Ζωηφόρος

Το Εκκλησιαστικό έργο και οι εργάτες του, του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους,

Το Εκκλησιαστικό έργο και οι εργάτες του

του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Κύπρος

“Κατά τις πέντε, βγήκε και βρήκε κι άλλους να κάθονται, και τους λεει: «γιατί κάθεστε εδώ άνεργοι όλη την ημέρα;». Του λένε: «γιατί κανένας δε μας πήρε στη δουλειά».Τους λεει: «πηγαίνετε κι εσείς στο αμπέλι μου και θα πάρετε ό,τι δικαιούσθε» (Ματθ.20,6-7)

Διαβάζουμε και ακούμε: «ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως λίγοι» (Ματθ.9,37). Κι όμως κανείς δεν εντέλλεται να πορευθούν προς εργασία οι έχοντες το χάρισμα. Όπως και κανείς δεν ζητά αληθινά εργάτες για να καλλιεργήσουν τον αγρόν της καρδίας.

Αδιαφορία – νωθρότητα -  αργία.

Κι ας πορευόμαστε προς την δωδεκάτην της ιστορίας μας.

Τελικά, έργον γίνεται εκεί που όντως υπάρχει επιθυμία. Λόγος λέγεται εκεί που τα ώτα της καρδίας είναι έτοιμα ν’ ακούσουν.

Το θέμα για τον κήρυκα του Λόγου δεν είναι αν έχει ή όχι ευθύνη. Δεν πρόκειται για τήρηση της δικαιοσύνης κι απαλλαγή της καταδίκης από τους άλλους ή το Θεό.

Είναι η βαθύτερη ανάγκη του ευαγγελισμού, ως έκφραση μαρτυρίας “γι όλα όσα άκουσε και είδε” που η άρνηση της οδηγεί στην αυτο-καταδίκη. «Αν κηρύττω το ευαγγέλιο, αυτό δεν αποτελεί για μένα αιτία για καύχηση αλλά μου επιβάλλεται ως ανάγκη. Αλίμονό μου αν δεν κηρύττω το ευαγγέλιο!» (Απόστολος Παύλος – Α΄Κορ. 9,16).

Την ώρα της χειροτονίας σε πρεσβύτερο, ο Επίσκοπος “έχοντας το χέρι στο κεφάλι του προχειριζόμενου, που γονατιστός ακουμπά το μέτωπο στην αγία τράπεζα, εύχεται όπως «ο Θεός ο μέγας εν δυνάμει» τον γεμίσει με τα δώρα του Αγίου Πνεύματος “ίνα γένηται άξιος παρεστάναι  αμεπτως τω θυσιαστήριω, κηρύσειν το Ευαγγέλιο της βασιλείας, ιερουργείν τον λόγον της αληθείας, προσφέρειν δώρα και θυσίας πνευματικάς, ανακαινίζειν τον Λαόν”(Ευχολόγιον το Μέγα, έκδ. Αστέρος, σελ. 165).

Το έργον του πρεσβύτερου, σύμφωνα με την πιο πάνω ευχή, κινείται μεταξύ Μυστηρίων και Κηρύγματος, Λατρείας και Λόγου.  Το ένα συμπληρώνει το άλλο και αλληλοζωογονούνται.

Η εκκλησία είναι στον κόσμο για να γίνεται σημείο του νέου κόσμου του Θεού, που εγκαινιάστηκε εν χρόνω στο πρόσωπο του Θεανθρώπου. Οι κήρυκες του Λόγου, κληρικοί και λαϊκοί, έχοντες την “εξουσία” από τον επίσκοπο, καλούνται να σηκώσουν τον σταυρό της διακονίας τους. Κυρίως οι κληρικοί, που γίνονται με το χάρισμα τους «εικόνα Χριστού».

Ο Κύριος «όταν μίλησε, έφυγε και κρύφτηκε μακριά τους. Και μολονότι είχε κάνει τόσα θαύματα μπροστά στα μάτια τους, δεν πίστευαν σ’ αυτόν»(Ιω. 12,37).

Η ακολουθία του Ιησού “όπου αν υπάγει”, από τους συνεχιστές του έργου Του σημαίνει, εκτός από θαβώρια εμπειρία, και πόνο από την απογοήτευση που προέρχεται από όσους δεν μπορούν να πιστεύσουν γιατί «τύφλωσε τα μάτια τους και σκότισε το νου τους» (Ιω.12,40).

Η αποστολή των εβδομήντα μαθητών «δύο δύο πριν απ’αυτόν, σε κάθε πόλη και τόπο που έμελλε να επισκεφθεί» (Λουκ.10,1), άραγε έγινε για να τους προφυλάξει  από την απογοήτευση;

Αν η αδιαφορία για το “καινόν άκουσμα” ή η αντίδραση σ’ αυτό, γίνεται αιτία απογοήτευσης για τον κήρυκα, η μοναξιά του την εντείνει. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη ευθύνη του επισκόπου που αποστέλλει ευρισκόμενος «εις τύπον Χριστού».

Γιατί δεν αρκεί η χειροτονία με την δωρεάν της χάριτος “που τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληρεί”. Χρειάζεται να αισθανθεί ο κληρικός – και κυρίως ο νέος παπάς – ότι η εκκλησία δια του επισκόπου δεν τον θέλει αργόν. Ότι αξίζει να κοπιάσει, να κουραστεί, να παλέψει. Χρειάζεται ακόμα να αξιολογηθεί ο κόπος του, αφού προηγουμένως θα του δοθούν οι συμβουλές και οι παροτρύνσεις  για ό,τι θα συναντήσει στην πορεία.

Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του αποστέλλοντας τους “ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως άρνας εν μέσω λύκων” και τους έδωσε τον τρόπο που θα εργαστούν στο μεγάλο έργο του ευαγγελισμού.(Βλέπε Λουκ.10,4-16). Επιστρέφοντας οι μαθητές, του ανάφεραν τις εμπειρίες τους, τη χαρά και τη δύναμή τους.(Λουκ.10,17-20).

Ο  κόσμος με τη σιωπή, την αναζήτηση ή την αδιαφορία του...

Οι κληρικοί με την ευθύνη, την απογοήτευση ή το ζήλο τους...

Ο επίσκοπος με το χρέος, το ενδιαφέρον ή την αδιαφορία του... 

Άραγε «όταν έρθει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού,...θα νοικιάσει το αμπέλι σ’ άλλους γεωργούς, που θα του δίνουν τους καρπούς στην εποχή τους;» (Ματθ.21,40-41).

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel