Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Μίσος είναι το πάθος εκείνο της ψυχής που κάνει τον άνθρωπο να νοιώθει κακία για τον άλλο και να επιθυμεί την καταστροφή του. Είναι σατανικό πάθος και όταν καταλάβει τον άνθρωπο, τον στρέφει εναντίον του πλησίον του με εχθρικές διαθέσεις.

Ο άνθρωπος που έχει το μίσος στην ψυχή του χαρακτηρίζεται από την Αγία Γραφή ανθρωποκτόνος, "Πας ο μισών τον αδελφόν αυτού ανθρωποκτόνος εστί" (Α΄ Ιωάν. 3,15). Ο χαρακτηρισμός δε αυτός είναι φοβερός, γιατί πάλι η Αγία Γραφή ανθρωποκτόνο χαρακτηρίζει το διάβολο, "...εκείνος ανθρωποκτόνος ην απ' αρχής και εν τη αληθεία ουχ έστηκεν" (Ιωάν. 8,44). Δεν είναι δυνατό να έχει αγαθές σχέσεις με το Θεό όποιος μισεί τον αδελφό του. Κατηγορηματικά είναι τα λόγια του Πνεύματος και στο σημείο αυτό. "Εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον αδελφόν αυτού μισή, ψεύστης εστίν. ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν αυτού ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε πώς δύναται αγαπάν;" (Α΄ Ιωάν. 4,20).

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τις συμφορές που συνεπάγεται για τους ανθρώπους το πάθος του μίσους, μάλιστα δε όταν αυτό είναι αμοιβαίο. Πόσα εγκλήματα, πόσες καταστροφές, πόσες αδικίες, πόσες συκοφαντίες δεν έχουν γίνει με κύριο κίνητρο το μίσος. Όχι μόνο ξεχωριστά άτομα αλλά και λαοί ολόκληροι έχουν ζημιωθεί πολύ από το πάθος αυτό.

Επιβάλλεται λοιπόν να γίνεται συστηματικός αγώνας για την αντιμετώπιση και εξαφάνισή του. Και βέβαια τα όπλα τα πνευματικά που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς είναι γνωστά από τον πνευματικό αγώνα εναντίον του κακού και της αμαρτίας, ιδιαίτερα όμως για το πάθος του μίσους ας υπογραμμίσουμε μερικά χαρακτηριστικά:

1) Η προθυμία να συγχωρεί ο άνθρωπος τους ανθρώπους. "Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο Πατήρ υμών ο ουράνιος. Εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών" (Ματθ. 6,14-15). 2) Η συνεχής επαγρύπνηση για την άμεση αναγνώριση και αποδοκιμασία του μίσους, όταν αυτό κάνει την εμφάνισή του στην καρδιά. 3) Η καλλιέργεια της φιλαδελφίας, της ευγνωμοσύνης και της έμπρακτης αγάπης, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου, "Καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς" (Ματθ. 5,44), και σύμφωνα με το παράγγελμα του Αποστόλου Παύλου, "Εάν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν. Εάν διψά, πότιζε αυτόν" (Ρωμ. 12,20). 4) Η πρόοδος στη γνώση της αλήθειας ότι κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού και σε κάθε περίπτωση ισχείει το « μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους » (Ρωμ. 13,8). 5) Η προσευχή για εκείνους που   υπάρχει κίνδυνος να μισήσει κανείς ή μισεί ήδη, σύμφωνα με το παράγγελμα του Κυρίου "και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζότων και διωκόντων υμάς" (Ματθ. 5,44).

Όταν έτσι αντιμετωπίζεται το μίσος, ασφαλώς θα εξασθενίζει και δεν θα βρίσκει έδαφος στην καρδιά του ανθρώπου   που θέλει να βασιλεύει η αλήθεια και όχι το σκοτάδι   του ψεύδους.