«Οι Έλληνες, το 1940-41, απομακρύνουν τα ιταλικά στρατεύματα

από τα ελληνοαλβανικά σύνορα»

(Ιστορία Στ΄ Δημοτικού, σελ. 109)

«Παρακάτου είναι ένας χορός όπου γένεται.

Ένας με σκουτιά φράγκικα χορεύει μ' έναν Έλληνα (…)

Ο φραγκοφορεμένος θέλει τον δικό του χορό,

ο Έλληνας τον δικό του και θα μαλώσουνε ογλήγορα,

ότι δεν μπορεί να μάθη ένας του άλλου το χορό».

(Μακρυγιάννη απομνημονεύματα)

Οι Έλληνες λοιπόν, το 1940-41 «απομακρύνουν» τα ιταλικά στρατεύματα. Πως; Με τηλεβόα η με τηλεβόλα; Με εντομοαπωθητικό, ίσως; Με του βιβλίου της έκτης του δημοτικού την αερομυθία η με «αέρα», «αέρα»; Ανάμεσα στα ρήματα, τα χιλιάδες, τα «απομακρύνσεως σημαντικά» και τα πολέμου ενδεικτικά, ναι, αυτό το «απομακρύνουν» διάλεξαν τέσσερις ερίγδουποι εμπειρογνώμονες του Παιδαγωγικού (;) Ινστιτούτου (;) του Υπουργείου Παιδείας (;) και το ενέκριναν τρεις «κριτές-αξιολογητές»-φωστήρες του καθ' ημάς γνόφου της εισαγομένης αγνωσίας.

«Στις 27 Αυγούστου του 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι, προσπαθώντας να μπουν στα πλοία…» (Ιστορία Στ Δημοτικο?, σελ. 100). Τι έγινε ρε παιδιά; Τελικώς μπήκαν; Μη σπρώχνεστε… Όλοι θα μπείτε! Ανάγωγοι! Καλέ, η μαμά σας δεν σας έμαθε τρόπους; Γιατί σπρώχνεστε;

«…να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…».

Η συναρπαστική περιγραφή τελειώνει εδώ, με αποτέλεσμα, οι εν βουλιμία πληροφορίας αναγνώστες, να έχουν μείνει, sur leur faim....

Τελικώς, φύγανε για την Ελλάδα, αυτοί οι Έλληνες που συνωστίζονται στο λιμάνι της Σμύρνης; Πως έφυγαν; Bussiness class, charter; Ως υποβρύχιοι αλιείς η ως υποβρύχια πτώματα;

Άϊ σιχτίρ… όπως θα έλεγε και ο Κεμάλ, ο οποίος, ουδαμού του ρυπαρογραφήματος αυτού αναφέρεται, όπως η έρευνα και η επιστήμη έχει αποφανθεί οριστικώς περί αυτού, δηλαδή, ως ο γενοκτόνος του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Ώστε έτσι, για τους φωστήρες και για την αρχιφωστήρα του κοπροδόχου αυτού αγλαΐσματος, οι Έλληνες, στις 27 Αυγούστου του 1922, εκεί στην τριών χιλιάδων ετών αποβάθρα της ελληνικής Σμύρνης, «συνωστίζονται», για να πάνε Αργοσαρωνικό-μπλουμ και τούμπαλιν. Μ' αυτό το «συνωστίζονται» το Υπουργείο Παιδείας βρίζει τον παππού μου, την γιαγιά μου, την μητέρα μου, πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής. Μ' αυτό το εμετικό «συνωστίζονται» πέντε εκατομμύρια Ελλήνων, που είμαστε απόγονοι των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους, νοιώθουμε στα σπλάχνα μας μέσα, ότι το Υπουργείο Παιδείας καθυβρίζει την ιερή μνήμη των αδικοχαμένων.

Αιδώς, γυρολόγοι της αμερικανικής νέας τάξης πραγμάτων, εξυπνάκηδες, δηθενάδες, που βουλιάξατε στο τίποτε του δήθεν σας και στο δήθεν του τίποτε… Σας λείψανε τα ρήματα ρε; Λείψανα οδωδότα και πεφυσιωμένα των εισαγωμένων εντολών!

Ώστε έτσι! Απευθύνεστε σε παιδιά έντεκα-δώδεκα χρόνων και αυτή την εικόνα τους δίδετε: οι Έλληνες, πάντοτε ανυπόμονοι, «συνωστίζονται» στην αποβάθρα της Σμύρνης! Και ο στρατευμένος λαός των Ελλήνων το 1940, «απομακρύνει» τους Ιταλούς από την Πίνδο, σε άλλα χειμέρια, για να ξεχειμάσουν. Προφανώς στο Chamonix… Η μήπως στο Cran; Και δεν μπορώ να καταλάβω: δεν μπορούσαν οι Αρχές στη Σμύρνη, να μοιράσουν δελτία προτεραιότητος για την επιβίβαση των συνωστιζομένων; Αυτό, γιατί δεν το επισημαίνουν με τη δέουσα επιστημονική εγκυρότητά τους, οι ως άνω προμνησθέντες «κριτές-αξιολογητές», καθηγητές και λοιποί εκφωνητές της αμερικανικής νέας τάξης; Δελτία προτεραιότητος, ρε παιδιά! Θα είχε λυθεί το πρόβλημα της επιβιβάσεως των επί τρεις χιλιάδες έτη Ελλήνων τουριστών, επί της Μικρασιατικής ακτής!!! Δομο-λειτουργική απροσωπία, παιδαγωγική αφασία και ανεπιστήμων ασυναρτησία.

Ο μαύρος ο Γκούρας αναστέναξε και μου λέγει: «Αδελφέ Μακρυγιάννη, σε καλό να το κάμη ο Θεός, άλλη φορά δεν τραγούδησες τόσο παραπονεμένα…

-Είχα κέφι του είπα, οπού δεν τραγουδήσαμεν τόσον καιρόν».

(Μακρυγιάννη απομνημονεύματα).

Είναι κατάφωρη, ακόμη και δια τυφλού οφθαλμού υπονομευτική κρυψιβουλία, η οποία συνέταξε το παιδαγωγικό αυτό έκτρωμα, εις βάρος όλων των παιδιών μας, όσων θα περάσουν από αυτήν την προκρούστειον κλίνην του βιβλίου της έκτης δημοτικού: με αυτήν την μπαγιάτικη, θύραθεν πλύση εγκεφάλου, της δήθεν «αντικειμενικότητας», θα πουλήσουν στα ανύποπτα παιδιά μας, μέσα σ' έναν ωκεανό χασμουρητών, όλη τη σαβούρα που οργανώνεται από τα think tank της νέας τάξης πραγμάτων. (όπου το tank περισσεύει και είναι βεβαίως ανύπαρκτο το think).

Ηλίου φαεινότερον: τα παιδιά, δεν πρέπει να αποκτούν αυτοσυνειδησία! Τα παιδιά, θα κινηθούν μέσα σε ένα πολτώδες μάγμα αδιαφοροποιήτων γεγονότων, όπου όλα, φύρδην-μίγδην, μέσα σε ένα τίποτα ασημαντότητας, θα έχουν σημασία ασήμαντη. Δεν είμασταν ποτέ στη Μικρά Ασία. Δεν την χτίσαμε εμείς. Κι αν την χτίσαμε δεν έχει σημασία. Μας σφάξανε. Και αυτό δεν έχει σημασία. Δεν το λέμε στα παιδιά. Οι Τούρκοι δεν είναι Τούρκοι. Υπήρξαν Οθωμανοί, δηλαδή, τώρα υπάρχουν μόνο ως Τούρκοι, απόντες δηλαδή, από τα «γεγονότα» που διέπραξαν η δεν διέπραξαν οι Οθωμανοί.

Κι όμως, ο δυτικός ανθρωπισμός για τον οποίο κόπτονται οι συνοικιακοί αυτοί στοχαστές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου των Αθηνών, επιμένει, δια μέσου π.χ. του Tollin, ηρωϊκού κομμουνάρου της Κομμούνας των Παρισίων, ότι οι άνθρωποι αποκτούν νόημα και αξιοπρέπεια και ελευθερία, μόνον μέσα στις «φυσικές κοινότητές» τους. Αυτήν την «φυσική κοινότητα» του Ελληνικού πολιτισμού, με αντιπαιδαγωγική όσον και βλακώδη λύσσα, προσπαθεί να ξερριζώσει από τα τρυφερά παιδιά μας, η άμουσος συμπαιγνία, που κακοτέχνησε το βιβλίο της έκτης δημοτικού.

Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν αυτές οι κυρίες και οι κύριοι, ότι παιδάκια έντεκα-δώδεκα χρόνων, δεν μπορούν να συνεπαρθούν, να κατανοήσουν και να ταξινομήσουν τον κόσμο γύρω τους, αν ο κόσμος αυτός, δεν προσωποποιείται με πρόσωπα ένσαρκα. Με πρόσωπα ζωντανά, τυρρανισμένα εκθαμβωτικής ομορφιάς και λάμπουσας ασχήμιας, με πρόσωπα που θα μιλούνε πρόσωπο με πρόσωπο με τα παιδιά μας: ο Καραϊσκάκης, ο Μακρυγιάννης, ο Άρης Βελουχιώτης, ο προδότης γελοίος Μαυροκορδάτος, τον οποίον εμφανίζουν, οι αρειμάνιοι, ως ισόκυρον του Κολοκοτρώνη (ίσου μεγέθους φωτογραφίες αμφοτέρωθεν)! Το κατάπτυστο αυτό κουρελούργημα, σκοπό έχει μία νέα πνευματική γενοκτονία εις βάρος του Ελληνισμού! Που είναι όλοι αυτοί οι ένσαρκοι ήρωες των γεγονότων; Π.χ. στη σελίδα 44 του επονειδίστου αυτού ονείδους, με τίτλο «Πολεμικές επιχειρήσεις: 1821-1824», οι μηδενογνώμονες αυτοί συγγραφείς, κατορθώνουν να μην αναφέρουν ούτε ένα όνομα! Και πιστεύουν, ότι παιδιά της ηλικίας αυτής, θα ενδιαφερθούν για τις αφηρημένες λέξεις με τις οποίες οι επαΐοντες αυτοί βομβαρδίζουν τα τρυφερά τους μυαλουδάκια! Το μόνο όνομα βέβαια, εκεί, είναι ο φιλέλλην Δράμαλης! «Μετά οίας ανεπιστημοσύνης και μαλακίας, πέπρακται»… Μια που έκανε τόσα έξοδα το σεβαστόν υπουργείον Παιδείας μ' αυτό το βιβλίο, δεν το στέλνει να μπαζώσει την υποθαλασσία; Εκεί άλλωστε, το βιβλίο έχει μια ελπίδα να συναντήσει τους Έλληνες που «συνωστίζονται»… στην αποβάθρα της Σμύρνης το 1922 και έκτοτε αγνοείται, από το βιβλίο, ο προορισμός τους…

Αργολόγοι, υπομείοντες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Πυξ-λαξ έξω!

πηγή: Πηγή: "Αντίβαρο"

και http://www.romios.bravehost.com/logotexnia/zouraris/tempeloblakeia.html

αναδημοσίευση από: http://exagorefsis.blogspot.com/2009/10/httpwww_1183.html