Ζωηφόρος

Υπάρχει ελπίδα;

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία συνηθίζει να λέει ο λαός μας. Πράγματι μόνο απελπισμένοι μπορούν να θέσουν τέρμα στον βίο τους. Ο άνθρωπος διαχρονικά στήριζε τις ελπίδες του στους θεούς που λάτρευε. Σ’ αυτούς πρόσφερε θυσίες, προκειμένου να τους εξευμενίσει ή να ζητήσει να εξελιχθούν ευνοϊκά γι’ αυτόν οι υποθέσεις του.

Όταν ο Θεός ενανθρώπισε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού πρόσφερε με την θυσία του και την ανάστασή του την υπέρτατη ελπίδα, την ελπίδα της αιώνιας ζωής μετά το τέλος του επί της γης βίου. Ασφαλώς οι άνθρωποι της προ Χριστού εποχής δεν ήσαν παντελώς στερημένοι τέτοιας ελπίδας. Πίστευαν σε μετά θάνατο ζωή, όπως μαρτυρούν τα ταφικά έθιμα και η φιλολογία τους. Ήταν όμως οι δοξασίες τους άκρως συγκεχυμένες και η ελπίδα τους καχεκτική και ανήμπορη να δώσει νόημα στον βίο τους. Γι’ αυτό παρά τον διαρκή εμπλουτισμό του πανθέου του αρχαίου κόσμου με πλήθος νέων θεοτήτων κατά την ελληνορωμαϊκή περίοδο ήταν εμφανής η κατάρρευσή του. Η ραγδαία αποδοχή του Ευαγγελίου, παρά τους αναίτιους άγριους διωγμούς, συνιστά την πλέον πειστική μαρτυρία.

            Κύλισαν αιώνες και στις κοινωνίες, που αποδέχθηκαν τη νέα πίστη συνέβησαν εντυπωσιακότατες μεταβολές σε αντίθεση με τις άλλες, οι οποίες πρωτίστως επηρεάστηκαν από την χωρίς την επιθυμία τους συνάφεια με τις πρώτες. Οι πλέον σημαντικές από αυτές υπήρξαν οι ακόλουθες: Η διαστρέβλωση αρχικά του ευαγγελικού λόγου λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στην εφαρμογή του. Αυτός ήταν συνηθισμένος να στηρίζεται στην κοσμική ισχύ και δύναμη, μέσω των οποίων επέβαλλε τις απόψεις του (δίκαιο του ισχυροτέρου). Η ελευθερία του προσώπου, αυτό που αργότερα σε περίοδο εκπτώσεων των αξιών ονομάστηκε ανθρώπινα δικαιώματα, υπήρξε και στην μετά Χριστόν εποχή ανυπόφορη όχι μόνο για τους ισχυρούς αλλά και για τους αδύναμους. Οι θρησκευτικοί ηγέτες στη Δύση, η οποία κυρίως επηρέασε τις εξελίξεις, ενέδωσαν στον πειρασμό της άσκησης εξουσίας κοσμικού τύπου και κατ’ επανάληψη διεκπεραίωσαν υποθέσεις πίστεως μέσω αυτής είτε ζητώντας τη βοήθεια του ηγεμόνα είτε, το οδυνηρότερο, υποκαθιστώντας τον στην άσκηση της εξουσίας. Απότοκη αυτής της στρέβλωσης υπήρξε η αμφισβήτηση της αυθεντίας της εξουσίας από κάποιους κύκλους στη Δύση. Τους παρουσιάζουν σήμερα οι ιδεολογικοί τους διάδοχοι ως φωτεινά πνεύματα και πρωτοπόρους στη μάχη των ιδεών. Στην ουσία ήταν ένα κοσμικό κατεστημένο, το οποίο ήθελε να διαρρήξει τους αναγκαστικούς δεσμούς του με το θρησκευτικό κατεστημένο αμφισβητώντας αρχικά την αυθεντία του και αργότερα τη θεία αυθεντία, την οποία, υποστήριζε, ότι αντιπροσωπεύει επί της γης. Η απόληξη της αμφισβήτησης της θείας αυθεντίας ήταν η άρνησή της και το πέρασμα στην εποχή της νεωτερικότητας πριν από δυόμισι αιώνες.

            Κύρια γνωρίσματα της εποχής αυτής υπήρξαν η άκρα αυτοπεποίθηση του ανθρώπου στις δυνάμεις του και η παραίτηση αυτού από εκείνο που οι φιλόσοφοι αποκαλούν μεταφυσική ελπίδα. Στο εξής αυτός άρχισε να αναζητεί ενδοκοσμικές λύσεις στα προβλήματά του δια της πολιτικής, η οποία με την πάροδο του χρόνου διαμορφώθηκε σε είδος κοσμικής θρησκείας, στην οποία η θεολογία υποκαταστάθηκε με την ιδεολογία. Ισχυρότατη ώθηση στη γιγάντωση της ενδοκοσμικής ελπίδας έδωσε η αλματώδης ανάπτυξη της επιστήμης, η οποία ετέθη στην υπηρεσία των δυτικών ιδεολογιών. Ο επιστημονικός μεσσιανισμός έφθασε στο απόγειό του κατά τη λήξη του 19ου αιώνα. Η επιστήμη σύρθηκε στο προκρούστειο κρεβάτι της υλιστικής φιλοσοφίας, για να βεβαιώσει την ανυπαρξία Θεού, και η πολιτική την πρόβαλε ως πανάκεια για όλα τα ανθρώπινα προβλήματα εννοώντας με το «όλα» τα βιοτικά και μόνο, αφού πνευματικά είχαν πάψει να υφίστανται στο όνομα του ορθολογισμού!

            Εκείνοι όμως, που ανέτρεψαν το θρησκευτικό κατεστημένο, διαπίστωσαν ότι οι μέθοδοί του ήσαν καθ’  όλα εφαρμόσιμες και υπό τις νέες συνθήκες. Τα ανθρώπινα δικαιώματα ίσχυαν για τους ημετέρους εκλεκτούς και όχι για όλους. Η αποικιοκρατία ήταν η πλέον χαρακτηριστική απόδειξη του ότι η μήτρα του δυτικού θρησκευτικού ολοκληρωτισμού συνέχιζε να είναι γόνιμη στα αστικά πλαίσια. Και καθώς η απληστία δεν επέτρεπε την ικανοποίηση ούτε των πολιτών των προνομιούχων λαών η μήτρα γέννησε τους νεότερους ολοκληρωτισμούς. Όλοι τους θρεμμένοι με την υλιστική ιδεολογία έδωσαν πικρότατους καρπούς κατά τον 20ο αιώνα, στο τέλος του οποίου είδαμε την κατάρρευση των ιδεολογιών. Βέβαια οι κρατούντες ισχυρίζονται ότι επικράτησε η υπέρτατη ιδεολογία, αυτή του σεβασμού της ελευθερίας! Αν είναι δυνατόν να συνιστά ιδεολογία η προβολή της υποδούλωσης στο ένστικτο και το δικαίωμα στην πάσης φύσεως ασυδοσία. Η κρατούσα κατάσταση εντείνει τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων των προσώπων, τα οποία έχουν εκπέσει σε οικονομικές μονάδες, σε είδος αναλωσίμου σε πλήρη επάρκεια. Ως μόνα τους δικαιώματα έχουν απομείνει να απολαμβάνουν την καθημερινή δόση ψεύδους από την μικρή οθόνη, ψεύδους ειδήσεων και ψεύδους βίου, αφού το υπό κατάρρευση αμερικανικό όνειρο συνιστά το πρότυπο του συστήματος, καθώς και το να βρίζουν σε στιγμές αγανάκτησης τους υπαίτιους και να βλασφημούν τον Θεό, που αρνήθηκαν βυθισμένοι στον πρακτικό υλισμό. Οι άνθρωποι έπαψαν να ονειρεύονται ακόμη και την κοινωνική μεταβολή πόσο μάλλον να αγωνίζονται γι’  αυτήν, καθώς έχουν καταστεί άβουλοι και πλαδαροί. Το σύστημα βέβαια δεν παύει να επιχειρεί την ανανέωση των ενδοκοσμικών ελπίδων, προβάλλοντας νέους «σωτήρες» στους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνιολογίας, αλλά και της χυδαιότητας, όμως ολοένα και λιγότεροι πλέον σπεύδουν να τους υποδεχθούν. Η ενδοκοσμική ελπίδα σβήνει και ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης είναι πλέον ορατός. Ασφαλώς το σύστημα δεν έχει απορρίψει τη λύση της επανόδου στον ολοκληρωτισμό, ο οποίος φαντάζει πλέον ως ελπίδα για τον παραπαίοντα άνθρωπο. Η μόνη που εξακολουθεί να βάλλεται στο όνομα του ορθολογισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η θρησκευτική πίστη. Κι ο άνθρωπος, που αποφεύγει να στηρίξει τις ελπίδες του σ’  αυτήν, για να μη μιανθεί και καταστεί απόβλητος από το περιβάλλον του συστήματος, παραπαίει εναποθέτοντας την ελπίδα του στο μέλλον, που επείγεται να καταστήσει παρόν μη συνειδητοποιώντας το βραχύβιο του.

 

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»      

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel