Σκαλοχώρι Λέσβου
Ανοιξιάτικη προσκυνηματική εκδρομή κάποιων φίλων μου από τη Μυτιλήνη, στο ιστορικό μοναστήρι των Ταξιαρχών Κρεωκόπου της αγροτικής περιοχής της Άντισσας Λέσβου!
Λουλουδιασμένη η Άνοιξη! Καιρός υπέροχος για εκδρομές και περιπάτους στην όμορφη Λεσβιακή φύση. Πανέμορφη και λουλουδιασμένη και η περιοχή που βρίσκεται η Μονή Κρεωκόπου της Άντισσας. Στο όμορφο αυτό μέρος επέλεξαν να εκδράμουν πολλοί φίλοι από τη Μυτιλήνη.
Σάββατο πρωί 24 Απριλίου 2010. Αυτή την ημερομηνία διάλεξαν πολλοί φίλοι (άνδρες και γυναίκες) από τη Μυτιλήνη για να πραγματοποιήσουν την εκδρομή τους. Μαζί τους ήρθαν και αρκετοί άλλοι εκδρομείς. «Αρχηγός» της εκδρομής ήταν ο εξαίρετος φίλος μου Θεολόγος καθηγητής Παναγιώτης Τσαγκάρης, ο οποίος είναι και πρόεδρος της Ένωσης Θεολόγων Νομού Λέσβου. Η δραστήρια Ένωση Θεολόγων Νομού Λέσβου, της οποίας ηγείται ο κ. Παναγιώτης Τσαγκάρης, εκδίδει ένα πολύ ενδιαφέρον Περιοδικό την «Θεολογική Παρουσία».
Μαζί του ήρθαν και πολλοί φίλοι άνδρες και γυναίκες. Πολλοί κατέφθασαν «συν γυναιξί και τέκνοις». Οι περισσότεροι ξεκίνησαν πολύ πρωί(6:00 πμ) από τη Μυτιλήνη με πούλμαν για τη προσκυνηματική τους εκδρομή στο ιστορικό Μοναστήρι του Κρεωκόπου(απέχει δύο ώρες δρόμο περίπου από τη Μυτιλήνη). Από πολλές ημέρες πριν είχαν γίνει συνεννοήσεις με τον ευγενέστατο εφημέριο της Άντισσας πατέρα Λεωνίδα και με τον Προκόπη Πινέλλη πρόεδρο του Εξωραϊστικού Συλλόγου «Τέρπανδρος» Αντίσσης. Ο πρόεδρος Παναγιώτης Τσαγκάρης είχε την ευγενή καλοσύνη να καλέσει τηλεφωνικώς στη προσκυνηματική εκδρομή και τον γράφοντα. Πράγματι με μεγάλη μου χαρά ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα του φίλου μου. Ξεκίνησα από το Σκαλοχώρι νωρίς το πρωί με τη γυναίκα μου. Φθάσαμε νωρίτερα στο Μοναστήρι. Ήδη ο εφημέριος (πατέρας Λεωνίδας)είχε ξεκινήσει με τη βοήθεια μερικών γυναικών από την Άντισσα τον «Όρθρο» στο Καθολικό του ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Άνοιξα το «Πεντηκοστάριο», το «Μηναίο» και ότι άλλο χρειαζόταν στο Ψαλτήρι. Άρχισα να ψάλλω τον «Αναστάσιμο Κανόνα» στο Ψαλτήρι. Τη στιγμή της «Δοξολογίας» κατέφθασαν οι εκδρομείς στον ιερό χώρο της Ιστορικής Μονής. Το εκκλησάκι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών γέμισε ασφυκτικά από κόσμο. Μετά τον Όρθρο συνεχίσαμε τη Θεία Λειτουργία. Σε μια κάποια στιγμή πήρε το μάτι μου τους φίλους Παναγιώτη Τσαγκάρη και Γιάννη Χαχάλη. Πριν από τη ψαλμωδία του «Κοινωνικού» ο πρόεδρος ζήτησε την άδεια από τον πατέρα Λεωνίδα και είπε δύο λόγια στο κόσμο που συγκεντρώθηκε στην Ιερά Μονή. Ο λόγος ήταν μικρός μα περιεκτικός γεμάτος ευλάβεια και χριστιανική παραίνεση! Πολλοί προσκυνητές έφεραν μαζί τους «Πρόσφορα», «Φανουρόπιτες» καθώς και άρτους για την Αρτοκλασία. Υπήρχε πολύ μεγάλη κατάνυξη στο εκκλησίασμα.
Πολλοί προσκυνητές παρέμειναν έξω στον αύλειο χώρο της Ι.Μονης.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ο πατέρας Λεωνίδας ευλογεί τους άρτους της Αρτοκλασίας.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Φωτογραφία έξω από τον ιερό ναό της Μονής Κρεωκόπου.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
***
Σύντομη ιστορία της Ιεράς Μονής Κρεωκόπου
(Κρέων+κόπος. Κρέων ονομαζόταν το ψηλό βουνό).
Το Μοναστήρι Κρεωκόπου είναι πολύ παλαιό. Χτίστηκε πολλά χρόνια πριν από το 1323 στη περιοχή της «Αντισσαίας περιοχής» επί Βυζαντινής εποχής στις υπώρειες του ψηλού βουνού που λεγόταν Κρέοντας (Κουρούκλος). Από τη περιοχή αυτή ξεκινούσαν οι πηγές και του ομώνυμου ποταμού Κρέοντα (σήμερα ονομάζεται Βούλγαρης).Το Μοναστήρι ήταν ανδρικό και απέκτησε μεγάλη περιουσία και φήμη σε όλη τη Λέσβο και ακόμα περισσότερο. Ίδρυσε πολλά Μετόχια και άλλα Μοναστήρια. Λέγεται ότι ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου ήταν Μετόχι της Μονής Κρεωκόπου. Επίσης το γυναικείο Μοναστήρι της Περιβολής χτίστηκε με δαπάνες της Μονής Κρεωκόπου. Ήρθαν χρόνια δύσκολα. Στη Κωνσταντινούπολη μερικοί αισχροί μοναχοί της Μονής Οδηγών (Παναγίας) εποφθαλμιούσαν τη μεγάλη περιουσία της Μονής Κρεωκόπου. Ζητούσαν με κάθε τρόπο το οριστικό κλείσιμο της Μονής για να κατασχέσουν τη περιουσία της. Αργότερα επί Οθωμανοκρατίας τα κτήματα της Μονής περιήλθαν στο Οθωμανικό δημόσιο. Το 1527 επετράπη η ανασύσταση της Μονής. Πολλοί ευσεβείς χριστιανοί αγόρασαν από τους Οθωμανούς τα κτήματα και τα προίκισαν στην ανασυσταθείσα Μονή. Τα χρόνια πέρασαν. Ληστές και Πειρατές λεηλάτησαν πολλές φορές το Μοναστήρι. Οι Μοναχοί δεν είχαν πόρους για να ζήσουν. Αναγκάστηκαν να πουλήσουν όσα κτήματα τους είχαν απομείνει. Τα κτήματα τα αγόρασε η Μονή Υψηλού (Ιωάννου Θεολόγου). Οι Μοναχοί που έμειναν χωρίς κανένα πόρο έφυγαν. Η Μονή ερήμωσε. Οι σεισμοί αποτελείωσαν τη καταστροφή. Τα κτίσματα της ισοπεδώθηκαν. Μετά από 150 περίπου χρόνια κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι του χωριού Άντισσα έβαλαν μεράκι να ξαναχτίσουν τη Μονή.
Ανάμεσα σε αυτούς ο φίλος πρόεδρος του εξωραϊστικού Συλλόγου «Τέρπανδρος» ο Προκόπης Πινέλλης κινητοποίησε τους πάντες. Οι μακροχρόνιοι κόποι του και ο οβολός των ευλαβών Αντισσαίων έφερε το ποθητό αποτέλεσμα. Η Μονή άρχισε να χτίζεται και πάλι. Ο Θεός να τους έχει καλά. Με το καλό να μπορέσουν να ολοκληρώσουν το θεάρεστο αυτό έργο της εκ νέου ανέγερσης της Ιεράς Μονής.
Για την ιστορία της Μονής δες και στο λινκ: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2310&Itemid=201
