από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Λάρισας
Αν ο Χριστός ξανακατέβαινε στη Γη...
... θα ήταν πιο καλοδεχούμενος;
Ποια η έννοια του κακού στη σύγχρονη κοινωνία;
Πόσο διαφέρει η αμαρτία από θρησκεία σε θρησκεία
και ποια η απόσταση μεταξύ ηθικής και δικαιοσύνης;
Ο Σταυρικός θάνατος και μέσω αυτού η άρση της αμαρτίας του κόσμου αλλά και η επίδραση
του Ευαγγελίου εξημέρωσε άτομα και λαούς, ισχυρίζεται ο κ. Βασ. Στεργιούλης.
Ωστόσο, 2.000 χρόνια μετά, η αμαρτία δεν εξέλειπε,
ενώ το κακό συχνά γίνεται απροκάλυπτα και ανενδοίαστα
...Βεβαίως, η ανθρωπότητα θα δεχόταν τον Χριστό σήμερα, αν κατέβαινε στη Γη, με πολύ καλύτερο τρόπο και ενθουσιασμό, απ' ό,τι δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Κι αυτό γιατί η ανθρωπότητα καλλιεργείται με το Ευαγγέλιο του Χριστού, που έχει αλλάξει τον κόσμο ουσιαστικά. Μην λησμονούμε την έκφραση του Σατομπριάν νια την τραγική κατάσταση του αρχαίου κόσμου: «Εάν ο Χριστός ήρχετο ολίγον βραδύτερον εις την γην, θα έβρισκε μόνο το πτώμα της κοινωνίας». Με τη θέση αυτή ξεκίνησε η συζήτηση με την «Ε» του προέδρου της Ένωσης θεολόγων Λάρισας και συγγραφέα κ. Βασίλη Χ. Στεργιούλη, με αφορμή το Πάσχα και τη διαχρονική εξέλιξη της διδασκαλίας του Χριστού από τη γέννηση του μέχρι σήμερα. Άραγε ο Χριστός σήμερα θα είχε να αντιμετωπίσει μεγαλύτερα προβλήματα στη συμπεριφορά των ανθρώπων;
«Το ερώτημα σας είναι καίριο κ. Ρηγόπουλε. Αναφέρεται στη χριστιανική ουσία του πολιτισμού μας. Και σχετίζεται με τη φύση και τις ανάγκες του ανθρώπου. Βέβαια, ο άνθρωπος είναι πάντα ο ίδιος χρονικά και τοπικά. Ίδιες είναι στην ουσία οι πνευματικές του ανάγκες και αναζητήσεις. Πρώτη δε ανάγκη και εκζήτηση του η σωτηρία και η λύτρωση του. Αυτή που χαρίζει ο Θεός απλόχερα, επιβραβεύοντας την πίστη και τη μετάνοια του. Έτσι η καρδιά ανθίζει σαν το μαγιάτικο τριαντάφυλλο. Ενώ ο ατομισμός, η υπεροψία, η αυτάρκεια και κάθε αμαρτία την οδηγεί στην αποκοπή της από το θεό και την κλείνει αυτάρεσκα στον εαυτό της. Και φτάνουν έτσι οι άνθρωποι να θεωρούν τους συνανθρώπους τους ως κόλαση, όπως έλεγε ο Γάλλος φιλόσοφος Σαρτρ. Σωστά ειπώθηκε πως στο βάθος ο αγώνας του ανθρώπου είναι να ζήσει με τον Θεό ή δίχως Θεό. Βέβαια, η καταπληκτική ανάπτυξη σήμερα των φυσικών επιστημών και της τεχνολογίας δημιούργησε αίσθημα αυτάρκειας και αποκοπής από τον Θεό σε μια μερίδα ανθρώπων. Αν και υπάρχουν κορυφαίοι επιστήμονες, οι οποίοι όχι απλώς διακηρύσσουν την πίστη τους στο Θεό, ανοίγοντας τις καρδιές τους στο «Ευαγγέλιον της χάριτος» Του αλλά και αφιερώνονται ολοκληρωτικά στην υπηρεσία Του. Πρόχειρο και πολύ γνωστό το παράδειγμα Μητροπολίτη του Λεκανοπεδίου της Αττικής, εξέχοντα επιστήμονα, που εγκατέλειψε την καριέρα του στη ΝΑΣΑ, για να υπηρετήσει τον Χριστό και το Ευαγγέλιο Του».
• Το κακό κ. Στεργιούλη θα ήταν μεγαλύτερο ή και πιο δυσδιάκριτο για τον πιστό, στους πειρασμούς της σύγχρονης εποχής, όπου τα πάντα προσφέρονται συγκαλυμμένα;
«Υπό την επίδραση του Ευαγγελίου του Χριστού εξημερώθηκαν, όπως διδάσκει η ιστορία άτομα και λαοί ολόκληροι και άλλαξε ο ρους της ανθρώπινης ιστορίας και του πολιτισμού. Αν σήμερα μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, ειρήνη, αγάπη και ευσπλαχνία κ.λπ., όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της διάδοσης του Ευαγγελίου του Χριστού. Βέβαια δεν πρέπει να λησμονούμε ότι υπήρξαν' παλαιότερα εποχές υποκριτικές στις οποίες οι άνθρωποι διέπρατταν κρυφά το κακό(κλοπές, αδικίες, φόνους κ.ά.) αλλά στην κοινωνία εμφανίζονταν να υπηρετούν το καλό. Σκέφτονταν δηλαδή τον σκανδαλισμό.
Ενώ τώρα υπάρχει μερίδα ανθρώπων, που διαπράττει το κακό απροκάλυπτα και ανενδοίαστα. Και πολλές φορές μάλιστα κομπάζοντας γι' αυτό.
Η ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ
Θα ήταν δε ασφαλώς μεγαλύτερο το κακό στην εποχή μας, αφού η τεχνοκρατία διευκολύνει πολύ τη διάδοση του. Τα σύγχρονα δηλαδή μέσα δίνουν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να διαπράξει το κακό.
Αλλά η αλήθεια του Θεού τον συγκρατεί. Αλλά και όταν προσφέρεται συγκαλυμμένα το κακό δεν παύει να επιβεβαιώνεται τόσο από το νόμο του Θεού (το Ευαγγέλιο) όσο και από την ανθρώπινη συνείδηση, που συμφωνεί μαζί του, καθώς έχουν την ίδια προέλευση, το Θεό». «Η Εκκλησία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση «να ρίξει νερό στο κρασί της», να νοθεύσει δηλαδή την αλήθεια του Ευαγγελίου», απαντάει σε σχετική ερώτηση ο πρόεδρος της Ένωσης θεολόγων και εξηγεί: «Γιατί τότε η Εκκλησία θα μετατραπεί η ίδια σε κόσμο, θα χάσει τη μεγάλη αποστολή της, να κάνει τον κόσμο Εκκλησία. Δηλαδή να τον εκχριστιανίσει και να τον ηθικοποιήσει. Και έτσι να τον σώσει.
Εκείνο που μπορεί και επιβάλλεται να κάνει σήμερα η Εκκλησία όπως και σε κάθε εποχή, είναι να παραμείνει στην αλήθεια της και να μεταφέρει στον κόσμο το ευαγγελικό μήνυμα απαράλλακτο με σύγχρονο λόγο και τρόπο. Με λόγο και τρόπο, που να αγγίζει λυτρωτικά τις ψυχές, χρησιμοποιώντας όλα τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας».
Η ΑΜΑΡΤΙΑ
* Η αμαρτία δεν είναι προφανώς ίδια σε όλες τις θρησκείες, υπάρχουν κάποιες αμαρτίες που δεν τις δέχεται καμία θρησκεία;
«Είναι γεγονός πως κάθε θρησκεία, ακόμη και οι φυσικές λεγόμενες διδάσκουν γενικά την αποφυγή του κακού και τη διάπραξη του αγαθού. Εξαιτίας αυτού πολλοί παρασύρονται
και νομίζουν πως αρκεί να πιστεύει απλώς ο καθένας μας σε κάποια θρησκεία, οποιαδήποτε και αν είναι αυτή. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι μεταξύ των ηθικών απαιτήσεων κάθε θρησκείας από κάποια άλλη υπάρχει διαβάθμιση. Απόσταση μεγάλη. Εκείνο δε που έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χριστιανική αλήθεια είναι ότι ζητάει να αλλάξει ο άνθρωπος εσωτερικά. Να γίνει το κάτι άλλο, νέος (ανακαινισμένος πνευματικά). Κι όχι απλώς να διαπράττει λιγότερες αμαρτίες, που δεν είναι κι αυτό αμελητέο και αδιάφορο. Εκείνο μάλιστα που πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα είναι ότι το Ευαγγέλιο δεν καυτηριάζει μόνο τις αμαρτωλές πράξεις του ανθρώπου αλλά και τις αμαρτωλές σκέψεις, τις ενθυμήσεις, τα κρυπτά και άγνωστα, τα «εν νυκτί και εν ημέρα»...
Πρόχειρο παράδειγμα η επί του Όρους ομιλία του Ιησού Χριστού, την οποία θαύμαζε ο μεγάλος φιλόσοφος και ηγέτης των Ινδών Γκάντι. Και κατά την ομολογία του από αυτή την ομιλία εμπνεύστηκε την ιδέα της «μη βίας» με την οποία μπόρεσε να ελευθερώσει αναίμακτα τη χώρα του από τους Άγγλους. Το Ευαγγέλιο προχωράει στη Βαθύτερη έρευνα των πράξεων. Εξετάζει τα κίνητρα τους.
Αυτά είναι που καταξιώνουν τον άνθρωπο και ότι τα αποτελέσματα, τα οποία μπορεί να οφείλονται ή και να επηρεάζονται από άλλους παράγοντες. Επαναλαμβάνω πως ανάλογα με την πνευματικότητα κάθε θρησκείας, αντιμετωπίζονται οι κάθε είδους αμαρτίες».
«Η δικαιοσύνη του θεού είναι μεγάλο και ακατάληπτο μυστήριο. Καταδικάζει το Φαρισαίο, αθωώνει την πόρνη, δικαιώνει το ληστή. Το τελευταίο είναι ασύλληπτο. Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Εύστοχα παρατήρησε Αγιορείτης γέροντας: ο ληστής λήστεψε τον κόσμο, λήστεψε και τον Παράδεισο», απαντάει ο κ. Β. Στεργιούλης στο ερώτημα για την απόσταση ηθικής και ανθρώπινης δικαιοσύνης και καταλήγει:
«Όσο για την ανθρώπινη ηθική και δικαιοσύνη, πρέπει να τονίσουμε ότι έχουν άμεση σχέση και αλληλεξάρτηση, καθόσον η δικαιοσύνη δεν είναι άξια του ονόματος της αν είναι έκφραση της Βούλησης της Πολιτείας, των συμφερόντων κ.λπ. και δεν εκφράζει την ηθική με νομική μορφή. Χριστός Ανέστη!».
