδων δείχνει τουλάχιστο αδυναμία να διακρίνει την ουσία του Ευαγγελίου από τα εξωτερικά αντικείμενα και σχήματα.
ζ) Όταν ο Απόστολος Παύλος μιλούσε στους Χριστιανούς στο υπερώον της Τρωάδας « ήσαν δε λαμπάδες ικαναί εν τω υπερώω» (Πρ.κ’, 8), δεν εμποδίστηκε από τις λαμπάδες ούτε έδωσε εντολή να τις σβήσουν.
Αλλά θα πει κανείς εύλογα ότι τότε τις είχαν για φωτισμό. Αυτό όμως δεν εμποδίζει την διατήρηση των λαμπάδων μέχρι σήμερα έστω ως παραδοσιακό λατρευτικό εκκλησιαστικό στοιχείο.
Άλλωστε ποιος ξέρει, εάν ο Απόστολος Παύλος εκεί που τους μιλούσε δεν θα τους έδειξε και τις λαμπάδες και δεν θα τους είπε ή δε θα μπορούσε να τους πει μεταξύ των άλλων ότι πρέπει να είναι πρόθυμοι να λιώνουν στη ζωή τους για την αγάπη του Χριστού όπως αυτές οι λαμπάδες και άλλα παρόμοια;
Μήπως δεν έχει μιλήσει σε άλλες περιπτώσεις κατά τέτοιον τρόπο όπως π.χ. όταν παρακαλεί «παραστήσαι τα σώματα υμών θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον τω Θεώ, την λογικήν λατρείαν υμών » (Ρωμ. ιβ,’ 1);
η) Εάν όμως ισχυρισθεί κανείς ότι οι λαμπάδες γίνονται εμπόδιο στο να γνωρίσει κανείς το Χριστό, αυτό είναι λάθος, γιατί τίποτε δεν είναι σε θέση να χωρίσει τον πιστό από την αγάπη του Θεού όπως κατηγορηματικά αναφέρει ο Απ. Παύλος (Ρωμ. η’, 35-39 ). Όταν λοιπόν οι λαμπάδες χρησιμοποιούνται για τη δόξα του Θεού, παίρνουν μεγάλη αξία, γιατί ο Θεός είναι αγάπη και δέχεται κάθε προσφορά. Ο Απόστολος Παύλος προτρέπει τους Χριστιανούς λέγοντας « είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε» ( Α’ Κορ. ι’, 31). Στα λόγια αυτά του Παύλου καθόλου δε διαφαίνεται ότι αποκλείονται οι λαμπάδες. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς στο « είτε τι ποιείτε » να συμπεριλάβει και το είτε λαμπάδες ανάβετε.
θ) Ένας λοιπόν Χριστιανός που πιστεύει ότι είναι πνευματικός άνθρωπος και αγαπάει τους ανθρώπους, και θέλει να τους βοηθήσει να γίνουν και αυτοί πνευματικοί, είναι ασφαλώς αξιέπαινος. Αυτός όμως αντί να στρέφεται κατά των λαμπάδων, καλλίτερα είναι να ανάβει και αυτός το κεράκι του προς δόξαν Θεού, να ζητάει από το Θεό σοφία για να διακρίνει την ουσία από τον τύπο, και τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός να τα θέτει στην υπηρεσία των ανθρώπων, γιατί ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, και όποιος δεν δείχνει φιλανθρωπία προσβάλλει τον Ίδιο το Θεό.
ι) Τέλος οι λαμπάδες συντελούν και στη δημιουργία μιας εορταστικής ατμόσφαιρας, ιδίως στις μεγάλες γιορτές οπότε, εάν λείψουν αυτές, θα μείνουν και θα πλεονάσουν τα πυροτεχνήματα, και μη χειρότερα.
