Ζωηφόρος

Η ευμένεια του Θεού προς ορισμένους ανθρώπους, του Ιωάννη Δήμου,

Η ευμένεια του Θεού

προς ορισμένους ανθρώπους

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Ασφαλώς    όλοι   οι  άνθρωποι   του    Θεού  στην Παλαιά και Καινή  Διαθήκη  καθώς και οι  μετέπειτα άγιοι, ευαρέστησαν ενώπιον του Θεού για την καλή  τους διάθεση και προθυμία,  και είναι δικοί Του άνθρωποι. Όμως  υπάρχουν  πολλοί  για τους οποίους γίνεται ειδικός λόγος στην Αγία Γραφή, χωρίς βέβαια  αυτό  να σημαίνει  ότι έτσι   μειώνονται  οι  άλλοι  δίκαιοι. Χαρακτηριστικές είναι για  παράδειγμα οι  εξής περιπτώσεις:  Του  Νώε, του Αβραάμ, του Ισαάκ, του  Ιακώβ, του Μελχισεδέκ, του Ιωσήφ, του Μωϋσή, του Ααρών, του Σαμουήλ, του Δαυΐδ, του Ιώβ, του Τωβίτ, του Ηλία, της Θεοτόκου, του Προδρόμου,   του  Ιωσήφ, των Αποστόλων  και τέλος του ενός από τους δύο ληστές, για να μην επεκταθούμε περισσότερο. Βεβαίως υπάρχουν για  τις  περιπτώσεις  αυτές   οι  αντίστοιχες περικοπές της Αγίας Γραφής, όμως  ας  θυμίσουμε  και  εδώ   κάτι  για  την  κάθε μία:  Ο  Νώε σώθηκε οικογενειακώς από τον κατακλυσμό. Ο Θεός μιλώντας   στο Μωϋσή  από τη φλεγόμενη βάτο για να τον στείλει στο Φαραώ, ονόμασε τον εαυτό Του Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Ο Μελχισεδέκ  αναδείχθηκε ιερέας του Θεού του Υψίστου και ευλόγησε τον Αβραάμ και έγινε τύπος του Χριστού. Ο Ιωσήφ αναδείχθηκε πραγματικός άνθρωπος του Θεού, ο  Μωϋσής  φίλος  του  Θεού  και  ο  Ααρών εκλεκτός αρχιερέας  του  Θεού.  Ο Σαμουήλ κλήθηκε από το Θεό από τα παιδικά του χρόνια και αναδείχθηκε κριτής. Ο Δαυΐδ αναδείχθηκε σπουδαίος βασιλιάς και προφήτης για τον οποίον είπε ο Θεός  «εύρον Δαυΐδ τον του Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν μου, ος ποιήσει πάντα τα θελήματά  μου » (Πρ. ιγ’, 22). Ο  Ιώβ  χαρακτηρίζεται από  τον 'Ιδιο το Θεό « άμεμπτος, αληθινός, θεοσεβής,  απεχόμενος  από παντός πονηρού πράγματος» (Ιώβ, α’, 8), ο δε Τωβίτ βοηθήθηκε από  το  Θεό   στη δυστυχία του  με  τον άγγελό Του  Ραφαήλ. Ο Ηλίας αναδείχθηκε μεγάλος προφήτης και  ανέβηκε  στον ουρανό,  ο δε Πρόδρομος προφητεύθηκε από την Παλαιά Διαθήκη και επαινέθηκε από τον 'Ιδιο το Χριστό με τα λόγια, « αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού » ( Ματ. ια’, 11 ). Η Θεοτόκος, ο Ιωσήφ και οι Απόστολοι κλήθηκαν για να παίξουν το σημαντικό τους ρόλο στο λυτρωτικό έργου του Κυρίου. Τέλος δε ο ληστής έλαβε τη διαβεβαίωση του Κυρίου ότι θα είναι μαζί Του  στον παράδεισο, όταν άκουσε  τα υπέροχα εκείνα λόγια «αμήν  λέγω  σοι, σήμερον μετ' εμού έση  εν  τω παραδείσω » (Λουκ. κγ’,43). Τα  παραπάνω  αναφερθέντα  σε  καμία  περίπτωση  δεν  πρέπει  να  οδηγήσουν  στην  άποψη  ότι  υπάρχει  στο  Θεό  προσωποληψία, γιατί ο Θεός είναι τέλειος.  Η άποψη αυτή οφείλεται σε ανθρώπινη αδυναμία να συλλάβει τη σοφία του Θεού ή  και σε κακόβουλη υποβολή του πονηρού εναντίον του Θεού. Η προβολή εκ μέρους του Θεού ορισμένων ανθρώπων δεν αποβλέπει στη μείωση άλλων αλλά αντίθετα τους δίνει την ευκαιρία να παίξουν και εκείνοι κατά τον καλύτερο τρόπο το ρόλο  τους.  Ας  αναφέρουμε  όμως  και  μερικές  περιπτώσεις  ανθρώπων οι  οποίοι  ζήλεψαν  και  πειράχτηκαν από  την  εκ  μέρους  του  Θεού  ανάδειξη  άλλων:   α) Ο  Κάιν που ζήλεψε τον αδελφό  του   'Αβελ.   β)  ο γογγυσμός  των Ισραηλιτών εναντίον του Μωυσή  και του Ααρών που προκάλεσε την επέμβαση του Θεού με το θαύμα της βλάστησης της ράβδου του Ααρών ( Αρ. ιζ’, 8 ). γ) Η στάση του Σαούλ απέναντι στο Δαυΐδ. Αυτές οι αδυναμίες των  ανθρώπων   οφείλονται σε εγωισμό, σε άγνοια, σε έλλειψη αγωνιστικής διάθεσης, σε έλλειψη αγάπης, αλλά και σε υποβολές εκ μέρους του πονηρού. Πρόκειται δηλαδή για αδυναμίες που προέρχονται από τον λεγόμενο παλαιό άνθρωπο της αμαρτίας,   και  που  δεν έχουν θέση στη  νέα  ζωή που καλείται να ζήσει ο Χριστιανός, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου « ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις• τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε  καινά τα πάντα» ( Β'Κορ. ε’,17).   Με  αφορμή  τα   παραπάνω  και  για  να  κλείσουμε  το  θέμα  ας  επισημάνουμε  το  εξής.  Είναι  ευτυχισμένος     ο  άνθρωπος  που  τα  έχει   καλά  με  το  Θεό  και  τον  αγαπάει  ο   Θεός,  όχι  μόνο   όπως  αγαπάει  όλους   τους  ανθρώπους λόγω  της  φιλανθρωπίας  Του,  αλλά  με  ιδιαίτερη  ευμένεια.  Ποιος  είναι  αυτός  ο  άνθρωπος; Την   απάντηση  τη  δίνει  ο  Ίδιος    ο  Κύριος   με  τα  λόγια  Του,         « εάν  τις  αγαπά  με, τον  λόγον  μου  τηρήσει, και  ο  πατήρ  μου  αγαπήσει  αυτόν, και  προς  αυτόν  ελευσόμεθα  και  μονήν  παρ’ αυτώ  ποιήσομεν. »( Ιω.ιδ’, 23 ). Άρα  δεν  αποκλείεται  κανένας, γιατί  « ουκ  έστι  προσωπολήπτης  ο  Θεός.» ( Πρ.ι’, 34 ).

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel