Όσον αφορά στην ακριβή ονομασία της εορτής συναντούμε ποικιλία χαρακτηρισμών. Ονομάζεται «εορτή των Εγκαινίων», «εορτή φωτός» (σύμφωνα με τη μετάφραση των Ο΄), «εορτή των φώτων» λόγω του ότι άναψαν και πάλι οι λυχνίες στο ναό της Ιερουσαλήμ, αλλά καλείται και «εορτή της αφιέρωσης» αφού αυτή είναι η ακριβής μετάφραση της εβραϊκής λέξης Χανουκά και επιπλέον θεωρείται πως με την εορτή αυτή αφιερώθηκε και πάλι ο ναός στο Θεό.

     Ο εορτασμός ξεκινούσε στις 25 του μήνα Κισλέβ ( Δεκέμβριος ) και είχε διάρκεια οχτώ ημερών. Η εορτή αυτή είχε χαρμόσυνο χαρακτήρα αφού ουσιαστικά εορτάζονταν τα κατορθώματα των Μακκαβαίων. Κατά τη διάρκεια της εορτής οι πιστοί Ιουδαίοι κρατώντας κλαδιά φοινίκων στα χέρια έψαλλαν τους Ψαλμούς 113-118 και προσέφεραν θυσία ολοκαυτώματος. Επιπλέον, σε καθημερινή βάση τοποθετούσαν και από μία αναμμένη λυχνία έξω από κάθε πόρτα, ούτως ώστε ως το τέλος των εορτασμών να έχουν συγκεντρωθεί οκτώ λυχνίες.

     Το γεγονός πως, ενώ ο Αντίοχος Δ΄ ο Επιφανής βεβήλωσε το ναό της Ιερουσαλήμ και τοποθέτησε είδωλο στο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων το 167 π. Χ., τρία χρόνια αργότερα, το 164 π. Χ., ο Ιούδας Μακκαβαίος, καταστρέφοντας τα ειδωλολατρικά αντικείμενα, εξάγνισε και στη συνέχεια εγκαινίασε εκ νέου το ναό, αποτέλεσε και το λόγο εορτασμού. Μάλιστα, και τα δύο αυτά γεγονότα έλαβαν χώρα κατά την 25η του μήνα Κισλέβ.

     Λεπτομέρειες και πληροφορίες σχετικά με την εορτή μας παρέχονται από τα παρακάτω κείμενα: Ιουδαϊκή Αρχαιολογία του Ιωσήπου XII, 7, Ιω. 10:22, Α΄ Μακκ. 4:36-59, Β΄ Μακκ. 1:9, 2:19-10:8, 10:6, Ψαλμ. 113-118:24.

Δέσποινα Φελούκα