από την πολιτική και οικονομική εφημερίδα «Η Αξία του Σαββάτου», 12/6/2010

.

(Σημείωση ιστοσελίδας www.zoiforos.gr: Αξίζει, είναι πολλαπλά χρήσιμο,

να πληροφορούμαστε πως σκέπτονται και γράφουν

δημοσιογράφοι και εφημερίδες για θέματα της Εκκλησίας)

Προς Θεού... Κανείς δεν επιθυμεί να αποστεί από τον στοιχειώδη σεβασμό που ο κάθε λογικός άνθρωπος οφείλει να έχει απέναντι στη θρησκευτική πίστη... Απέναντι σε κάθε πίστη... Οι άνθρωποι πιστεύουν... Και πιστεύουν όχι από ιδεολογικές διεργασίες του νου... Αλλά από την ανάγκη που ο καθένας έχει για να διατηρεί τη δύναμη του σήμερα και την ελπίδα του αύριο... Αυτό συμβαίνει στον σύγχρονο κόσμο... Αυτό συμβαίνει και στη δική μας μικρή χώρα... Και συμβαίνει την ίδια ώρα που η χώρα μαστίζεται από μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση... Αλλά κυρίως από μια κρίση θεσμών... Κάποιος κακός διάβολος κούνησε τη σατανική μπαγκέτα του και ο κόσμος ήρθε τούμπα... Ανατράπηκαν από τη μια μέρα στην άλλη θεμελιακές αξίες της κοινωνίας... Ανατράπηκαν, όπως λέει ο λαός, ακόμη και τα ιερά και τα όσια... Η εκτεταμένη διαφθορά και η νοοτροπία του λαμόγιου πότισαν όχι μόνο τους στοχοποιημένους ήδη πολιτικούς... Όχι μόνο τους εκπροσώπους της πολιτικής εξουσίας... Αλλά και τους εκπροσώπους της κάθε εξουσίας... Μικρής ή μεγάλης... Αυτό το γνωρίζουμε ήδη...

Πέσαμε από τα σύννεφα όταν βρεθήκαμε μπροστά στο φοβερό σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου... Με τις offshore εταιρείες, τις βρώμικες ανταλλαγές γης και την «ιερή» διαπλοκή σατανικών μοναχών με άπληστους πολιτικούς... Ξαναπέσαμε για δεύτερη φορά, όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο χρηματοδότησης εκατομμυρίων ευρώ γυναικείας μονής της Βορείου Ελλάδος με τη συμμετοχή δικηγόρων, συμβολαιογράφων και λοιπών... Όλα αυτά, και ίσως και άλλα που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί, τα πληροφορούμαστε από την επικαιρότητα των ΜΜΕ...

Αυτό, ωστόσο, που είναι άγνωστο στον λαό, τουλάχιστον όχι γνωστό σε ευρεία έκταση, είναι η ύπουλη διείσδυση θρησκευτικών κυκλωμάτων στα αδύναμα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας...

Mε την άνομη επιδίωξη να βάλουν στο χέρι περιουσίες αδύναμων ανθρώπων... Και εξηγούμαι... Μικρά και μεγάλα μοναστήρια ξεφυτρώνουν το ένα πίσω από το άλλο ανά την ελληνική επικράτεια και ιδιαίτερα ανά την επαρχία... Δήθεν ορθόδοξοι, παλαιοορθόδοξοι, νεοορθόδοξοι, παλαιοημερολογίτες, παλιάνθρωποι διάφοροι, ιδρύουν μοναστήρια ιερούς υποτίθεται χώρους, στους οποίους μονάζουν με την ψυχή και με το σώμα άνθρωποι αφιερωμένοι στον Θεό... Αμ δε... Πολλά από αυτά τα μοναστήρια δεν είναι παρά άντρα βρωμιάς και δυσωδίας...

Χώροι στους οποίους ενδημούν η απληστία και ο άνομος πλουτισμός... Με φόντο την πίστη των ηλικιωμένων και με άλλοθι τις αγαθοεργίες και τις φιλανθρωπικές πράξεις τους, οι μπαγαπόντηδες ψευτορασοφόροι βάζουν στο χέρι περιουσίες, κτήματα, σπίτια και αναρίθμητα αναθήματα... Μια γριούλα που διαθέτει ένα ταπεινό κτηματάκι είναι πιο εύκολο να το «επενδύσει» στο μοναστήρι παρά να το χαρίσει στον χαραμοφάη κληρονόμο της... Η μετά θάνατον ζωή είναι πιο σημαντική από τη γνώμη που θα σχηματίσει ο καραδοκών συγγενής... Και έτσι η μία διαθήκη διαδέχεται την άλλη... Αναρίθμητα ηλικιωμένα άτομα προσφεύγουν στους «εκπροσώπους» αυτούς του Θεού και με τη συνεργασία προθύμων και αργυρώνητων δικηγόρων και συμβολαιογράφων συνάπτουν συμβολαιογραφικές πράξεις διαθήκης... Και το... σπορ αυτό της επένδυσης για συγχώρεση των αμαρτιών στη μετά θάνατον ζωή κοντεύει να πάρει τη μορφή μάστιγας...

Μ επίσημη Εκκλησία κωφεύει... Το επίσημο κράτος είναι -όπως πάντα- άφαντο... Οι τοπικές κοινωνίες αποφεύγουν τις συγκρούσεις... Και αναρωτιέται ο μέσος πολίτης ποιος και με ποιον τρόπο θα προστατεύσει την αφέλεια των ανθρώπων που εμπιστεύονται τις περιουσίες τους... Τις εμπιστεύονται σε ανθρώπους που ούτε από ιεροσύνη διακατέχονται ούτε φιλανθρωπική συνείδηση διαθέτουν... Στο μόνο στο οποίο αποβλέπουν είναι ο άνομος πλουτισμός... Ποιος θα προστατεύσει, λοιπόν, αυτά τα άτομα από την αβελτηρία ορισμένων παπάδων και μοναχών, που αντί να είναι αφιερωμένοι στο να υπηρετούν την πίστη προς τον Θεό τους, αναλώνονται στο κυνήγι του χρήματος... Με ανόητα σόου θαυματολογίας... Με νεκρούς που δεν λιώνουν, με δάκρυα εικόνων, με ιάσεις ετοιμοθάνατων... Και όλα αυτά όχι για λίγα αργύρια... Αλλά για δισεκατομμύρια ευρώ...

Η ψυχή του μέσου Έλληνα πολίτη, ειδικά αυτό τον καιρό, δεδομένης της οικονομικής ανέχειας και της κρίσης, παραμένει ευάλωτη σε συνειδησιακές επελάσεις... Το άγνωστο αύριο δημιουργεί την ανάγκη της ελπίδας... Η πίστη είναι ελπίδα... Και αυτή την ελπίδα σφετερίζονται οι ψευτοκαλόγεροι... Καιρός να τους στείλει η κοινωνία εκεί που τους αξίζει...

www.nikosrizos.wordpress.com