Logo
Print this page

H νέα της Ορθοδοξίας πρόταση, του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους,

H νέα της Ορθοδοξίας πρόταση

του π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Λάρνακα

 «Μίλησέ μας για τις οπτασίες που έχεις», είπε κάποτε ένας μοναχός στον Άγ.Παχώμιο(286-346 μ.Χ.). «Ο αμαρτωλός, όπως εγώ, δεν περιμένει να έχει οπτασίες από το Θεό», απάντησε ο Άγ.Παχώμιος, »…αλλά θα σας μιλήσω για μια μεγάλη οπτασία. Αν δείτε κάποιον άγιο και ταπεινό άνθρωπο, αυτό είναι μεγάλη οπτασία. Τι μεγαλύτερη οπτασία απ’ αυτή θα μπορούσε να βρεθεί: να δει κάποιος τον αόρατο Θεό να αποκαλύπτεται στο ναό του, σ’ ένα ορατό ανθρώπινο πρόσωπο;»

Έτσι αρχίζει το κεφάλαιο  «Το Μυστήριο του ανθρωπίνου προσώπου» ο Επίσκοπος Κάλλιστος Ware στο βιβλίο του «Η εντός ημών Βασιλεία»(Εκδόσεις Ακρίτας).

Και είναι, πολύ επίκαιρο και σήμερα το μήνυμα που θα πρέπει να δώσει η Ορθόδοξη Θεολογία, πως η αγιότητα βρίσκεται στους απλούς, αθόρυβους και ταπεινούς ανθρώπους, που ξέρουν να αγαπούν ανυπόκριτα και βαθειά.

Βρισκόμαστε σε κρίσιμη για την Εκκλησία εποχή. Οι άνθρωποι, νέοι και ενήλικες, αναζητούν το «κάτι άλλο» του κόσμου τούτου, που θα τους δώσει γεύση ζωής αιωνίου. Το υπερφυσικό και το μυστηριώδες μπορεί να σαγηνεύει, όταν ο άνθρωπος έχει κουραστεί από την παράλογη λογική του. Γι’ αυτό και εύκολα ρέπει προς το μυστήριο, το μαγικό και το διαλογισμό.

Εδώ βρίσκεται η ευθύνη και η σοβαρότητα που χρειάζεται να έχουν όσοι καθοδηγούν το λαό.

Η παρουσία στις μέρες μας μεγάλων μορφών του Ορθόδοξου μοναχισμού, είναι ευλογία ουράνια. Γιατί αποδεικνύει πως το ευαγγέλιο είναι εφαρμόσιμο και πως το Πνεύμα το Άγιο μπορεί και σήμερα να μεταμορφώσει και αγιάσει ανθρώπους που θέλουν να γίνουν δοχεία Του, όπως και σε κάθε εποχή.

Αυτή η «ευλογία» συνοδεύεται από ευθύνη. Δεν μπορούμε να πούμε «δεν είδα, δεν γνώρισα, δεν άκουσα».

Επειδή όμως, όπως ανέφερα πιο πάνω, εύκολα μπορεί  ο άνθρωπος να θεωρήσει το θαύμα ως μαγεία και τα διάφορα χαρίσματα (διορατικό-προορατικό) «απόδειξη θεϊκής δυνάμεως», χρειάζεται προσοχή από τις υπερβολές. Οι Πατέρες μιλούν για τη διάκριση ως την «ανωτέρα πασών των αρερών». Δεν είναι όλα για όλους. «Οι διδάσκαλοι δεν λέγουν πάντα όλα όσα γνωρίζουν, αλλά όσα μπορούν οι ακούοντες να κατανοήσουν και ν’ ακολουθήσουν» (Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης).

Ο τονισμός των χαρισμάτων για να πείσουμε το σημερινό άνθρωπο να πιστέψει, εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε αρρωστημένη θρησκευτικότητα, που δεν αναπαύει στο βάθος, γιατί ο άνθρωπος μένει ουσιαστικά αθεράπευτος.

Το να μιλούμε συνεχώς για «σύγχρονους αγίους», για θαύματα και για «επουράνια» δεν εκφράζουμε παρά την άγνοια της πνευματικής ζωής και την υποκρισία μας που δε θέλει να δει κατάματα τα ανθρώπινα πάθη και την επίγεια αθλιότητά μας.

Αναφέρεται στη Φιλοκαλία-Αποφθέγματα Γερόντων το εξής: «Ένας αδελφός ζήτησε να πάει στον αββά Ποιμένα για να τον δει και συζητήσει μαζί του, γιατί άκουσε γι’ αυτόν ότι είχε μεγάλη αρετή. Το δέχθηκε λοιπόν ο Γέροντας με χαρά και αφού χαιρετίστηκαν, κάθισαν. Κι άρχισε ο ξένος να μιλά με χωρία της Γραφής «περί πνευματικών και ουρανίων». Τότο ο αββάς Ποιμήν έστρεψε το πρόσωπό του και δεν απάντησε. Εκείνος δε, όταν είδε ότι δεν μιλά μαζί του, βγήκε λυπημένος και λέγει στον αδελφό που τον έφερε. «Μάταια έκανα όλο αυτό το ταξίδι. Διότι ήλθα προς το γέροντα και αυτός δεν θέλει ούτε να συνομιλήσει μαζί μου». Μπαίνει τότε ο αδελφός προς τον αββά Ποιμένα και του λέει: «Αββά, για σένα ήλθε ο μεγάλος αυτός άνθρωπος, που έχει τόση φήμη στη χώρα του. Γιατί δεν μίλησες μαζί του;» Του λέει ο γέροντας: «Αυτός ανήκει στα άνω και συζητεί για επουράνια, εγώ δε ανήκω στα κάτω και συζητώ για επίγεια. Αν μου ανέφερε για πάθη ψυχής, εγώ θα του αποκρινόμουν αφού μου ανέφερε για θεωρητικά εγώ αυτά δεν τα γνωρίζω.»

Βγαίνοντας ο αδελφός είπε σ’ εκείνον: «Ο γέροντας δε συζητεί εύκολα σε αγιογραφικά θέματα, αλλ΄αν κανείς το ρωτά για πάθη ψυχής, του αποκρίνεται.» Εκείνος δε εντυπωσιασμένος εισήλθε προς το γέροντα και του λέγει: «Τι να κάνω, αββά, που με κυριεύουν τα πάθη της ψυχής;» Και τον εκύταξε με χαρά ο γέροντας και είπε: «Καλώς ώρισες λοιπόν και τώρα άνοιξε το στόμα σου και θα το γεμίσω αγαθά.» Εκείνος δε ωφελημένος πολύ έλεγε: «Πραγματικά αυτή είναι η αληθινή οδός.» Κι επέστρεψε στη χώρα του ευχαριστώντας το Θεό που καταξιώθηκε να συναντήσει τέτοιον άγιο.»

Είναι τραγικό, να μην έχουμε ζήσει τη στοιχειώδη ανθρώπινη σχέση, να μην «έχουμε βάλει αρχή μετανοίας» και να συζητούμε «περί υψηλών και επουρανίων». Και πιο τραγικό βέβαια γίνεται για όσους ενθαρρύνουν μια τέτοια συμπεριφορά, αγνοώντας πεισματικά ν’ ασχοληθούν με τις ουσιαστικές ψυχικές αρρώστιες που ταλαιπωρούν αυτούς που καθοδηγούν.

Όσοι έτυχε να γνωρίσουν τους «σύγχρονους Γέροντες», όπως τον π. Παΐσιο, τον π. Πορφύριο, τον π. Σωφρόνιο, το π. Ιάκωβο και άλλους, θα διαπιστώσαν άνετα πως ήταν πολύ ανθρώπινοι. Γιατί «όσο μοιάζει κανείς περισσότερο με το Θεό, γίνεται περισσότερο άνθρωπος» (Επίσκοπος Κάλλιστος Ware).

Η επισήμανση της «Γεροντοκαπηλείας» και της «χαρισματολογίας» που παρατηρείται στις μέρες μας από επώνυμους και ανώνυμους ιεροκήρυκες δεν είναι με χωρίς πόνο που γίνεται, αφού υπάρχει το ενδοχόμενο να λυπήσω κάποιους. Άλλωστε «το να λες την αλήθεια μπορεί συχνά να σημαίνει ότι ασκείς κριτική. Όμως ολόκληρη η αλήθεια περιλαμβάνει τη νέα πρόταση» (Μπερτ Μπρεχτ).

Η Εκκλησία και η Θεολογία της είναι η «νέα πρόταση» που και σήμερα προσφέρεται στον άνθρωπο που αναζητά και προβληματίζεται. Ευθύνη των ποιμένων παραμένει πάντα να «ορθοτομούν τον λόγον της του Κυρίου αληθείας», στηριγμένοι στην παράδοση και στην Αγία Γραφή, όχι ως ξερό γράμμα αλλά ως αποκάλυψη της αγιοπνευματικής εμπειρίας. Αυτό βασικά προϋποθέτει άσκηση και αγώνα εσωτερικό και μυστικό.

Ωστόσο στις μέρες της σύγχυσης, παραμένει σημαντικό βάρος ευθύνης στον κάθε αναζητητή της Αλήθειας, να βρει τον κατάλληλο καθοδηγητή που θα τον βοηθήσει να συναντήσει το Θεό της Ορθοδοξίας κι όχι το Θεό της Θρησκείας. Αυτόν δηλ. που θα είναι ο όντως ιατρός και άρα ο χορηγός της Ζωής και του Φωτός.

Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος προσευχόταν στο Θεό να του στείλει «άνθρωπον γινώσκοντα Αυτόν», ώστε να υποταχτεί και να κάμει το θέλημά του ως θέλημα Θεού και να καταξιωθεί έτσι της Βασιλείας. Αυτή η προσευχή «εκ βάθους καρδίας» χρειάζεται ιδιαίτερα σήμερα να γίνεται, απ’ όσους αληθινά θέλουν να γνωρίσουν και να ζήσουν πρόσωπον Κυρίου Ιησού κι όχι προσωπείον Θεού.

Zoiforos.GR

Latest from Zoiforos.GR

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR