από την εφημερίδα «Καθημερινή», 20-2-2009
«Αναζητητές της ζωής» ονομάζει ο παπά-Στρατής από τη Μυτιλήνη τις χιλιάδες των μεταναστών και προσφύγων που «ξεβράζονται» κάθε χρόνο στο νησί σε αναζήτηση επιβίωσης στην ειρηνική, πολιτισμένη και εύπορη Ευρώπη. Εφημέριος στο Κεράμι Καλλονής, στην ενορία Αγ. Γεωργίου της Ιεράς Μητρόπολης Μηθύμνης, είδε κάποια ημέρα τον περασμένο Αύγουστο να καταφθάνουν στο Κέντρο Υγείας Καλλονής άνθρωποι εξαθλιωμένοι. «Ατομα που ζούσαν με το ζόρι» όπως λέει στην «Κ». «Μέχρι τότε τους μετέφεραν με αστυνομικά οχήματα στο Κέντρο Υγείας Παγανής. Δεν τους βλέπαμε. Αλλο ν' ακούς γι' αυτούς στις ειδήσεις και να τους βλέπεις στην τηλεόραση κι άλλο να τους δεις από κοντά. Μόνο τότε καταλαβαίνεις».
Αυτό που κατάλαβαν ή μάλλον ένιωσαν οι περίπου 120 κάτοικοι της ενορίας ήταν πόνος. «Πόνος αγάπης και παρηγοριάς, την οποία και προσπαθήσαμε να προσφέρουμε. Είδαμε γυναίκες με παιδιά στην αγκαλιά βρεγμένα, γυμνά ή ημίγυμνα, που προσπαθούσαν να βρουν ζέστη στη μητρική αγκαλιά. Είδαμε γυναίκες με υποθερμία, νεαρούς άνδρες με το χρώμα των παπουτσιών στα πόδια τους από τις πολλές ημέρες που τα φορούσαν βρεγμένα. Είδαμε ανθρώπους που προσπαθούσαν να επιβιώσουν περιμένοντας την ανθρωπιά μας». Με τη βοήθεια του κόσμου της Καλλονής και των γύρω χωριών (Παράκοιλα, Δάφια, Φίλια, Σκαλοχώρι, Κεράμι, Αρίσβη) άρχισε να δημιουργείται ένα συνεχώς διευρυνόμενο δίκτυο παροχής «πρώτων βοηθειών» στους απελπισμένους για να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Προσφορές των κατοίκων
Αυτές συνίστανται σε φαγητό, ρουχισμό και στοιχειώδεις ιατρικές εξετάσεις. Το ήδη υπάρχων συσσίτιο για τους ηλικιωμένους διευρύνθηκε. Οι κυρίες που μαγειρεύουν καθημερινά δωρεάν φαγητό στους γέροντες και ανήμπορους της ενορίας πλήθυναν. Κρέας, μακαρόνια και μανέστρα προσφέρονται από τους όχι εύπορους κατοίκους των χωριών και μαγειρεύονται από τις εθελόντριες όταν φθάνουν πρόσφυγες για εξετάσεις στο Κέντρο Υγείας της Καλλονής. Ρούχα και παπούτσια που μαζεύονται από παντού δίνονται για να βγάλουν από πάνω τους τα βρεγμένα, σκισμένα και βρώμικα υφάσματα.
«Πιστεύουμε ότι μέχρι τώρα τα καταφέραμε καλά. Αλλά προσπαθούμε να οργανωθούμε καλύτερα», λέει αισιόδοξα ο παπά-Στρατής και η κουβέντα του δημιουργεί θαυμαστή έκπληξη σε μια περίοδο όπου η αυξανόμενη έλευση προσφύγων πυροδοτεί αισθήματα ανασφάλειας, φόβου και ξενοφοβίας. Κι όμως ο παπα-Στρατής οργανώνει τον κόσμο προς την αντίθετη κατεύθυνση. «Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια αίθουσα ρουχισμού. Σχεδιάζουμε ένα μέρος όπου θα μαγειρεύουμε οργανωμένα. Σκεφτόμαστε να εγκαταστήσουμε κοντέινερ στη Σκάλα Συκαμινιάς και σε άλλα μέρη όπου βγαίνουν απ' τη θάλασσα για να τους περιθάλπουμε άμεσα».
Ο παπά-Στρατής και η ομάδα του προσπαθούν και βάζουν σε εφαρμογή στον τόπο τους αυτό που οι επίσημες αρχές δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν: Ενα δίκτυο χαμηλού κόστους και υψηλής κοινωνικής αποτελεσματικότητας με απώτερο σκοπό τη μείωση της εξαθλίωσης. «Κάθε βοήθεια είναι δεκτή» λέει στην «Κ». «Δώστε το τηλέφωνό μου: 6945-936856».
«Μήπως αλλάξει κάτι...»
Η δράση της ομάδας επεκτείνεται στο Κέντρο Υποδοχής Ασυνόδευτων Ανηλίκων στην Αγιάσω, όπου βρίσκουν καταφύγιο παιδιά και έφηβοι που φθάνουν ολομόναχοι στη χώρα. «Ο Γιώργος Τυρίκος και η γυναίκα του Κατερίνα Σελάχα ανεβαίνουν στο Κέντρο για να μάθουν ελληνικά στα παιδιά. Η Μυρσίνη Σκιαδέλη από το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» και άλλοι πολλοί ανεβαίνουμε συστηματικά στο Κέντρο για να προσφέρουμε βασικές ανάγκες. Ψυχολογική στήριξη, ρουχισμό, λίγο σαμπουάν, κάποια παιχνίδια. Την προηγούμενη εβδομάδα πήγα και τους έφτιαξα ρυζόγαλο. Να δουν ότι κάτι υπάρχει πίσω τους να τους στηρίζει. Μήπως κι αλλάξει κάτι»...
Όταν ανοίξει ο καιρός θα 'ρθει πολύς κόσμος, λέει ο παπά-Στρατής. «Θα πάνε κι άλλοι στρατιώτες στο Αφγανιστάν και θα έχουμε κύμα νέο. Ήδη απέναντι κόσμος πολύς περιμένει για να περάσει». Και καταλήγει: «Μέσα από την επαφή μου με τους πρόσφυγες ένιωσα ενοχή διότι έχω στεγνά ρούχα, παπούτσια, σπίτι, φαγητό, γυναίκα και παιδιά. Συνειδητοποίησα ότι εγώ μπορώ να διαφεντεύσω τη ζωή μου. Ένιωσα φόβο, όταν αναλογίσθηκα πως οι πρόγονοί μας το 1922 είχαν την ίδια σχεδόν μοίρα. Βίωσα πανικό, όταν σκέφθηκα ότι κάποια ημέρα μπορεί ματαιόδοξα μυαλά ισχυρών της γης να διαφυλάξουν την ίδια τύχη και σε εμάς»...
πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_20/02/2009_304174
