«Η Δ' των Ελλήνων Εθνική Συνέλευσις … Νομίζει εαυτήν ευτυχή γενομένη όργανον, δι' ου το Έθνος εκπληροί το πλέον εφετόν των χρεών του, δηλαδή το να αναπέμψη την ευγνωμοσύνην του προς τον Θεόν, Όστις έδειξε τοσαύτα θαύματα δια να το σώση.
Κατά συνέπειαν, η Δ' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις ψηφίζει:
Α'. Όταν η τοπική περιφέρεια της Ελλάδος και η καθέδρα της Κυβερνήσεως της κατασταθώσιν οριστικώς, οι δε οικονομικοί πόροι του Κράτους το επιτρεψωσιν, η Κυβέρνησις θέλει διατάξει να εγερθή εις την καθέδραν εις Ναός επ' ονόματι του Σωτήρος.» (Αρχεία της Εθνικής Παλιγγενεσίας, τόμος 4ος. Δ' εν Άργει Εθνική Συνέλευσις, 1828-1829, Δεύτερος των Εθνοσυνελεύσεων, σελ. 116).
Την υπόσχεση μας στον Θεό δεν αξιωθήκαμε ακόμα να την τηρήσουμε μετά από σχεδόν 200 χρόνια. Μήπως τηρήσαμε τις υποσχέσεις μας προς εαυτούς και αλλήλους με την κοινωνική, οικονομική η πολιτική μας ζωή; Το '22 αθετήσαμε την υπόσχεση μας να ελευθερώσουμε τον Ελληνισμό της Μικρασίας. Αντίθετα τον καταστρέψαμε με την ανευθυνότητα μας. Το ίδιο κάναμε το '45-49 με τον Εμφύλιο, καταστρέφοντας την χώρα (εκτός από την Κρήτη όπου πρυτάνευσε η σωφροσύνη και δεν υπήρξε εμφύλιος). Το '55 αθετήσαμε την υπόσχεση μας προς τον Ελληνισμό της Πόλης. Τότε "εάλω η Πόλις" πραγματικά. Την ίδια τύχη επιφυλάξαμε και στον Ελληνισμό της Κύπρου το '74 (προσπαθώντας να ξεχάσουμε ότι ο Αττίλας 2 κατέλαβε την μισή Κύπρο επί Κυβέρνησης Καραμανλή).
Και συνεχίζουμε να αθετούμε τις υποσχέσεις μας ο ένας προς τον άλλο προσπαθώντας να προωθήσουμε τα προσωπικά, συντεχνιακά η κομματικά μας συμφέροντα, τρώγοντας κυριολεκτικά τις σάρκες μας και έχοντας γίνει παντελώς αναξιόπιστοι. Και η ηγεσία μας ζητεί συναίνεση και θυσίες προτού καν μας πει όλη την αλήθεια για το που βρισκόμαστε και προτού βάλει το χέρι στην δική της τσέπη για να προσφέρει πρώτη! Το ότι χάσαμε την αξιοπιστία μας απέναντι στις αγορές μας μάρανε;! Από τα δανεικά περιμένουμε ακόμα να σωθούμε;! Οι αγορές μας έδωσαν την λευτεριά μας μετά από τέσσερεις αιώνες σκλαβιάς;! Οι αγορές μας έστησαν στα πόδια μας σαν Έθνος;! Οι αγορές μας τρέφουν σήμερα;! Αυτό είναι το πρωταρχικό μας πρόβλημα;!
Ας κοιτάξουμε να ξανακερδίσουμε την αξιοπιστία μας απέναντι στον Θεό χτίζοντας (έστω με εθελοντικές εισφορές των δέκα πιο πλούσιων πολιτικών και επιχειρηματιών οικογενειών του τόπου) τον Ναό του Σωτήρος για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε πάλι στα μάτια με εμπιστοσύνη όχι μόνο τον Θεό, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας στον καθρέπτη. Ας φροντίσουμε να ξανακερδίσουμε ο ένας την αξιοπιστία του απέναντι στον άλλο δείχνοντας κοινωνική αλληλεγγύη και σεβασμό. Και μετά βλέπουμε για την αξιοπιστία μας απέναντι στις αγορές!
